คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : lesson 1
“ พี่รหัสอะไรว่ะ !? ” ผมตอบ ไปเป็นคำถามแบบงงๆเพราะผมไม่รู้จริงๆว่าเค้ามีกิจกรรมแบบนี้กันตอนไหนเพราะโรงเรียนเรายังไม่เคยมีมาก่อน
“ โหยย !! มัวแต่ฮักเว่าดิเมื่อคืนมึงอะ พี่บอส เค้าไปประกาศไว้ในเว็บโรงเรียน บอกว่าเช้านี้แปะหน้าห้องหกสอง มึงไปดูดิ ”
ไอ่หยวน เพื่อนอีกคนในกลุ่มตอบแทนไอ่เชนที่นั่งปั้นการบ้านมิสอรวรรณยังไม่เสร็จดีแต่เช้าวันจันทร์แบบนี้ก็พอมีเวลา
“ แล้วพวกมึงมาก่อนไปไม่ดูวะ ” ผมถามไอ่เชน กับ หยวน ที่นั่งก้มหน้าก้มตาปั่นงานอยู่
“ สาดดด มึงไม่เห็นเหรอไงวะ งานเจ้วรรณยังไม่เสร็จ เช้านี้สัก สิบรอบได้มั้งเชี่ย มึงไปดูกะไอ่เอกดิ ” ไอ่เชนไม่ตอบเปล่ายังแถมมือมันมาตบหัวเกรียนๆของผมดังแป๊ะอีกที
“ เออ น็อตไปกะเราก็ได้ไปดิปะ ” เอกคนที่ดูเรียบร้อยและเรียนเก่งที่สุดในกลุ่มผมลุกขึ้นชวนผมไปทำภารกิจระดับชาติ
บางทีผมยังสงสัยอยู่ว่าไอ่เอกมันมาคบกับพวกผมได้ยังไง เพราะมันแตกต่างจาก พวกเกรียน ซกมก มูมมาม ขี้เกียจ และอีกสารพัดสรรพคุณที่ผมบรรยายทั้งวัน พวกคุณก็อ่านกันไม่หมดหรอกครับ ^^
“ เออๆ ไปก็ไปเดี๋บวกูหยิบกระดาษก่อน ” ผมก็ต้องยอมจำนนกับไอ่เชนและไอ่หยวน
เอกกับผมเดินผ่านเสาธงไปหน้าห้องหกทับสอง ระหว่างทางก็เมาท์มอยกับคนอื่นไปตลอดทางกว่าจะถึงกินเวลาไป สิบนาทีซึ่งไม่ต้องถามถึงไอ่เอกมันไปจดชื่อพี่รหัสให้พวกผมจนเสร็จพอดีที่ผมไปถึงหน้าห้อง
“เอ้า เสร็จไวจังอะ”ผมถามเอกที่เดินถือกระดาษกลับมา
“ถ้าเราเดินไปคุยไปก็คงจะยัง..” แป๊ะ !!! ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบผมก็เอามือนุ่มๆไปกระแทกกับหัวไอ่เอก อย่างสะใจ
“ พอเลยมึง ไม่ต้องมาประชดกู ไปๆ” ผมผลักมันไปข้างหน้า พร้อมกับเดินไป คุยไป เอ้ย ทักคนอื่นไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงแถวทำไงได้ผมมันอัธยาศัยดี ซึ่งก็ตามเคยเอกมันไปนั่งบอกชื่อพี่รหัสให้เพื่อนจนครบแล้ว
“ เชี่ยน็อต มึงช้าตลอดอะ แม่งพูดมากปีหน้ามึงอะลงประธานเลยห่า ” เสียงไอ่โก๋ทักผมแทนคำว่า อรุณสวัสดิ์น็อตเพื่อน !
“ มึงก็ไปว่ามันไอ่โก๋ น็อตมันก็แค่มนุษสัมพันธ์ดี ” ไอ่เชนเสริมทับ
“ แน่ละเชี่ย การันตีได้จากเกีรยติบัตรมนุษยสัมพันธ์ดีสี่ปีซ้อน เลยยะเว่ยยย กร๊ากๆ” หมดข้อสนับสนุนของไอ่หยวน พวกมันก็หัวเราะกันอย่างสะใจ
“ พอๆเอกพี่รหัสกูใครวะ พี่รินปะว้ะ วิ๊ดวิ๊ววว ” ผมถามไอ่เอกแก้มุขเกียรติบัตรของพวกมัน
แต่ก่อนที่ผมจะได้รับคำตอบก็ได้รับมือสากๆของพวกเดอะแกงค์ก่อน “ อย่านะมึง!ของกู ” ไอ่หยวนขัดผมด้วยน้ำเสียงหึงหวง
“ โหยย ของกูเว้ยย ” แล้วศึกชิงนางก็เริ่มขึ้นย่อยๆแต่ก็ถูกห้ามทัพเสียก่อน
“นี่! เสียงดังแต่เช้าเลยนะ เงียบๆหน่อยคะมารยาทน่ะมีไหมนักเรียน ” นี่แหละครับแม่แก้วที่รัก : ) ผู้มาห้ามทัพของพวกผมไว้ พวกผมเลยต้องรีบเงียบเสียงแล้วหาหนังสือมานั่งอ่านแทน ก่อนที่จะโดนกรงเล็บกระดูกขาวต้อนรับเช้าวันใหม่
“ เออแล้วสรุปของเราใครอะเอก ” ผมไม่ลืมกระซิบถามพี่รหัสผมจากเอกกี้ [ พี่แป้งขวัญแฟนคลับไอ้เอกเป็นคนเริ่มชื่อนี้นะครับ พวกผมเลยยึดเป็นชื่อสำรองของมัน 555 ]
“ ของน็อตเป็นพี่พิเชษฐ์ว่ะ ” ไอ้เอกตอบคำถามที่ทำให้ผมอยากจะถามต่ออีกเป็นชุด แต่เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นก่อน
ออดดดดด….. “ เก็บหนังสือนั่งสมาธิค่ะ .. นายประวีณ !!! ” “ ครับมิ๊สสสสส ”
หลังเสร็จจากกิจกรรมหน้าเสาธงพวกผมก็เดินเข้าแถวขึ้นห้องเรียนตามปกติแต่ผมยังมีสิ่งที่ค้างคาใจอยู่ก็เรื่องพี่พิเชษฐ์แหละครับผมเลยเดินแซงเพื่อนไปสามสี่คนเพื่อไปยืนข้างๆไอ่เชน
“ เชน ใครวะพิเชษฐ์ ” ผมถามไอ่เชนตอนกำลังเดินขึ้นห้อง เพราะผมเหมือนคุ้นชื่อนี้มากก
“ พิเชษฐ์ ก็พี่รันไงวะ พี่รันโฆษกรัฐบาล เลขาสภา แล้วก็ ..” ยังไม่ทันไอ้เชนจะตอบผมเสร็จ เสียงที่ทำให้พวกผมต้องหยุดนิ่งเหมือนมีคนมากดพอสไว้ทันที
“ ประวีณ ณัฐธนัช เชิญค่ะ ” เสียงเย็นยะเยือกของมิสรสสุคนธ์ฝ่ายปกครองมือหนึ่ง เรียกผมกับไอ่เชนออกจากแถวซึ่งพวกผมก็ต้องเดินออกมาโดยที่ไม่ต้องให้พูดอะไรมากและทำหน้าจ๋อย เตรียมรอลงอาญา T T
ผมต้องเผชิญทั้งความอาย เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มที่จะเรียกว่าให้กำลังใจหรือ สะใจกับชะตากรรมของผมอยู่นาน กว่าที่แถวม.ปลายจะขึ้นห้องเรียนจนครบ และต่อไปนี้คือนาทีระทึกของผมกับไอ่เชนแล้วครับ
“ 3 รอบ ” มิสรสสุคนธ์เอ่ยจำนวนที่พวกผมต้องวิ่งรอบสนามบาส และทันทีที่พูดจบผมกับไอ่เชนก็วิ่งเหยาะๆไปรอบสนามบาสโทษวิ่งรอบสนามนี่ผมยังพอไหวนะสมัยตอน ม.ต้น วิธีทำโทษของมิสรสสุคนธ์มีเยอะมาก ผมจะลองยกตัวอย่างระดับท๊อปที่เอ่ยถึงแล้วต้องเข่าอ่อนกันเลย เช่น ปลูกต้นกล้วย ช่วยซ่อมบำรุง ปรับปรุงภูมิทัศน์ ขจัดขยะ ประชุมชนเปิดเผย อันสุดท้ายคงงงกันใช่ปะคับไม่ต้องงงหรอกครับเพราะ ประชุมชนเปิดเผยคือการ ให้เราไปคุกเข้าหน้าห้องธุรการ หรือ เสาธงพร้อมแขวนป้ายโทษไว้กับตัว ทุกพักทุกวันเป็นโทษสูงสุดสำหรับพวกผม ซึ่งแน่นอนว่าพวกผมได้ ทำประชุมชนเปิดเผยกันบ่อยมาก - -
“ แฮก ๆๆ ” สามรอบนี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ไม่ต้องห่วงหรอกครับแฟนคลับผมกับไอ่เชนอะเยอะอย่างน้อยก็พวกในห้องแหละครับที่ยืนโบกไม้โบกมือกันอยู่หน้าห้อง ด้วยหน้าตาที่ สะใจแบบสุดๆ
“ เออ แล้วพี่เค้าเป็นอะไรอีกวะพูดให้จบดิ ” ผมถามไอ่เชนตอนที่กำลังเดินขึ้นห้อง
“ ก็ประธานสีฟ้า หัวหน้าชมรมวรรณคดี เด็กโครงงานเซอร์จ๊อบ..แฮกๆ แค่นี้มึงก็น่าจะนึกออกแล้วมั้ง ตอนที่พี่ห้องสองมาหาเสียงเค้าเป็นคนบอกนโยบายไงว่ะ ” ไอ่เชนตอบผมไปหอบไป แต่ก็ทำให้ผมนึกร้องอ๋ออได้เหมือนกันก็มันไม่ชินหรือจำชื่อพิเชษฐ์ไม่ได้ก็ไม่รู้แต่ผมรู้ว่า พี่รันเป็นคนขาวสูงๆหน้าตาก็หล่อน้อยกว่าผมไปสองคะแนนอะ ฮ่าๆ เชื่อผมพี่รันไม่หล่อหรอกฮะ แค่มีแฟนคลับรันแค่นั้นเอง สรุปคือหล่อน้อยกว่าผมอยู่ดีแหละ พี่รันนี่ผมก็รู้จักดีระดับหนึ่งเลยเพราะเค้าเป็นเจ้าพ่อกิจกกรมตัวยง งานไหนๆเป็นต้องมีพี่รันเป็นแบบนี้มาสามสี่ปีแล้วคับ ยิ่งงานระดับโรงเรียนนี่ขาดเค้าไม่ได้อะ
แต่ได้พี่รันเป็นพี่รหัสก็ดีนะครับเพราะพี่เค้าสนิทกับพี่รินดาวโรงเรียนที่ใครๆจีบยังไงก็ไม่ติดสักที จนบางทีเค้าว่าพี่รันนี่แหละแฟนพี่รินล่ะ อีกอย่างพี่เค้าก็เป็นคนคุยง่ายด้วย ตลกดีครับผมชอบเวลาพี่เค้าพูดหน้าตานี่ไปก่อนคำพูดอีก ถ้าลองมาคุยก็จะต้องติดใจไม่แปลกหรอกฮะ ที่ใครๆก็ชอบพี่รัน : )
พอถึงห้องกิจกรรมประจำวันของพวกผมก็เริ่มขึ้นทันที
“เห้ย แมนครับ กูยืมการบ้านมิสแอนหน่อยดิครับบ ” ผมยืมสมุดงานจากเพื่อนสุดขยัน เพราะวันนี้ไอ่เอกมันยังพลาดเลย
“ อะนี่น็อต ,,” มันโยนสมุดจากหน้าห้องมาให้ผมที่อยู่หลังห้องลงตรงหัวไอ่เชนได้อย่างแม่นยำ
“ เชี่ยแมน เจ็บโว้ย ” แล้วไอ่เชนก็ร้องโวยวายก่อนจะเดินไปหยิบกองหนังสือทุ่มใส่หัวไอ่แมน แล้วก็เกิดเป็นสงครามแบ่งฝ่ายอีกครั้งแต่ยังไม่ทันจะเท่าไหร่ เสียงเล็กๆแหลมๆบาดหูก็ดังขึ้นห้ามศึกอีก แต่คราวนี้ไม่ใช่แม่แก้วแล้วนะคับ
“นี่!!!!!!!!!!!!! เงียบๆหน่อยสิยะ ชั้นอ่านไม่รู้เรื่องถ้าแพ้นะพวกแกโดนแน่ ” เสียงของไอซ์สุดสวยประจำห้องที่วันนี้เธอมีแข่งพูดสุนทรพจน์ และกำลังท่องบทตอนที่พวกผมกำลังจะพังห้อง
“ คร้าบบบบกลัวแล้วครับบบบผมมม ” เสียงพวกผมลากยาวกวนตีนไอซ์ แต่เธอคงชอบเพราะทันทีที่เธอแว้ดเสร็จเธอก็นั่งท่องบทอย่างมีสมาธิต่อไป
“ น้องครับ วันนี้คาบบ่ายไปรวมตัวที่โรงยิมด้วยนะคับ ” เสียงที่กระชากความสนใจของทุกคนในห้องให้เลิกทำกิจกรรมทุกกิจกรรมแล้วเงยหน้ามอง พี่รัน คนพูดอย่างสนใจ
“ พี่ค้าบๆ ไปทำอะไรอะค้าบผม ” ไอ่หยวนถามพี่รันด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ อ่อ ,, พวกพี่จัดโต๊ะจีนว่ะ ” พี่รันตอบหน้าตาเฉยๆ
“โหยยย เจ๋งว่ะพี่มีโคโยตี้ป่ะแบบ เอ้าโยกไปๆ ฮ่าๆ ” ไอ่หยวนไม่พูดเปล่าแถมท่าส่ายสะโพกแบบที่คุณไม่อยากจะจินตนาการ
“เห้ยๆ มีๆมีอยู่แล้วระดับเฮียรันจะพลาดได้ไงว้ะ ฮ่าๆ ” พี่รันตอบไอ่หยวนที่ยังดิ้นไม่หยุด
“ อ่อ แต่เป็นโต๊ะจีนลิงนะเว้ยยย ฮ่าๆ ” พี่โอ๊คเพื่อนพี่รันเสริมทัพ แต่ก็ได้ผลไอ่หยวนเลิกเต้นท่าอุบาทว์ๆแล้วลงมานั่งหน้าตาอยากอ้วกที่โต๊ะ เรียกเสียงอาได้ทั้งห้อง
“ เออ ใครวะ ณัฐธนัช ” พี่รันถามหาน้องรหัสสุดหล่ออย่างผม
“ผม พี่ผมเอง ” ผมยกมือแล้วยิ้มหน้าตานบานแฉ่ง
“อ่อ มึงเหรอ บ่ายนี้เจอกัน ” พี่รันทิ้งท้ายก่อนเดินสายไปห้องอื่นต่อ แต่ก็เป็นคำพูดที่ทำให้ผมงง และทำให้ผู้หญิงหลายคนในห้องกรี๊ดกร๊าดกันแล้วมันจะทำหน้าตาเคลิบเคลิ้มกันทำไมวะ !?
ความคิดเห็น