คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : lesson 3
เช้าวันนี้ดูเหมือนอะไรๆจะวุ่นวายเป็นพิเศษที่หอประชุมผมเห็นเด็กชมรมในเครือภาษาไทยไปรวมตัวไปเยอะแยะ ซึ่งแน่นอนชมรมวรรณกรรมของพี่รันด้วยแต่ผมก็ไม่เห็นพี่รัน สงสัยยุ่งอยู่ละมั้ง สรุปวันนี้มันวันอะไรวะ
“ เห้ย เชน วันนี้ที่โรงยิมเค้าทำอะไรกันวะ ” ไอ่เชนมองหน้าผม ทำหน้างงๆประมาณว่ามึงถามมาได้ยังไง
“พรุ่งนี้อะวันสุนทรภู่ไง หมวดภาษาไทยเค้าเลยจัดงานกันวันนี้จริงๆก็จัดมาตั้งนานละ ” เอกช่วยไขความโง่ของผม
“ เออวะ ” ทำไมกูโง่อย่างนี้วะเนี่ย เฮ้ออออ,,,
“ เออ ไอ่เก็ท ประธานชมรมมึงอะ ”เสียงพี่โอ๊กที่นั่งกินข้าวอยู่โต๊ะถัดไป ผมเลยหันหน้าไปมองแต่ไม่เห็นพี่รัน แล้วพี่เก็ทนี่มันอยู่ชมรมวรรณคดีกับเค้าด้วย ฮ่าๆ คุณลองนึกภาพผู้ชายหน้าถึกๆเถื่อนดูสิคับนั่นแหละพี่เก็ทล่ะ
“ เออ ชวนมันมาแล้วมันบอกไม่หิว กูถามจะกินไรป่าวบอกไม่กิน แม่งบ้างานแต่เดี๋ยวเซอร์เค้าคงหามาให้มันอะ ”
สงสัยจะบ้างานจริงขนาดไม่ยอมมากินข้าวเลยเหรอวะ แล้วถ้ามันเป็นอะไรไป ใครจะติวผมช่วงมิดเทอมล่ะ
“ เห้ยเดี๋ยวกูมา ” ผมบอกพวกไอ่เชนแล้วเดินไปทางหอประชุม ในมือก็ถือไมโล ของชอบผมนะไม่รู้พี่รันชอบรึเปล่า ฮ่าๆก็ไม่รู้จะซื้ออะไรให้นี่ครับกลัวไม่ชอบอะ แล้วก็ได้โพสต์อิท มาจากไอซ์สุดสวยที่กว่าจะได้มาก็แทบตาย
“ เห้ยน้อง เอานี่ไปให้พี่รันดิ ” ผมใช้เด็ก ม.ต้นคนนึงซึ่งน่าจะอยู่ชมรมพี่รัน แต่มันก็ทำหน้างงๆ “ พี่พิเชษฐ์อะ” ทีนี่มันไม่งงแล้วครับแปลกดีเหมือนกันผมคุ้นชื่อรัน แต่เด็กในชมรมแท้ๆกลับคุ้นชื่อพิเชษฐ์ พี่รหัสคนนี้แปลกจริงๆ
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมกำลังจะเดินกลับหอแต่พอดี ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ แล้วก็ท่าโบกไม้โบกมือส่งๆของไอ่เหยินที่ทำให้ผมรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมา “ โอ้ยยย จราจรขา อยากกลับหอแล้วค่ะจราจร ” ฮ่าๆเสียงไอ่หยวนลากยาวเรียกเสียงฮาจากคนรอบข้างได้พอๆกับสีหน้าเคร่งขรึมของไอ่เหยินที่พอดีวันนี้ใส่ชุดลูกเสือ ตราอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ซึ่งแน่นอนสมัยที่ผมเรียนไม่เคยได้ แต่มันก็ทำไม่สนใจเสียงของพวกผมที่โอดครวญอยู่ตรงทางเดิน ผมก็เลยหาโอกาสรถที่มาช้าๆวิ่งนำคนอื่นๆข้ามถนนมาอารมณ์เหมือนหนังสงครามตอนวิ่งหนีระเบิดแหละครับ เท่ไปเลยใช่ปะละ,,!?
“ ย๊ากกก รถจะชน จราจรเจ้าเขาโปรดเมตตตาพวกหนูหน่อยนะคะจาจร ” ฮาๆทีนี้เป็นเสียงไอ่เชนคับมันแหกปากตอนวิ่งข้ามฝั่งมา ทำเอาไอ่เหยินเซ็งไปเลยเพราะมันหยุดมามองพวกผมพักนึงแล้วรถก็ติดกันยุ่งเหยิงจนพี่ ม.หกที่เค้าทำเป็นต้องมาแก้ให้มัน สะใจแหะ!! พวกผมเลยหยุดส่งเสียงโห่ให้มัน ปรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงนกหวีดเป่าไล่พวกผมและมันก็เรียกเฮียถาออกมาได้ด้วย เจ๋งหวะเหมือนแบบเสียงสัญญาณให้รู้ว่าพ่อ!หนูโดนแกล้งอีกแล้ว ฮ่าๆพวกผมเลยรีบโกยแน่บกลับหอก่อนเฮียถาจะมา
มาถึงหอก็ไม่มีกิจกรรมอะไรหรอกครับนอกจากทำการบ้านอ่านหนังสือที่หอนี่มีเด็กมาจากทั่วประเทศนะครับ ขอนแก่นยังมาเลยผมนึกว่าลำปางนี่จะไกลสุดแล้วแต่ก็มีไอ่คมที่มาจากเชียงใหม่นู้นนนานๆทีจะกลับบ้านกับเค้า แต่ผมก็กลับกรุงเทพบ้างนอนบ้านไอ่หยวน ไอ่เชน หรือเอก ก็เลือกได้คับฮ่าๆ ผมก็เลยดูเอนท์จอยกับชีวิตเด็กหอไม่ได้ลำบากอะไรหนุกดีออก
วันนี้ไม่มีการบ้านอะไรผมเลยต้องหาหนังสืออ่านก่อนที่จะโดนลงหวายของเซอร์เก่ง ครูคุมหอสุดเนี้ยบ แล้วผมก็เจอหนังสือเล่มสีไข่ที่เป็นลายตารางไขว้กันเต็มไปหมดของอัมรินทร์พริ้นติ้ง นิทานเวตาล เอาวะไหนๆก็ไม่มีอะไรทำอ่านๆไปเดี๋ยวพี่รันมันถามจะได้ตอบได้ แต่อ่านไปสักพักอะไรๆมันก็เป็นใจให้ผม….ฟุบหลับลงไปหลังกองหนังสือที่เอามาบังไว้ไม่ให้เซอร์เก่งเห็น
“น็อต ตื่นๆ” เสียงเอกปลุกผมให้ตื่น ผมมองหนังสือนิทานเวตาลที่เพิ่งอ่านไปได้แค่สิบกว่าหน้า
“ เออ วันนี้กุไม่เล่นไปเหอะ ” ผมหยิบหนังสือมาอ่านต่อแต่ไอ่เอกก็ทำหน้าตกตะลึงแถมไปลากไอ่เชน ไอ่หยวนมาดู
“ เชี่ย !!! ฝนตกคืนนี้แน่ มึงเป็นไรวะเนี่ยวันนี้ทำมานั่งอ่านหนังสือ ” ไอ่เชน ไอ่เอกพยักหน้าเห็นด้วยเบาๆ
“ ก็เปล่าหนังสือพี่รันให้กูมาไง กูเลยอยากอ่านให้จบเดี๋ยวเค้าถามกูจะได้ตอบได้แล้วอีกอย่างกูก็อยากได้ของแบบที่พวกมึงได้อะ ไม่ใช่หนังสือวรรณคดีว่ะ ” พวกมันเลยฮากันแล้วตบบ่าผมออกไปเล่นบอลกันผมก็อ่านหนังสือไปเรื่อยๆจนเรียกรวมกินข้าวก็ได้เกือบครึ่งเล่ม ผมอ่านหนังสือไวแต่ไม่ค่อยเก็บรายละเอียดอ่านพอรู้ก็พอคับ
“เป็นไงวะมึง หนุกปะเวตาล กูจำได้ว่าตอนเรียนมึงหลับตลอดเชี่ยเอกแม่งสอนใหม่หมดอะ ฮ่าๆ” ไอ่เชนทักผม
“ ก็หนุกดีวะ วันนี้ข้าวอะไรวะ ”ผมชะเง้อหน้ามองเมนูวันนี้ ซึ่งเป็นปีกไก่น้ำแดง ผมเลยเตี๊ยมกันไว้เรียบร้อยคือ เอาจานเปล่ามาแล้วเอาไก่ไปใส่ในจานเปล่า เขี่ยข้าวที่ติดน้ำแดงออกแล้วไปเติมมาใหม่แบบนี้กินไก่กันจนพุงกางแหละคับ กรั๊กๆๆแล้วทุกอย่างก็ดำเนินไปตามแผนครับ อิ่มมากกกกแล้วก็ไปอาบน้ำกันต่อ อ่อ ห้องอาบน้ำเป็นแบบรวมนะคับ หิหิ พออาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งอ่านนิทานเวตาลต่อและปฏิกิริยาตกใจคงไม่ได้มีแค่ในเพื่อนๆเท่านั้นแต่
“ ต๊ายย พี่อิเก่งแกมาดูนี่ชั้นว่าพรุ่งนี้ฝนตกอีณัฐธนัชนั่งอ่านหนังสือเงียบเชียว ” เสียงมิสอรวรรณ เซอร์เก่งหัวเราะชอบใจทำให้ผมรู้สึกอายๆอยู่เหมือนกัน แต่ปกติผมก้อ่านนะ ถึงจะแค่ตอนสอบก็เหอะ
“ ใช่!! มิส พรุ่งนี้น้ำท่วมโรงเรียนแน่ ฮ่าๆ” ไอ่หยวนเสริมทัพ เพราะโรงเรียนผมเป็นที่ดอนน้ำคงไม่ท่วมแน่ !!
แต่ผมก็สามารถฝ่าฟันคำชื่นชมของพี่ๆเพื่อนๆและคุณครูมาได้ด้วยดีแต่หนังสือก็ยังไม่จบเพราะผมยังงงๆกับเนื้อเรื่องอยู่บ้างคงต้องไปให้พี่รันอธิบายให้เข้าใจหน่อย ว่าแต่ว่าวันนี้มันเป็นยังไงมั่งนะผมขออนุญาตออกมากินน้ำแต่ก็แอบมองไปทางหอประชุมที่ยังเปิดไฟอยู่ คนในหอบางคนก็ไปช่วยงานเพราะเป็นเด็กภาษาไทยเป็นแบบนี้เสมอเวลามีงานโรงเรียน
“ เห้ยน็อต กูอยากไปหอประชุมวะ ” ไอ่เชนสะกิดผม “ ไปดิ กูว่าไปขอให้พี่นัทพาไปดีกว่าป่ะ ”ผมชวนมันไปหาพี่นัทคนในชมรมที่ขี้เกียจที่สุดซึ่งไม่น่าจะเป็นเพื่อนกับพี่รันได้ แต่การที่จะไปขออะไรมันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนละว่ะ
“ เออๆ งั้นวีคหน้า FHM อะ ” ผมยื่นข้อเสนอที่ใครๆก็คงไม่ปฏิเสธ “ วีคหน้า playboy ด้วยดิ ”เห้ย!! ข้อเสนอมันสูงไปปะวะ
“ โหพี่โดดสตาร์ดดี้พี่น่าจะดีใจนะเว้ย นะๆ ” ไอ่หยวนต่อรอง “ เออๆ ” มันตอบรับก่อนจะเดินไปขออนุญาตเซอร์เก่งที่กำลังยุ่ง
“เห้ย!! เพิ่งรู้ตัวรึไงว่าต้องไปอะ ไปๆ ” เซอร์เก่งด่าขำๆ ก่อนจะอนุญาตให้พาพวกผมออกไป
พอผมเดินมาถึงหอประชุมผมกับไอ่หยวนก็ทำตัวให้เป็นประโยชน์จะได้ไม่โดนด่างานที่ผมพอทำได้ก็ต้องใช้แรงหมดเลยครับ - -
มิสที่คุมเค้าบอกว่าเหมาะกับหน้าตาแล้วอะ ผมก็ขำรับมุขแกไป แต่ตั้งแต่ผมเข้ามายังไม่เห็นพี่รันเลย ผมเลยเรียกเด็กมาถามมันก็พาไปหลังฉากตรงห้องรับรองที่มีแอร์เย็นฉ่ำ บนโซฟามีเด็กผู้ชายนอนเหยียดขายาวพ้นโซฟาออกมา เอามือก่ายหน้าผากท่าทางอิดโรยแต่แบบนี้ก็ดูหล่อดี ผมปรกหน้าขาวๆนิดหน่อย หลับแบบไม่รู้เองอะไรเลยแต่ผมก็เหลือไปเห็นกล่องไมโลที่ถูกดูดจนกล่องนี่แฟ่บไปเลยแต่โพสต์อิทละ อ่ออยู่ในมือพี่รันแปะไว้ที่ฝ่ามือ
ผมดูพี่รันนอนสักพักไอ่หยวนก็มาตามกลับหอเพราะได้เวลานอนแล้ว ผมเลยสะกิดพี่รันให้ตื่น
“อ่าว !!น็อต มึงมาได้ไง ” พี่รันดูตกใจนิดหน่อยกับการมาปรากฏตัวของผมผมก็เล่าให้ฟัง พี่รันเลยขอบใจที่พาพี่นัทมาทำงานได้พี่รันบอกว่า เป็นเรื่องยากมากแค่เข้าชมรมยังไม่มาเลย
“ เออพี่เค้าจะกลับกันแล้วผมไปก่อนนะเดี๋ยวโดนด่า ” ผมไหว้ลาพี่รัน “ เออฝันดีอะ…มองไรเล่า” พี่รันถามผมที่ทำหน้าตางงๆกับคำพูดที่ดูอ่อนโยนของพี่รันผมไม่ตอบอะไรแค่พยักหน้ายิ้มแล้ววิ่งตามไอ่หยวนไป คืนนี้ต้องฝันดีแน่ใช่ไหมครับ : )
ความคิดเห็น