คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
ฝนยัลเม็เล็น้อย อนที่ำลัะเลี้ยวออมา มีรถันให่ัหน้ารถอิรล นเือบเสียหลัทำรถล้ม พอั้รถใหม่ไ้ เาึมือเธอให้ไปอเอวอเา
ภัทรวรินทร์ืนเอาไว้ ้วยวามอาย
“อไว้ เี๋ยวรถ”
เาบอแ่นั้น เธอเลย้ออเอวเาไว้หลวม ๆ เาพารถออมาารนั้นแล้ว็ับไปอีเป็นระยะทาพอสมวร นมาอที่หน้าร้านอน้าสมสมรในที่สุ
น้าสมสมรปิร้านแล้ว แ่ยืนรอ้วยสีหน้าไม่ีนั พอเห็นว่ามีรถมอเอร์ไ์ันให่ับเ้ามาอ ็ยืนมอนิ่ ๆ ถามเสียเรียึ้นว่า
“หายไปไหนมาั้เป็นนาน”
“พราวิฝน ะรอลับรถู้ ็ไม่มาสัที พี่เาผ่านมาเอ เลยพามาส่้ะน้า”
“น้าเือบไปแ้วามแล้วรู้ไหม” สมสมรบอเธอบ หันไปบอิรลว่า “อบุมานะที่มาส่พราวน่ะ เ้ามา้าใน่อนไหม”
“ไม่ ๆ ไม่้อเ้าไป่ะ” ภัทรวรินทร์รีบร้อห้าม เ็สาวลัวว่าเาะไปเห็นสาว ๆ ที่เรือนมาลี้านหลัเินเพ่นพ่านผ่านันไปมา แล้วเาะรู้ไ้ว่ารนั้นเป็นอะไร
เธอไม่อยาให้เารู้
ไม่อยาให้เามอเธอไม่ี
น้าสมสมรพยัหน้า แล้วหันมาถามเธอ “เอาอมานี่ เี๋ยวน้าะเอาเ้าบ้าน เรา็รีบเ้าไปอาบน้ำอาบท่าสระผมไ้แล้ว เี๋ยว็ไม่สบายเอาหรอ ”
เธออบรับน้าแล้วรีบส่อให้ท่าน หันไปมอทาิรล เมื่อเห็นว่าเายัยืนรนั้น ยัไม่มีทีท่าว่าะลับ
พี่ายอเพื่อนเรียเธอ้วยื่อเล่นว่า “พราว”
“ะ” เธออบรับแล้ว็มอเานิ่ ่อนะนึสสัยว่าทำไมเาไม่ลับไปอี หรือเารอทวมารยาทาเธอ ำไ้ที่ิิาเล่าให้ฟัว่าที่บ้านเร่เรื่อมารยาทเอามา ๆ
เธอโมาในที่แบบนี้เลยบพร่อเรื่อพวนั้น ึบอเสีย่อยไปว่า “อบุนะะที่มาส่”
ิรลพยัหน้าเบา ๆ เายืนเียบเี๋ยวเียว็เอ่ยปาึ้นว่า
“พี่อเบอร์ที่บ้านพราวหน่อยไ้ไหม”
เ็สาวยืนระพริบา้า ๆ ถามเาลับว่า “ะ?”
“ือ...พี่มีาเ้อ่อมอีหลายัวเลย ไม่รู้ว่าพอะมีิว่อมให้พี่ไหม พี่อเบอร์โทรหน่อยะไ้โทรมาอิว” เสียบออเาฟัูเ้อ ๆ อย่าไรอบล
เธอยืนพูอะไรไม่ออ เยมีบ้าที่เพื่อนในโรเรียนมาอเบอร์ที่บ้านอเธอ แ่็บอทุนไปว่าไม่มี
แล้วิิา็มัะแวบ่อย ๆ ว่าพวนี้อเพราะอยาโทรศัพท์ไปีบเธอ
แ่พี่ายอเพื่อนสนิทไม่ไ้อเพื่อะโทรมาีบเธอหรอละมั ็เาบอแล้วนี่ว่าะโทรมาอิว่อมเสื้อผ้าอเา ยืนิอะไร ๆ ไปนเียว เสียอิรล็เอ่ยออมา้วยอาารอ่อนใ
“หรือไม่มีเบอร์ิ่อ”
“มี่ะ มี”
บอออไปแล้ว็ุิไ้ว่ารีบเินไปไหม ูน่าเลียไปหรือเปล่า พอเห็นเายืนรอ็ัแบอเบอร์โทรศัพท์ให้เาไป
“อบุนะ”
ิรลบอ ่อนะหันไปร่อมรถมอเอร์ไ์ันให่อเาวบออารนั้นไป
เธอมอามไฟท้ายรถที่แโร่ึ้นรมุมถนน นลับาไปแล้ว็่อยเยหน้าึ้นไปมอบนฟ้า
ืนนี้ฟ้าไม่มีาวเลยสัว แถมฝน็ยัลมาไม่หยุ
แ่แปลที่เ็สาวลับไม่รู้สึหหู่เลยแม้แ่นิเียว รอยยิ้มน้อย ๆ ประับที่รมุมปาสีสวยา ๆ พร้อมับหมุนัวเินลับเ้าไปในบ้าน้วยหัวใที่แสนเบิบาน
สายฝนอวันนี้ทำเอาหัวใอเ็สาวุ่มื่นึ้นราวับอไม้แรแย้มที่พร้อมะบาน สวย ล่อภมรให้เ้ามาอม อม ูลิ่นหวาน ๆ นพอใแล้ว็บินาไป
ความคิดเห็น