คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ติดอยู่ในใจ_1/2
ในช่วงสายของวัน ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่นอนหลับบนเตียงกว้างในสภาพที่เปลือยไม่มีเสื้อผ้าติดสักชิ้น บนร่างกายมีรอยเล็บข่วนอยู่ทั่วทั้งแผนหลังและหัวไหล่ มีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่ที่ปิดบังกล้ามเนื้อที่ชัดเจนของเขา ร่างสูงพลิกตัวเอามือมาพาดกับอีกฝั่งหมายจะกอดใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆ
แต่ก็เพียงความว่างเปล่า
แขนแกร่งคลำหาอยู่สองสามครั้งดวงตาเข้มก็ลืมขึ้นอย่างยากลำบาก เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขานอนกับผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วเธอยังยอมให้เขากอดจนหลับไปด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่เจอตัวเธอ พอสมองตื่นเต็มที่และเข้าใจคำว่าว่างเปล่า คนตัวสูงก็ลุกขึ้นนั่ง มองพื้นที่ว่างก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องก็ไปเจอใคร
เร็วกว่าที่ใจคิดเขาลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินไปที่ห้องน้ำในสภาพที่ไม่มีชุดติดที่ร่างกายสักชิ้น ก็ไม่พบใคร เห็นเพียงรอยน้ำที่ยังไม่แห้งดี แสดงว่าอีกฝ่ายอาบน้ำแล้วก็ไปแล้ว มือหนายกขึ้นเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะรู้ตัวว่าตัวเองเปลือยพร้อมกับหันไปมองสภาพเตียงที่ผ่านการใช้งานอย่างหนักเมื่อคืนพร้อมกับเสื้อผ้าของเขาที่กระจัดกระจายไปทั่ว
สภาพแบบนี้มัน... นี่เขาโดนฟันแล้วทิ้งหรือเนี่ย
พอคิดว่าคนแบบตัวเองโดนผู้หญิงฟันแล้วทิ้งก็รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก เมื่อคืนเขาเมา เมามากพอที่จะจำอะไรไม่ได้เลย เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงยังไม่รู้ด้วยซ้ำ รู้แค่ว่า เขาดื่มอยู่กับรุ่นน้องที่ทำงานคนหนึ่ง ‘ชิค’ เพราะว่าชิคนั่งตรงนั้น และเขาก็พอรู้ว่าชิคไม่ดื่มแน่ๆ เขาเลยเผลอตัวดื่มจนเมาไม่ได้สติ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะพาเขาหาที่นอนได้แน่ๆ
เขาก็มีที่นอนจริงๆ นั่นแหละ แต่สภาพที่มันล่อแหลมแบบนี้ เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ถึงจำไม่ได้ก็พอรู้จากสภาพห้อง ไหนจะผ้าปูเตียงที่มีคราบของกิจกรรมเมื่อคืนเลอะเทอะอยู่อีก สิ่งที่เขากังวลในตอนนี้คือ เมื่อคืนเป็นชิคไหมที่พาเขามาที่นี่ แล้วถ้าเป็นชิค... เด็กคนนั้นจะรู้วิธีป้องกันหรือเปล่านะ เพราะเขา ไม่เห็นซากถุงยางในห้องหรือถังขยะเลย
พอคิดได้เขาก็พยายามติดต่อชิคแต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบกลับเขาเลยไม่รู้อะไรทั้งนั้น ภาวนาให้ผู้หญิงคนเมื่อคืนดูแลตัวเองให้ดี ส่วนเขาก็อาบน้ำกลับห้องเพื่อไปอยู่เงียบๆ เหมือนเดิม
... ... ...
‘เยน... มีนคบกับคินแล้วนะ’
ร่างสูงที่นอนบนเตียงมองเพดานฝ่าของห้องเงียบๆ คำพูดแต่ละคำในวันนั้นของมีนมันดังชัดไปหมด
มีน เพื่อนสนิทตั้งแต่ยังเด็กของเขาคบกับเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่ง เขากับมีนรู้สึกดีๆ ต่อกันอย่างมีเส้นกั้นมาตลอด เขามั่นใจว่าสายตาที่มีนใช้มองคิน มันเคยเป็นสายตาที่มีนมองเขามาก่อน เขาวางใจและได้ใจเกินไปจนทำอะไรช้าไปหมด รู้ตัวอีกที สายตาที่มองด้วยความรักใคร่ก็เปลี่ยนเป็นสายตาแบบที่เพื่อนมองกัน
เขาไม่ได้โกรธที่สองคนนั้นตัดสินใจคบหากัน อันที่จริงเรื่องที่คินชอบมีนมันก็ชัดเจนมาแต่ไหนแต่ไร มีแต่เขานี่แหละที่คิดว่ายังไงมีนก็จะไม่เปลี่ยนไป เขาคิดว่าขอมีนเป็นแฟนมันเป็นเรื่องไร้สาระ ถ้าเขาจะขอ ก็คงขอแต่งงาน แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว
ดวงตาเข้มฉายแววเศร้าและเดียวดาย ความเจ็บปวดที่ได้รับมันยังชัดเจนทุกวันจนเขายังรู้สึกว่ามันเหมือนเพิ่งจะผ่านไป
ในตอนที่เขาไปเจอมีนกับคินอยู่ด้วยกันมันทำให้เขาชาไปหมดทั้งตัว แม้มันจะเจ็บปวดแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าทั้งสองคนผิดแม้แต่นิดเดียว เขาเห็นความงดงามของความรักของทั้งสองคน ใจหนึ่งก็วางใจที่มีนกับคินตัดสินใจแบบนั้น แต่อีกใจ... เขาก็รู้สึกว่าตัวเองมีทิฐิงี่เง่าไร้สาระทำให้เสียผู้หญิงที่เขาผูกชีวิตมาเป็นสิบปีไปต่อหน้าต่อตา
ความเจ็บปวดทำให้เขาเลิกติดต่อสองคนนั้น ตัดสินใจพาตัวเองออกห่างมาสักหน่อย ตัดขาดไม่รับรู้ สิ่งที่เขาต้องการวันนี้คือเวลาที่มากกว่านี้ ที่จะกลับไปในฐานะเพื่อนสนิทที่แสนดี เพื่อนที่คิดเกินเพื่อนมาเป็นสิบปี แต่ก็ไม่เคยลงมือทำอะไรเลย
เขาเจ็บปวดจากความรักที่จบลงเพราะตัวของเขาเอง ไม่เคยคิดโทษใครทั้งสิ้น วันที่เขาเห็นว่ามีนตัดสินใจเลือกอีกคน เดินจูงมือ กอด และตัดสินใจร่วมชีวิตกับคิน มันคือความน่ายินดีที่ความเจ็บปวดอย่างสุดแสนจะต้านทาน เขาที่ไม่สามารถรับมันได้จึงเลือกที่จะเดินออกมาเงียบๆ คนเดียว
‘ร้องออกมาเถอะค่ะ...’
เมื่อคืน ผู้หญิงคนนั้นกอดเขา ปลอบเขาให้ปลดปล่อยความทุกข์ใจที่เขาอัดอั้นมาเป็นเวลานาน เขาจำไม่ได้ว่าเธอพูดอะไรบ้าง ในสมองเขาจำได้แค่คำๆ นี้ ทั้งที่จำแม้แต่หน้าตาและน้ำเสียงไม่ได้ แต่ร่างกายของเขากลับจำสัมผัสทุกอย่างเมื่อได้อย่างเลือนราง
ร่างกายของหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างกำลังถูกเขากระทำ แต่เธอก็ไม่เปิดปากบ่นสักคำ เขาจูบเธออย่างบ้าคลั่ง ทั้งกัดทั้งขบตามตัวราวกับเขาต้องการทำสัญลักษณ์ไว้บนเรือนร่าง เพียงเพราะเธอมาปลดความอึดอัดในใจของเขาออก ความเห็นแก่ตัวของเขาก็ทำงานตามสัญชาตญาณ
ร่างสูงขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาค่อนข้างสับสนไม่แน่ใจเลยว่าเธอจะเป็นชิค และตอนนี้ก็ยังติดต่ออีกฝ่ายไม่ได้เพราะเขามีแต่คอนเทคที่ใช้ในการทำงาน และชิคก็ไม่ใช่พวกอ่านแชทของแผนกวันหยุดด้วย จะไปหาเขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพักที่ไหน ไม่มีเบอร์ติดต่อ ไม่มีอะไรเลย และจะให้ไปถามคนอื่นเขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เลยเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ
ต่อให้ผู้หญิงคนเมื่อคืนจะเป็นใครก็ตาม เขารู้สึกขอบคุณเธอคนนั้นมากๆ ที่ปลอบเขา ทั้งที่เขาทำร้ายเธอแบบนั้น
ไม่นานเขาก็หวนกลับมาคิดถึงมีน เพื่อนสนิทคนเดียวที่มักจะยิ้มให้เขา ทำให้โลกของเขาเต็มไปด้วยความสดใส เขาได้แต่หวังว่าเขาจะทำใจได้เร็วขึ้นอีกสักวินาทีก็ยังดี เขาอยากกลับไปเป็นเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆ เสมอ อยากเป็นเพื่อนที่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะหันกลับมาเมื่อไหร่ก็จะเห็นเขาเสมอ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม...
... ... ...
คุณพี่โดนฟันแล้วทิ้งหรอคะ 555
.
พูดคุย ติดตามที่ twitter @yuehan_691
ความคิดเห็น