คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนอกหัก_1/2
“แกชอบพี่เยนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
แซนดี้ หญิงสาวในร่างบุรุษที่หน้าสวยกว่าผู้หญิงหลายคนจนน่าอิจฉาถามเพื่อนร่วมงานคนสนิทด้วยสีหน้าอยากรู้อย่างเห็นไม่ปิดบัง ทั้งยังหรี่ตามองเพื่อนสาวที่ตัวเล็กกว่าด้วยท่าทางระริกระรี่จนคนโดนถามก้มหน้างุดด้วยความเขินอายที่ถูกถามตรงๆ ขนาดนี้
“ก็...นานแล้ว” ชิคตอบเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงเบาไม่เต็มเสียงนักด้วยความเขินอาย ปกติชิคก็ไม่ใช่คนที่ชอบเปิดเผยเรื่องของตัวเอง เธอชอบการเป็นผู้รับฟังมากกว่าผู้ออกความเห็นอยู่แล้ว ยกเว้นในเรื่องการทำงานที่เธอจะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่
สำหรับเธอ เยนก็เปรียบเสมือนคนที่เธอแอบชอบแต่ก็ทำได้แค่แอบ เขาเป็นผู้ชายที่ดูนิ่งๆ แต่ความจริงแล้วเป็นรุ่นพี่ที่นิสัยน่ารักมากคนหนึ่ง ด้วยความที่เยนเป็นผู้ชายหน้าตาดีดวงตาคม จมูกโด่งริมฝีปากบางสีชมพู เป็นคนที่สูง รูปร่างดี ตามสไตล์เกาหลีพิมพ์นิยม ด้วยความที่เขาเป็นคนเก่ง และสามารถคุยกับคนได้ทุกประเภท แม้จะไม่ได้สนิทแต่ชิคก็พลอยจะได้พูดคุยอยู่บ้าง
ก่อนหน้านี้เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาแอบชอบเพื่อนสนิทสมัยเด็กคนหนึ่งมานานหลายปี จนเมื่อไม่นานมานี้ผู้หญิงคนนั้นตัดสินใจคบหากับผู้ชายอีกคนหนึ่ง เมื่อสี่เดือนก่อนเยนถึงกับลางานยาวมา วันที่เขาทำงานอีกที เธอก็เอาเค้กไปวางให้เขา ตัวเธอไม่ได้คิดจะปรากฏตัวหรืออยากมีตัวตนเลยสักนิด เธอแค่อยากให้เขากลับมาร่าเริงเหมือนเดิมเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าเรือจะพาเรื่องมาหาจนได้ แต่เธอก็ไม่ได้คาดหวังให้เยนมีความรู้สึกตอบกลับ แค่เห็นเขามีความสุข เธอก็พอใจแล้ว
พูดถึงตัวเธอเองก็เป็นแค่พนักงานรุ่นน้องในแผนกธรรมดา โดยสายงานพวกเธอก็ต่างกัน มีส่วนต้องทำงานร่วมกันอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะเข้าไปทำความรู้จักหรือสนิทสนมมากกว่านั้น เรียกว่าเธอไม่ได้มีความกล้าพอที่จะชวนคุยต่างหาก เพราะเธอคิดว่าอาจจะไม่จำเป็น เธอชอบเขามานาน ไม่ได้อยากเข้าไปทำให้อึดอัดเพราะรู้ว่าเยนชอบใคร เธอแสดงความรู้สึกที่มากไปพลอยแต่จะอึดอัดกันทั้งคู่เปล่าๆ
จนกระทั่ง เรือหาเรื่องมาให้เธอ...
ช่วงที่เยนหายไปหนึ่งอาทิตย์ เธอค่อนข้างเป็นห่วงกลัวว่ารุ่นพี่คนนี้จะเสียศูนย์ แต่มันก็ทำให้เธอได้รู้ว่าเธอรู้สึกเกินกว่าคำว่าแอบชอบไปเยอะเหมือนกัน เยอะจนเธอรู้สึกกลัวความรู้สึกของตัวเอง
พอคิดว่าเรือทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอแอบชอบเยนก็พลันรู้สึกร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ ไม่รู้เลยว่าเขาจะคิดยังไง คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีหรือเปล่า หลังจากนี้จะมองหน้ากันยังไงก็ไม่รู้
“นานแล้วของแกนี่มันนานแค่ไหนล่ะ” แซนดี้ที่ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนก็หงุดหงิดเพื่อนสนิทขี้อายของตัวเอง
“สองเดือน?”
ชิคส่ายหน้า
“ปีนึง?”
ชิคส่ายหน้า
“สองปี?” ชิคถอนหายใจ
“ถ้าฉันบอกว่าฉันชอบเขาตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก แกจะด่าฉันไร้สาระป๊ะ” ชิคพูดด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ เธอแอบชอบเขามานาน นานกว่าที่ใครจะจินตนาการเพราะเธอเงียบมาตลอด ยิ่งพอเธอพูดจบ แซนดี้ก็ถลึงตาโตด้วยความตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นหรี่ตามองอย่างพิจารณาเพื่อนสาว
“แกนี่ก็เด็กใช้ได้เลยนะ รักแรกพบ ว่างั้น” แซนดี้มองเพื่อนสนิทอย่างแซวเล่น ทำงานด้วยกันมาสามก็พอรู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนเงียบๆ เพราะขี้อาย แต่ด้วยกันทำงานชิคถือเป็นคนเก่งที่เชื่อใจได้ มีความเป็นผู้ใหญ่และมีอาชีพ ไม่คิดเลยจริงๆ ว่ามุมมองความรักจะดูเด็กน้อยขนาดนี้
แต่ชิคคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
“โอ๊ย ชะนีชิค ถอนหายใจจนอากาศจะหมดตัวแล้ว เครียดอะไรขนาดนั้น?” แซนดี้ที่ได้ยินเพื่อนสนิทถอนหายใจเฮือกใหญ่ก็บ่นแบบไม่จริงจังมาก ในขณะที่คนโดนบ่นก็ยู่หน้าใส่
“ฉันกลัวว่าพี่เยนจะมองฉันไม่ดี ไม่เหมือนเดิมน่ะสิ จากที่ไกลกันอยู่แล้ว มันจะไกลกว่าเดิม” ชิคคิดจริงๆ เธอไม่รู้ว่าเยนจะมองยังไง เธอเห็นคนหลายๆ คนที่สารภาพรักกับคนที่แอบชอบแล้วก็กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เธอกลัวว่าเธอกับเยนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ แซนดี้เองก็ทำหน้าเห็นใจก่อนจะปลอบ
“คิดมากน่ะ พี่เยนเขาไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลซะหน่อย”
ร่างบางได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนสาว แต่ในใจก็ภาวนาให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็พอ
... ... ...
ในขณะที่หนึ่งหญิงแท้และหนึ่งหญิงทิพย์ทีมสองกำลังพูดคุยกันซุบซิบ หัวหน้าทีมอย่างเรือที่ไปเป็นตัวแทนแผนกคุยเรื่องงานใหญ่ของบริษัทร่วมกับเยนตามคำสั่งของน้ำรินเจ้านายใหญ่ ชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสองคนก็เดินมาพร้อมกับขนมเต็มมือทั้งสองข้าง มันเป็นภาพปกติที่จะเห็นแบบนี้ สาเหตุก็มาจากที่ทั้งสองคนหน้าตาแล้วก็ฮอตมากในหมู่สาวๆ ในบริษัท ยิ่งทั้งสองคนโสด สาวๆ ก็ยิ่งให้ความสนใจเพื่อนสนิทสุดฮอตทั้งสองคนนี้อย่างมาก แม้ความจริงจะมีสามก็เถอะ เพียงแต่วันนี้อีกคนหนึ่งออกไปกับน้ำรินผู้เป็นเจ้านาย
“เอานี่ เอาไปแจกกันทั่วๆ” เรือวางของที่โต๊ะกลางที่ปกติจะใช้กินข้าวหรือนั่งเล่นกันเวลาพักหรือเลิกงานพร้อมกับเรียกให้น้องๆ ในแผนกมาหยิบไป ส่วนตัวเองก็หยิบบางอย่างไปให้ป้าแม่บ้านที่ดูแลชั้นนี้อย่างเคย
แม้เรือนิสัยภายนอกเรือจะเป็นพวกชอบแกล้งคนอื่น พูดจากวนประสาท แต่เนื้อแท้ของเรือก็เป็นคนกวนประสาทที่จิตใจดี ไม่ได้มองใครเหนือกว่าใคร แม้ตัวเองจะเป็นถึงระดับที่ใกล้เคียงผู้จัดการแต่ก็ยังดูแลเอาใส่ใจคนรอบข้างเป็นอย่างดี สำหรับชิค นี่เป็นโชคดีที่เธอได้เจอหัวหน้าทีมแบบนี้
“อะไรเยอะแยะคะเนี่ย พี่เรือ จะฮอตใหญ่แล้วนะ” ลดาสมาชิกทีมหนึ่งที่โต๊ะอยู่ใกล้ที่สุดเดินมาถึงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกวักมือเรียกชิคและแซนดี้ที่อยู่อีกฝั่ง จนแซนดี้พยักหน้ากับชิคแล้วเดินตามลดาไป พร้อมๆ กับคนอื่นๆ ที่ตามมา
“โอ้โห นี่หมดไปกี่แสนคะเนี่ยพี่เรือ” แซนดี้ถึงกับตาโตเมื่อเห็นเค้กช็อกโกแลตหน้านิ่มก้อนโตที่วางอยู่บนโต๊ะ ติดชื่อร้านดังในอินเทอร์เน็ตที่ขึ้นชื่อเรื่องราคาและเวลาสั่งจองที่ต้องจองเป็นเดือนๆ
“ของไอ้เยนทั้งนั้น แต่มันให้พวกเรานั่นแหละ ช่วยๆ มันกินหน่อย” เรือพูดอย่างขอไปที ในขณะที่เยนนั่งลงที่โต๊ะของตัวเองแล้วไม่สนใจขนมราคาแพงพร้อมการ์ดทั้งหลายที่ส่งมาอวยพรวันเกิดของเขาเลย ทั้งยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เค้กโฮมเมดแกดูจืดไปเลยว่ะชิค” ลดาพูดแซวเพื่อนร่วมงานอย่างไม่ทันได้คิด เล่นเอาหญิงสาวที่โดนแซวหน้าเจื่อนไปเลยเหมือนกัน แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับเพื่อนร่วมงานเพราะลดาอายุมากกว่าเธอปีนึง เธอจึงเกรงใจอีกฝ่ายอยู่บ้าง
ในขณะที่เรือกับแซนดี้มองหน้าอย่างรู้กัน ลดาเป็นผู้หญิงที่สวย เก่ง เข้าขั้นเซ็กซี่แต่ติดที่ปากไม่ดีนี่แหละ การพูดไม่คิดของลดาที่พูดถึงชิคทำให้แซนดี้กับเรือไม่พอใจอยู่เหมือนกัน
“พูดอะไรอย่างนั้นล่ะลดา ไม่เห็นหรอว่ามีแต่เค้กของชิค ที่ไอ้เยนแอบเอาไปกินเงียบๆ คนเดียวที่โต๊ะ ดูดิช้อนคาปากเลย” เรือพูดพลางชี้ไปทางคนที่โดนพาดพิงแต่เยนก็กำลังตักเค้กแยมผลไม้ของชิคกินอยู่จริงๆ ทำเอาเจ้าตัวมองด้วยความสงสัยก่อนจะยกช้อนเค้กขึ้นมา กลายเป็นลดาที่ยิ้มแห้งแทนไปเลย
“กูเลือกของที่กูชอบกิน ดูมึงจะมีปัญหากับรสนิยมของกูนะ ไอ้เรือ” เยนตอบมาอย่างหน้าตายก่อนจะเอาเค้กที่ตักไว้เข้าปากหน้าตาเฉย
“เออ ไอ้คนเลือกกิน ขอให้มึงไม่มีเมีย” เรือแยกเขี้ยวใส่เพื่อนสนิทอย่างเอาเรื่องพร้อมกับสาปแช่งด้วยสายตาอาฆาตแบบไม่จริงจัง
“กูแต่งก่อนมึงแน่ ถ้ามึงไม่ทำผู้หญิงที่ไหนท้องก่อน คอยดู” เยนพูดจบ เรือก็หันขวับมองค้อนเพื่อนสนิทอย่างทันที ในขณะที่เยนยักคิ้วคืนให้เรือด้วยใบหน้านิ่งๆ สร้างรอยยิ้มให้คนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี เมื่อไหร่ที่สองคนนี้ทะเลาะกันอย่างกับสามีภรรยาที่อยู่กันมานาน เป็นไม้เบื่อไม้เมาแต่ก็เป็นเพื่อนสนิทที่ดีต่อกันมาเสมอ
ในขณะที่ทุกคนถูกเบี่ยงเบนความสนใจ มีหญิงคนหนึ่งที่รู้สึกหลากหลายอย่างมาก ชิคที่มองดูเค้กช็อกโกแลตหน้านิ่มราคาสูงลิ่วเธอจำป้ายร้านได้ มันคือร้านของคนที่พี่เยนแอบชอบคนนั้น ไหนจะขนมมากมายพวกนั้นอีก ทำไมเยนต้องเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ขนาดนี้ด้วยนะ แม้เธอจะไม่ได้หวังจะครอบครอง แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เขามีคนสนใจเยอะขนาดนี้ นี่เรียกว่าแพ้ตั้งแต่ยังไม่ลงแข่งได้หรือเปล่านะ
อีกฝั่งของความคิดก็รู้สึกยินดีไม่น้อยที่เขาเมินขนมและของขวัญคนทุกคน แต่ไปนั่งกินขนมของเธอเงียบๆ คนเดียวไม่แบ่งคนอื่นๆ ไม่รู้ว่าเขาชอบมันจริงๆ หรือแค่รักษาน้ำใจเธอ ถึงจะเป็นแค่นั้นชิคก็รู้สึกพอใจมากแล้วที่เขาก็ให้ความสำคัญกับเธอ แม้จะในฐานะเพื่อนร่วมงานก็ตาม
... ... ...
พูดคุย ติดตามที่ twitter @yuehan_691
ความคิดเห็น