คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ของขวัญ... หรอ?
อ่า จริงสิ วันนี้เป็นวันเกิดครบรอสามสิบปีของเขา ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าปีนี้เขาก็จะได้รับของขวัญวันเกิดจากคนปริศนา ความจริงเขาได้รับมันมาตลอดสองปีกว่าๆ ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นเทศกาลสำคัญอะไรก็ตาม ทุกครั้งมันก็จะมาวางไว้บนโต๊ะเขาตอนเช้าก่อนทำงาน ไม่ก็พักเที่ยงที่ไม่มีใครอยู่ โดยมีโน๊ตเขียนด้วยมืออวยพรตามเทศกาลไม่ได้มีอะไรพิเศษเพียงแต่ครั้งนี้
‘Happy Birthday ค่ะพี่เยน ขอให้กลับมาร่าเริงเร็วๆ นะคะ:) ’
นอกจากเขียนอวยพรตามโอกาส เธอคนนี้ก็ยังเขียนให้เขาร่าเริงเร็วๆ ทำเอาคนที่ได้เห็นเผลอยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้
สาเหตุก็ไม่ได้ยากเย็น เขาอกหักหนักจากการที่เพื่อนสนิทสมัยเด็กที่เขารักมาเป็นสิบปี ไปคบกับเพื่อนอีกคน หลายเดือนมานี้แม้เขาจะทำตัวเป็นปกติ แต่คนที่สังเกตก็คงจะรู้ว่าเขาดูเงียบลงจากเดิมมาก ก็คงจะมีแค่เจ้าของเค้กนี้เท่านั้น คงจะเป็นหนึ่งในคนที่แอบมองเขาอยู่ตลอดแน่ๆ
เขาไม่รู้หรอกว่าเจ้าของเป็นใคร แต่เขารู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายมาก จนเขาอยากรู้จักและขอบคุณอีกฝ่ายอย่างดีอีกครั้ง
“มึงได้ของขวัญอีกแล้วหรอ ลายมือคุ้นจังวะ ใครเอามาให้” เสียงของเพื่อนร่วมงานที่เดินมาจากด้านหลังหยิบการ์ดเล็กๆ จากมือของเขามาพิจารณาลายมือ
“ไม่รู้ว่ะ” เยนยักไหล่พลางนั่งลงที่โต๊ะทำงาน ไม่ใช่ว่าไม่อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เพียงแต่ถ้าอีกฝ่ายไม่อยากให้เขารู้ เขาก็จะไม่อยากรู้เช่นกัน
แต่ไม่ใช่กับเรือ หัวหน้าทีมสองของมาร์เก็ตติ้งที่เดินไล่ดูตามโต๊ะของลูกน้อง โดยเฉพาะผู้หญิง
จนมาถึงโต๊ะทำงานของลูกน้องคนสนิทของเรือที่ตอนนี้กำลังยุ่งกับงานเร่งตรงหน้าในขณะที่หัวใจของหญิงสาวผมตัดสั้นตรงประบ่าเต้นไม่เป็นจังหวะ
เรือดึงสมุดจดในมือของลูกน้องสาวคนสนิทมาเทียบกับการ์ดเล็กๆ ในมือด้วยดวงตาที่หรี่มองสลับไปมาก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ชิค แกชอบไอ้เยนหรอ” เรือพูดเหมือนตะโกนจนคนทั้งแผนก ไม่ใช่แค่ครีเอทีฟที่เยนอยู่แต่เป็นทีมมาร์เก็ตติ้งที่สองทีมที่นั่งติดๆ กันได้ยินจนส่งเสียงดังกันทั้งแผนก
“พี่เรือ พี่พูดอะไร ไม่... ไม่ใช่...”
ชิคที่ถูกหัวหน้าทีมแซวเอ่ยออกมาอย่างติดขัด จะปฏิเสธก็ปฏิเสธได้ไม่เต็มปาก ใบหน้าสวยรู้สึกร้อนจนแก้มป่องขึ้นสีจนเห็นได้ชัด โดยเฉพาะท่าทางร้อนรนที่ไม่กล้าเงยหน้าสบตารุ่นพี่พ่วงตำแหน่งหัวหน้าที่แซวเธอถึงโต๊ะ ไหนจะรุ่นพี่หัวหน้าทีมครีเอทีฟของแผนกที่ยืนมองด้วยสายตาที่ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่นั่นอีก
“โอ้ย นังชิค อึกอักขนาดนี้ไม่ต้องปฏิเสธแล้วมั้ง” แสน หรือตอนนี้ใช้ชื่อว่าแซนดี้เจ้าของตำแหน่งเพื่อนสนิทของชิคที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแซวเพื่อนรุ่นน้องด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
ไม่ใช่แค่เรือกับแซนดี้ แต่ทั้งแผนกนับจำนวนสิบคนนอกจากตัวของเธอและเยนต่างก็มองหญิงสาวด้วยสายตาคล้ายจะแซวเธอ ตอนนี้หญิงสาวเขินจนไม่รู้จะทำยังไง อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
เธอคือ ชิค พนักงานตำแหน่ง AE ของแผนกมาร์เก็ตติ้งที่มีฝีมือดีคนหนึ่ง ด้วยนิสัยน่ารัก ยิ้มเก่ง ชอบฟังมากกว่าพูด ทำให้เธอมีความสนิทสนมกับคนในแผนกได้ย่างรวดเร็วขัดกับภาพลักษณ์ภายนอกที่ดูเฟียส เพราะเธอแต่งตัวทุกวัน ตัดผมสั้นตรงประบ่า ดวงตาโตชั้นเดียวชี้ขึ้นเล็กน้อย ทำให้คนอื่นชอมองว่าหญิงสาวเป็นคนเฟียสๆ แต่ใครได้รู้จักก็มักจะเอ็นดูเหมือนคนในแผนก
ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มเจ้าของวันเกิดมองหญิงสาวรุ่นน้องที่กำลังทำท่ากระสับกระส่ายเหมือนอยากจะออกจากตรงนี้เต็มที เมื่อเห็นเช่นนั้นชายหนุ่มก็เดินมาหาเรือที่ถือการ์ดแกล้งรุ่นน้องอย่างสนุกไปมา
“น้องอายจนจะร้องไห้อยู่แล้ว มึงนี่ก็เล่นอะไรเป็นเด็กเลยนะ” มือของชายหนุ่มดึงการ์ดในมือคืนจากมือของเรือทันที
“ไปทำงานไหม เดี๋ยวเจ้รินมาก็โดนด่ากันหมดหรอก”
เยน หัวหน้าแผนกครีเอทีฟที่ตกเป็นประเด็นพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินกลับโต๊ะโดยที่ไม่สนใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลยสักนิด
พอเห็นว่าคนเป็นประเด็นไม่เล่นด้วยบรรยากาศแซวกันก็จบลงอย่างเซ็งๆ ทำให้ทุกคนกลับไปสนใจงานเร่ง งานด่วนที่เพิ่งได้รับมอบหมายมา
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือสมาธิของชิคนั้นหายไปหมดแล้ว เมื่อความลับที่เธอเก็บไว้มาตลอดหลายปีไม่เป็นความลับอีกต่อไป
#####
ลองเอามาลงเด็กดีครั้งแรก อ่อนโยนกับเราหน่อยนะค้า <3
.
ติดตาม พูดคุย twitter @yuehan_691
ความคิดเห็น