คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ผู้ที่รู้ความลับ
เช้าวันต่อมาเลนยาถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งด้วยฝีมือของเพื่อนร่วมห้องคนเดิม แต่ด้วยวิธีการที่ใหม่....เพราะเจ้าตัวขี้เซาไม่ยอมตื่น
/ ซ่า!!!!!!/
“โว๊ย!! เซ็น...นี่นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย” เอเลนยารีบลุกจากเตียงมาบ่นเจ้าเพื่อนตัวดีของเธอในทันที
“ก็นายไม่ยอมตื่นอ่ะ...อีกอย่างวิธีนี้นายจะได้ไม่เจ็บตัวด้วยไง ไม่ชอบหรือ” ผู้สาดน้ำยิ้มอย่างยียวนกวนประสาทเธอเป็นอย่างมาก
“ชอบกะผีแกสิ...ทีหลังจะทำอะไรอ่ะ หัดคิดซะบ้างนะ รู้มั๊ยผู้หญิงน่ะร่างกายบอบบางนะยะ” กีซ! แย่ล่ะสิเรา..หลุดไปอีกแล้ว เอเลนยารีบเอามืออุดปากทันที ส่วนเซ็นนั้นกำลังอ้าปากค้างอย่างพูดอะไรไม่ออก... ส่วนเพื่อนร่วมห้องอีกคนนั้น คิ้วขมวดเข้าหากันอีกแล้ว...
“น่ะ – นาย เป็น – เป็นพวกวิปริตจริงๆด้วย” เซ็นหน้าซีดเผือด ขณะที่เอเลนยาอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ แล้วเธอก็รีบหาคำแก้ตัวโดยด่วน
“ไอ้บ้า....ฉันนะชายทั้งแท่งนะ ที่ฉันพูดน่ะหมายถึงว่านี่ถ้าเกิดนายไปทำกับผู้หญิงล่ะก็ เธอต้องตายแน่ๆเลย เพราะผู้หญิงน่ะบอบบางนะจะบอกให้”
“จริงอ่ะ...นายหมายความว่างั้นจริงหรอ” เซ็นพยายามถามย้ำเธอเพื่อความแน่ใจ ส่วนไวล์กลับจ้องมองเอเลนยาอย่างไม่ไว้ใจเล็กน้อย...แต่เธอไม่ทันได้สังเกต
“จริงๆ ฉันน่ะไม่สนผู้ชายหรอกน่า คิดอารัยไร้สาระ” ว่าแล้วเธอก็รีบแจ้นเข้าห้องน้ำไปในทันที เซ็นจึงหันไปหาไวล์
“นายคิดว่าหมอนี่มันแปลกๆมั๊ยไวล์ ฉันเห็นท่าทีมันแปลกๆตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วอ่ะ”
“ไม่รู้...”คำตอบของไวล์สั้นได้ใจความดีมาก ถ้าเป็นเอเลนยาเธอคงต้องประสาทเสียเป็นแน่ แต่เนื่องจากว่าเซ็นรู้จักกับเพื่อนคนนี้มานานจึงไม่คิดอะไร และไม่ได้ถามอะไรต่อด้วย....
“หรือว่าฉันคิดมากไปเองนะ..” เซ็นพึมพำกับตัวเอง
หลังจากทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เตรียมตัวไปเรียนวิชาภาษาศาสตร์ต่อ ซึ่งเอเลนยาก็เกือบจะเข้าฌานอยู่หลายรอบเหมือนกัน แต่ก็ทำไม่ได้เพราะศ.เดน่าคอยกวาดตามองไปรอบๆห้องอยู่ตลอดเวลา....
หลังจากหมดวิชาคาบเช้าไป ก็ถึงเวลาพักกลางวันที่เอเลนยาแสนจะอยากให้มันผ่านไปเร็วๆเหลือเกิน เพราะอะไรน่ะหรือ? เธอคงไม่ต้องบอกหรอกนะ
“เอเรส..วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างจ๊ะ ไปทานข้าวกับพวกฉันตรงนู้นมั๊ย?” หญิงสาวผมแดงนามว่าไซเนสตร้าผู้ที่เอเลนยาไม่ต้องการพบเจอเลย วิ่งเข้ามาถามเขาในทันที.....
“เอ่อ..อย่าดีกว่าครับ ผมต้องรีบไปทำงานต่อน่ะ”เอเลนยารีบบอกปัดไปในทันที
“งั้นหรอจ๊ะ...ไม่เป็นรัย แล้วเจอกันตอนเลิกเรียนก็แล้วกันนะ บ๊ายบาย” แล้วไซเนสตร้าก็เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆของเธอ เอเลนยาถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยหน่าย....
“เอาอีกแล้วเพื่อนเรา...จู๋จี๋ก่านางฟ้าของเซริอีกแล้ว” เซ็นเจ้าคนปากมากเอ่ยตามเคย เล่นเอาเอเลนยายาประสาทกินอีกแล้ว ไอ้หมอนี่นับวันจะยิ่งกวนประสาทเธอมากขึ้นทุกวันๆ
“เซ็น...นายคงไม่อยากจะโดนบาทาของฉันหรอกใช่มั๊ย?” เอเลนยาส่งสายตาอำมหิตมาให้เขา เซ็นยิ้มออกมาอย่างยียวนกวนประสาทท้าเธอ....
“ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้มีอารมณ์จะมาเล่นกับนายนะ...คนยิ่งกลุ้มๆอยู่”ว่าแล้วเอเลนยาก็ทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้อย่างหน่ายๆ...และไม่ได้สังเกตอีกตามเคยว่าชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งจ้องเธออยู่.....
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงคาบสุดท้ายที่พวกเขาจะต้องเรียน ซึ่งเอเลนยาต้องการจะหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ว่าเธอจะอยากแค่ไหน เธอก็ต้องไปเรียนอยู่ดี เพราะต้องไปส่งการบ้าน ไม่อย่างนั้นเธออาจจะไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลกอีกเลยก็ได้.....
“การบ้านของวันนี้ล่ะคุณเกรเนสเทอร์” ศ.อลันถามเธอในทันที เอเลนยาจึงรีบเดินออกมาส่งอย่างไม่รีรอ
“ฉันหวังว่าวันนี้คุณคงไม่ต้องได้รับการบ้านเพิ่มอีกหรอกนะ” ศ.อลันยิ้มอย่างร้ายกาจ ทำเอาเลนยารู้สึกสยอง...และในวันนี้ ศ.อลันให้ฝึกการบังคับพลังเวทอีกครั้ง ซึ่งโชคร้ายของเธอได้มาเยือนอีกตามเคย ไม่ว่าเอเลนยาจะพยายามซักแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเรียกพลังเวทของเธอออกมาได้ซักที จนเอเลนยาอยากจะบ้าตายจริงๆ
“เฮ้ยเอเรส..นี่นายยังเรียกพลังเวทของนายออกมาไม่ได้อีกหรอ ขนาดไอ้เซริมันก็ยังเรียกออกมาได้แล้วนะ แถมเป็นพลังเวทเหล็กซะด้วย เจ๋งดีแฮะ แล้วนายอ่ะ..จะทำไงเนี่ย” เซ็นถามอย่างเป็นห่วง
“นั่นสิครับ หรือว่าร่างกายนายผิดปกติอารายหรือป่าว พลังจึงไม่แสดงออกมาน่ะ” ลอเรนซ์ผู้เดินเข้ามาทีหลังเอ่ย ทำเอาเอเลนยาหน้าเสียไปทันที หรือว่าไอ้ที่เธอเรียกพลังเวทออกมาไม่ได้ เป็นเพราะแหวนเพลิงภาคี...แต่ว่าครั้งแรกที่เธอใช้ตอนสอบ เธอยังใช้มันได้เลยนี่ แล้วทำไมตอนนี้ถึงใช้มันไม่ได้นะ....
“ผู้ใช้อาจไม่มีคุณสมบัติพอ...”เสียงนี้ดังมาจากนายหน้าหินของเรานั่นเอง ซึ่งกำลังยืนพิงกำแพงอยู่พร้อมกับทำสีหน้าไร้อารมณ์ตามเคย หมอนี่ชักเอาใหญ่แฮะ...นึกว่าจะไม่พูดซะแล้ว แต่ไอ้ที่พูดมาเนี่ยมันปากหรอ? ไหงพูดจาดูถูกเธออย่างงี้เนี่ย ว่าแล้วเอเลนยาก็ย่างสามขุมไปหาไวล์ทันที
“นี่นาย...ใครใช้ให้นายมาชั้นว่าไม่ทราบ” เจ้าตัวดีเริ่มหาเรื่องก่อน
“ไม่มี” คำตอบของชายหนุ่มชวนให้อารมณ์ของเธอระเบิดอีกแล้ว....
“หนอย!!! คิดว่าตัวเองเป็นใครยะ ถึงได้มีสิทธิมาพูดจาดูถูกคนอื่นแบบนี้อ่ะ แล้วนายคิดว่าตัวเองดีนักหรือไง โถ..ทำเป็นหยิ่ง” เอเลนยาสวนทันควัน ไวล์แทนที่จะโกรธกลับมีสีหน้าที่เรียบเฉยตามเคย เธอยั่วมันไม่ขึ้นแฮะ คิดแล้วก็เจ็บใจนัก
“เชิญกลับไปที่ของนายได้แล้ว..ฉันกำลังจะฝึกต่อ” ยั่วมันไม่ขึ้น แถมมันยังมาไล่เธออีก กลายเป็นมันที่ยั่วเธอแทนหรอเนี่ย...เอเลนยาไม่พอใจมาก เธอเดินดุ่มๆกลับที่ไปอย่างอารมณ์เสีย ขณะที่ไวล์ก็มีสีหน้าที่ไร้อารมณ์อย่างเคย แต่สายตาของเขากลับเหลือบมองมาที่เอเลนยาเป็นช่วงๆ
หลังจากหมดชั่วโมง...ซึ่งเป็นสิ่งที่เอเลนยารอคอยมาแสนนาน วันนี้เป็นวันที่เธออารมณ์เสียอย่างมากที่ถูกนายหน้าหินนั่นดูถูก! แต่โชคร้ายของเธอกำลังตามมาอย่างไม่จบไม่สิ้น....
“เดี๋ยว! คุณเกรเนสเทอร์ เลิกเรียนแล้วอย่าเพิ่งออกจากห้อง ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ” เสียงนรกทำเอาเอเลนยาแทบน้ำตาร่วง....ศ.อลันจะฆ่าเธอมั๊ยเนี่ย...
“เอาน่าเอเรส ศ.คงจะไม่ฆ่านายหรอกที่นายเรียกพลังเวทออกมาไม่ได้น่ะ” ซินเทียปลอบเอเลนยาซึ่งบัดนี้จิตใจห่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก
“นั่นสิ อยากน้อยก็แค่พิการน่ะ” เซ็นช่วยปลอบ ซึ่งมันเป็นคำปลอบใจที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมากมายยยยยยยยเลย...
“ไอ้บ้า แช่งกันให้ตายนี่หว่า” เอเลนยาว่าอย่างไม่พอใจ
“เราจะรอนายที่ห้องนั่งเล่นรวมนะครับ” ลอเรนซ์กล่าวและเดินออกไปตามด้วยไวล์คนสุดท้าย ซึ่งหันมามองเธออย่างไม่ค่อยไว้ใจ...ทำเอาเอเลนยารู้สึกหวาดเสียวเล็กน้อย เมื่อทั้งห้องเหลือเพียงแค่เธอกับศ.อลัน 2 คนแล้ว เจ้าตัวก็รีบสงบปากสงบคำในทันที เพราะถ้าหากเธอพูดอะไรออกไปมาก เธออาจจะแหลกคาบาทาเขาไปเลยก็ได้
“ขอประทานอภัยพะย่ะค่ะองค์หญิง...”ศ.อลันกล่าวพร้อมกับโค้งตัวลง ท่ามกลางความอึ้งและงงของเอเลนยา
“ที่ผ่านมากระหม่อมไม่ทราบว่าท่านคือเจ้าหญิงเอเลนยา เกรเนสเทอร์”
“หมายความว่ายังไง..ศ. แล้วคุณรู้ได้ยังไง” เอเลนยาถามพร้อมกับความตกใจ
“มหาปราชญ์เพิ่งบอกกระหม่อมมา...เนื่องจากว่าการที่องค์หญิงต้องสวมแหวนเพลิงภาคีนั้น ทำให้องค์หญิงถูกสกัดกั้นพลังเวทเอาไว้ ความจริงหากองค์หญิงมีพลังเวทด้านอื่น การสวมแหวนนี้คงจะไม่มีปัญหากับการเรียกพลังเวทของท่าน แต่เนื่องจากว่าพลังเวทขององค์หญิงคือไฟ และแหวนเพลิงภาคีเองก็มีพลังเวทไฟเช่นเดียวกัน ดังนั้นแหวนจึงมีการสกัดกั้นพลังเวทของท่านเอาไว้ ทำให้เรียกออกมาไม่ได้ แต่ท่านคงจะแปลกใจที่ในครั้งท่านสามารถเรียกมันออกมาได้ นั่นเป็นเพราะว่าท่านเพิ่งเริ่มสวมแหวนและแสดงพลังออกมาเป็นครั้งแรก ดังนั้นแหวนเพลิงภาคีจึงรู้ว่าท่านมีพลังเวทไฟ ดังนั้นเมื่อต้องการจะเรียกครั้งต่อไปมันจึงทำการสกัดกั้นพลังเวทขององค์หญิงนั่นเอง”
“แล้วฉันควรจะทำยังไง” เอเลนยาถาม หากว่าเธอไม่สามารถเรียกพลังเวทของเธอออกมาได้ เธอก็จะฝึกไม่ได้ แล้วเธอจะได้เดินทางไปทำลายคำสาปได้อย่างไรกัน...
“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงเลยองค์หญิง มหาปราชญ์ได้สั่งให้กระหม่อมสอนองค์หญิงทุกวันในเวลาเย็น เพราะการที่องค์หญิงจะฝึกได้นั้น จะต้องถอดแหวนเพลิงภาคีออก...”
“แต่ว่า...จะไม่มีใครมาเห็นหรือ”
“ไม่มีแน่นอนองค์หญิง กระหม่อมจะทำการร่ายเวทเอาไว้ในระหว่างที่กระหม่อมกำลังฝึกองค์หญิงอยู่ จะไม่มีใครสามารถเข้ามาในห้องนี้ได้ ฉะนั้นขอได้ทรงอย่ากังวลไป....” ศ.อลันกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรกว่าที่เคย ทำให้เอเลนยารู้สึกดีขึ้นเวลาที่อยู่กับเขา นี่ถ้าเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เธอคงจะเกลียดวิชานี้ไปตลอดกาลเลย....
“เรื่องที่กระหม่อมจะพูดก็มีเพียงเท่านี้...เชิญท่านไปพักผ่อนได้ตามสบายเถิดพะย่ะค่ะ อีกอย่างกระหม่อมต้องขอประทานอภัยอีกครั้งที่ได้ล่วงเกินองค์หญิงไป...” ศ.อลันโค้งตัวให้เอเลนยาอีกครั้ง เธอยิ้มน้อยๆให้เขาและเดินออกจากห้องไป
/ ตอนนี้จะมีซักที่คนกันนะที่รู้ว่าฉันเป็นใคร นอกจากท่านพ่อ มหาปราชญ์วอเรสแล้ว ยังมีศ.อลันอีก แล้วต่อไปความลับของฉันจะถูกคนอื่นรู้อีกมั๊ยเนี่ย/
หลังจากกลับมาถึงห้องเล่นรวมแล้ว เธอก็ต้องหัวเสียเป็นอย่างมาก เนื่องจากไอ้เพื่อนตัวดีของเธอ ผู้ที่มีนามว่าเซ็นได้เอาข่าวที่หาว่าเธอถูกศ.อลันฆ่าตายไปประกาศทั่วหอ ทำเอาเอเลนยาอายเป็นอย่างมาก...
“นี่นายเล่นบ้าอะไรของนายเนี่ย” เอเลนยาระเบิดอารมณ์ออกมา
“ก็ฉันนึกว่านายจะตายไปแล้วซะอีก เห็นนายกับศ.นั้นถูกกันนักนี่” เซ็นผู้ปล่อยข่าวยิ้มอย่างสบายอารมณ์ และการที่เธอกลับมาได้อย่างปลอดภัยนั้นทำให้ข่าวลือต่อมาแพร่กระจายไปอีกว่า เธอสามารถสยบศ.อลันได้แล้ว ซึ่งความจริงมันก็ถูกอยู่เหมือนกันนะ ถ้าเธอไม่ได้เป็นเจ้าหญิง เธอคงถูกฆ่าไปอย่างที่เซ็นว่าแล้วล่ะ และต่อจากนี้เธอจะต้องไปเรียนกับศ.อลันทุกเย็น เริ่มตั้งแต่วันพุ่งนี้
“อะไรนะ! ไปเรียนทุกเย็นเลยหรอ ทำไมศ.โหดร้ายแบบนี้ล่ะ” ซินเทียร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เอเลนยาจึงหาข้อแก้ตัวในทันที
“ก็แหม...ฉันมันไม่ได้เรื่องนี่ ศ.คงทนไม่ไหวเลยจับฉันเรียนคอสติวเข้มทุกวันน่ะ จะได้ไม่มีใครหน้าไหนมาดูถูกฉันอีกไง” เอเลนยากระแทกเสียงแล้วหันไปมองไวล์ผู้ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างไม่ใส่ใจ....
“งั้นก็ขอให้นายรอดออกมาได้ครบ 32 ทุกครั้งนะ” ลอเรนซ์เอ่ย แล้วยิ้มน้อยๆ
หลังจากพูดคุยกันอยู่นาน เอเลนยาก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อน...
เอเลนยานั่งดูแหวนเพลิงภาคีอีกครั้ง....ถ้าเธอไม่มีมัน ป่านนี้ก็คงเรียกพลังเวทออกมาได้แล้ว ไม่ต้องมาเรียนตัวต่อตัวกับศ.อลัน ผู้ที่มีอารมณ์แปรปรวนแบบนี้หรอก
/ ผางงงงงงงงงงงงงง/
“นายกำลังดูอะไรอยู่น่ะเอเรส” เซ็นผู้ที่เปิดประตูเข้ามาอย่างไม่ได้บอกกล่าว ทำเอาเอเลนยาสะดุ้งโหยง....พร้อมกับทำอะไรไม่ถูก เซ็นเดินเข้ามาหาเอเลนยาเหมือนจะจับผิด ขณะที่ไวล์เดินไปที่เตียงของเขาด้วยท่าที่ที่เหมือนกับว่าไม่สนใจ แต่สายตาของเขากำลังจับจ้องไปที่เอเลนยาอย่างไม่ไว้ใจนัก
“นายดูอะไรเมื่อกี้น่ะ..บอกฉันมานะเอเรส” เซ็นเค้นคำตอบจากเอเลนยา ซึ่งทำให้เธอทำอารายไม่ถูกเลย
“ป่าวนี่..นายเข้ามาทีหลังจามารู้ได้ไงว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่น่ะ” เอเลนยาตอบแบบกวนๆ
“จะบอกหรือไม่บอก” เซ็นเริ่มเดินเข้ามาใกล้ๆอีก ทำเอาเอเลนยาตกใจ และ...
ทันใดนั้น...
ชายหนุ่มก็คว้าข้อมือของหญิงสาวที่กำลังอยู่ในคราบของชายหนุ่มออกมาทันที
“นี่นาย...จะทำอะไรน่ะ” เอเลนยาร้องออกมาอย่างโมโห ขณะที่เซ็นกำลังจ้องไปที่นิ้วของเธออย่างอึ้งๆ ไวล์เองก็เช่นกัน
“แหวนเพลิงภาคี! มาอยู่กับนายได้ยังไงเอเรส” เซ็นถามอย่างสงสัยเป็นอย่างมาก
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายไม่ทราบที่ฉันจะต้องบอกนาย” เอเลนยาเริ่มกวน เธอจะบอกความจริงกับใครไม่ได้ทั้งนั้น ขณะเดียวกันไวล์ก็ค่อยๆเดินมาสมทบกับเซ็นด้วย
“บอกมาเดี๋ยวนี้!” เสียงของไวล์ดูเย็นชาเป็นอย่างมาก ทำเอาเอเลนยาไม่กล้าสบตาเขาเลย
แย่ละสิ..ตอนนี้เธอกำลังตกที่นั่งลำบากซะแล้ว จะทำไงดีล่ะเนี่ย ในเมื่อไอ้เพื่อน 2 คนนี้มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไปแน่ๆ ยิ่งสีหน้าของพวกมันด้วยแล้ว ชวนให้รู้สึกสยองนัก และแล้วในที่สุด...
“โอเค...ก็ได้ๆๆๆ ฉันบอกพวกนายก็ได้” เอเลนยาถอนหายใจเบาๆ
“ดี...งั้นก็รีบบอกมาเร็ว” เซ็นกระตือรือร้น ไวล์เองก็เช่นเดียวกัน
“ในเมื่อพวกนายอยากรู้ฉันก็จะบอกล่ะนะ”
“อย่าชักช้า!” ไวล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่ากลัว ทำเอาเอเลนยาหันควับไปมองอย่างไม่พอใจ
“เออๆ...ฉันได้แหวนนี้มาก็เพราะว่าจริงๆแล้วฉัน.....”
_____________________________________________________________________--
ขอโทดด้วยที่ไม่ได้มาอัพตั้ง 2 - 3 วันน่ะค่ะ
พอดีว่าเราไปเที่ยวมา ตอนนี้ก็เลยมาอัพต่อให้
ติดตามกันตอนต่อไปได้นะคะ ว่าเอเลนยาจะทำยังไงต่อไป
ขอบคุนที่เข้ามาอ่าน และติชมค่ะ......Krever
ความคิดเห็น