คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ศาสตราจารย์มหาโหด!
หลังจากที่เอเลนยาหลุดพ้นจากรุ่นพี่ไซเนสตร้ามาได้เธอก็รู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก และดีใจที่จะได้ไปเรียนวิชาพลังเวทศาสตร์ต่อ สถานนี่เรียนนั้นอยู่ชั้นล่างใกล้ๆกับสนามกีฬา มันเป็นห้องกว้างๆขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งไว้อย่างเรียบง่าย แต่ก็ดูสวยไปอีกแบบหนึ่ง
"เฮ้!เอเรส...แหมไปจู๋จี๋กับรุ่นพี่ 2 ต่อ 2 เลยนะ ไวไม่เบานี่นาย" เซ็นเจ้าคนปากมากเริ่มพล่าม ตามมาด้วยเสียงสนับสนุนจากพวกเพื่อนๆในห้อง
"จู๋จี๋กะผีแกสิเซ็น...กว่าฉันจะหลบมาได้นี่ก็แทบตายนะ" เอเลนยาบ่น
"นายนี่ก็เหลือเกิน คนสวยอุตส่าห์เข้ามาทั้งที ทำเป็นไม่สนไปได้..." เสียงเพื่อนร่วมห้องต่างพากันสนับสนุน และตามมาด้วยเสียงหัวเราะ ทำเอาเอเลนยาต้องเองมือกุมขมับ
และทันได้นั้น!
/ ผางงงงงงงงงงงงง!!!/
"สนุกกันมากนักใช่มั๊ย?" ศ.คนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้อง เอเลนยาจำได้ทันทีเลยว่าเขาคือศ.หน้าหล่อแต่ปากสุนัข!...เรือนผมสีเงินถูกหวีอย่างดีบวกกับนัยน์ตาสีถ่านที่กำลังหงุดหงิดกำลังสอดส่องสายตาไปรอบๆห้อง และไปหยุดอยู่ที่....
"รู้สึกว่าคุณจะมีปัญหามากเหลือเกินนะคุณเกรเนสเทอร์! นี่มันเวลาอะไรแล้ว กรุณาอย่าทำตัวเรียกร้องความสนใจได้มั๊ย....ฉันรู้ว่าคุณน่ะเก่ง แต่ก็อย่าเอาเรื่องความรักของหนุ่มสาวมาทำลายสมาธิของคนอื่นในวิชานี้!!" โอ้แม่เจ้า! มาถึงก็ใส่เอาๆ เธอไปทำอะไรให้เขาตอนไหนกันเนี่ย...หรือว่าชาติที่แล้วอ่ะ ซวยอะไรอย่างงี้นะ...ทั้งห้องต่างพากันเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจ
"ฉันขอเตือนนะคุณเกรเนสเทอร์! อย่าทำลายสมาธิของคนอื่น...."
"ครับ..."เอเลนยาตอบอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ก็ในเมื่อเธอไม่ได้ทำอะไรซักหน่อยนี่
"เอาล่ะ...ฉันคือศ.อลัน ไซกัสโต้ ผู้สอนวิชาพลังเวทศาสตร์ ฉันขอบอกไว้เลยว่า ใครที่เรียนกับฉันหากว่าขี้ขลาดหรืออ่อนแอ คุณอาจจะไปไม่รอด....ดังนั้นจงจำเอาไว้ในวิชานี้พวกคุณจะต้องกล้าที่จะแสดงฝีมือ กล้าที่จะสู้! เพราะมันคือวิชาที่หนักและสำคัญที่สุด พลังเวทเป็นสิ่งพวกคุณจะต้องมี และต้องควบคุมมันให้ได้ และพัฒนาพลังของคุณให้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ....พลังเวทของแต่ละคนนั้นจะไม่เหมือนกัน มีทั้งไฟ ลม น้ำ เหล็ก ดนตรี เสียง เชือก และอีกหลายอย่างที่พวกคุณมี...ฉะนั้นในวันนี้ฉันจะให้พวกคุณทั้งหมดแสดงความสามารถในการควบคุมพลังเวทของพวกคุณว่าทำได้มากแค่ไหน....เริ่มจาก"
"คุณเกรเนสเทอร์ก่อนเลยดีมั๊ย? ฉันว่าคุณเก่งนะ...." ศ.อลันชี้ไปที่เอเลนยา ทำเอาเธอหน้าซีดเผือดไปในทันตา
"เอ่อ..คือว่าศ.ครับ คือ...ผมยังไม่"
"กรุณาอย่าทำตัวขี้ขลาดต่อหน้าฉัน!! คุณเกรเนสเทอร์ ถ้าแค่นี้คุณยังทำไม่ได้ ต่อไปคุณก็ไม่ต้องมาเรียนวิชานี้...ออกมา!" ซวยจริงๆ เอเลนยาคิด แต่เธอจะทำไงได้ล่ะ นอกจากต้องออกไปไม่งั้นมีหวังเธอได้ตายคาบาทาของเขาแน่ๆ เอเลนยาก้าวออกมาข้างหน้าอย่างช้าๆ
"แสดงพลังเวทของคุณให้ฉันดู..."
เอเลนยาค่อยๆวาดมือไปรอบตัวอย่างช้าๆ แต่..ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย...อะไรวะ ตอนนั้นยังทำได้เลยนี่นา เอเลนยาตัดสินใจลองใหม่อีกครั้ง แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอลองต่อไปอีกหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่มันก็ไม่เป็นผล..จนศ.อลันเริ่มหัวเสีย
"ไม่ทราบว่าคุณจะมาเล่นอะไร! นี่มันไม่ใช่เวทีนะ...แค่ควบคุมพลังเวทง่ายๆก็ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรเป็นคุณเกรเนสเทอร์...กลับไปนั่งที่ไป!!!!!!" เอเลนยาถูกศ.อลันด่ายับ เธอรู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมาก...ชาตินี้จะไม่วันลืมชายคนนี้เลย เขาทำให้เธออับอายอย่างถึงที่สุด
"คนต่อไปคุณพรินส์วิล" ไวล์เดินออกมาอย่างไร้อารมณ์ เขาไม่ได้มีท่าทีกังวลซักนิด แถมยังอ้าปากหาวอีกต่างหาก...ไอ้หมอนี่มันเป็นยังไงกันแน่นะ
"ฉันหวังว่าคุณคงจะไม่เป็นเหมือนกับคุณเกรเนสเทอร์หรอกนะคุณพรินส์วิล...เชิญ"
ไวล์ก้าวเท้าออกมายืนข้างหน้าอย่างนิ่งๆ และไม่มีทีท่าว่าจะทำอะไรเลย จนเอเลนยาอดเยาะเย้ยไม่ได้...ไม่เห็นจะมีอะไรเลย แต่แล้ว..ความคิดเธอก็ผิด
ทันใดนั้น!
ร่างของชายหนุ่มก็ค่อยๆเลือนหายไปที่ละนิดๆและหายไปจากห้องนี้ในทันทีทันใด ทำให้ทั้งห้องต่างอึ้งกันไปตามๆกัน แต่แล้วซักพักร่างของชายหนุ่มผู้มีนามว่าไวล์ก็กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งอย่างกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอารัยเกิดขึ้น...และเขาก็เดินกลับเข้าที่นั่งไปอย่างไม่ใส่ใจ
"ดี! ดีมากพลังเวทมนต์งั้นหรือ...สเลคคงไม่ได้มีแต่นักรบเพียงอย่างเดียวสินะคุณพรินส์วิล ไม่สิ...ต้องเรียกว่าผู้วิเศษซะมากกว่าล่ะมั๊ง ถือว่าสุดยอดมากๆ" ศ.อลันชื่นชมหมอนี่อย่างออกหน้าออกตา ทีเธอล่ะด่าเอาๆ ไอ้หมอนี่มันมีดีอะไรกัน...หายตัวได้แค่เนี้ยยกยอกันนัก แต่เธอก็ยังทำไม่ได้เลย
"ต่อไป...คุณบริอัสติกเป็นไง เชิญ" เซ็นเดินออกมาอย่างสบายอารมณ์ และยิ้มให้ศ.อลันอย่างเป็นมิตรตามนิสัยของเขา เขายืนนิ่งๆเหมือนกับไวล์เมื่อกี้ แต่ทว่าร่างของเขาไม่ได้หายไปเหมือนไวล์ แต่กลับมีลมพายุแรงพุ่งออกมาจากตัวเขาและแผ่กระจายไปทั่วๆห้อง ทำเอาข้าวของต่างปลิวไปตามๆกัน และซักพักข้าวของก็กลับมาตั้งอยู่ที่เดินท่ามกลางลมพายุที่สงบลง
"ดีมาก!! ช่างเป็นพลังเวทลมที่ร้ายกาจดีจริงๆ" เอาอีกแล้วชมกันอีกแล้ว คิดแล้วมันก็น่าเจ็บใจนัก
"คนต่อไป เอาใครดีล่ะ....คุณมิสทรีล่ะกัน" ซินเทียสะดุ้งเล็กน้อย และเธอก็เดินออกมาอย่างหวั่นๆ
"ความกลัวจะทำให้คุณพ่ายได้คุณมิสทรี จงมั่นใจในตัวเอง...เริ่มได้" ศ.อลันกล่าว ทีเอเลนยาไม่เห็นทำอย่างนี้เลย เขาคงมีอคติกับเธอคนเดียวเป็นแน่ๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ!
ซินเทียปรับสีหน้าใหม่อีกครั้ง คราวนี้เธอดูมั่นใจขึ้นมากเมื่อได้ฟังคำพูดของศ.อลันเมื่อกี้ เธอค่อยๆกางมือออกอย่างช้าๆ ทันใดนั้นก็บังเกิดเสียงบางอย่างขึ้น มันเป็นเสียงที่แสบแก้วหูเป็นอย่างมาก จนทุกคนในห้องต้องเอามือปิดหู ยกเว้นแต่ศ.อลันกับซินเทีย รวมถึงไวล์ด้วย และไม่นานเสียงที่ว่าก็ค่อยๆจางหายไปกับสายลม ท่ามกลางความแตกตื่นของเพื่อนๆในห้อง
"เก่งมากๆคุณมิสทรี...กลับไปนั่งที่ได้ แต่ว่าอย่าใช้พลังเวทเสียงแบบนี้บ่อยนักล่ะ เดี๋ยวจะพลานทำให้คนอื่นเขาหูแตกไปตามๆกัน" ซินเทียพยักหน้าอย่างดีใจ และกลับเข้าไปนั่งที่ แล้วศ.อลันก็หันมาจ้องเอเลนยาอีกครั้ง พลางแสยะยิ้มให้
"ไม่อายบ้างหรือไงคุณเกรเนสเทอร์ แพ้ได้แม้กระทั่งผู้หญิง...." เอเลนยาค่อนข้างฉุนเล็กน้อย แต่ซักพักเธอก็ยิ้มออกมา...ก็ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกันนี่นา แพ้แล้วมันเสียหายตรงไหนล่ะ อีกอย่างมันหนักกระบาลใครมิทราบ แหม..คิดแล้วก็อยากจะตะโกนตอบศ.อลันไปแต่คิดไปคิดมา เธอก็ไม่ทำ เพราะไม่รับประกันความปลอดภัยของตัวเอง...
"ใครอีกดีล่ะ...คุณเซเรอัสดีมั๊ย" แล้วลอเรนซ์ก็เดินออกมาอย่างสุขุม ด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนตามแบบฉบับของเขา
"ทำให้ดีล่ะคุณเซเรอัส" ศ.อลันตบบ่าของลอเรนซ์เบาๆ
"แน่นอนครับศ." เขายิ้มให้อย่างสุภาพ และเริ่มหลับตา ไม่นานนัก....ก็มีเชือกที่ไหนก็ไม่รู้ พุ่งเข้ามามัดตัวของชายหนุ่มนามว่าเซริทันที...
"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!...ใครก็ได้ช่วยฉันทีๆๆๆๆ" เจ้าตัวร้องตะโกนออกมา ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ แต่ซักพักเชือกที่ว่าก็ได้จางหายไป พร้อมกับลอเรนซ์ที่ลืมตาอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มเช่นเคย
"ดี...ควบคุมได้ดีมากคุณเซเรอัส" ศ.อลันกล่าวชม ลอเรนซ์จึงกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพและเดินกลับเข้าที่นั่งไป
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้ามาก และในที่สุดก็หมดเวลาซักที...ซึ่งเอเลนยารอคอยเวลานี้มาแสนนาน เธอเตรียมตัวเก็บข้าวของเตรียมพร้อมที่จะออกจากห้องอยู่เสมอ...แต่ทว่า ศ.สุดโหดคนนี้ก็เหมือนจะไม่ยอมให้เธอออกไปอย่างเป็นสุขง่ายๆ
"เอาล่ะ...วันนี้พวกคุณแสดงพลังเวทออกได้ดีมาก จะมีก็แต่บางคนเท่านั้นที่ไม่ได้เรื่อง! ดังนั้นสำหรับคนนี้ทำไม่ได้ ฉันขอสั่งให้เขียนเรียงความเรื่องความสำคัญของวิชานี้มา 500 หน้า...แล้วนำมาส่งฉันภายในวันพุ่งนี้ ฉันขอเตือนนะว่าอย่าส่งช้า ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่ เข้าใจใช่มั๊ย? คุณเกรเนสเทอร์" ศ.อลันกล่าวพลางจ้องมาที่เอเลนยา อารายเนี่ย! ไม่ใช่เธอคนเดียวซักหน่อยที่ทำไม่ได้น่ะ ยังมีอีกตั้ง 5 -6 คนที่ทำไม่ได้เหมือนกัน รวมทั้งเซริด้วย แล้วไหงมาลงที่เธอคนเดียวแบบนี้ล่ะ มันยุติธรรมตายล่ะเนี่ย...คิดแล้วเจ้าตัวก็หงุดหงิดเป็นอย่างมาก....
หลังจากจบวิชานรกนี้ผ่านไป เอเลนยาก็เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์ เนื่องจากว่าอีก 2 วิชาที่เหลือ ไม่ว่าจะเป็นวิชาการต่อสู้ ที่ ศ.ดราคัส สอนหรือแม้แต่วิชาพฤษศาสร์ ที่ศ.แซนดร้าสอนศ.ทั้ง 2 ต่างใจดีเป็นอย่างมาก แถมยังไม่ว่าซักคำขณะที่เธอกำลังเข้าฌาน... หลังจากการเรียนวันแรกที่แสนจะทรหดผ่านไป เอเลนยาก็ต้องรีบทานอาหารเย็นเพื่อที่จะรีบมาปั่นการบ้านที่ศ.มหาโหดสั่งเอาไว้อย่างไม่เต็มใจนัก ที่ต้องรีบเพราะมันส่งพุ่งนี้น่ะสิ แถมตั้ง 500 หน้า คิดจะฆ่าเด็กให้ตายหรือไงกันเนี่ย!! ขณะที่เอเลนยากำลังจะเดินออกจากห้องอาหาร ไซเนสตร้าก็วิ่งเข้ามาหาพอดี...ซวยอีกแระ
"สวัสดีจ๊ะ...เอเรส ทำไมทานข้าวเร็วจังเลย..."
"ก็พอดีว่า..ผมมีงานต้องทำนิดหน่อยน่ะครับ" เอเลนยาส่งยิ้มแหยๆให้
"หรอจ๊ะ? มีอะไรให้ฉันช่วยมั๊ย ฉันยินดีช่วยนะ"
"ขอบคุนครับ...ผมว่าถ้ารุ่นพี่หลีกทางให้ผม จะเป็นการช่วยผมอย่างมากเลยล่ะ เพราะผมต้องรีบไปทำงานน่ะครับ" ว่าแล้วเอเลนยาก็รีบเดินออกจากห้องอาหารไปในทัน ทำเอาไซเนสตร้าหน้าเสียเล็กน้อย...
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงคืน ในที่สุดเอเลนยาก็ทำการบ้านเสร็จซะที เธอรู้สึกง่วงอย่างมากเลย...จึงรีบเก็บของแล้วล้มตัวลงนอนที่เตียง พลางหันไปมองเพื่อนร่วมห้อง 2 คนที่กำลังหลับสบาย....ว่าแล้วเอเลนยาก็ยกมือข้างที่สวมแหวนขึ้นมาดู...และมองมันอย่างถี่ถ้วนเป็นครั้งแรก...
เอเลนยาเพิ่งสังเกตว่าตัวแหวนนั้นเป็นสีส้มสวยงามที่เดียว และรอบๆมีลายอะไรบางอย่างสลักอยู่ ซึ่งมองไปมองมามันก็ดูเข้ากับแหวนดีแฮะ...แล้วเธอต้องสวมมันไปอีกนานเท่าไหร่กันล่ะเนี่ย และความคิดของเธอก็หยุดชะงักลงเมื่อเธอเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรา... และไม่ได้สังเกตเลยว่าเมื่อกี้ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจับจ้องการกระทำของเธออยู่อย่างกับว่าเขาจะหาความจริงอะไรบางอย่าง.... เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
___________________________________________________________________
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 8 แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือป่าว..แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วโพสให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ...Krever
ความคิดเห็น