คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : วันเปิดเรียน
หลังจากการสอบอันแสนทรหดเพื่อที่จะเข้าไปเรียนโรงเรียนไอซ์เบิร์นผ่านไป เอเลนยาก็ต้องเตรียมตัวสำหรับการไปเรียนที่นั่นในวันพุ่งนี้ ผมสีน้ำตาลแดงถูกปล่อยสยายพลิ้วไปมาในขณะที่เจ้าตัวกำลังดูตารางของหนังสืออยู่ นัยน์ตาสีมรกตมองข้าวของที่เธอจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"ไม่ต้องกังวลไปหรอกเพคะองค์หญิง....ท่านคงไปไม่นานหรอก" มอรีลให้กำลังใจเมื่อเห็นว่าหมู่นี้เอเลนยาไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนแต่ก่อน
"ฉันคงคิดถึงเธอนะมอรีล...." เจ้าหญิงตัวน้อยเอ่ย
"หม่อมฉันก็เช่นกันเพคะองค์หญิง" มอรีลเข้ามากอดองค์หญิงของเธออย่างเอ็นดู
"นี่ก็ใกล้จะกลางคืนแล้วมอรีลออกไปเถอะ ฉันจะนอนแล้วล่ะ...." เอเลนยาบอก มอรีลจึงเดินออกไปตามคำขอ และหันมามองเอเลนยาอย่างเอ็นดูอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงบัดนี้กลับเริ่มเปลี่ยนร่างกลายเป็นชายหนุ่มอีกครั้งในยามค่ำคืน
"เฮ้อ! จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานซักแค่ไหนกันนะ" เอเลนยาล้มตัวลงนอนขณะที่อยู่ในร่างชายหนุ่ม
และเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป....
เช้าวันแรกของการเปิดเทอม
เอเลนยาถูกปลุกแต่เช้าตรู่ด้วยฝีมือของมอรีล....และถูกจับแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยชุดนักเรียนชายที่ได้เตรียมเอาไว้
"ฉันจัดการเองน่ามอรีล นี่ยังไม่ได้สวมแหวนเลยนะ ชุดก็ออกจะใหญ่…" เจ้าตัวดีอารมณ์เสียเนื่องจากว่าถูกปลุกนั่นเอง
"โถ่! องค์หญิง ก็หม่อมฉันเป็นห่วงนี่เพคะ"
หลังจากจัดการอะไรเรียบร้อยแล้วเอเลนยาก็เตรียมที่จะขึ้นรถม้าไปโรงเรียนไอซเบิร์น
"เอเลนยาลูกรัก....ลูกต้องตั้งใจเรียนนะ แล้วพ่อจะส่งข่าวไปหาลูกเอง เข้มแข็งเข้าไว้ล่ะ และที่สำคัญ...รักษาแหวนให้ดีด้วย ถ้ามันหายไปลูกจะแย่นะ....โชคดีเอเลนยา" คิงฟรานเชสกล่าวลากับลูกสาว
"ลูกรู้แล้วเพคะท่านพ่อ....ลาก่อนเพคะ" แล้วเอเลนยาก็ขึ้นรถม้าไป
วันนี้รถติดอีกเช่นเคยและมากกว่าอาทิตย์ที่แล้วด้วย เนื่องจากว่าเป็นวันเปิดเรียนของโรงเรียนไอซเบิร์น.....
เอเลนยาหิ้วข้าวของออกจากรถและกล่าวลามอรีล จากนั้นก็เดินเข้าไปในปราสาทเดิม
เอเลนยามองหาซินเทียอยู่ และเธอก็เจอในที่สุด....
"หวัดดีจ๊ะเอเรส! เราเข้าไปในหอประชุมกันเถอะ" ซินเทียกล่าวทักทาย
"อ่ะ- - - อื้ม....."
แล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในหอประชุม เพื่อหาที่นั่ง ระหว่างที่เธอกำลังหาที่นั่งอยู่นั้น สายตาสีเขียวมรกตก็ได้เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ผู้ซึ่งดูคุ้นเป็นอย่างมาก เรือนผมสีน้ำเงินเข้มกับนัยน์ตาสีฟ้าคราม…นั่นมัน ไวล์ พรินส์วิล!!!
"หมอนี่สอบผ่านอย่างนั้นหรือเนี่ย...." เอเลนยาพึมพำ
"เธอว่าอะไรนะเอเรส ใครสอบผ่านหรอ?" ซินเทียได้ยินจึงถามอย่างสงสัย
"อ๋อ...ป่าวๆๆๆๆ ไม่มีอะไร ไปหาที่นั่งกันเถอะซินเทีย" เอเลนยารีบเปลี่ยนเรื่องไป
"นั่นไงจ๊ะ..ตรงนั้นว่างอยู่น่ะ รีบไปกันเถอะเอเรส" ซินเทียชี้ไปตรงที่นั่งแถวที่ 3 ข้างๆกับตรงนที่ไวล์ พรินส์วิลนั่งอยู่พอดี!
"เหวออออ...ที่อื่นดีกว่ามั๊ยซินเทีย" เอเลนยาว่าพร้อมกับทำหน้าแหยๆ
"ไม่มีเวลาแล้วนะเอเรส ตามมาเถอะน่า…" ว่าแล้วเอเลนยาก็ต้องจำใจเดินไปนั่งที่ตรงนั้น
หลังจากขึ้นมาถึงที่นั่งแล้ว เอเลนยาก็รีบนั่งหันหน้าไปอีกทางทันที เพราะไม่อยากให้หมอนั่นเห็นเธอ.....
"เฮ้! หวัดดี" ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเอเลนยาทักเธอ เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี(มาก) เรือนผมสีทองยาวระต้นคอ กับนัยน์ตาสีม่วง เขากำลังส่งยิ้มให้เธออยู่
"เอ่อ..หวัดดีค่ะ- - -เอ้อ- - - ครับ " เอเลนยาลืมตัวอีกแล้ว เธอยิ้มให้เขาอย่างยากที่จะฝืนนัก
"ไม่ต้องสุภาพๆๆๆๆ เรามันก็คนกันเองทั้งนั้น ว่าแต่...นายชื่ออะไร?" ชายหนุ่มถาม
"ฉันเอเรส เกรเนสเทอร์...นายล่ะ" เอเลนยากำลังเล่นไปตามบทของผู้ชายที่ควรจะเป็น
"ฉันเซ็นทิส บริอัสติค เรียกง่ายๆก็เซ็น..." เซ็นยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ทำให้เอเลนยารู้สึกว่าเธอคงจะได้เพื่อนอีกคนแล้วในไม่ช้า
"นี่เพื่อนฉันเองซินเทีย มิสทรี" เอเลนยารีบชวนคุยโดยการแนะนำซินเทียให้เซ็นรู้จัก
"หวัดดี....ซินเทีย" เซ็นผู้มีมนุษยสัมพันธ์ดีทักทาย
"หวัดดีจ๊ะ" ซินเทียเองก็ทักตอบไปเช่นกัน และเจ้าหล่อนก็หันกลับไปคุยกับเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยทีเดียว เรือนผมสีชมพูถูกถักเป็นเปียทั้ง 2 ข้างนัยน์ตาสีอะเมทิสบ่งบอกถึงความน่ารักของเจ้าหล่อน สงสัยว่าชายหนุ่มที่นี่ต้องติดกันตรึมเห็นๆ
"แน่ใจนะว่าเพื่อนนายอ่ะ..." เซ็นถามเอเลนยาอย่างเจ้าเล่ห์
"วะ....ไม่ใช่เพื่อนแล้วเป็นอะไรล่ะ" เอเลนยาถามกลับไปอย่างงงงวย
"ก็..แบบว่าเป็น- - - -แฟนนายไง" เซ็นยิ้มน้อยๆอย่างเจ้าเล่ห์
"ไอ้ปากเสีย!....ฉันจะเป็นแฟนกับผู้หญิงด้วยกันได้ยังไง!" เหวอออออ ซวยแล้วสิ
"หา?? นายน่ะเป็นผู้ชายนะ....เฮ้ย! หรือว่าจริงๆแล้วนายเป็น - - - -" เซ็นทำตาวาวขึ้นมาทันที
"ปะ-ปะ-เป็นอะไร?" เอเลนยาคิดว่าเซ็นคงไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นผู้หญิงนะ
"ก็- - - - เป็นพวกวิปริตไง!!!" ว่าแล้วเจ้าคนที่พูดออกไปอย่างปากไม่มีหูรูด ก็โดนหมัดของเจ้าหญิงของเราเสยเข้าให้อย่างแรงงงงงงงงง
"ปากเสีย ฉันน่ะชายทั้งแท่งนะเว้ย!!!" เอเลนยารีบเปลี่ยนท่าทีการพูดใหม่ในทันที
"เอาเหอะๆๆ ฉันล้อนายเล่นต่างหากล่ะ...ส่วนนี่เพื่อนฉัน ลอเรนซ์ เซเรอัส" เซ็นแนะนำชายหนุ่มที่นั่งข้างๆเขา ชายหนุ่มผู้นั้นหันมายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เรือนผมสีดำนั้นยาวกว่าของเซ็นเล็กน้อย นัยน์ตาสีน้ำตาลบอกถึงความอ่อนโยนได้ดีทีเดียว
"หวัดดีครับ....ฉันลอเรนซ์ เซเรอัส" ลอเรนซ์หันมาทักทายเอเลนยาอย่างสุภาพ
"อ่า หวัดดีๆ ฉันเอเรส เกรเนสเทอร์นะ" เอเลนยาทักตอบอย่างอายๆ
"เอ๋? นามสกุลนี้เหมือนกับเจ้าหญิงเอเลนยาแห่งคาลอสเลยนะครับ นายเป็นอะไรกับเธออย่างนั้นหรือ..เท่าๆฉันรู้มา เธอไม่มีพี่น้องที่ไหนนี่" ลอเรนซ์ถามอย่างสงสัย อีกคนแล้วสิที่ถามเธอแบบนี้อ่ะ และดูเหมือนว่าหมอนี่จะเป็นพวกรู้เรื่องเยอะซะจริงๆนะ...
"ก็...เป็นลูกพี่ลูกน้องน่ะ แต่ฉันเป็นพวกไม่ค่อยสุงสิงอารัยกับใครเท่าไหร่หรอก ไม่แปลกที่นายจะไม่รู้จักฉันน่ะ..." เจ้าตัวตอบอย่างไหลรื่น ด้วยความสามารถที่เพิ่งคิดสดๆ
"อ้อ..แล้วคนที่ถัดจากลอเรนซ์นั่นก็คือ ไวล์ พรินส์วิล เพื่อนฉันอีกเหมือนกัน" เซ็นแนะนำคนที่อยู่ถัดไป และหมอนี่ก็กำลังมองมาที่เธอด้วย สีหน้าไร้อารมณ์ตามเคย.....
"เหอๆ....หวัดดี ฉันเอเรส เกรเนสเทอร์" เอเลนยาฝืนยิ้มให้เขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจกับมันเลย เขาหันหน้ากลับไปเฉยๆโดยไม่พูดอะไรซักคำ
"เอ่อ..อย่าไปถือสาหมอนั่นมันเลย ไวล์มันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ไม่ค่อยจะยุ่งกับใครน่ะ" เซ็นรีบแก้ต่างให้เพื่อน เพราะสีหน้าของเอเลนยาในตอนนี้บ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ซักพักเสียงทุกเสียงในหอประชุมก็เงียบสนิทเมื่อมหาปราชญ์วอเรสเริ่มขึ้นมาบนเวที เขายังคงดูเป็นที่น่าเกรงขามอยู่เหมือนเคย
"สวัสดีทุกคน!ขอต้อนรับสู่โรงเรียนไอซ์เบิร์นแห่งอาณาจักรคาลอส ฉันขอแสดงความยินดีกับพวกเธอทุกคนที่สามารถสอบผ่านเข้ามาได้ ขอให้พวกเธอทุกคนมีความสุขกับการอยู่ในโรงเรียนนี้นะ...ส่วนรายละเอียดต่างๆของโรงเรียนนี้ศ.โมนิคจะเป็นผู้ที่จะมาอธิบายให้พวกเธอฟัง…" สิ้นเสียงของมหาปราชญ์วอเรส เขาก็เดินลงจากเวทีไป พร้อมกับร่างของหญิงที่เอเลนยาเคยเห็นมาแล้วในตอนที่ไปสอบเธอก็คือผู้หญิงผมสีเทา นัยน์ตาสีน้ำตาลกับแว่นตากลมโตของนั่นเอง เธอเดินขึ้นมาบนเวทีอย่างช้าๆ
"สวัสดีจ๊ะนักเรียนทุกคน เอาล่ะ...เราจะมาพูดเรื่องรายละเอียดของโรงเรียนกันนะ เริ่มจากที่สถานที่ที่พวกเธอจะต้องอยู่กันก่อน เรามีหอให้พวกเธอทั้งหมด 4 หอ พวกเธอจะอยู่หอไหนนั้น ทางเราได้จัดไว้ให้แล้ว เดี๋ยวเราจะมาประกาศกันอีกที...ตอนนี้สิ่งที่พวกเธอจะต้องรู้ก็คือหอที่ว่านี้มีอะไรบ้าง?
เริ่มจากหอแรกเลยนะ หอฮอคเบอร์เทีย จะมีสัญลักษณ์เป็นรูปเหยี่ยว หอนี้จะตั้งอยู่ด้านซ้ายสุดของปราสาทนะ ฉันว่าตอนที่พวกเธอเข้ามาสอบน่าจะได้เห็นธงก์ประจำหอแล้วซึ่งจะมีสีฟ้า ส่วนหอที่ 2 คือหอดรากอนิค มีสัญลักษณ์เป็นรูปมังกร ซึ่งจะอยู่ถัดจากหอฮอคเบอร์เทีย ธงก์ประจำหอจะเป็นสีเหลือง หอที่ 3 คือหอสวอนเรส จะมีสัญลักษณ์เป็นรูปหงส์ จะอยู่ทางปีกขวาของปราสาทนะ ธงก์ประจำหอจะมีสีฟ้า และหอสุดท้ายคือหอเฟเรียส มีสัญลักษณ์เป็นรูปสิงโต หอนี้จะตั้งอยู่ด้านขวาสุดของปราสาท มีธงก์ประจำหอเป็นสีแดงจ๊ะ
เอาล่ะ พวกเธอก็ได้รู้เรื่องหอทั้ง 4 ไปแล้วนะ ต่อมาฉันจะพูดเรื่องสถานที่เรียนของพวกเธอ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากนักหรอกจ๊ะ ปีหนึ่งอย่างพวกเธอจะได้เดินทั่วปราสาทแน่นอน เพราะวิชาที่พวกเธอจะต้องเรียนทั้งหมดสถานที่ของมันจะตั้งอยู่ทั่วปราสาท ฉันคิดว่าพวกเธอคงหาไม่ยากหรอกนะถามรุ่นพี่ประจำหอของพวกเธอดู....ส่วนที่พักผ่อนหย่อนใจ เช่นสวนนั้น ฉันก็คิดว่าพวกเธอน่าจะเห็นกันแล้ว มันตั้งอยู่ข้างๆปราสาททั้ง 2 ข้าง มีทั้งน้ำตก ม้าหิน และหลายๆอย่างที่พวกเธอต้องการจะพักผ่อน ส่วนเรื่องกฎของโรงเรียนนั้นไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ พวกรุ่นพี่ประจำหอของพวกเธอจะเป็นผู้แจ้งให้เธอทราบเอง ตอนนี้ฉันจะประกาศรายชื่อนักเรียนของแต่ละหอนะจ๊ะ"
เสียงฮือฮาดังลั่นเมื่อศ.โมนิคเริ่มทำการประกาศรายชื่อนักเรียนของแต่ละหอ สำหรับตัวเอเลนยาแล้วเธออยากอยู่หอเฟเรียสนะ...มันดูเข้มแข็งดี อย่างที่ท่านพ่อของเธอต้องการให้เธอเป็น แต่..จะอยู่หอไหนก้อแล้วแต่เถอะ....
"เซ็นทิส บริอัสติค หอเฟเรียส" เสียงประกาศรายชื่อของเซ็นดังขึ้น เขาลุกจากที่นั่งและเดินออกจากหอประชุมไป
"ลอเรนซ์ เซเรอัส หอเฟเรียส" ลอเรนซ์ลุกจากที่นั่งเดินออกไปเหมือนกับเซ็น
"เราจะได้อยู่ด้วยกันมั๊ยเนี่ยซินเทีย" เอเลนยาถาม
"ฉันอยากให้เราอยู่ด้วยจังเลยจ๊ะเอเรส" ซินเทียว่าอย่างจริงใจ
"ซินเทีย มิสทรี พอเฟเรียส" แล้วซินเทียก็ลุกจากที่นั่งและหันมากล่าวลากับเอเลนยา จากนั้นก็เดินออกจากหอประชุมไปเช่นกัน
/เหลือฉันกับหมอนั่น....หมอนั่นจะได้อยู่หอไหนกันนะ/ เอเลนยาคิดพลางเหลือบตาไปมองไวล์ที่นั่งอยู่อย่างไร้อารมณ์เช่นเคย
"ไวล์ พรินส์วิล หอเฟเรียส" เชอะ...หมอนี่ได้อยู่หอนี้ได้ยังไงกันเนี่ย ว่าแล้วไวล์ก็เดินผ่านเธอและออกจากหอประชุมไป
"เอเลนยา เกรเนสเทอร์ หอ- - - -เฟเรียส" ว้าว! เธอได้อยู่หอเฟเรียสจริงๆหรือนี่ ว่าแล้วเจ้าตัวก็แอบยิ้มอย่างดีใจเล็กน้อย และเดินออกไปเหมือนอย่างคนอื่น
/ บ้าน่า! แต่ฉันได้อยู่หอเดียวกับนายหน้าหินเนี่ยนะ ไร้ความรู้สึกชะมัด หมอนี่ชอบตามจองล้างจองผลาญฉันจริงๆเลย/ คิดแล้วเอเลนยาก็นึกฉุนขึ้นมาทันทีเมื่อเข้ามาในหอแล้วต้องพบกับไวล์ พรินส์วิล
หอเฟเรียสเป็นหอที่สวยมากเลยทีเดียว ภายในห้องนั่งเล่นรวมของหอถูกทาด้วยสีแดงและขนาดของห้องนี้ก็ใหญ่มากๆด้วย ตามผนังห้องถูกตกแต่งด้วยรูปภาพของบุคคลสำคัญของหอนี้มากมาย ส่วนเครื่องใช้และเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกวางไว้เป็นอย่างดี มีเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ ดูแล้วมันสุดยอดมากๆเลย เธอคิดไม่ผิดเลยจริงๆที่ได้มาอยู่หอนี้น่ะ
"เอเรส! ฉันว่าแล้วว่าเราต้องได้อยู่ด้วยกัน ดูสิ..ฉัน นาย เซ็น ลอเรนซ์แล้วก็ไวล์" ซินเทียลากเอเลนยาเข้ามาในกลุ่มของพวกเขาซึ่งมีซินเทีย เซ็น ลอเรนซ์ และไวล์ นายหน้าหิน!
"อ่า..ช่าย ดีใจจัง" เซ็นยิ้มให้เอเลนยาเช่นเคย
/ ฉันว่าในบรรดาชายหนุ่ม 3 คนนี้เซ็นกับลอเรนซ์ดูท่าจะเป็นมิตรที่สุดแล้ว ส่วนนายหน้าหินนั่น ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าชีวิตนี้หมอนี่มันเคยจะยิ้มกะเขาบ้างมั๊ยนะ! หน้างี้อย่างกับฉาบปูนเอาไว้อย่างงั้นแหละ..../ คิดแล้วเอเลนยาก็หันหน้าไปมองไวล์ชายหนุ่มที่ถูกหาว่าเป็นนายหน้าหิน และดูเหมือนว่าเขากำลังมองกลับมาที่เธอ อย่างไร้อารมณ์และหันหน้ากลับไปอย่างไม่สนใจ
/ หน๊อยยยยยย!!! แบบนี้มันหยามหน้าเจ้าหญิงแห่งคาลอสกันชัดๆเลยนี่นา / เอเลนยาฉุนกับการกระทำของไวล์เป็นอย่างมาก!
____________________________________________________________
เอเลนยาเข้ามาอยู่หอเฟเรียสแล้ว
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ก้อช่วยๆกันติดตามด้วยนะคะ
Krever Miz miz
ความคิดเห็น