ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Elenya Of Kalos

    ลำดับตอนที่ #4 : การสอบ

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 49


                    ภายในห้องสอบมีศ.สองคนนั่งอยู่ คนแรกเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะมีอายุมากแล้ว ผมสีเทาถูกรวบเป็นมวยไว้ทางด้านหลังอย่างเรียบร้อย นัยน์ตาสีน้ำตาลที่มองมาผ่านแว่นตากลมโตทำให้ดูน่ากลัวยิ่งนัก ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มวัยประมาน 30 ต้นๆได้ เรือนผมสีเงินสวยถูกหวีไว้อย่างได้รูปบวกกับนัยน์ตาสีถ่านที่คมเข้ม ทำให้เขาดูหล่อทีเดียว.....

    "อะแฮ่ม! เมื่อเข้ามาแล้วก็นั่งประจำที่ได้แล้วคุณเกรเนสเทอร์ เราไม่มีเวลาให้คุณมากนักหรอกนะ เพราะยังมีอีกหลายคนที่กำลังรอการสอบอยู่" ศ.ผู้ที่เป็นชายหนุ่มกล่าวขึ้น หน้าตาก็ออกจะหล่อแต่ปากนี่สิ มันน่านัก! ไร้มนุษยสัมพันธ์จริงๆ ทำให้เอเลนยาต้องรีบนั่งประจำที่ทันที

    "เอาล่ะจ๊ะ....การสอบนี้เป็นการสอบทางทฤษฎี เราจะมีให้เธอทำทั้งหมด 150 ข้อจ๊ะ เป็นการวัดความรู้รอบตัวของเธอ....เราไม่ได้จำกัดเวลาหรอกนะจ๊ะ ไม่ต้องคิดมาก....เริ่มทำได้!"ศ.อีกคนเอ่ยด้วยวาจาที่อ่อนโยน ผิดกับหน้าตาที่เธอคิดว่าน่ากลัว

                    เอเลนยาเริ่มเปิดกระดาษข้อสอบขึ้นมา และต่อมาที่เธอทำได้ก็คือ.....การนั่งมองข้อสอบอย่างที่มือไม่ขยับไปไหนเลย

    / อะไรวะเนี่ย! ความรู้รอบตัวบ้าอะไร ทำไมมันยากอย่างงี้อ่ะ....แล้วใครเขาจะฉลาดพอที่จะรู้เรื่องพวกนี้ทั้งหมดกัน ทั้งเรื่องสงครามบ้าบอเมื่อหลายร้อยปีก่อน วัฒนธรรมและอารยธรรมอารัยก็ไม่รู้! แล้วนี่อะไรล่ะเนี่ย... โอ๊ย!!!! ปวดหัววววววววววววววววToT/

    / เอาว่ะ...เป็นไงเป็นกัน เดามั่วเลยก็แล้วกัน ที่ลูกทำไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าเป็นความผิดของลูกนะ เพราะท่านพ่อนั่นแหละ ที่ไม่เคยสอนลูกเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย..../

              หลังจากที่เธอพินิจพิจารณาข้อสอบทุกข้ออย่างถี่ถ้วนแล้วเธอก็ตัดสินใจที่จะ...มั่วมันทุกข้อเลย และรีบส่งกระดาษคืนศ.ทั้ง 2 ในทันที

    "เชิญไปด่านที่ 2 ได้แล้ว!" ชายหนุ่มผู้เดิมกล่าว อะไรเนี่ย...พอมาก็ว่าจะไปก็ไล่แบบนี้เนี่ยนะ ศ.บ้าอะไร อย่างงี้น่าจะจับมาทำเป็นกระสอบทรายซะให้เข็ด!!

                    เมื่อเจ้าตัวดีเดินไปถึงห้องต่อมา เธอก็ต้องงงกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมาก ในเมื่อห้องทั้งห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่โต๊ะหรืออะไรเลยซักอย่าง แล้วนี่มันจะเรียกว่าการสอบได้อย่างไร ในเมื่อไม่มีอะไรบอกเธอได้เลยว่าเธอต้องทำอะไรในการสอบครั้งนี้....

                    / เฟี้ยวววววววววววว!!!/

                    / ฉึก!!/

                    ธนูเหล็กดอกหนึ่งพุ่งเฉียดแขนของเธอไปอย่างรวดเร็วและไปปักลงที่ผนังด้านหน้า เป็นผลทำให้แขนเสื้อของเธอขาดเล็กน้อย.....เอเลนยาเริ่มงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วซักพัก

                    / เฟี้ยวววววววววว/

                    / เฟี้ยวววววววววว/

                    / ฉึก!!! ฉึก!!!/

                    ธนูอีก 2 ดอกพุ่งตามมา เอเลนยารีบก้มตัวหลบได้ทันท่วงที....การสอบบ้าอะไรเนี่ย! คิดจะลอบฆ่ากันล่ะสิไม่ว่า.....

                    / เฟี้ยวววววววววววว!!!/

                    / ฉึก!!/

              ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรธนูนับ 10 ดอกก็พุ่งตรงมาที่เธอภายในทันที เอเลนยารีบกลิ้งตัวหลบ แต่...หลบไปทางนู้นก็เจอกับทางนี้ หลบไปทางนี้ก็เจอกับทางนั้น ทำให้เธอเสียหลักไปหมด

    แต่ธนูหลายดอกก็ยังคงไม่ลดละ ต่างพุ่งตรงมาที่เธอ และนับวันก็ยิ่งจะเพิ่งจำนวนมากยิ่งขึ้น....

    / จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย! ขืนหลบแบบนี้ต่อไปฉันมีหวังตายแน่ๆเลย ไม่ต้องทำลายคำสาปอะไรนั่นกันพอดี จะใช้พลังก็ทำไม่ได้ ก็ไม่รู้นี่นาว่าตัวเองควบคุมพลังอะไรนี่/

    / ท่านพ่อ...ถ้าลูกถูกธนูที่นี่ปักตายก็ไม่ใช่ความผิดของลูกนะ ในเมื่อท่านพ่อเป็นคนส่งลูกมาสอบเอง ..../

                    แล้วเอเลนยาก็หมดทางที่จะหลบในที่สุด และธนูที่ตอนนี้เพิ่มจำนวนไปเป็น 100 ดอก ก็พุ่งตรงมาที่เธออีกครั้ง เธอจึงเตรียมใจกับการไม่รอดในครั้งนี้....

    "เอาวะ...ตายเป็นตาย!" เอเลนยาหลับตาแน่นสนิท รอกับความตาย แต่.....เมื่อเวลาผ่านไป 1 นาทีเธอก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับความงงอย่างที่สุด...

                    เกิดไฟขึ้นร้อมลอบตัวเธอ เป็นผลทำให้ธนูเหล็ก 100 ดอกนั้น เกิดการหลอมละลายหมด แต่...ตัวเธอนั้นกลับไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีความรู้สึกร้อนเลยซักนิด....

    "หรือว่า....ฉันตายเรียบร้อยแล้ว มันถึงไม่รู้สึกอะไรอีก ง่า...แต่ทำไมตอนตายไม่เห็นรู้สึกเจ็บเลยซักนิดนะ ความจริงตายไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ" เอเลนยาพูดกับตัวเองเบาๆ แต่ไม่นานไฟที่อยู่รอบๆตัวเธอก็ค่อยๆมอดดับลง พร้อมกับธนูเหล็กจำนวนมากที่เริ่มพุ่งมาที่เธออีกครั้ง โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว

                    เอเลนยาโดนธนู 2 ดอกเฉี่ยวเป็นผลทำให้แขนขวาและไหล่ขวาของเธอมีเลือดซึมออกมา ท่ามกลางความงงของเธอเอง...

    / อ้าว! ผีมีเลือดได้ด้วย...เพิ่งรู้นะเนี่ย/ เอเลนยาคิดอย่างงงๆ พร้อมกับเริ่มทำการหลบธนูที่พุ่งเข้ามาอีกตามเคย

    / เฮ้ย! แล้วผีมันตายไปแล้ว มันเจ็บเป็นเหมือนกันหรอ แปลกดีแฮะ..../

    /เฮ้ยเดี๋ยว....ผีบ้านแกสิมีเลือดแล้วมีความรู้สึก แสดงว่าที่ฉันยังไม่ตายน่ะสิ แล้ว...ไฟที่เกิดขึ้นนั่นมันมาจากไหนกันนะ/ เจ้าตัวดีคิดอย่างงุนงง แต่ก็ดีใจด้วยที่ตัวเธอนั้นยังมีชีวิตอยู่

                    ธนูพุ่งเข้ามาหาตัวเธออย่างไม่ลดละ ทำให้เธอเริ่มเหนื่อยกับการหลบหลีกแบบนี้....และเสียหลักเซไปชนกับกำแพงเข้า ธนูอีก 10 ดอกกำลังพุ่งตรงมาที่เธอ!

                    เอเลนยารีบหลับตาปี๋ พร้อมกับเอามือกันเอาไว้....ทันใดนั้น!!!!

                    เธอก็สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับมือของเธอ มันมีประกายไฟอยู่หน้ามือของเธอ พอเธอเริ่มขยับ ลูกไฟก็ขยับตาม ธนูที่พุ่งมาก็เกิดการหลอมละลายตามๆกันไป....

    "หรือว่า...เราสามารถควบคุมไฟได้!" ว่าแล้วเจ้าตัวก็เริ่มทำการทดลองกับเจ้าธนูที่กำลังพุ่งมาอีก 100 ดอก เธอเริ่มวาดมือไปเป็นวงกลมและมันก็เกิดไฟรอบๆตัวเธอขึ้นมา เอเลนยารู้สึกสนุกกับมันมาก เธอไม่ต้องหลบอีกต่อไปแล้ว ธนูที่เคยพุ่งเข้ามาหาเธอเรื่อยๆบัดนี้มันกลับเริ่มหลอมละลายหมด เพราะไฟที่เธอสร้างขึ้นมานั้นเอง

                    กำแพงด้านหน้าของห้องถูกเปิดออก พลันธนูทั้งหมดก็หายวับไปในพริบตา พร้อมกับการปรากฏตัวของชายชราผู้หนึ่ง ซึ่งเอเลนยาเคยเห็นเขาผู้นั้นมาแล้ว ตอนที่เธอมาถึงที่ห้องรอการสอบ

    เขาก็คือ....มหาปราชญ์วอเรสนั่นเอง!

    "สวัสดีอีกครั้งเอเลนยา.....ฉันขอแสดงความยินดีด้วยที่เธอสามารถสอบผ่าน พลังพิเศษของเธอ เธอเองก็คงจะรู้แล้วสินะว่ามันคืออะไร ฉันก็คงไม่ขอพูดอะไรมาก เพียงแค่อยากจะบอกเธอว่า ช่วงเวลาที่เธอจะเข้ามาเรียนที่นี่ ขอให้เธอฝึกฝนและพัฒนาพลังเวทของเธอให้ดี เพื่อที่เธอจะได้เดินทางไปที่ที่เธอหมายจะไปได้...ซึ่งเธอเองก็คงจะรู้"

    "เอ่อค่ะ...แต่ว่า ฉันสอบผ่านด้านทฤษฎีได้อย่างไรกันคะมหาปราชญ์ ในเมื่อฉันทำมันไม่ได้เลยซักข้อ" เอเลนยาตอบอย่างอายๆ มหาปราชญ์วอเรสยิ้มน้อยๆ

    "อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเดาเก่งก็ได้เอเลนยา และไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะเธอได้เข้ามาเรียนที่นี่แล้ว ฉันต้องขอเตือนเธอเรื่องแหวนเพลิงภาคีซักหน่อยนะ ว่าให้รักษามันไว้ให้ดี ฉันมั่นใจว่าเธอคงจะได้สวมมันไม่นานหรอก ไม่อย่างนั้นเธออาจจะกลายเป็นชายไปซะก่อน.... เอาไว้คิงฟรานเชสบิดาของเธอส่งข่าวมาเมื่อไหร่ เธอจะได้เตรียมตัวออกเดินทางเมื่อนั้น แต่ในขณะนี้เธอต้องตั้งใจเรียนให้มากๆ เพราะอาณาจักรเดวัลลัสไม่ใช่อาณาจักรที่เหมือนอาณาจักรนี้หรอกนะ"

    "ฉันเข้าใจค่ะ..." เอเลนยาตอบอย่างมุ่งมั่น

    "เอาล่ะ...เธอออกไปได้แล้ว ไปเตรียมตัวกับการมาเรียนในอาทิตย์หน้าล่ะ"

    "ค่ะ..." เอเลนยารับคำ และก่อนที่เธอจะเดินออกไป มหาปราชญ์วอเรสก็พูดขึ้นมาก่อน....

    "อ้อ..ฉันลืมบอกอะไรเธอไปอย่างนึง"

    "อะไรคะ?" เอเลนยาถามอย่างสงสัย

    "ตอนนี้เธอเป็นเอเรสนะจำไว้...และเรื่องการพูดจาของเธอก็ควรจะระวังให้มากกว่านี้ล่ะ อย่าเผลอพูดอะไรออกไป" มหาปราชญ์วอเรสยิ้มน้อยๆอย่างอ่อนโยน

    "เอ่อ..ค่ะ เอ๊ย! ครับ" เอเลนยาอายจนหน้าแดง เธอรีบเดินออกจากห้องสอบไปทันที

                    เอเลนยาออกมารอซินเทียข้างนอก และเมื่อซินเทียสอบเสร็จแล้ว เธอกับเอเลนยาก็ได้ไปเอาตารางของที่ต้องซื้อกัน เพราะแน่นอนว่าเธอกับซินเทียนั้นต่างก็สอบผ่านทั้งคู่.....

                    คิดแล้วก็สมน้ำน่านายไวล์นั่น.....ที่ขี้ขลาดจนขอไม่สอบ ทำเป็นหยิ่งดีนัก อยากจะรู้นักหมอนี่จะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าตัวเองแพ้ผู้หญิงอย่างเธอ ขี้ขลาดชะมัด!

                    เอเลนยาเมื่อรับตารางการซื้อของมาเรียบร้อยแล้วก็แยกกับซินเทียเพื่อที่จะกลับไปที่รถม้าของเธอ และเตรียมตัวสำหรับการเรียนที่โรงเรียนไอซ์เบิร์นในอาทิตย์หน้า.....

    ___________________________________________________________

    บทหน้าจะได้เป็นการใช้ชีวิตในรร.ของเอเลนยาซะทีค่ะ
    มาติดตามดูกันว่าเธอนั้นจะเป็นอย่างไร.....
    ขอบคุนที่ติดตามอ่านนะคะ
    Krever

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×