ถ้าชีวิตผมเป็นนิยาย มันจะขายได้รึเปล่านะ

********************

ขอกล่าวสวัสดีทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่านด้วนนะคร๊าบบบ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคิดขึ้นเองนะครับ ความจริงพล็อตเรื่องนี้ผมก็กะจะแต่งนานแล้วละ แต่ไม่ได้แต่งจนลืมไปซะส่วนใหญ่เลย ฮ่า ๆ ๆ

มีจุดไหนอยากเสอความคิดเห็น ก็เชิญติชมได้เลยนะครับ ไม่เป็นไร

สำหรับความถี่ในการลงนะครับ จะเป็นไปตามใจสักเล็กน้อย อาจจะเดือนละตอนหรืออะไรก็ขอให้เข้าใจด้วยนะครับ จะพยายามลงให้มากขึ้นถ้าเป็นที่นิยมนะครับ

สุดท้ายนี้ ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้มใจด้วยนะครับ ;)

********************

(เรื่องย่อ)

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ใช้ชีวิตเป็นโอตาคุจากเงินที่แม่เขาหามาได้จากการเป็นผู้บริหารระดับสูงในเมือง...

โดยที่พ่อของเขาไม่เคยเหลียวแลสักนิด...

เขาแค่หายตัวไป จากปากของคุณแม่ผู้แสนจะน่ารักของผมบอกว่าเขาหายสาบสูญ

แต่ช่างเขาปะไร ตอนนี้ชีวิตผมดีสุดๆไปเลยล่ะ มีข้าวกิน 3 มื้อ มีคอมเล่น เรียนก็เก่ง ทำอะไรๆก็ดีไปหมด

ใครมันจะไปสนผู้ชายโง่ๆอย่างพ่อผมกันล่ะ

จนกระทั่งวันหนึ่ง....

.

.

(ไม่เอาดิ อย่ามาจบแบบนี้ นี่มันไม่ต่างอะไรกับข่าวที่อยากให้คนไปอ่านเลยนะ)

อ่าวเหรอะ งั้นบอกก็ได้ว่าผมถูกจับตัวไปอยู่ต่างโลกและเจอพ่อที่หายตัวไป

(อันนี้ก็บอกเยอะเกินไป...)

********************