ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    tHe mYstEriouS oF dAwn~

    ลำดับตอนที่ #2 : chapter1~เมื่อความมืดย่างกราย...

    • อัปเดตล่าสุด 21 ธ.ค. 48




        \"รุกฆาต\"



         \"เดี๋ยว...\" คนแพ้ยังไม่ยอม \"ก็ท่าน...\" แต่ก็ต้องยอมแพ้แต่โดยดีเมื่อเจ้าชายวัยสิบหก เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวขี้เล่นกับผมสีดำยาวประบ่า ขยับปากแจกแจง...



         \"แหม...ท่านเมอร์ลิน ใครเค้าเอาเบี้ยกระจอกอย่างนั้นรุกคิงกันล่ะ\" นัยน์ตาสีมรกตของเจ้าชายแห่งออซพราวระยับ \"อีกอย่าง...วันนี้วันเกิดข้า เล่นหมากรุกชนะท่านพ่อมดผู้เก่งกาจก็เป็นของขวัญที่ดีไม่น้อยเลยนะเนี่ย\" น้ำเสียงกึ่งล้อเลียนของเจ้าชายพอลลักซ์ ทำเอามหาราชนาม ฟาร์เวล ที่นั่งดูศึกเกียรติยศระหว่างเจ้าชายรักสนุกไม่เอาอ่าวกับพ่อมดผู้ชาญฉลาดอยู่บนบัลลังค์ แย้มรอยสรวลอย่างพอพระทัย



         \"ก็ได้ๆ เจ้าชาย ท่านชนะ\" พ่อมดแห่งออซยกมือยอมแพ้

        

         \'ให้ตายสิ...หมากรุกนี่ ไม่ไหวเลยจริงๆ เจ้าชายก็นิสัยไม่เปลี่ยน\'



         คิดแล้วก็ถอนใจเฮือกกับความกะล่อนของเจ้าชายมากเล่ห์ตรงหน้า นึกเป็นห่วงบัลลังค์ทองแห่งออซขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะหันไปหาผู้ที่ประทับอยู่บนบัลลังค์



         \"นี่ก็เย็นมากแล้ว ถ้าไม่มีอะไรอีก หม่อมฉันขอตัว\" เมอร์ลินว่า



         \"ไปเถอะ มะ.....\"



         ครืน!!!!!



         เสียงตรัสของกษัตริย์ฟาร์เวลถูกคั่นด้วยเสียงเพดานท้องพระโรงที่พังครืนลง พร้อมกับมังกรสีดำตัวมหึมาที่บินโฉบลงมา นัยน์ตาสีอำพันดุร้ายจ้องมองบุคคลในห้องทั้งสาม



         ทันใดนั้น เจ้าชายแห่งออซก็การันตีความบ้าของตัวเองโดยการชักดาบสีเงินออกจากฝัก แล้วกระโจนใส่มังกรผู้บุกรุกอย่างไม่เกรงกลัว...



         \"พะ...พอลลักซ์ กลับมาเดี๋ยวนี้!!!\" กษัตริย์แห่งออซตะโกนก้อง พลางหันไปพึ่งผู้วิเศษ \"ท่านเมอร์ลิน ทำอะไรสักอย่างสิ\"



         พ่อมดผู้ทรงคทาพยักหน้ารับแล้วร่ายเวทย์ \"ฟิโนว่า!!\"



         แสงสว่างเจิดจ้าจากคทาศักดิ์สิทธิ์คู่วิหารแห่งออซพุ่งเข้าปะทะร่างใหญ่โตของมังกรแห่งราตรี มันส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะบินออกไปทางรูโหว่ใหญ่ที่เพดานราชวัง



         เมอร์ลินเงยหน้ามองเพดานวังที่สภาพไม่ได้ดีนักในตอนนี้ ก่อนที่จะยกคทาขึ้นร่ายเวทย์



         \"โดเรียน ดิสพีล\"



         สิ้นเสียง เพดานก็กลับดีเหมือนเก่าราวภาพลวงตา เมอร์ลินแห่งออซหันไปหาเจ้าชายพอลลักซ์ แล้วเอ่ยสั้นๆ....



         \"ลดความบ้าของท่านลงหน่อยก็ดี เจ้าชาย ความบ้านั่นใช้ได้ดีในศึกหมากรุกเท่านั้นแหละ\"



        

         ********************





         \"เรื่องมังกรเมื่อวาน ข้าแน่ใจว่ามันมาจากคาออส\"



         \"ท่านว่าอะไรนะ?\" ยอดนักรบแห่งออซ เทเลนอสเอ่ยถามเมอร์ลินที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาบนโต๊ะประชุม \"คาออสเป็นดินแดนร้าง มีแต่ปล่องภูเขาไฟกับปล่องภูเขาไฟท่านคิดว่าจะมีมังกรอยู่รึไง?\"



         \"ท่านคงลืมไป เทเลนอส ที่นั่นมีหลุมฝังร่างของจ้าวแห่งความมืด แล้วสองวันก่อน ทางไฟน์เบิร์กก็ส่งสาสน์มาขอความช่วยเหลือ ว่ามีมังกรสีดำเก้าตัวบุกเข้าเมืองไม่ใช่หรือ?\"



         คำกล่าวที่ทำเอาทั้งห้องเงียบกริบยังกับป่าช้า ก่อนที่มหาราชแห่งออซจะตรัสด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล



         \"เมอร์ลิน ท่านหมายความว่า...\"



         \"ใช่ ข้าตั้งใจจะบอกอย่างนั้น จ้าวแห่งความมืดได้ตื่นขึ้นแล้ว\"



         เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังในห้องประชุมดังขึ้นจากรอบทิศทันที ก่อนที่เจ้าชายที่เพิ่งผ่านรายการเฉียดตายมาสดๆร้อนๆเมื่อคืนวานเอ่ยปากถาม...



         \"จ้าวแห่งความมืดถูกจองจำด้วยคาถาบทกักขังสามร้อยปี ทำไมถึงได้เร็วนัก?\"



         \"ข้อนี้ข้าก็ไม่รู้\" เมอร์ลินส่ายหัว \"รู้แค่อำนาจมนตร์ดำมันแผ่ทั่วแล้ว เราแค่ต้องหาทางแก้ไม่ให้มันแย่ไปกว่านี้\"



         \"แล้วท่านจะทำยังไง?\" เทเลนอสถาม \"ถ้าเป็นข้า ข้าจะรวมกำลังแล้วบุกเข้าคาออสไปเลย\"



         เมอร์ลินส่ายหัววืดๆ\"เราทำอย่างนั้นไม่ได้ มันเปลืองกำลังเปล่า ผู้ที่เรากำลังสู้ด้วยอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ธรรมดาแน่ นักเวทย์ที่สามารถคุมมังกรได้ทั้งฝูงแบบนั้น พลังต้องมากพอสมควร ขืนจะยกทัพบุกกันง่ายๆแบบนั้น เดี๋ยวจะถูกหาว่าออซส่งคนไปสุสาน ข้ามีแผนที่ดีกว่านั้น\" เมอร์ลินยิ้ม



         \"แผนอะไร?\"นัยน์ตาสีเขียวของเจ้าชายพอลลักซ์เป็นประกายวับ



         \"ข้าจะรวมกำลังของห้านคร นครละคนเดียวก็พอ แล้วตั้งเป็นสภาเวทย์\"



         \"นครละคนเดียว?\" ฟาร์เวลที่เงียบไปนานถามขึ้น \"แล้วท่านจะแน่ใจได้ยังไงว่า ท่านเลือกคนที่เหมาะสมแล้ว?\"



         \"สำหรับรูเบียน ข้าเลือกทายาทของตระกูลนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด เดียน่า ไฟน์เบิร์ก ข้าขอเลือกมิคาเอล ส่วนลูนาเอลกับฟาลาซัวร์ นักเวทย์มือดีที่สุดเห็นจะเป็นวาเลเรียกับราเอล\"



         \"ข้าเห็นด้วย\" มหาราชเอ่ย ส่วนยอดนักรบพยักหน้ารับ



         เมอร์ลินยกคทาขึ้นร่ายเวท ผีเสื้อสีขาวสี่ตัวบินออกมาจากหัวคทา ก่อนหายวับไป

        

         \"ข้าส่งสัญญาณไปแล้ว อีกสองวัน สมาชิกสภาทั้งหมดจะมา\"



         โครม!!!



         ประตูเปิดผางออก พร้อมกับทหารนายหนึ่งที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา...



         \"ท่านฟาร์เวล...ทะ...ท่านเมอร์ลิน สัตว์เทพ...สี่ตัว...หะ...หาย ปะ...ไปแล้ว กระ...กระหม่อม\"





         ********************





         แฮ่ๆ จบchapter1ซะที chapter2จะตามมาเร็วนี้นะคะ~



                        black~berry
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×