ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทะลุฟ้า ป่วนยุทธภพ (สถานะ จบไตรภาคแรก)

    ลำดับตอนที่ #23 : มรดกที่สาบสูญ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 25.64K
      1.28K
      23 ธ.ค. 60

    ซวงหลานเหอยกฝ่ามือขึ้นกุมลูกกุญแจเอาไว้แน่น  นางกับมารดาพยายามสงบจิตใจและรีบตามชายหนุ่มไปอย่างกระชั้นชิด

    ไม่ช้าพวกเขาก็มาหยุดลงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ถูกรายล้อมไปด้วยธรรมชาติ

    ที่นี่คือ…?

    มารดาของเด็กสาวเอ่ยถามขึ้น

    พวกเจ้าเคยได้ยินชื่อหลันอี้มาก่อนหรือไม่

    ยี่ฟงไม่ตอบแต่เลือกจะถามกลับไปแทน  ส่งให้สองแม่ลูกขมวดคิ้วคิดทบทวนอยู่ในใจ

    กระทั่งผู้เป็นมารดาหรี่ตาเล็กลงพลางกล่าว

    บิดาของสามีข้า  ได้ยินว่าท่านมีน้องสาวชื่อซวงหลันอี้  แต่นางหายสาบสูญไปเมื่อครั้งเราถูกรุกรานพร้อม ๆ กับอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจดอกนี้และมรดกสำคัญประจำเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะเรา

    หึ  ความจริงแล้วนางอยู่ที่จงหยางแห่งนี้  แต่มีเหตุผลอยู่ประการหนึ่งทำให้ซวงหลันอี้ไม่สามารถกลับไปหาเผ่าของตัวเองได้

    ยี่ฟงบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

    นางมีเหตุผลใดหรือท่านเทพ!?

    ซวงหลานเหอถามแทรกขึ้นมา  มารดาของนางเองก็บอกเล่าในมุมมองของคนในเผ่าขึ้นว่า

    ยามที่ข้ายังเยาว์  ผู้คนในเผ่าล้วนโกรธแค้นซวงหลันอี้มาก  เป็นเพราะนางคือธิดาของผู้นำเผ่าจึงได้รับการช่วยเหลือจนสามารถหลบหนีออกไปได้  ทั้งนางยังได้รับมอบมรดกประจำเผ่าติดตัวไปด้วย  แต่จนถึงบัดนี้ซวงหลันอี้ก็ไม่เคยย้อนกลับไปที่หมู่บ้านอีกเลย  นางหายสาบสูญไปพร้อมกับมรดก  นั่นยิ่งทำให้พวกเราอ่อนแอลงเรื่อย ๆ รุ่นต่อรุ่น

    ไม่จริงสักหน่อย!  มังกรเฒ่าโวย  ข้าที่รู้จักกับนางมาระยะหนึ่งเข้าใจดี  หลันอี้นางเฝ้าคิดถึงและอยากจะกลับไปอยู่ทุกวัน  ไม่มีวันไหนที่นางจะไม่ยกเรื่องของพวกเจ้าขึ้นมาพูดคุยกับข้า

    ไม่ต้องเถียงกันหรอก  ก็แค่มุมมองต่างกันจะเห็นต่างก็ไม่แปลกอะไร

    ยี่ฟงเอ่ยปากห้ามปราม  จากนั้นถามยืนยันความคิดของตัวเองขึ้นว่า

    สรุปแล้วพวกเจ้าก็เกี่ยวข้องกันสินะ

    แน่นอน  สามีข้าได้รับสืบทอดครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจมา  แต่ยามนี้มันอยู่ที่หลานเหอแล้ว

    กล่าวจบมารดาของเด็กสาวก็ย่อตัวลงไปปลดสร้อยออกจากลำคอ

    ทว่าจังหวะเดียวกันประตูบ้านก็เปิดอ้าออกเผยให้เห็นหญิงชราบนเก้าอี้รถเข็น  นางมีหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม  สีหน้าแสดงความรู้สึกทั้งยินดีและเศร้าหมอง

    หลันอี้

    มังกรเฒ่าพยายามเอ่ยบางสิ่งแต่ก็ถูกตัดบทขึ้นก่อนโดยหญิงชรา

    เจ้าไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด  ข้าได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

    ซวงหลันอี้กวาดมองสองแม่ลูกด้วยร่างกายสั่นเทา  นางพยายามสะกดระงับอารมณ์จากนั้นเชิญคนทั้งหมดเข้าไปในบ้าน  ไม่กี่อึดใจต่อมาข้ารับใช้สาวก็จัดเตรียมที่นั่งให้พร้อมสรรพ  ในขณะที่มังกรเฒ่าและสองแม่ลูกกำลังสบจ้องไปที่สร้อยบนลำคอของหญิงชราไม่วางตา  เมื่อยืนยันด้วยตัวเองจนชัดเจนแล้วคนทั้งสามก็ไม่อาจกล่าววาจาใดได้ไปครู่หนึ่ง

    ดูเหมือนมันจะเป็นอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจจริง ๆ

    ยี่ฟงมันพบเจอหลันอี้แค่ครั้งเดียว  แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะจดจำรายละเอียดทั้งหมดได้แม่นยำขนาดนี้

    มังกรเฒ่าคิดในใจ  เปรียบเทียบตัวเองที่ร่วมโต๊ะน้ำชากับหญิงชราอยู่บ่อย ๆ แล้วเขาแทบไม่ใส่ใจสร้อยคอเส้นนี้เลย

    ท่านเดินไม่ได้หรือ

    ซวงหลานเหออดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้

    นับแต่ข้าหลบหนีออกมา  ขาคู่นี้ก็พิการอย่างที่เห็น  ข้าไม่สามารถเดินเหินได้อย่างใจอีกต่อไปแล้ว

    หลันอี้ตอบไม่ค่อยเต็มเสียงอย่างทุกครั้ง

    สำหรับเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะคงเจ็บปวดยิ่งหากขาทั้งสองใช้การไม่ได้

    ยี่ฟงกล่าว  เขารู้สึกเห็นใจอยู่บ้าง

    หลันอี้หรี่ตาคิดทบทวนบางสิ่ง  จากนั้นค่อยกล่าวยอมรับออกไป

    ดูเหมือนพวกเจ้าจะทราบกันดีแล้ว  ใช่  ข้าคือซวงหลันอี้  บุคคลสูญหายน่ารังเกียจในความคิดของผู้คนภายในเผ่า

    เจ้าอย่าได้พูดแบบนั้น  ทุกคนเพียงไม่รู้ว่าสถานะของเจ้าในตอนนี้ต้องลำบากอย่างไรบ้าง

    มังกรเฒ่าพยายามปลอบประโลม

    แม้คนส่วนใหญ่จะมีความคิดไม่ดีต่อท่าน  แต่สำหรับพวกข้ากับคนอีกส่วหนึ่งแล้วไม่ใช่เช่นนั้น  พวกเรายังเชื่อมั่นในสายโลหิตของผู้นำเผ่า  เชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งท่านจะหวนกลับมาอีกครั้ง  ข้าหมิงเหอขอยืนยันด้วยเกียรติแห่งเผ่าพันธุ์

    หมิงเหอ  มารดาของเด็กสาวกล่าวอย่างหนักแน่น

    หากทุกคนได้ทราบความเป็นมา  แน่นอนว่าย่อมไม่มีผู้ใดนินทาท่านได้อีก

    ซวงหลานเหอลุกขึ้นกล่าวพร้อมกับเดินเข้าไปจับฝ่ามือหญิงชราเอาไว้

    เจ้าเลี้ยงดูนางมาได้ยอดเยี่ยมไร้ที่ติจริง ๆ

    ซวงหลันอี้สะอื้นไห้ปนหัวเราะ  ไม่คาดคิดเลยว่าตัวนางจะยังมีคนที่เชื่อมั่นและรอคอยอยู่จริง ๆ

    พวกนางใช้เวลาสนทนาบอกเล่าเรื่องราวกันอยู่สักพักใหญ่  จากนั้นซวงหลันอี้จึงหันไปกล่าวกับมังกรเฒ่าและยี่ฟง

    ขอบคุณพวกเจ้าทั้งสองมากที่ช่วยนำพาพวกนางมาที่นี่

    ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย  ยี่ฟงต่างหากที่เอ่ยปากชักชวนสองแม่ลูกมาด้วย

    มังกรเฒ่าบอกกล่าวออกไปตามตรง

    เป็นเจ้าหรอกหรือเด็กน้อย  เราเพียงพบเจอกันครั้งเดียวแต่เจ้ากลับเชื่อมโยงทุกอย่างได้ถึงเพียงนี้  น่าชื่นชมยิ่งนัก

    ได้ฟังที่ซวงหลันอี้กล่าวแล้วมังกรเฒ่าพลันรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนนำไปเปรียบเทียบอย่างไรอย่างนั้น

    แค่บังเอิญน่ะครับ  ครั้งแรกที่เราพบกัน  เจ้าสร้อยบนคอนั่นมันสะท้อนแสงแยงตาจนผมรำคาญเลยล่ะ

    ยี่ฟงกล่าวติดตลกก่อนจะถามต่อว่า

    สรุปแล้วมรดกประจำเผ่าของพวกคุณคืออะไรกันแน่  พอจะบอกได้หรือเปล่า

    ได้อยู่แล้ว  ไม่ใช่แค่นั้นนะแต่เจ้ายังถือว่าผ่านเงื่อนไขพิเศษอีกด้วย

    ซวงหลันอี้ตอบด้วยรอยยิ้มบาง

    ผ่านเงื่อนไข!?  เรื่องอะไรหรือ

    มังกรเฒ่าอุทานสีหน้าตกใจ

    นำอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจกลับมารวมกันอย่างไรล่ะหมิงเหอ  ข้าขอยืมมันสักครู่

    ซวงหลันอี้ตอบและยื่นฝ่ามือไปรับโลหะอีกครึ่งมา  จากนั้นนำไปประกอบเข้าด้วยกันจนเป็นลูกกุญแจที่สมบูรณ์  ไม่ช้าก็มีข้ารับใช้ก้าวมาใกล้พลางวางหีบเหล็กขนาดไม่ใหญ่มากลงบนโต๊ะ  ซวงหลันอี้ไม่รีรอ  นางรีบเสียบลูกกุญแจเพื่อปลดล็อคตัวหีบเหล็กทันทีจนบังเกิดเสียงดังกึก

    มังกรเฒ่าเผลอกลืนน้ำลายสีหน้าตื่นเต้น  กระทั่งหญิงชราเปิดฝาหีบขึ้นและหยิบคัมภีร์วิชายุทธ์ขึ้นมาให้เห็น

    วิชายุทธ์…!?

    แม้ยังไม่ทราบถึงข้อมูลแต่มังกรเฒ่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความล้ำค่าของคัมภีร์เล่มนี้  ปกของมันเป็นสีทึบโดยสลักลวดลายเมฆาสีขาวสว่าง  ภายใต้หมู่เมฆานั้นปรากฏร่างของมังกรตัวยาวม้วนพันไปทั่วดูไม่ชัดเจนเท่าไรนัก

    มันคือ…?

    ยี่ฟงเอ่ยถาม

    วิชายุทธ์ประจำเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะ  ท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร

    ซวงหลันอี้เฉลยด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ  ได้ฟังแล้วยี่ฟงพลันตาโตเท่าไข่ห่านรีบกล่าวขึ้นว่า

    วิชาตัวเบาหรือ

    ถูกต้อง  เมื่อได้ร่ำเรียนท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร  ฝ่าเท้าทั้งสองจะมีสัมผัสแผ่วเบาล่องลอยคล้ายเมฆา  ไม่ว่าจะเหินทะยานเหยียบลงบนใบไม้ ผิวน้ำ หรือแม้กระทั่งมวลอากาศก็สามารถกระทำได้ตามระดับความชำนาญ  ผู้ที่ฝึกฝนจนถึงขั้นสูงสุดก็ไม่ต่างอะไรจากเทพมังกรผู้น่าเกรงขาม

    โอ้มายก๊อด!

    ยี่ฟงเผลออุทานอย่างลืมตัว  แววตาเป็นประกายยากจะปิดบังความต้องการไว้ได้

    เจ้าจะได้รับสิทธิ์ร่ำเรียนคัมภีร์วิชายุทธ์เล่มนี้แต่เพียงผู้เดียว  โปรดรับคำขอบคุณจากข้า

    ซวงหลันอี้กล่าวตามหน้าที่อย่างไม่ถือสาพร้อมยื่นรางวัลมาเบื้องหน้า

    มังกรเฒ่าถึงกับใบหน้าแดงก่ำอิจฉาจนต้องระบายออกมาว่า

    เอ็งไม่รับข้าจะรับแล้วนะโว้ย!

    ช้าก่อนลุง!  นี่มันสิทธิ์ของฉันโปรดท่องไว้  ฮ่า ฮ่า ฮ่า

    ยี่ฟงไม่รีรอ  เขาคว้าคัมภีร์มาเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว  มังกรเฒ่าแม้ไม่ได้ครอบครองก็ยังยื่นหน้าเข้ามาอ่านด้วย

     

    คัมภีร์วิชายุทธ์คลาส B ท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร

    วิชายุทธ์เล่มนี้สามารถยกระดับคลาสได้จนสูงสุดอยู่ที่คลาส S

    คลาส B เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถทะยานร่างได้ไกลและรวดเร็วขึ้น

    คลาส A เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถใช้ใบไม้และวัตถุที่มีน้ำหนักเบาเป็นหลักเหยียบทะยานออกไปได้

    คลาส S เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถเหินทะยานไปบนผิวน้ำและมวลอากาศได้

    หมายเหตุ : สามารถเหยียบมวลอากาศได้สามครั้งก่อนจะร่วงกลับลงไปเพื่อเริ่มใหม่  วิชานี้กินพลังกายสูงมาก  หากเพลเยอร์มีเลเวลต่ำเกินไปอาจเป็นภาระได้

     

    หลังอ่านจบยี่ฟงก็ไม่เสียเวลาคิด  เขารีบยืนยันที่จะร่ำเรียนวิชานี้แทบจะทันที  ตัวคัมภีร์เปล่งแสงครู่หนึ่งก่อนจะหายไปอย่างทุกครั้งพร้อมเสียงแจ้งของระบบรวมถึงปรากฏชื่อยี่ฟงกำกับเป็นเจ้าของเอาไว้

    ฮ่า ฮ่า ฮ่า  ฉันพึงพอใจกับรางวัลครั้งนี้มาก  สมกับเป็นมรดกประจำเผ่าลี้ลับจริง ๆ

    ยี่ฟงพูดไปหัวเราะไป

    เอ็งทำบุญวัดไหนวะไอ้ตัวแสบ  แนะนำข้าบ้าง

    มังกรเฒ่าสะกิดถามสีหน้าอยากรู้สุด ๆ

    มีบุญอย่างเดียวมันไม่พอหรอกลุง  มันต้องฉลาดคิดฉลาดทำด้วย  อิอิ

    ยี่ฟงอมยิ้มตอบ

    หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ยื่นคัมภีร์กลับไปให้ซวงหลันอี้  แม้เพลเยอร์จะร่ำเรียนได้คนเดียวก็จริงแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผูกมัดมอนสเตอร์เอาไว้ด้วย  นั่นหมายความว่ามันยังมีประโยชน์ที่จะช่วยฟื้นฟูความแข็งแกร่งให้แก่เผ่าปีศาจเก้าเงามรณะ

    จากนี้ข้าคงต้องเดินทางไกลอีกครั้ง  และไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกเมื่อไร

    ยี่ฟงหันไปกล่าวกับซวงหลานเหอ  พอเห็นสีหน้ากังวลของเด็กสาวแล้วจึงต้องรีบกล่าวต่อว่า

    ข้ามีวิธีที่จะช่วยปกป้องเผ่าพันธุ์ของพวกเจ้าต่อจากนี้เรียบร้อยแล้ว

    ท่านพูดจริงหรือ

    ซวงหลานเหอเงยหน้าถาม

    ข้าไม่โกหกหรอกเจ้าก็รู้นี่

    ยี่ฟงตอบกลับยิ้ม ๆ พลางเปิดหน้าต่างระบบของเกมขึ้นมา

    เอ็งกำลังจะทำอะไรกันแน่วะ

    มังกรเฒ่าเอ่ยปากถามอย่างสงสัย

    ประกาศภารกิจลับและการทดสอบที่ซุกซ่อนอยู่ในป่ากลืนวิญญาณไงลุง  ฉันกับกำไว้แล้วว่าจะต้องปกป้องและสร้างความสนิทสนมกับผู้คนในหมู่บ้านซะก่อน  ภารกิจจึงจะดำเนินต่อไปได้

    ยี่ฟงตอบขณะลงมือพิมพ์ข้อความลงในบอร์ดข่าวสารยุทธภพ

    มันมีภารกิจลับหรือการทดสอบอย่างที่เอ็งว่าจริงหรือ

    มังกรเฒ่าถามต่ออย่างสงสัย

    มีจริงดิลุง  แต่มันตกเป็นของฉันหมดแล้ว  ฮ่า ฮ่า ฮ่า

    เฮ้ย!  เอ็งไม่กลัวเพลเยอร์โกรธที่ถูกหลอกจนไปลงมือลงไม้กับชาวบ้านหรือไง

    มังกรเฒ่าถามเสียงเครียด

    มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกลุง  ฉันมั่นใจ  เดี๋ยวพอเพลเยอร์แห่ไปกองรวมกันอยู่ที่นั่นแล้วทางเกมก็คงสร้างอีเว้นพิเศษขึ้นมาให้ใหม่เองแหละ

    ยี่ฟงตอบ  กระทั่งเขาพิมพ์ข้อความทั้งหมดเรียบร้อยจึงกดตั้งกระทู้ในนามของ  มหาเทพโหดยั้นเงา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×