ทะลุฟ้า ป่วนยุทธภพ (สถานะ จบไตรภาคแรก)

ลำดับตอนที่ #109 : แพตช์เสริม

“งั้นเหรอจ๊ะ?  แน่ใจนะว่าไม่ต้องการพวกเราในเวลานี้จริง ๆ”  ดาราถามยืนยันเสียงอ่อน  แม้เธอไม่ค่อยมีเวลาแต่หากลูกชายเพียงคนเดียวเรียกร้องต้องการความใส่ใจแล้วล่ะก็  เธอยิ่งกว่าพร้อมที่จะสละทุกสิ่งอย่างตรงหน้าเพื่อดิ่งกลับไปหาอย่างไม่มีลังเล

“ครับแม่  ผมกำลังจะออนไลน์เข้าไปเล่นกับเพื่อน ๆ ในเกมพอดี  ไม่มีอะไรต้องห่วง” วาดยังคงตอบคล้ายเดิม  แต่รอบนี้สีหน้าดูดีขึ้นเยอะหลังจากได้ระบายความอัดอั้นตันใจออกไป

“โอเคจ้ะ แม่กับพ่อจะรีบสะสางงานให้เสร็จอย่างเต็มที่ ส่วนความสัมพันธ์จอมปลอมกับกลุ่มคนเลว ๆ พวกนั้นลูกไม่จำเป็นต้องให้ค่าอะไรพวกเขาอีก  ความจริงเนื้อในเน่าเฟะเกินเยียวยา ต่อให้พวกเขาจะรวยล้นฟ้ายิ่งกว่านี้ก็ยังไม่คู่ควรกับลูกของแม่สักนิดเดียว ลูกวาดยิ่งกว่าเพอร์เฟ็คจะมองหาผู้หญิงสักคนที่ดีกว่ายัยหนูจี้มรณะไม่ใช่เรื่องยาก สู้ ๆ นะจ๊ะลูกรัก”  วาดหัวเราะออกมาเล็กน้อยให้กับคำกล่าวของดารา   สมกับเป็นแม่ที่ฉลาดรู้ฉลาดคิด   ไม่มีเซ้าซี้วุ่นวายเกินขอบเขต  สำคัญอย่างที่สุดคือเธอเชื่อมั่นในตัวลูกชายซึ่งก็คือตัวเขาเองมาก

ยังจะมีอะไรให้น่าภูมิใจมากไปกว่านี้ได้อีกงั้นหรือ…

ดาราบอกกล่าวด้วยความรักและห่วงใยอยู่อีกครู่หนึ่งจากนั้นวางสายไป ส่วนนายวาดเอนหลังพิงปล่อยร่างกายพักผ่อนอย่างอุ่นใจบนโซฟา  ใบหน้าคมเข้มเผยรอยยิ้มบางฟุ้งไปด้วยรัศมีของหนุ่มหล่อเหลือกินเหลือใช้  เมื่อเขาเริ่มรู้จักวางตัวรักษามารยาทก็เชื่อได้เลยว่าหญิงสาวน้อยใหญ่ต้องหลงเสน่ห์ตกหลุมลึกสุดหยั่งยากจะถอนตัว  กลับกัน  เหล่าชายฉกรรจ์มีแต่จะเหม็นขี้หน้านายวาดมากขึ้น ด้วยโครงหน้าที่ออกกวน ๆ ทว่าแฝงความดูดีไปหมดทุกมุมมอง  มีหรือที่เพศเดียวกันจะไม่รู้สึกอิจฉาริษยา แม้นอยู่ในเขตที่ผู้คนพลุกพล่านนายวาดก็ยังโดดเด่นสะดุดตาอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

อึดใจหนึ่งวาดก็ฝืนลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอนพอจ้องไปยังสายรัดศีรษะอันเป็นส่วนประกอบที่ใช้เชื่อมต่อเข้าสู่เกมออนไลน์ก็พลันคิดได้ว่า ช่วงสามสี่วันมานี้เขามีภารกิจกองสุมรอให้สะสางอยู่เต็มไปหมดภายในเกม กลายเป็นว่ามันเริ่มจะมีผลต่อการใช้ชีวิตประจำวันของตนไปทีละนิดแล้ว    วาดขี้เกียจไปทุกอย่าง    แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเกมก็จะกระตือรือร้นขึ้นมาทันที บัดนี้เขาจึงเลือกล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมสวมสายรัดศีรษะเตรียมออนไลน์อีกครั้ง

“กรุณารอการอัปเดตแพตช์เสริมเข้ามาใหม่สักครู่ค่ะ เริ่มอัปเดตโปรแกรม…” เสียงรายงานดังขึ้นแจ้งข่าวสาร  วาดถอนหายใจกระทั่งถอดมันออกมาวางไว้เพื่อรอการอัปเดตอย่างไม่มีทางเลือก  ระหว่างที่รอ  ชายหนุ่มตัดสินใจลุกขึ้นมานั่งศึกษารายละเอียดแพตช์เสริมที่ระบบแนะนำมาเมื่อครู่เป็นการฆ่าเวลา  เว็บไซต์ของเกมลำนำจ้าวยุทธจักรถูกเรียกเปิดขึ้นมาผ่านบุ๊กไทป์  ทางเว็บไซต์แทบจะบังคับเปิดข้อมูลแพตช์ใหม่กันเลยทีเดียว  เป็นสิ่งแรกที่ผู้เข้าชมเว็บจะต้องได้เห็นแน่ ๆ  วาดเริ่มอ่านไปเรื่อยเปื่อยกระนั้นก็ไม่พลาดไปแม้แต่ตัวอักษรเดียว

รายละเอียดมากมายยาวยืด  หลัก ๆ แล้วเป็นการปรับให้เพลเยอร์รู้สึกสมจริงด้วยการใส่สภาพอากาศในแต่ละฤดูที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อน  ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูฝน และฤดูหนาวผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนตามสถานะโลกจริง  เชื่อมโยงให้การเดินทางหรือการต่อสู้ในแต่ละครั้งภายในเกมมีอุปสรรคด้านสภาพแวดล้อมขึ้นมา  แน่นอนว่าความโหดร้ายต่าง ๆ ไม่ว่าจะฝนตก แดดร้อน หิมะโปรยล้วนแล้วแต่เป็นการช่วยเพิ่มทางเลือกให้เพลเยอร์ใช้ทุกสิ่งที่ว่าไปกับการฝึกตนพอกพูนพลังฝีมือและทักษะวรยุทธ  ที่ก่อนหน้านี้วิธีการนั่งสมาธิฝึกตนดูเรียบง่ายจืดชืดอย่างที่สุด  ทั้งยังได้รับค่าประสบการณ์ตอบแทนน้อยอีก   เปรียบเทียบกับสายลุยดะมอนสเตอร์ทั่ว ๆ ไปแล้ว พัฒนาไปได้เชื่องช้ากว่ามาก แต่เมื่อแพตช์เสริมนี้เพิ่มเข้ามาก็เสมือนอุดช่องโหว่ไปแทบจะทั้งหมด  ขอแค่เพียรพยายามสักหน่อย เชื่อว่าสายฝึกตนนั่งสมาธิบัดนี้ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าสายตีมอนสเตอร์ดังเช่นกาลก่อนอีกต่อไปแล้ว  หรือกระทั่งอาจจะราบรื่นมากกว่าเสียด้วยซ้ำไป

เป็นธรรมดาที่เมื่อเลเวลสูงมอนสเตอร์ก็จะเก่งฟ้าประทานขึ้นตามไปด้วย  สายปะทะย่อมประสบพบพานความยากลำบากขึ้นมาบ้างจนส่งผลกระทบให้ความเร็วพัฒนาตัวละครช้าลง

“โซโล่เพลเยอร์น่าจะชอบแพตช์เสริมนี้กันนะ  อย่างน้อยถ้าลุยเดี่ยวต่อไม่ไหวก็ยังมีทางเลือกให้อยู่” วาดงึมงำกับตัวเอง  ขณะทำความเข้าใจกองไอเทมและวัตถุดิบใหม่จำนวนหนึ่งที่เพิ่มเข้ามาในแพตช์เสริมนี้ด้วยแบบผ่าน ๆ

อ่านไปสักพักวาดจึงค่อยหันไปมองเครื่องเกมเล็กน้อย   พอเห็นไฟสีแดงยังกะพริบอยู่เหมือนเดิมก็ตัดสินใจปิดบุ๊กไทป์และใช้เวลางีบพักสมองไปอย่างคนที่ไม่มีอะไรจะทำ

ณ บริษัทเทคโนโลยีก้าวล้ำนำโลก Deep Intelligent Tech – DIT

ชั้นพิเศษเฉพาะผู้เกี่ยวข้อง  สถานที่อันเป็นฐานหลักรวมตัวเหล่าอัจฉริยะด้านเทคโนโลยี   เวลานี้พวกเขากำลังเดินหน้าสร้างสรรค์ผลงานชิ้นใหม่ที่จะสั่นสะเทือนโลก  ดารากับวาทินเองก็ถูกรวมอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน แรกเริ่มการเซ็นสัญญาเข้าร่วมโครงการพิเศษนี้เกิดปัญหาที่สองสามีภรรยาไม่อาจยอมรับได้ จึงปฏิเสธที่จะเข้าร่วมเด็ดขาดทว่าหลังจากนั้นครึ่งปีช่วงเวลาเดียวกับที่จี้โบลูกสาวประธานใหญ่วีระหลอกมาตีสนิทและคบหาดูใจกับวาด  จุดประสงค์ย่อมต้องเป็นการใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ลึกซึ้งเพื่อเกลี้ยกล่อมดึงตัวนักประดิษฐ์อัจฉริยะทั้งสอง   ผู้ที่มีสถานะเป็นบิดามารดาของนายวาด  กระทั่งทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นไม่ติดขัด สองสามีภรรยาก่อนเซ็นสัญญาได้เรียกร้องเปลี่ยนเป้าหมายของงานประดิษฐ์ที่ทางบริษัท DIT วาดหวังจะนำไปใช้ทางการทหาร  นำมันไปเป็นอาวุธ!  พยายามตัดฟังก์ชั่นอันตรายทั้งหลายแหล่เพื่อไม่ให้มันเรื้อรังจนยากจะถอนแก้

สิ่งประดิษฐ์ที่ทุกคนกำลังทุ่มเทปัญญา สละเวลาทั้งหมดไปทุกวัน ๆ ในตอนนี้  ดารากับวาทินซึ่งนับว่าเป็นส่วนสำคัญหลักที่จะขาดไปไม่ได้  สุดท้ายให้คำขาดว่าจะไม่ประดิษฐ์อะไรก็ตามแต่ที่อาจจะนำไปใช้เป็นอาวุธทั้งทางตรงทางอ้อม  คนทั้งสองมีปณิธานแกร่งกล้า   ต้องการถ่ายทอดความสามารถที่ตนมีเพื่อพัฒนาโลกไปในแนวทางที่ดีขึ้น  เทคโนโลยีต่าง ๆ สามารถช่วยเหลือสนับสนุนผู้คน   ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่นและธรรมชาติในท้ายสุด  แม้ตอนนี้ยังห่างไกลความฝันนั้น  ปณิธานของสามีภรรยาคู่นี้ก็ยังคงหนักแน่นไม่สั่นคลอนราวภูผาสูงตระหง่านต้านทุกกระแสมืด

ประธานใหญ่วีระผู้กุมบังเหียน สนับสนุนค่าใช้จ่ายทั้งหมดในโครงการ เมื่อครั้งนั้นเพียงยิ้มรับและตอบสนองต่อปณิธานของดารากับวาทินอย่างว่าง่าย  รายการฟังก์ชั่นอันตรายเริ่มถูกถอดถอนออกไปทีละชิ้นจนไม่หลงเหลือ  แม้กลับกลายเป็นเรื่องง่ายจนแทบจะสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล   แต่สองสามีภรรยาไม่ใช่คนสับปลับพูดพล่อย  ในเมื่ออีกฝ่ายยอมทำตามที่พวกเขาเรียกร้องให้แล้ว   เกรงว่าหากยังปฏิเสธไม่เข้าร่วมอยู่อีกก็จะดูเลวร้ายลงในทันที คนในวงการเดียวกันไม่ใช่น้อย ๆ ที่รับรู้เรื่องราว  ฉะนั้นสัญญาผูกมัดร่วมโครงการจึงถูกร่างขึ้นมาแล้วเสร็จ  บัดนี้ทุกอย่างกำลังดำเนินไปยังทิศทางที่ดี

หลังจากดาราเพิ่งวางสายลูกชายพลันสังหรณ์ร้าย  หรือนี่จะเรียกว่าคลื่นลมสงบก่อนพายุพัดกระหน่ำกันแน่?

ขณะที่เธอยังคงใจลอยใช้ความคิดไตร่ตรองอยู่นั้นวาทินที่เพิ่งผละจากงานได้ก็เดินมาใกล้  เห็นภรรยายืนเหม่อจึงก้มศีรษะลงไปประสานตาในระดับเดียวกันพร้อมถามขึ้นว่า “คุยกับลูกเรียบร้อยดีไหม”

ดาราสะดุ้งเล็กน้อยเผลอก้าวถอยหลัง  ใช้สายตาตำหนิสามีก่อนตอบกลับไปว่า “เราต้องคุยกันหน่อยแล้ว”

“หือ?  เรื่องลูกหรือเปล่า” วาทินขมวดคิ้วไม่เหลือร่องรอยขี้เล่นใด ๆ บนใบหน้าอีก

“ไปหาที่ส่วนตัวกันก่อน  ตามมาเร็วเข้าคุณ” ดาราตอบและดึงมือสามีก้าวเดินไปพร้อมกัน ทว่าการกระทำของทั้งสองนั้นล้วนอยู่ในสายตาของชายที่รับคำสั่งให้มาคอยเฝ้าติดตามคนพวกเขาชัดเจน  มันรีบรายงานขึ้นตรงถึงบอสใหญ่โดยไม่มีลังเล  จากนั้นค่อยสะกดรอยอยู่ห่าง ๆ อย่างแยบยล

ทางด้านดารากับวาทินขณะนี้อยู่กันสองคนได้ตามที่ต้องการ  โดยรอบไร้ผู้คนสัญจรผ่านสิ้นเชิง  เพราะคนส่วนใหญ่ที่ได้รับสิทธิ์ขึ้นมาชั้นพิเศษนี้ต่างไปกองรวมอยู่ที่เดียวกันหมด

“เล่าซิว่าเกิดอะไรขึ้น  คุณทำให้ผมเป็นกังวลเรื่องลูกแล้วนะเนี่ย” วาทินเอ่ยขึ้นก่อน

ดาราหันซ้ายแลขวาอีกรอบถึงค่อยกลับมาจ้องหน้าสามีและบอกเล่าทุกอย่างออกมาเสียที  ซึ่งเริ่มจากเรื่องของลูกชาย   แน่ล่ะ  มันต้องกระตุ้นความดุร้ายของวาทินออกมาได้อย่างไม่ยากนักเลยทีเดียว  เวลานี้จึงสามรถมองเห็นสีหน้าถมึงทึงของเขา  แววตาดุ ๆ แฝงความอดทนอดกลั้น

“ลูกวาดโอเค ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ ตอนนี้คงกำลังออนไลน์เข้าไปเล่นเกมกับเพื่อนใหม่แล้ว  ติดต่อไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก” ดาราปลอบประโลมสามีเต็มที่  เมื่อเห็นว่าเขาควบคุมสติกลับมาสงบเยือกเย็นได้ใหม่แล้วจึงรีบชักนำเข้าสู่เรื่องที่เธอกำลังกังวลใจอยู่ในทันที

“เราควรเรียกตุลามาช่วยสอดส่องด้วยอีกแรง”

“คุณคิดว่าประธานใหญ่วีระอันตรายจนต้องเรียกไอ้หนูตุลามาเลยเหรอ” วาทินไม่อยากเชื่อ

“แค่เราสองคนยังไม่พอจะดูแลให้ทั่วถึงหรอกนะ จากเรื่องที่ลูกว่ามาดูยังไงสินทองกับวีระก็มีเบื้องหลังที่ไม่หน้าไว้ใจเยอะเกินไป” ดาราพยายามชี้ให้เห็นช่องโหว่และภัยเงียบ  ซึ่งวาทินก็รับฟังเต็มที่  ขณะนี้จึงกำลังคิดอย่างถี่ถ้วนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาต้องการคนสนับสนุนกันจริง ๆ

“จำไม่ได้เหรอ  รายการฟังก์ชั่นอันตรายยาวเป็นหางว่าวที่คนของบริษัท DIT นี้ใส่ลงมา  ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเรื่องนี้วีระไม่มีส่วนรู้เห็น สิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้สั่นสะเทือนโลกได้จริง แต่เราเลือกได้ว่าจะให้มันออกมาเป็นยังไง อาวุธสงครามที่เป็นภัยต่อทั้งโลกหรือเทคโนโลยีช่วยเหลือผู้คนที่จะเปลี่ยนหน้าประวัติศาสตร์” ดารากล่าวทิ้งไว้เพียงเท่านี้  ใช้สองฝ่ามือกุมใบหน้าไว้อย่างเหนื่อยอ่อน

วาทินยืนมองภรรยาของตนครู่หนึ่ง   จิตใจอันเข้มแข็งของเธอและเจตนาอันดีล้วนสัมผัสได้ผ่านพียงคำพูดไม่กี่ประโยค “ก็ได้  ถึงจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับไอ้หนูตุลา  แต่ครั้งนี้เราคงต้องการเขาให้มาช่วยเหลือจริง ๆ”