ทะลุฟ้า โลกาวินาศ

70% ของพื้นผิวโลกปกคลุมด้วยน้ำ  ส่งผลให้หลายสิ่งยังไม่ค่อยกระจ่างชัดเจน

และทุก ๆ หนึ่งหรือสองปีคุณจะค้นพบสิ่งมีชีวิตใหม่ผุดโผล่ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ

แต่อันที่จริงแล้วมีอย่างหนึ่งแน่ชัดเสมอมา...

เหนือผิวน้ำสีฟ้าอ่อนที่คุณเห็น  หากมองลึกลงไปมันจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม  และยิ่ง

คุณจับจ้องจมดิ่งลงสู่ห้วงสมุทรอันไพศาลไร้ขอบเขตมากเท่าไร ก็จะยิ่งค้นพบว่า

มันมีแต่ความดำมืดสงัดงัน ซ่อนเร้นเต็มไปด้วยอันตรายนานัปการ ที่มากกว่านั้น

องค์ประกอบภายใต้มวลน้ำกดทับยังคล้ายว่ามันกำลังกัดกินสติตัดลมหายใจทุก

ช่วงขณะการรับรู้กับสัมผัสของคุณ  ฉุดรั้งพัวพันแขนขาไม่ให้ตัวคุณสามารถขยับ

เคลื่อนไหวได้อย่างอสิระตามใจเสมือนยืนบนพื้นดินอีก                                     

...

โลกใต้สมุทรแตกต่างโดยสิ้นเชิงถึงเพียงนี้  แม้ไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากเต็มคำในเรื่องที่ว่า มนุษย์ ยึดครองจุดสูงสุดบนห่วงโซ่อาหาร

แต่ฉันกล้าพูดได้เรื่องหนึ่ง...ไม่ใช่ทุกที่ที่ มนุษย์ จะสามารถเรียกตัวเองว่า ผู้ล่า                                                                             

ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงสัตว์ร้ายที่แหวกว่ายเร้นกายอยู่ในความมืดมิดรอคอยขย้ำคุณ

เพราะเพียงแค่กฎเกณฑ์ของโลกใต้สมุทรก็มีน้ำหนักมากพอจะบดขยี้ขวัญกำลังใจ

และความเชื่อมั่นที่คุณรวบรวมมาทั้งหมดให้แหลกละเอียดได้นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว