ตอนที่ 169 : บทบรรเลงหยาดน้ำสีชาด

เนื่องจากผู้บัญชาการทั้งสองคนดังเช่นจ้าววังนทีกับเทพกลยุทธ์พันหน้ามัวแต่วุ่นวายอยู่กับยี่ฟงและทัพวังเดชกระบี่มารมากไป  ส่งผลให้ทัพวังเทวาห้วงสมุทรที่ขาดผู้กุมบังเหียนยากที่จะต้านรับการโหมบุกของศัตรู  ซึ่งพวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าพันธมิตรมังกรซ่อนจะกล้าได้กล้าเสียยินยอมเสี่ยงรวมกำลังพลบุกทะลวง  กระทั่งละทิ้งจุด-ยุทธศาสตร์ออกมาง่ายดายเยี่ยงนี้ถึงได้พากันประมาทเลินเล่อ  เมื่อสถานการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่คิดย่อมมีโอกาสให้เกิดมือที่สามสี่ห้าเข้ามาสอดแทรกการศึกของพวกเขาได้ตลอดเวลา

จ้าววังนทีถอนหายใจ  กล่าวตำหนิความสะเพร่าของตน “ดันมองข้ามจุดนี้ไปได้ยังไงนะ”

นอกจากยี่ฟงจะครองตำแหน่งจ้าวสมาพันธ์แล้ว  วีรกรรมที่ผ่านมาของเขาทั้งหมดก็ล้วนแต่เป็นเรื่องสุดยอด  ฉะนั้นคนหมู่มากสมควรยกย่องเทิดทูนและพร้อมสนับสนุนตัวละครยี่ฟงอย่างหมดใจ  ไม่แปลกเลยสักนิดที่ยามนี้เหล่าพันธมิตรมังกรซ่อนจะเลือกแบกรับความเสี่ยงเอาไว้ด้วยการโหมบุกลงมาเพียงเพื่อต้องการช่วยเหลือชายหนุ่มผู้เป็นดั่งความหวังแค่คนเดียวเช่นนี้แม้ต้องเผชิญหน้ากับอำนาจของตัวละครระดับกึ่งเซียน จิตใจก็ยังไม่หวั่นไหวสั่นคลอน  และยิ่งกว่ายินดีด้วยซ้ำถ้าหากชีวิตพวกตนจะสามารถนำไปแลกเป็นการต่อลมหายใจให้ยี่ฟงได้!

พันธมิตรมังกรซ่อนยืนหยัดท้าชนศัตรูทุกฝ่ายด้วยความศรัทธาที่มากล้นอย่างเห็นได้ชัด!

ส่วนปราณมังกรที่สร้างขึ้นจากกระบวนท่าพยุหะคลื่นพินาศคลุ้มคลั่ง  ค่อย ๆ ถูกแช่แข็งและร่วงกระแทกลงพื้นจนแตกหักสลายไป  พลังของหงส์รำพึงภายใต้สภาวะเทพเหมันต์ช่วงที่สามรุนแรงด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว  ยิ่งเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าควบคุมทำลายปราณธาตุน้ำของนทีทั้งหมดในคราวเดียว หากเปลี่ยนเป็นพลังปราณสายอื่นที่ไม่แพ้ทางกัน  หงส์รำพึงก็ยังไม่อาจฉุดดึงยี่ฟงขึ้นมาจากห้วงวิกฤตเป็นตายได้ง่ายดายนัก  บางทีแทบจะกลายเป็นตัวนางเองด้วยอีกคนกระมังที่จะต้องตกอยู่ในภาวะสุ่มเสี่ยงไปพร้อมเขา

ว่าถึงเรื่องการถ่ายทอดเคล็ดวิชาระหว่างศิษย์อาจารย์  ความเข้มแข็งของตัววิชาต่าง ๆ ก็จะลดหลั่นลงไปตามเหมาะสม  ดังเช่นหงส์รำพึงที่ไม่มีทางบรรลุขอบเขตสูงสุดของสภาวะเทพเหมันต์ช่วงที่ห้าได้จนเทียบเท่าอาจารย์ผู้ถ่ายทอดอย่างเซียนหิมะ  ฉะนั้นเพดานระดับวิชาเทพเหมันต์ของนางจึงยังค้างคาอยู่ช่วงที่สามมาโดยตลอด  ไม่อาจทะลวงผ่านสูงขึ้นไปกว่านี้ได้อีก

แต่ในฐานะศิษย์ทุกคนที่เป็นฝ่ายรับ  นี่ถือว่าพวกเขาได้ประโยชน์มหาศาลมากพออยู่แล้ว

สถานการณ์ปัจจุบัน

หงส์รำพึงไม่มีความคิดอุกอาจจะปะทะแตกหักกับนทีแต่แรก  เมื่อตระหนักว่าตนสามารถหยุดยั้งหายนะที่อีกฝ่ายเป็นผู้สร้างขึ้นมาได้สำเร็จ  ก็แทบจะกลับหลังหันไปหายี่ฟงทันใดพลางเอ่ยปากว่า “ฉันเตือนแล้วนี่คะสามกึ่งเซียนเป็นตัวอันตราย  แต่ช่างเถอะ  ที่สำคัญตอนนี้คือเราต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่กันก่อนค่ะ  เพราะโอกาสที่คุณเฝ้ารอไม่ได้จะเกิดขึ้นมาอีกง่าย ๆ เป็นครั้งที่สองหรอกนะคะ”

ถ้อยประโยคที่ฟังเหมือนเป็นการเตือนสตินั้น  ส่งให้ชายหนุ่มต้องชำเลืองสายตามองผ่านเลยตัวหญิงสาวไป  กระทั่งภาพของฝ่ายทัพพันธมิตรมังกรซ่อนที่บุกถลำลึกลงจากเนินเขาตรงมาทางนี้  ช่วยให้ยี่ฟงพอจะฝืนยิ้มออกมาได้บ้าง

นี่คือผลลัพธ์ที่ยี่ฟงต้องการ  เขาเดิมพันในสิ่งเลื่อนลอยโดยใช้เพียงแค่ศรัทธาเท่านั้น  การท้าทายศัตรูอย่างเดชสวรรค์หรือจ้าววังนทีมาจนถึงบัดนี้เป็นกลลวงดึงความสนใจ  เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายหากคิดจะช่วยเหลือต่อลมหายใจให้กับพันธมิตรกันอย่างตรงไปตรงมา  ในเมื่อยังมีศัตรูล้อมรอบแข็งขันเต็มไปหมด  แม้จะนัดแนะกับคนสนิทเช่นมังกรเฒ่าเอาไว้แล้วก็ตาม ทว่าคำสั่งการตามอารมณ์ไม่เป็นมืออาชีพอย่างละทิ้งจุดยุทธศาสตร์เพื่อคนคนเดียว  อาจไม่ค่อยมีประสิทธิภาพนักก็ได้หากสมาชิกภายในทัพเกิดรู้สึกไม่เห็นด้วยขึ้นมา  ยิ่งไม่สมควรเลยที่จะร้องตะโกนเสียงดังท่ามกลางดงศัตรูรายล้อมทั้งที่ใจความสำคัญจะบอกกล่าวคือ อพยพหลบหนี

ต่อให้จะมียี่ฟงมากกว่านี้อีกสักสิบคนก็ยังไม่ช่วยให้พวกเขาสามารถปกป้องรักษาฐานที่มั่นไว้ได้อยู่ดี

ฉะนั้นยี่ฟงจึงเลือกใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อเพื่อลดการป้องกันของทัพศัตรูลง ที่เหลือก็ใช้ใจ เชื่อมั่นว่าทัพพันธมิตรมังกรซ่อนจะยินดีสละทุกสิ่งยกพลกลับลงมาหลังจากที่เขาสร้างโอกาสให้แล้ว  ผลลัพธ์จากความศรัทธาไว้ใจอาจไม่ประสบความสำเร็จเสียทุกครั้ง  แต่ดูเหมือนครั้งนี้สิ่งที่ชายหนุ่มคาดหวังไว้จะออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจอย่างยิ่ง!

ฝ่ายศัตรูตกหลุมพรางแทบโงหัวไม่ขึ้นด้วยซ้ำ  จนกระทั่งพวกเขาลงมือในที่สุดถึงเพิ่งจะมาเฉลียวใจ

เมื่อหลอมรวมเข้ากับกองกำลังหัวลูกศรซึ่งยี่ฟงนำบุกทะลวงเข้ามา  พันธมิตรมังกรซ่อนก็เข้มแข็งแกร่งกร้าวขึ้นเป็นทวีคูณ  สมาชิกระดับไม่ธรรมดาที่ทางเซียนหิมะคัดกรองมาให้  เป็นหนึ่งในกำลังหลักสำหรับตีฝ่าไพร่พลของทัพเทวาห้วงสมุทรเลยทีเดียว  ทั้งแนวหลังที่ฝากฝังให้ประมุขโนราห์แห่งพรรคชะนีเหินฟ้าควบคุมดูแลก็น่าดูชมไม่น้อย  ส่วนมังกรเฒ่าและหยกราตรีที่รั้งอยู่แนวหน้าสุดเพราะเคลื่อนไหวนำออกมาก่อนใคร ๆ ย่อมโดดเด่นสะดุดตายิ่ง

เหตุการณ์ทั้งหมดเอ่อปะทุเปลี่ยนแปลงสถานการณ์โดยใช้เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น

“ศิษย์ของเซียนหิมะ  เพียงปีเดียวก็เข้าถึงสภาวะเทพเหมันต์ช่วงที่สามแล้ว?” จ้าววังนทีไถ่ถามด้วยสีหน้าชื่นชมสงสัยระหว่างก้าวเดินลดระยะใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ คล้ายนักล่าหวังตะปบเหยื่อ

หงส์รำพึงไม่ตอบ  สองตาหดลีบเล็กลงพลางสะบัดฝ่ามือซ้ายกางนิ้วทั้งห้าออกกว้าง  คลื่นกระแสลมหนาวแทบจะปรากฏพวยพุ่งเป็นเส้นตรงโจมตีออกไปทันใด  หากสังเกตให้ดีจะพบเห็นแท่งน้ำแข็งปลายแหลมจำนวนมากภายใต้กระแสลมแรงนั้น บีบให้จ้าววังนทีต้องยกแขนการ์ดป้องกัน กระทั่งวิชาหินผาเที่ยงธรรมแสดงผล สกัดกั้นลมหนาวที่แฝงอันตรายมาได้อย่างชะงัดนัก  เสียงปุและเสียงแตกหักของแท่งน้ำแข็งดังถี่ระรัวจนก่อให้เกิดแรงกระเพื่อมไปทั่วม่านลมปราณป้องกัน

ทว่าในชั่วอึดใจเดียว  จ้าววังนทีกระโดดขึ้นสูงหลบออกไปนอกเส้นทางการโจมตีของหญิงสาว  จากนั้นเหยียบอากาศพุ่งทะยานเข้าหาด้วยความเร็วอันน่าพรั่นพรึง  ร่างของเขาลอยลำเหนืออุปสรรคทั้งปวง  แต่ทางหงส์รำพึงก็ไม่เชื่องช้า  หลังจากชักฝ่ามือกลับพลันเหินร่างสวนขึ้นไปปะทะด้วยโดยไม่มีใครคาดคิด  ตัวนทีเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น  กระนั้นเขาย่อมไม่หวั่นเกรงถึงแม้ต้องตกเป็นฝ่ายตั้งรับกะทันหัน ที่สุดแล้วหงส์รำพึงก็ไม่คิดจะชนปะทะตรง ๆ กับอีกฝ่าย นางงัดกระบี่ทิ่มแทงออกด้วยฝ่ามือข้างที่เพิ่งจะชักกลับเข้ามาเมื่อครู่  กระทั่งพบว่าตัวกระบี่ทะยานพุ่งหลุดออกจากฝ่ามือหญิงสาวนำไปก่อน  มันส่องแสงและระเบิดคลื่นความเย็นล้นทะลักสร้างเป็นปราการน้ำแข็งขึ้นขวางกั้นอย่างรวดเร็ว  ส่วนหงส์รำพึงที่ยังคงลอยตรงไปข้างหน้าก็ใช้ปราการน้ำแข็งเป็นฐานเหยียบเพื่อทะยานย้อนถอยหลังกลับออกมา  ระหว่างนั้นนางย่อมไม่ลืมที่จะคว้าตัวกระบี่ติดมือมาด้วย

อย่างไรก็ดี  อีกฟากหนึ่งของปราการเหมันต์กระบี่พลันถูกกระแทกอย่างรุนแรงดังตูม

จ้าววังนทีหงุดหงิดมาสักพักใหญ่แล้ว  เมื่อพบว่าหญิงสาวเพียงต้องการขัดขวางถ่วงเวลาก็ยิ่งบันดาลโทสะ  นอกจากจะไม่หาเส้นทางอ้อมยังโจมตีใส่ปราการเหมันต์ด้วยหมัดราชันเข้าตรง ๆ และพลังระดับกึ่งเซียนแทบจะบดขยี้มันแตกได้เป็นเสี่ยง ๆ ในทันที  แต่ขณะเดียวกัน  หงส์รำพึงได้ส่งกระบี่คลาสธรรมดาออกไปเสียบแทนที่ตัวกระบี่เดิม  นั่นทำให้ปราการเหมันต์กระบี่ยังคงมีที่ยึดเหนี่ยวไม่พังทลายลงโดยง่าย  รอยแตกจากการทนรับความเสียหายเมื่อครู่ก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูรักษาทีละน้อยแลกกับการเสื่อมถอยปริร้าวของตัวกระบี่ที่เสียบคาอยู่บนปราการนั้น

อีกด้านหนึ่งของสนามรบ

ทัพพันธมิตรมังกรซ่อนสามารถสลัดหลุดจากทัพเทวาห้วงสมุทรได้เสียที  พวกเขาเข้าใกล้จุดปะทะระหว่างจ้าววังนทีกับจ้าวสมาพันธ์ยี่ฟงได้สองในสาม  ทำให้ภาพปราการเหมันต์กระบี่อันกว้างใหญ่แผ่ไพศาลเบื้องหน้ายิ่งมองดูใหญ่โตในระยะใกล้เช่นนี้  ในขณะที่ทางทัพเดชกระบี่มารกำลังระส่ำระสายเนื่องเพราะฝีมือการลงมือป่วนกวนกระแสของเทพกลยุทธ์พันหน้าที่ได้นำกำลังอ้อมไปปิดล้อม

จากมุมนี้พวกเขามองเห็นยี่ฟงกับหงส์รำพึงชัดเจน  แต่จ้าววังนทีนั้นถูกกั้นขวางอยู่อีกด้านหนึ่งของปราการเหมันต์กระบี่  จนนับเป็นความบังเอิญที่ส่งผลดีต่อฝ่ายตนอย่างยิ่ง

“สองคนนั้นกำลังย้อนกลับมารวมพลตามแผนแล้ว  เตรียมพร้อมหลบหนีทุกเมื่อ!” ชายผู้นำกลุ่มกองหัวลูกศรตะโกนบอกกล่าว

วินาทีนั้นเอง  เดชสวรรค์ที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่นอกวงพลันแสดงตัวเข้ามาสอดแทรกอีกครั้ง  พร้อมกับกลุ่มแก๊งจำนวนหนึ่งที่มองดูแล้วไม่ธรรมดา  นอกจากพวกมันจะยอมเป็นหน่วยพลีชีพบุกเข้าโจมตีทัพพันธมิตรมังกรซ่อนด้วยใจเด็ดเดี่ยว  ตัวเดชสวรรค์มันยังสายตาเฉียบคมมากพอที่จะเลือกเหยื่ออีกด้วย!

“พวกแกสองคนคิดจะทำอะไรไม่ทราบ?” เดชสวรรค์เอ่ยถาม  รอยยิ้มแสยะน่ารังเกียจถือเป็นเอกลักษณ์

เดชสวรรค์ไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว  มันลงมือเข้าโจมตีมังกรเฒ่ากับหยกราตรีที่ล้ำหน้ามาไกลอย่างดุเดือด  ขณะสมาชิกของฝ่ายวังเทวาห้วงสมุทรก็กระจายตัวออกกั้นขวางเพื่อตัดการเชื่อมต่อระหว่างคนทั้งสองนี้กับทัพพันธมิตรมังกรซ่อนเอาไว้อย่างมีแบบแผน

มังกรเฒ่าแยกเขี้ยวพุ่งเข้าปะทะเต็มกำลัง  ความเร็วภายใต้สถานะที่ชายชราเปิดใช้งานเคล็ดลมปราณจ้าวพยัคฆ์ไม่อาจดูแคลน  แม้ระดับเลเวลยังห่างกับเดชสวรรค์มากถึงสิบระดับก็ยังพอจะถ่วงรั้งฝืนปะทะหมัดต่อหมัดได้อยู่บ้าง  พละกำลังของมังกรเฒ่าสูงกว่าระดับพื้นฐานไปสองถึงสามระดับเลยทีเดียว  กระนั้นเดชสวรรค์ที่เหนือกว่าทุกด้านก็พยายามกดดันลากศัตรูผู้แก่ชรานี้ออกห่างไปเรื่อย ๆ โดยที่ไม่คิดจะแยแสสนใจหยกราตรีที่อ่อนแอกว่าเลยแม้แต่หางตา

นี่ไม่นับเป็นการประมาทอะไร  เพราะต่อให้หยกราตรีพุ่งเข้ามาอีกคน  เดชสวรรค์มันก็ยังรับมือได้สบาย ๆ

“เราคงต้องทิ้งสองคนนั้นไว้  กับดักของศัตรูแน่นหนารัดกุมมาก” หงส์รำพึงกล่าวตามตรง

“ฉันเข้าใจดี!” ยี่ฟงตอบเสียงเรียบ  แม้อยากจะช่วยมากแค่ไหนทว่าความเป็นจริงไม่อาจให้เขาทำอย่างนั้นได้  ต้องไม่ลืมว่าเบื้องหลังของพวกเขานั้นยังถูกจ้าววังนทีตัวปัญหาไล่ล่ามาไม่เลิกรา  ปราการเหมันต์กระบี่ทนรับความเสียหายได้เพียงสามครั้งก็พังทลายลงแล้วเมื่อไม่มีกระบี่เล่มใหม่ไปคอยค้ำจุนรักษา

หากยังเสียเวลาแวะช่วยคนนู้นคนนี้  พริบตานักสู้สายเพลงหมัดก็คงไล่ตามมาทันเป็นแน่

ยี่ฟงรู้สึกเจ็บใจน้อย ๆ ที่เห็นว่าเดชสวรรค์มันพยายามหยอกล้อไล่ต้อนชายชราออกห่างไป กระทั่งเมื่อมันมั่นใจแล้วว่าเขาคิดจะยอมละทิ้งคนของตัวเองทั้งสองคนนี้จริง ๆ  จึงหยุดเล่นและเปลี่ยนไปกดข่มทางพลังเต็มที่  สุดท้ายสามารถเหยียบมังกรเฒ่าให้นอนแนบติดกับพื้นได้ตามต้องการในเวลาอันสั้น

“อย่าหวังว่าไอ้เวรตะไลนั่นมันจะเข้ามาช่วยแกเลย มันก็อีแค่คนที่เห็นแก่ประโยชน์ของตัวเองเป็นหลักนั่นแหละวะ  ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เดชสวรรค์จงใจตะโกนกล่าวเสียงดัง  ฝ่าเท้าย่ำยีหน้าของชายชราอย่างสนุกสนาน  “แก่ไม่รู้จักเจียมตัว  ดันเข้าเกมมาให้เด็กมันถอนหงอกเล่นอยู่ได้  สมน้ำหน้าแกแล้ว  ถุย!”

ยี่ฟงของขึ้นจนขมับเกร็ง  เสียงห้ามปรามของหงส์รำพึงเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาอย่างไร้ความหมาย

“ไอ้ทุเรศเอ๊ย!!” หยกราตรีซึ่งอยู่ใกล้กว่ามาก  ทะลุจุดเดือดขึ้นมาก่อนชายหนุ่มเสียอีก

หญิงสาวที่ตลอดเวลาไม่ได้อยู่เฉย  ตัดสินใจปลดปล่อยพลังวิชาอันตรายแลกชีวิต  นางมีความคิดเดียวที่เลือกจะติดสอยให้ตามชายชรามา  นั่นคือทำทุกอย่างเพื่อสนับสนุนกลุ่มแม้ต้องสละชีพตัวเอง  จะอย่างไรตัวนางก็อ่อนแอกว่ามังกรเฒ่าอยู่แล้ว  หากสามารถช่วยเหลือให้ชายชรารอดออกไปจากวงล้อมกับดักนี้ได้ย่อมนับเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ถือว่าเลว

“ถอยออกไปจากที่นี่ตามแผนของนายซะ!” หยกราตรีไม่ลืมตะโกนสั่งน้ำเสียงเด็ดขาดกับยี่ฟง

ยี่ฟงไม่ทราบว่าหญิงสาวคิดจะทำอะไรเพราะหลังจากงานเลี้ยงฉลองมา  แทบไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวอีกเลย  บางทีนางอาจจะได้รับวิชาคลาสสูงมาจากเซียนหิมะด้วยเหมือนกันก็ได้  สุดท้ายแล้วยี่ฟงเลือกจะเชื่อใจคนของตัวเอง  อารมณ์พลุ่งพล่านกรุ่นโกรธถูกระบายออกในการโจมตีเดียว ซึ่งเป็นการโจมตีด้วยกระบวนท่าหนึ่งฝ่ามือสามลักษณ์พยัคฆ์เหล็ก   กลุ่มแก๊งของเดชสวรรค์ถึงกับตื่นตกใจ  ส่วนหนึ่งปลิวกระเด็นอย่างไม่อาจทนรับไหว  แต่ก็ยังมีคนที่สามารถระเบิดพลังเข้าต้านเอาไว้ได้อยู่เช่นกัน

ทางหยกราตรีเอง  ตวัดกระบี่ไปมาอย่างช่ำชองชำนาญแสดงให้เห็นว่าตัวนางมีฝีมืออยู่ไม่น้อย  กระทั่งวิชาบทบรรเลงหยาดน้ำสีชาดสำแดงฤทธิ์ท้าทายใต้ฟ้าปฐพีทั่วหล้า

บทแรก , เงากระบี่สังเวยวิญญาณ

พลังชีวิตของหญิงสาวถูกดูดออกไปอย่างบ้าคลั่ง  สร้างผลกระทบที่ไม่ธรรมดาจนเดชสวรรค์มันยังต้องหันกลับมาระแวดระวัง  ในแววตาสาดประกายมุ่งร้ายและคิดจะบุกเข้าโจมตีสังหารเพื่อตัดไฟแต่ต้นลม  แต่มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปมากแล้วเพราะว่ารอบกายของหยกราตรีพลันปะทุคลื่นพลังระดับสูงคลี่คลุมปกป้องเอาไว้  ถึงขนาดที่ว่าเดชสวรรค์กับคนของมันโจมตีใส่ก็ไม่เป็นผล  สายพลังเหล่านั้นของพวกมันยังถูกกลืนกินไปเสียเองด้วยซ้ำ

“นางเวรนี่!  แกทำอะไรลงไป?” เดชสวรรค์ร่ำร้องหวาดวิตก  สมุนหลายคนเริ่มก้าวถอยหลังเว้นระยะห่างตามสัญชาตญาณ

ในเสี้ยววินาทีนั้นศัตรูหลงลืมมังกรเฒ่าไป  ซึ่งชายชราก็เข้าใจเจตนาของหยกราตรีได้ดียิ่งกว่า  เขาไม่ปล่อยให้ความหวังดีของหญิงสาวสูญเปล่าจึงฝืนลุกขึ้นและรีบพุ่งทะยานฝ่าวงล้อมของศัตรูที่คลายออกเพื่อไปบรรจบรวมกับยี่ฟงอย่างถูกจังหวะ

“หยกกำลังทำอะไรของเธอน่ะลุง!?” ยี่ฟงร้องถามเอาจากชายชรา

“สละชีพไง  บทบรรเลงหยาดน้ำสีชาด” มังกรเฒ่าตอบกลับไปห้วนสั้น  ที่รูจมูกกับปากยังมีเลือดไหลไม่หยุด

ยี่ฟงถอดใจที่จะช่วยเหลือหญิงสาวในทันทีที่ได้ยินดังนั้น  หากกล่าวถึงบทบรรเลงหยาดน้ำสีชาดแล้วล่ะก็  เพลเยอร์กว่าครึ่งจะทราบดีว่าเฉพาะบทแรกของวิชานี้เท่านั้นที่ไม่จำเป็นต้องร่ำเรียน  เพราะเมื่อคุณใช้ออกด้วยบทแรก  เท่ากับสละชีพของตัวเองไปด้วย ซึ่งเชื่อเถอะว่าเกมนี้หากคุณสามารถเลี่ยงที่จะไม่ตายได้ก็ควรเลี่ยงเข้าไว้ หลังความตายคือการสูญเสียที่เคยทำให้คนหลายคนร่ำไห้น้ำตาตกกันมานักต่อนักแล้ว

แต่อย่างที่ทราบแล้วว่าการตายในลีกการแข่งขัน คุณจะไม่สูญเสียอะไรเลยนอกจากหมดสิทธิ์แข่งขันต่อเท่านั้น

เพียงเท่านี้ย่อมไม่ใช่เหตุผลที่ไม่ควรร่ำเรียนบทแรกของหยาดน้ำสีชาด  ซึ่งเหตุผลสำคัญที่ทำให้ทุกคนไม่คิดจะแยแสบทแรกของวิชานี้จริง ๆ ก็คือเมื่อคุณสละชีพตายด้วยเงากระบี่สังเวยวิญญาณแล้ว  หลังจุติใหม่พลังชีวิตกับพลังลมปราณหนึ่งในสามของตัวละครจะหายไปเป็นระยะเวลาหนึ่ง  นี่ต่างหากที่เป็นต้นเหตุ  และไอ้ระยะเวลาหนึ่งที่ว่า  มีบทสรุปออกมาแล้วว่าคิดเป็นระยะเวลาถึงหนึ่งวันโลกจริง

กลุ่มแก๊งของเดชสวรรค์จดจำไม่ได้แล้วว่า  พลังวิชาเบื้องหน้านี้คือผลจากวิชาใดกันแน่

เมื่อเกิดเงากระบี่กระจายออกครอบคลุมพื้นที่  ในพริบตารวดเร็วเกินกว่าใครจะทันได้คิดอะไร  บริเวณนั้นก็ปรากฏแรงระเบิดกับเปลวไฟลุกโหมโชติช่วงขึ้นมาแล้ว  แม้คิดจะหลบหนีก็ไม่ใช่เรื่องง่าย  อย่างที่เห็นว่าหลายคนในกลุ่มสมาชิกของวังเทวาห้วงสมุทรถอยหลังไปจนติดอะไรบางอย่างที่ทำให้พวกเขาไม่อาจถอยไปได้มากกว่านั้น  ซึ่งจริง ๆ แล้วมันคือค่ายกลม่านพลังที่กระจ่างใสจนสังเกตเห็นได้ยาก  และจำต้องใช้เวลาทุบทำลายมันออกเพื่อเปิดทางหนีต่างหากด้วย

แต่จากภาพเหตุการณ์เบื้องหน้าเมื่อครู่  ไม่มีใครเลยนอกจากมังกรเฒ่าที่เฉลียวใจหลบรอดออกมาได้ทัน!