คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1st Spell : อุบัติเหต 50%
น้อมรำลึในพระมหารุาธิุ
ถวายวามอาลัย พระบาทสมเ็พระเ้าอยู่หัวภูมิพลอุลยเฯ
_____________________________________________________________
เอี๊ย
!
โรม
“
มีนับรถน ! ” เสียเสียสีอล้อรถที่ับมา้วยวามเร็วสู
พร้อมับเสียรีร้ออผู้นรอบ้าที่หามอไปที่บริเวที่รถันนั้นเยับผ่านไป
ะพบว่าบันี้เ็มไป้วยเลือสีแานที่ไหลนอออมาาร่าอหิสาวนหนึ่
“
ทำอะไรอยู่น่ะ เรียรถพยาบาลสิ ” หลายๆนเริ่มรู้สึัวแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรเรียหน่วยุเินอโรพยาบาล
ายที่เป็นเ้าอรถที่นหิสาวรีบลมา่วยพยุร่าหิสาวที่หมสิไปเพราะารเสียเลือ้วยวามรีบร้อน
หลัาที่รถพยาบาลมาถึแล้วพาผู้บาเ็บออไปาสถานที่เิเหุาร์
็มีายวัยลานนหนึ่เ้ามาพูุยับผู้ที่ับรถนหิสาว
“
ุะรับผิอบยัไ ... แ่ผมีใทีุ่ไม่ไ้นแล้วหนี
ผมะไ้ไม่เสียเวลาหาัวุ ”
เาพูึ้นมา้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยวามเสียใอย่าที่สุ
“
ุือ? ” ายที่ับรถนหิสาวนหนึ่ไปถามออมา้วยวามไม่แน่ใ
“
ผมือพ่ออเธอ ... เมลันทิออส าเรย์ ไนเลลัส ” พ่ออหิสาวพูึ้นพร้อมับยื่นนามบัรให้ับายนนั้น
“
ประธานปริษัท M.O.? อ่า ผมื่อ นอ์ เฟลมัน
เป็นนัศึษาอมหาลัย A น่ะรับ
ไ้่าวว่าเมอบริษัทำลัะถูปล่อยออมาใ่มั้ยรับ? ”
นอ์พูออมา้วยสีหน้าื่นเ้น่อนะ่อยๆหน้าีแล้ว้มหน้าล “
ผมอโทษริๆเรื่อลูสาวอุนะรับ ”
เมลัทิออสเลิิ้ว
“ ุูอายุมาว่าลูสาวอผม้วย้ำไป แ่ไม่้อห่วหรอารรัษาสมัยนี้ไม่ไ้ยาเท่าไหร่ที่ะทำให้เหมือนเิม
ถึแม้ว่าอาะใ้เวลานานพอสมวรอยู่ ” ำพูอเาทำเอานอ์สบายใมาึ้นหลายเท่า
แ่็ยัมีบาอย่าาใอยู่
“
แล้ว .. ารเรียนล่ะรับ? ” นอ์ถามออไป้วยน้ำเสียรู้สึผิ
เาไม่้อารที่ะทำให้ใรเสียอนาเพราะวามไม่ระมัระวัอเา
“
หืม? ารเรียนเหรอ ุไม่้อห่วเรื่อนั้นหรอเธอเรียนบไปแล้วหลายรอบแล้วล่ะ
ถึแม้ว่าเธอะอายุน้อยว่าุ็ามเถอะ ”
เมลันทิออสพูปลอบในอ์่อนที่ะมีหมอเินออมาาห้อุเิน้วยสีหน้าลำบาใ
“
ผมอแสวามเสียใ้วยนะรับุเมลันทิออส
ลูสาวอุรอีวิเพียแ่ว่าเส้นประสาทอเธอไ้รับวามเสียหายมา
พวเราไม่มี้อมูลมาพอที่ะรัษาเธอไ้นหาย และเธออาะไม่สามารถยับแนวาและาทั้สอ้าไ้อี่อไป
”
เมลันทิออสเบิาว้าแล้วแทบะวิ่เ้าไปในห้อุเินเพื่อไปูลูสาวอน
เมื่อไปถึห้อุเินเา็แทบทรุัวล้วยวามหมแร หิสาวที่นอนอยู่บนเีย่อยๆหันมามอที่บริเวประู
“
พ่อะ ... ” วาอเธอเ็มไป้วยวามลำบาใ
หิสาวไม่้อารให้พ่ออนเอเศร้าเสียใ
เธอยมือ้ายที่เธอสามารถยับไ้ึ้นมาลูบใบหน้าอผู้เป็นพ่ออย่าเบามือ
“
พ่ออโทษนะ ที่ทำอะไรไม่ไ้เลย ” เมลันทิออสโอบอร่าเล็อลูสาว
บรรยาาศรอบ้าเือปนไป้วยวามเศร้าสร้อย
นอ์หันไปมอป้ายื่อผู้ป่วยแล้วลืนน้ำลาย
“ เอ่อ ุาร์เลล์ ผมเป็นนที่ับรถนุที่ถนน ... ผมอโทษริๆนรับ ”
“
อะไรที่ผ่านๆไปแล้ว ... เรา็อยาให้มันผ่านไป ” าร์เลล์พูึ้นมาพร้อมๆับที่เมลันทิออสพยุร่าายอเธอึ้นมาพิอบเีย
“ นายอาะไม่เยเห็นหน้าันมา่อน .. แ่ันเยเห็นหน้านาย ันเป็นรุ่นพี่อนายที่เพิ่ออบไปเมื่อ
3 ปีที่แล้ว ”
นอ์้อมอาร์เลล์้วยสายาอึ้ๆ
“ วามำอันีมาพอที่ะำทุอย่าที่เยเห็นไ้โยที่ไม่ลืม ... พ่อะ
ปล่อยเาไปเถอะ เาเป็นนที่เลี้ยัวเอึ้นมา้วยสอมืออเาเอ ไม่เหมือนาร์
าร์ยัมีพ่อที่ยั่วยาร์ไ้ลอนะะ ... นอ์ ไปเถอะ ”
าร์เลล์ถอนหายใหลัาที่นอ์เินออไปาประูแล้ว
่อนะหันไปมอพ่ออนแล้วยิ้มออมาบาๆ
“
พ่อะ อย่าเศร้าไปเลย าร์ยัอยู่ที่นี่ ... อยู่้าๆพ่อนะะ ”
เมลันทิออสหลับาลแล้วทำหน้ารุ่นิ เา่อยๆลืมาพร้อมับประโยที่ทำเอาาร์เลล์เบิาว้า
“ ลูะ้อเ้าไปอยู่ในเมที่เราสร้า้วยัน
... ในานะลาสบอสอเมนี้ ”
ความคิดเห็น