อ้าว ไม่จริงหรอ เด็กไทยจะมองกระเป๋ารถเมลเยอะขึ้นจริงๆนะ เผื่อว่าฟลุ๊คมีกระเป๋ารถเมลที่น่ารักแบบหนูพีช แอร๊ยย

แต่ถ้ามีหนุ่นกางเกงน้ำเิงินยืนข้างๆด้วยมันจะเป็นอารมณ์ที่ฟินมากกว่านี้สินะ

สำหรับภาษาอ่านได้เรื่อยๆดีค่ะ ชอบในความเพ้อเจ้อของน้องพีช #เฮ้ยไม่ใช่
ตัวละครอินดี้แต่ยังอยู่ในพื้นฐานของความจริง
มุมมองหลายอย่างในเรื่องมันแบบ มันใช่มากในชีวิตประจำวัน
หลายประโยคในนี้โดนใจดีค่ะ

"นิยายวายที่มีชีวิต"

คิดว่าคำนี้เหมาะกับเรื่องนี้นะคะ พล็อตเรื่องแปลกแหวกแนว หาอ่านยากมากๆจริงๆค่ะแนวนี้ มันใช่เด็กมอปลายที่ดำเนินชีวิตในกรุงเทพและสะท้อนสังคมเอามากๆ อัพต่อเขียนเพิ่มอัพไวๆนะคะ ขอให้แต่งจนจบเรื่องด้วยค่ะ ด้วยความหวังอย่างยิ่งยวด