ปี.2เทอมสอง ที่เลวที่สุด

ข้อมูลเบื้องต้น

codeทักทาย

เนื้อเรื่อง

ปี 2 เทอมสอง หุหุ อาการหนักมากอ่ะ

ไม่คบเพื่อนในมหาลัยเดียวกันแล้ว ไปรู้จักเพื่อนต่างมหาลัย

จากการ chatคุยกัน ซึ่งมีทั้งเด็กมัธยม มหาลัย และทอม(หญิงอยากเป็นชาย)

มีการนัดเจอกัน แต่ละกลุ่ม กลุ่มเด็กมหาลัยด้วยกันต่างสถาบันมีหลายคน

และเหมือนเดิม ชวนฉันเที่ยว คราวนี้ไม่ไปแถวตรอกข้าวสาร

อยู่แถวผับหน้ามหาลัยเพื่อน กิน ดื่ม เต้น จนตี2 เดินข้ามถนน

นอนหอพักของเพื่อน ทำแบบนี้ประจำ ไปเรียนมั่งไม่ไปมั่งแล้วแต่ว่าจะตื่นทันไหม

ส่วนมากไม่ทัน...นัดเจอพวกเด็กทอม โห!โดนไล่จีบเอาละสิทำไงดี

ต้องกลืนไปกับพวกเขา ทำตัวเป็นทอมจาได้ไม่โดนจีบ แล้วก็ไปเดินจีบเด็กแถวสยามกับกลุ่มนี้

ได้ความรู้ไปอีกแบบ สนุกดี ฉันเคยบ้าขนาดเดินๆไปที่เซนเตอร์พ้อยส์ เพื่อนทอมท้าฉันว่ากล้านอน

ตรงทางเท้าที่คนเดินผ่านไปมาแยะๆไหม ฉันรับคำท้า นอนเลยคนเดินผ่านไปมาคิดดูเหอะบ้าไหม

ที่สยามคนมันจะมากแค่ไหน ไม่สนใจ นอนเล่นแบบนั้นแหล่ะ จนเพื่อนอีกคนมาฉุดให้ลุกขึ้น

บอกทุเรศว่ะ ฮ่าๆๆสะใจ ที่ได้ทำ สระน้ำตรงเซนเตอร์พ้อยส์น้ำพุอ่ะ ฉันกระโดด

ลงไปเล่น ทั้งชุดที่ใส่ไปเดิน ทำได้ไงก็ไม่รู้ มันอยากจะบ้าไง

แล้วทอมกลุ่มนี้ก็ชวนฉันไปสักตามตัว ทีแรกกลัวเจ็บ

ไม่เอา กลับมานอนคิด ทำดีกว่า อยากรู้ว่าเจ็บแค่ไหน แล้วจะสักอะไรดี

หวานแหววไม่เอา ไม่ชอบ เลือกอยู่นาน เอาสัญลักษณ์คณะที่เรียนดีกว่า

แล้วจะสักตรงไหนดีล่ะ แถวข้างหน้าไม่เอา ไปเปิดให้คนสักเห็นหมด

คิดไปคิดมาเอาข้างหลัง กลางหลังเลย น้ำตาร่วงเลยตอนสัก

แถมนอนหงายไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์ มันอักเสบ ทนค่ะ จนแผลหาย

เรื่องเที่ยวยังเหมือนเดิมไม่หยุด เรื่องเรียนเหมือนเดิม หยุดบ่อย

พอแผลที่หลังหายเอาอีกไปสักที่ข้อมือ ตัวย่อชื่อของฉัน

มีอยู่วันฉันกลับไปนอนบ้าน แม่เห็นตอนฉันเดินเข้าห้องน้ำ

ปกติจะไม่เห็นหรอก เพราะห้องน้ำมันอยู่ในห้องนอนอยู่แล้ว

แม่เดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตูก็เลยเห็นอย่างจัง แม่มอง

อึ้งไปเลย ถามออกมาว่าไปสักทำไม ฉันก็กวนแม่ อยากสัก ไม่เห็นมีอะไร

แม่ไปบอกพ่อ พ่อเหรอจะทำไรฉัน แค่เดินมาถามสักอะไร พ่อดูได้ไหม

ฉันไม่ให้ดู และกลับหอพักทันทีเลย ฉันรู้ว่าเรื่องฉันสักนี่แม่ไม่ให้จบหรอก

เลยกลับหอพักก่อนเลย แล้วแม่ก็โทรศัพท์มา บอกว่าได้ฝากฉันเป็นครูสอนเปียโน

ที่โรงเรียนสอนดนตรีมีชื่อติดอันดับของประเทศ ฉันรู้ทันแม่ แม่ต้องการให้ฉันใช้

เวลาว่างให้มีประโยชน์ ฉันก้อไปนะ  ไปสอนเปียโนให้เด็กๆวันเสาร์-อาทิตย์

แม่จะขับรถไปส่งและขับรถไปรับกลับช่วงนั้น เหมือนแม่สอนฉันทางอ้อมเรื่องความรับผิดชอบในหน้าที่

ขณะเดียวกัน สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจก็คือ เพื่อนชายที่คณะมาสารภาพรักกับฉัน

ฉันไม่เคยรู้ว่าเขาแอบชอบฉัน ขณะเดียวกันเขาก็ไม่กล้ามาคุยกับฉัน

ได้แต่คอยช่วยเรื่องเรียน เวลาฉันโดดเรียนจะจดงานให้ ฉันมักลืมลงทะเบียน

ทางเนทประจำ เขาจะลงให้ ทุกเทอม และจะเช็กชั่วโมงวิชาให้ว่าเรียนวันไหนมั่ง

วิชาอะไร ฉันเข้าใจว่าเขาทำให้เพราะช่วยเพื่อน เพื่อนๆๆสนับสนุนพอรู้

เขาเรียนเก่ง ขยัน และเลยมาคอยดูแลฉันด้วย ในเรื่องการเรียน

ตอนหลังก็ไปคอยรับส่งฉันที่โรงเรียนสอนดนตรีด้วย ไปทำไงก็ไม่รู้

แม่รู้จักด้วย และไม่ว่า การเที่ยวเตร่ของฉันเขาไม่สามารถมาเตือนฉันได้หรอกนะ

ฉันเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูงไปหน่อย อีกอย่างเขาคือแค่คนที่ฉันลองคบเท่านั้น

มาวันหนึ่ง เพื่อนเก่าที่เคยคบกัน สมัยเรียนปีหนึ่ง ไปเจอฉันในผับ

ก็มีการกระทบกระทั่งกัน นัดออกมาเจอข้างนอก ยกพวกรุมฉัน ตอนนั้นทำไมฉันไม่ทำร้าย

เพื่อนก็ไม่รู้ ใจคิดว่าอย่ามีเรื่องเดี๋ยวพ่อกับแม่รู้ แต่ในที่สุดพ่อกับแม่รู้จนได้ เพื่อนโทรศัพท์ไปบอก

คำสั่งฟ้าผ่าเลย กลับบ้าน ห้ามพักหอเด็ดขาด ฉันต้องกลับบ้านแบบไม่เต็มใจ

เช้าแม่ขับรถมาส่งที่มหาลัย บ่ายมารับกลับ ตอนนั้นฉันอายเพื่อนมากที่กลับไปเป็นคุณหนูอีก

ทั้งที่โตแล้ว ก็เริ่มเกกับแม่ บอกจะไปเที่ยวคืนนี้ แม่ไม่ให้ไป ฉันบอกจะไป นั่งแท็กซี่ไปเอง

แม่เลยขับรถไปส่งที่หน้าผับ และตี2แม่ขับรถมารับ ดูนะความเลวของฉัน ใครอ่านแล้วอย่าเอาเป็นตัวอย่างเชียว

ฉันทำแบบนี้อาทิตย์ละครั้ง แล้วขยับเป็น2-3ครั้ง แม่ก็ทนนะตามรับตามส่ง

ฉันไม่รู้หรอกว่าแม่เจ็บปวดกับการกระทำของฉันแค่ไหน ฉันมองแค่ตัวเองจริงๆ

แล้วแม่ก็ล้มป่วยอีก ไม่ได้สงสารแม่เลยว่าที่แม่อาการกำเริบเพราะฉัน คิดในใจ ดีจังทีนี้ฉันจะไปไหนมาไหนไม่มีคนคอยคุม

เลวได้ถ้วยเลยฉัน พ่อก็เฉยไม่ว่าอะไรฉัน ฉันเลยได้ใจ ฉันได้ยินพ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องฉัน พ่อโทษแม่ที่เลี้ยงฉันมาแบบนี้

แม่ร้องไห้ ยกใหญ่ ตอนนั้นฉันไม่คิดสงสารแม่เลย เดินหนีด้วยซ้ำ ใจฉันทำด้วยอะไร

ทำไมถึงดำได้ขนาดนี้ ....ยังไม่จบนะเทอมนี้เรื่องแยะมากไว้ตอนหน้าจะเล่าต่อ