คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3 {100%}
“ห๊ะ!! พี่วอนโดนรุมต่อย??” หลังจากที่ฟังเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้จากทงเฮที่เพิ่งโทรมาบอกเมื่อสามนาทีก่อน ว่าพี่วอนอันเป็นที่รักได้โดนพวกพี่หน้าหมาที่เขาเกือบจะไปมีเรื่องด้วยต่อยหน้าคว่ำ จัดหนักฟิจเจอริ่ง5ต่อ1 #เหยด ที่สนามบาสหลังโรงเรียนเมื่อหลังจากที่เขากลับไปได้ไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง
(เค้าไม่ได้เห็นเองนะ แต่ชางมินห้องคิงอ่ะบอกว่าเลือดนี่เป็นหย่อมๆเลย)
เชี่ยแล้วไง เพราะกูแท้ๆทำให้หน้าหล่อๆของพี่วอนโดนจัดหนัก แถมชางมินยังบอกว่าเลือดเป็นหย่อมๆอีก พี่วอนกูคงไม่เป็นซุปเปอร์แมนต่อยชนะ5ควายนั่นหรอก เลือดที่ว่านั้นต้องเป็นของพี่วอนแน่ๆ กูจะทำไงดีเนี่ย? ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว กูจะแก้ปัญหาระดับชาตินี่ยังไง ถ้าตอนนี้ไม่ปากหมาก็คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น หรอตอนนั้นกูน่าจะยอมๆไอพวกพี่หมาพวกนั้น? หรือว่ากูจะไปต่อยแก้แค้นให้พี่วอน? อย่าเลยร่างกายกูยังต้องการเจริญเติบโตอีก ยังไม่อยากไปหยอดน้ำข้าวต้มตอนนี้หรอกนะ - - แขนเรียวยกขึ้นทึ่งหัวตัวเองอย่างสับสนจนร่างทั้งร่างหล่นลงไปกับพื้น
“เชี่ยเอ๊ยย” ยกมือกุมหัวตัวเองแล้วเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง…
นี่แหละเกิดชัวร์
เช้าวันต่อมา ร่างโปร่งของคยูฮยอนก้าวเดินออกจากบ้านด้วยสภาพวิญญาณเข้าร่างไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ จากการที่นอนดึกเป็นเหตุ เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเอาแต่คิดแต่เรื่องคนที่เพิ่งช่วยชีวิตและซื้อโค๊กให้จนไปโดนต่อยเลือดสาดไง TvT
“ไง อ่าวเห้ยยย ไปทำไรมา” =[]= ใครเห็นก็ต้องตกใจ ขนาดเพื่อนที่เห็นกันมาตั้งแต่วัยประถมหนึ่งอย่างซองมิน ฮยอกแจ และทงเฮ ยังตกใจได้ขนาดนี้ ทั้งดวงตาดำคล้ำ จนเห็นได้ชัดว่าใบหน้าที่เชื่อว่าทำจากพื้นผิวดวงจันทร์เกือบร้อยละหกสิบ ดูหมองลงอย่างเห็นได้ชัด โถ.. น้องคยูฮยอน.. ปกติหมองอยู่แล้ว ตอนนี้หมองกว่าเดิมอีกนะ
“นี่ไงกูเอามาแล้ว” ร่างโปร่งตอบเซ็งๆแบบไร้อารมณ์สุดๆ พลางยื่นถุงผ้าที่เขียวสะท้อนแสงกระแทกตา ที่ห่ออะไรบางอย่างเอาไว้ข้างใน ส่งให้เพื่อนทั้งสาม
“เจ๋งมากเลย “ ทงเฮแอบเปิดห่อผ้าเล็กน้อยแล้วพับห่อให้เหมือนเดิม “แบบนี้ชนะใสๆแน่ๆ” พร้อมยกนิ้วโป้งให้ (y)
“กูก็หวังจะเป็นแบบนั้นล่ะน๊า” …
“สวัสดีเด็กๆทุกคน คนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ให้มาพบชั้น เอ๊ย! พบครูที่ห้องฝ่ายปกครอง” อาจารย์ฮีชอลพูดออกไมค์ในชุด เอ่อออ -________- เรียกว่าชุดดีรึเปล่านะ? เสื้อมีระบายสีแดงแปร๊ดกับขาเดฟหนังสีดำเข้ากับรองเท้าหนังหัวแหลมเฟี้ยว พร้อมแว่นกันแดดทรงผีเสื้อใหญ่เต็มหน้า นี่อาจารย์หรือเลดี้กาก้าวะครับ -_-?
“ชเวชีวอนห้อง4/2” เหยดแม่! พี่วอนกูโดนเล่นแล้วทำไงดี ;3;
“ชเวซึงฮยอน ชินดงฮี ทงยังเบ ลีซึงฮยอน และ คังซูจุน ห้อง4/5 ไปพบครูที่ห้องฝ่ายปกครอง เดี๊ยวนี้ “
เพี๊ยะ!!
เสียงฟาดไม่เรียวของอาจารย์ฮีชอล มันช่างตรึงตราใจยิ่งนัก เสียงที่เกิดจากไม่เสียดสีกับอากาศมันเป็นอะไรที่ไพเราะเสนาะจับใจ แต่ขอฟังอย่างเดียวพอไม่อยากสัมผัสตัวไม้ = = อื้อหือพี่วอน.. โดนหนักเลย เล่นฟาดไม่ยั๊งขนาดนี้ แถมแรงของอาจารย์ฮีชอลก็คงไม่ใช่ขี้ๆ หลังพี่คงเป็นลายพาดกอนแล้วล่ะมั๊ง(?) น่ากลัวที่สุด ขนาดคน(แอบ)ดูอยู่ข้างตึกอย่างคยูฮยอนยังแอบผวาเลย
“จำไว้! ทีหลังอย่าไปมีเรื่องกันอีก ถ้าจับได้นะ จะเอายิ่งกว่านี้อีก!!” แค่นี้พี่วอนของกูก็บอบช้ำพอแล้วครับ …
“คร๊าบบบบ” ดูมันๆ ยังจะยิ้มหน้าระรื่นอีก เดี๊ยวแม่มฟาดหัวขาด - -+
ร่างสูงเดินทอดน่องไปอย่างยากลำบาก -3- ปวดแผลที่หน้าจะแย่อยู่แล้ว ยังโดนพิษไม้เรียวของอาจารย์ฟาดแบบไม่ยั้งมาอีก แบบนี้ ชเวชีวอนก็ถือว่า โดนจัดหนักทั้งข้างหน้าข้างหลังเลยนะขรั๊บ @___@
“เอ่อ… พี่วอนครับ” เสียงที่จะเหมือนผู้ชายก็ไม่ใช่ ผู้หญิงก็ไม่เชิง เพราะยังไม่แตกหนุ่มมากเท่าไหร่เอ่ยทัก หลังจากที่จำได้ว่าเพิ่งเดินผ่านน้องคนนึงไปเมื่อกี๊
“ครับ?” หันมาพร้อมกับส่งยิ้มให้แหยๆ เจ็บแผลครับเข้าใจพี่หน่อยนะน้อง T T
“เอ่อคือว่า.. “ มือบางกำกางเกงนักเรียนของตนไว้แน่น ปากสั่นพั่บๆ “ผมจะมาขอโทษเรื่องเมื่อวาน..” โปรดอย่ายิ้มให้กูแบบนี้นะพี่วอน เดี๊ยวความกล้าที่อุตส่าห์รวบรวมไว้ตั้งแต่ยังเป็นไรฝุ่นอยู่กระจุยกระจายหายไปหมด
“อ๋อไม่เป็นไรหรอก ยังไงน้อง เอ่อ.. คยูฮยอน ก็ไม่ผิดหรอกครับ” อ่ า น ป้ า ย ชื่ อ กู ด้ ว ย อยากจะกรี๊ดที่ยอดหิมาลัย
“น… นี่ครับ พลาสเตอร์ยา เอ่อ .. หายไวๆนะครับ” พร้อมกับยื่นห่อผ้าสีเขียวสะท้อนแสงกระแทกตา ประหนึ่งเป็นห่อของกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่ แล้วสีผ้าแบบนี้ ! มันจะกลายเป็นกล่องข้าวน้อยฆ่าคยูฮยอนรึเปล่านะ T3T แล้วไอ้ท่าทางยื่นของให้แบบนี้มันเหมือนกับเป็นเด็กผู้หญิงกำลังให้ช๊อคโกแล๊ตกับรุ่นพี่ ใครมาเห็นจะนึกว่ากูเป็นเก้งกวางเปล่าๆ ถึงจะชอบพี่วอนมากก็ตาม แต่ผมยินยันได้ว่า ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น ตุ๊ ด
ร่างสูงรับของจากร่างเล็กตรงหน้ามา แล้วแกะห่อดูพร้อมกับระบายยิ้มออกมา ก่อนจะเงยหน้ามองหาคนที่เพิ่งให้ ที่กำลังจะทำท่าวิ่งหนีไปไหนซะนั่น
“น้องคยู!!” รีบเรียกก่อนที่คนตรงหน้าจะวิ่งหนีไปไหนซะก่อน คนถูกเรียกหันหลับมายิ้มแห้งๆให้ แหะแหะ
“ขอบคุณนะครับ” คนที่พูดด้วยพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะรีบวิ่งติดสปีดไปไกลลับตา
อ๊ากกกกกกกกกกกกก พี่วอนจำชื่อเราได้ เรียกชื่อเราได้แล้วว๊อยยยยยยยยยยย >_< *ดิ้นพล่าน*
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ซักนิด -w-
อยากกรี๊ดแบบคยูบ้าง นึกถึงตัวเองตอนอยู่ม.1เลย @___@
#ข้ามได้ขอเพ้อก่อน 5555555
เปิดเทอมแล้วอาจอัพช้าหน่อยนะคะ งานเยอะมาก TT *กอดขาพี่วอน*
ความคิดเห็น