ฉันรักนาย องค์ชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : ~เขาเล่นกันยังไงเหรอ~

ฉันเริ่มปรับตัวเข้ากับโรงเรียนใหม่ได้แล้วละ ฉันมีเพื่อนที่อยู่คนละห้องกันด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าไปสนิทกันตอนไหนแต่ก็รู้ว่าเพื่อนใหม่ของฉันก็มี ปัน บีน แล้วก็พอล แบบว่า คุยกันได้ทุกเรื่องอ่านะ.... ส่วนอิ๊งนะเหรอฉันพึ่งมารู้ตอนหลังนะว่าฉันคงคบกับอิ๊งเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก เพราะในความรู้สึกฉันนั้นอิ๊งไม่ใช่เพื่อนแท้สำหรับฉัน เธอเป็นผู้หญิงที่ออกจะเห็นแก่ตัวซะด้วยซ้ำ

“เออ... เอิน วันนี้มีเรียนคอมว่ะ เรียนกันทีเดียว 3 ห้องเลย เราได้เรียนพร้อมกัน” บีนพูด

“จริงเหรอ ดีจังเลยว่ะ”

มันคงจะเป็นอะไรที่ดีมากเลยเนอะจะได้เรียนคอมพร้อมกันอ่ะ

“ปัน ไม่ดีใจเหรอ”

“ดีใจดิ แต่ว่ากำลังคิดว่าเดี๋ยวจะกินอะไรดี” ดู๊ ดู มันตอบสิค่ะ ไม่พ้นเรื่องกินจริงๆ เลย

“แกไปไม่ไกลจากเรื่องกินเลยนะ” ฉันว่า

“แหม ทีแกล่ะ กินข้าวทีช้างเรียกพี่เลยเมิงงงงงงงงง”

“พอกันเลยทั้งสองคนนั่นแหละ” พอลห้าม

“ฉันว่าแกนะ เอินแกกินข้าวทีนึงง่ะเหมือนที่ปันมันว่าจริงๆ นะ” บีนกล่าว

“ส่วนปัน แกก็กินแต่ของจุกจิก ขนมอะไรเนี่ยมีไม่ขาด” พอลช่วยบีนพูด

อะไรว้าาาาาา เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยง่ะ คนเขากินแค่(ไม่)นิดเดียวเอง ทำเป็นบ่นไปได้ อยากจะถามว่าถ้าไม่มีฉันบนโต๊ะเนี่ย ถ้าไม่มีฉันนั่งโต๊ะเดียวกับพวกมันเนี่ย ใครจะช่วยพวกมันกิน เชอะ! ทำมาเป็นบ่น

“นี่แกพูดเรื่องของกินฉันชักหิวขึ้นมาแล้วจิ”

“นั่นนนนนนนนน ว่าแล้วเชียวเอินแกนี่มัน.........”

“แต่นี่มันพึ่งจะ 7 โมง เองนะ แกกินข้าวเช้ามารึยัง”

“กินมาแล้ว 2 จาน”

“ไอ้บ้า แกนี่โรคจิตจริงๆ เลย”

ดู๊ ดู ดูอีกสักครั้งมันรุมกันด่าฉันอีกแล้ว ทีหลังไม่หิวแล้วก็ได้ ฮื่อๆๆๆ แต่ตอนนี้มันหิวจริงนี่หว่า หอมอะไรว่ะ

“เป็นไรอีกล่ะแก” พอลถามฉัน

“ฉันได้กลิ่นเหมือน หมูทอดว่ะแก”

พอฉันพูดจบพอลก็ทำท่าทำทางเหมือนโดนยาเบื่อ ฉันพูดผิดตรงไหนเหรอ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

“กรูอยากจะบ้าตายโว้ยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมกรูถึงมีเพื่อนกระเพาะควายอย่างนี้ว่ะ”

อ้าววววววววว ไอ้พอลมันเป็นไรอีกละเนี่ย สงสัยจะโรคจิต ว่าแต่.....มันด่าใครว่ะ

“ช่างเหอะพอล ไปเข้าแถวกันดีกว่า”

“อ้าวววว แล้วหมูทอดง่ะ”

“เออ เดี๋ยวค่อยทอดให้กินตอนเคารพธงชาติ” ปันพูด เย้ ดีใจจังจะได้กินแล้ว เอะ! แต่เดี๋ยวก่อน

“ไอ้ปัน นี่แกบ้าหรือว่าโง่เนี่ย หมูทอดมันจะไปทอดตอนที่เคาแถวเคารพธงชาติได้ไงว่ะ”

“เอาหน่า รำคาญวุ้ย! เดี๋ยวฉันค่อยทอดให้กินตอนเรียนคอมก็ได้”

ง่ะ อีกแล้ว กรูไม่ได้โง่นะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“แล้วฉันจะคอยดู”

ณ ห้องคอมพิวเตอร์

“นี่ นี่ บีนแกกำลังทำไรอยู่ว่ะ”

“อ๋อ นี่นะเหรอ เล่น msn อยู่ว่ะ”

“มันเป็นไงเหรอ ไอ้ msn เนี่ย”

“ก็แชทไง”

เออ เอาเข้าไปกรูยิ่งงงเข้าไปอีก

“ไม่รู้จักอีกนั่นแหละ”

“แกนี่มันโง่จริงหรือแกล้งโง่ กันแน่ว่ะ”

“มีโง่ปลอมด้วยเหรอว่ะ”

“มา มา เดี๋ยวสอนให้”

แล้วบีนก็ช่วยสอนจนฉันเข้าใจ แล้วฉันก็สมัครเมลล์เลย เหอๆๆ จะได้อัพเดท กับเขามั่ง

แพ้กลางคืน Say : สวัสดีค่ะ

นายแสนดี Say : หวาดดดดดดดดดดดีคร๊าบบบบบบบบบบ

นายแสนดี Say :ครายยยยยอ่า

แพ้กลางคืน Say : เอินค่ะ แล้วนายล่ะ

นายแสนดี Say : ทีนครับ เรียนไหนครับ

แพ้กลางคืน Say : สุราด ค่ะทีนล่ะ เรียนไหน

นายแสนดี Say : ชลบุรีครับ เอินอายุเท่าไหร่ครับ

แพ้กลางคืน Say : 13 ค่ะ

นายแสนดี Say : ผม 17 ครับ

แพ้กลางคืน Say : งั้นเรียกพี่ทีนนะค่ะ ต้องไปแล้วล่ะค่ะ บายค่ะ

นายแสนดี Say : บายครับ

“บีน หมดคาบแล้วไปกันเถอะ”

“เดี๋ยวๆให้ฉันบะบาย พี่เขาก่อนดิ”

“เออ งั้นแกไปพร้อมปัน กับพอลนะ เดี๋ยวฉันมีเรียนคณิต แกก็รู้ว่า อาจารย์เป็นไง”

“เออ โชคดีว่ะ”

ฉันเดินออกมาจากห้องคอมพร้อมกับเพื่อนสนิทฉันที่อยู่ห้องเดียวกันอีก 3 คน มี ปาน นิ้ง ขัน วันนี้ฉันได้เล่น msn แล้วล่ะ แล้วก็รู้ด้วยว่าเขาเล่นกันยังไง เอาไว้วันหลังค่อยเล่นใหม่ดีกว่า

“โอะ!!! ขอโทษค่ะพี่”

“ไม่เป็นไรครับ”

ตาสบตา...... หล่อมากกกกกกกกกก อะไรจะหล่อขนาดนี้ 555++ เสร็จกรูแน่ เฮ้ย! ไม่ใช่ คิดอะไรอยู่เนี่ย

“เดี๋ยวพี่ไปเรียนนะ”

“ค่ะ”

แต่ทำไมพี่เขาไม่ไปสักทีง่ะ

“คือว่า น้อง.....เอ่อ......กำลังจับแขนพี่อยู่ครับ”

“อุ้ย ขอโทษค่ะ”

แล้วพี่เขาก็เดินจากไป หุหุ พี่เขาชื่อไรหว่า

“นิ้ง พี่เขาชื่อไร อยู่ห้องไหน ลูกใคร พ่อ แม่ชื่อไร นิสัยดีมั้ย มีแฟนรึยัง แล้วก็.............”

“พอ พอ ทีละคำถามได้มั้ยเนี่ย”

“ก็ได้ พี่เขาชื่ออะไรง่ะ”

“พี่เขาชื่อ โอ เป็นรุ่นพี่ ม. 5 ยังไม่มีแฟน”

ยังไม่มีแฟนงั้นฉันก็มีความหวังอะจิ อิอิ

“เป็นไรเอิน หน้าหื่นขึ้นมาเลยแก”

“บ้าเหรอ หื่นตรงไหน”

“แต่ฉันว่าพี่เขาเป็นเกย์ว่ะ”

“ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงง”

“ตามใจแกละกันนะ จะเชื่อหรือไม่เชื่อ”

ไม่จริงง่ะ ออกจะแมนปานนั้น อย่างนี้ต้องพิสูจน์ 555+ ปฏิบัติการนักสืบมหาปลัย เอะ แต่ฉันว่าชื่อมันแปลกๆ นะ

ฉันต้องกลับบ้านเองคนเดียวทุกวันเลยง่ะ เบื่อมาก เฮ้อ...........

ฉันเดินอ่านนิยายไปเรื่อยๆ เดินไปอ่านไปนะ เก่งใช่มะ หุหุ อุ้ย ทำไมมันเจ็บขาจังว่ะ เฮ้ยยยยยยยยย ฉันเดินตกหลุมเหรอเนี่ย ดีนะเนี่ยที่ไม่ค่อยมีคนอยู่แถวนี้มาก แต่พี่เขานั่งจีบกันอยู่อ่ะ พี่ผู้ชายหัวเราะด้วยอะ คอยดูนะ ฮื่อๆๆๆ หัวเราะเยาะคนอื่น ฉันจะ...ฮึก ฮื่อๆๆ ฉันจะ....ร้องไห้ แงแง แม่จ๋า พ่อจ๋า

ฉันเรียนที่นี่มาหลายเดือนแล้วล่ะ กำลังจะปิดเทอมแล้วด้วย ฉันยังไม่ได้ออน msn เลย ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเล่น เฮ้อ......... ก็ทำไงได้ล่ะ มันไม่ว่างง่ะ

พอถึงวันสอบก็ ฮื่อๆๆๆ อยากจะบ้าตาย ข้อสอบคณิต ยาก Shipหายเลย ฉันต้องตกแน่ๆ เลยอ่ะ อยากจะตายทันทีที่เห็นข้อสอบ โอ้ยยยยยยยยยย อะไรว่ะเจ็บจัง..........

ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับห้องสีขาวๆ มีเตียงเต็มไปหมดแล้วข้างๆ ฉันก็พี่โอ หา!!!!!!!!! พี่โอเหรอ

“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงค่ะ” อิอิ ต้องทำฟอร์มไว้ก่อน

“คือว่า.........น้องเอิน เดินชนประตูห้องที่พี่กำลังเรียนอยู่นะครับ”

เพล้งงงงงงงง!!!! หน้าแตกสัตว์แพทย์ เอ่ย หมอไม่รับเย็บเลยแก ไอ้เอิน เดินชนอะไรไม่เดินดันมาเดินชนประตูห้องที่พี่โอเรียนอยู่ เสียภาพพจน์หมดเลย เอะ! แต่ว่าพี่โอรู้ชื่อฉันได้ไงอ่ะ แต่ช่างมันเถอะ หันมาสนใจเผือกดีกว่าเนอะ (เกี่ยวกันมั้ยว่ะเนี่ย)

เอาล่ะ ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการปิดเทอม น้ำพร้อม ข้าวพร้อม เสื้อผ้าพร้อม แปรงสีฟันพร้อม แป้งพร้อม ผ้าขนหนูพร้อม ครีบอาบน้ำก็พร้อม เฮ้ยยยยยยยยยย บ้าไปแล้วกรู แค่ปิดเทอมเอง สงสัยว่าง ๆ ฉันต้องไปเช็คสมองซะหน่อยแล้ว