ฉันรักนาย องค์ชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : ~มาทำความรู้จักกันดีกว่า~

วันนี้ฉันตื่นเองโดยไม่ให้แม่ปลุก ฉันเก่งใช่มั้ยละ อิอิ เอาละวันนี้นะมันต้องเป็นวันที่ดีกว่าเมื่อวาน ฉันเก่งอยู่แล้วเรื่องแค่นี้สบายมาก 555++

“พ่อ ไปส่งที่ป้ายรถเมล์ หน่อยจิ”

“ไป เดี๋ยวพ่อไปส่ง”

ที่โรงเรียน…….

“วันนี้เราจะมาทำกิจกรรม ชื่อว่า กิจกรรมปฐมนิเทศกัน”

วันนี้ฉันเรียนวิชาแนะแนวเป็นชั่วโมงที่ 2 เพราะชั่งโมงแรกว่าง

“ให้นักเรียนทุกคนวาดตารางลงในสมุดเหมือนในกระดาน แล้วภายใน 3 นาที ให้เพื่อนในห้องเขียนชื่อแล้วก็ชื่อเล่นลงไปในสมุดนักเรียน ขอย้ำแค่ 3 นาทีเท่านั้น ใครทำไม่ทันต้องออกมาแสดงความสามารถพิเศษ นับ 1 2 3 ไปเลย”

และแล้วก็เกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้นภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ห้องนี้ ฉันล่ารายชื่อเพื่อนเสร็จแล้วจึงมานั่งที่ แค่นี่อะนะ ของกล้วยๆ คิคิ

“หมดเวลาแล้วนักเรียนทุกคนนั่งที่เดิม”

คราวนี้ก็ เหอๆๆๆๆ รอดตายยยยยยยยย

“ใครไม่เสร็จออกมาหน้าห้อง”

“เอาล่ะ ใครจะแสดงก่อน”

“หนูค่ะ”

นั่นเสียงคนที่เป็นกะเทยในห้องเองค่ะ

“เธอชื่ออะไร แนะนำตัวแล้วแสดงความสามารถพิเศษได้เลย”

“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ด.ช. จตุพล จันนร วันนี้มาแสดงความสามารถพิเศษ คือ ร้องเพลงค่ะ ‘รู้เห็นเป็นโจรกับเค้าใช่มั้ย เธอแอบไปกินมาม่า อย่าปฏิเสธกับฉันว่ามันไม่จริง......’ ”

ตั้งแต่มันเริ่มท่อนแรก ด้วยท่าทางของเขาที่แสดงออกและด้วยเสียงที่ไพเราะ เกินไพเราะ ก็เรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งห้องได้เยอะทีเดียว ขนาดฉันยังหัวเราะจนท้องแข็งเลย

“เอาละคนต่อไปสิ”

“ กราบเรียนอาจารย์ที่เคารพ วันนี้ดิฉัน ด.ญ. สมหญิง ลำหัด ความสามารถพิเศษของฉันคือ ร้องเพลงค่ะ ‘ดั่งทะเลเจอมรสุมแปรปรวน ทุกคนมีชีวิตเป็นเช่นนั้น ยามทุกข์เจียนตายดั่งคลื่นและลมซัดพา ขาดคนคุ้มครองป้องกันพักพิง แต่อย่าลืมพระองค์เฝ้ามองเราอยู่ พร้อมจะเชิดชูใจที่อ่อนแรงระอา จงหันคืนสู่พระพักตร์ที่แสนเมตตา มอบชีวาให้พระเจ้านำพา พักพิงในพระเจ้า.......’ ขอบคุณค่ะ”

และพอสมหญิงร้องเพลงจบ ก็ตามมาด้วยเสียงปรบมือจากนักเรียนทั้งห้อง ถ้าจะให้ฉันเดานะฉันว่าจะต้องเป็นเพลงเกี่ยวกับศาสนาคริสต์แน่ๆ เลย แต่ว่าถ้าจะให้ใครเดาก็คงจะเดาถูกอ่านะ

แล้วตามมาด้วยคนต่อไป.........

“เรียนอาจารย์ที่เคารพ และสวัสดีเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคนวันนี้ผม ด.ช. ธนงค์ ทับทิม มาแสดงความสามารถพิเศษ คือ ร้องเพลงครับ ‘เธออาจมีร้อยเหตุผลที่เธอจะไป แต่ฉันมีเพียงเหตุผลเดียวที่ให้เธออยู่ ฟังเสียงหัวใจของฉันแล้วเธออาจจะรู้เหตุผลเดียวมีอยู่ก็คือ รักเธอ...’ ขอบคุณครับ”

“อะไร ธนงค์ ร้องแค่นี้เองเหรอ ไม่เอาๆ ครูขออีกเพลงนะ”

แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทั่วห้อง เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าทั้งห้องเรียก ธนงค์ว่าลิงอะดิ แล้วยังชอบแกล้งธนงค์ อีกด้วย

“ก็ได้ครับอาจารย์”

ฉันสงสารธนงค์จังเลย

“ขอโทษที่ฉันหายไป ไม่โทรหาขอโทษที่เธอนัดมา ไม่ว่างเจอโปรดรู้ ฉันยังอยู่ดี ยังคิดถึงเธอเสมอแต่คง..ปล่อยเธอไม่ได้เพราะฉันแค่คนรักเก่า เธอเท่านั้นยิ่งเห็นเค้าเดินใกล้เธอ ยิ่งช้ำใจอย่าใช้คำว่าเพื่อนกัน แทนที่คำว่าหมดใจมันเจ็บรู้มั๊ยสิ่งที่เธอให้มา เธอคนนี้ มีไว้ไห้ใจฉันรักเมื่อไม่รักก็แค่บอกลา ไม่ต้องมาเห็นใจโปรดอย่าถาม วันนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่มั้ยเพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้ ฉันรับมันไม่ไหวเธอ รู้มั้ยว่าการพบกัน มันปวดร้าว
จะจูงมือเธอเหมือนเก่าก็ไม่ได้ยิ่งเห็นเธออยู่กับเค้า ยิ่งเหงาเหงาแทบขาดใจเป็นเพื่อนยังไง ถ้ามันทรมาน
เธอคนนี้ มีไว้ไห้ใจฉันรักเมื่อไม่รักก็แค่บอกลา ไม่ต้องมาเห็นใจโปรดอย่าถาม วันนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่มั้ยเพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้ ฉันรับมันไม่ไหวเธอ ก็เพราะว่าหัวใจมันรักเธอคือรักเธอ ไม่ไช่เพื่อนเธอ..รู้ไว้
เธอคนนี้ มีไว้ไห้ใจฉันรักเมื่อไม่รักก็แค่บอกลา ไม่ต้องมาเห็นใจโปรดอย่าถาม วันนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่มั้ย
เพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้ฉันรับมันไม่ไหวเธอ”

โหเล่นเอาเพลงใหม่มาอย่างนี้ แถมยังร้องได้จนจบอีก เล่นเอาทุกคนในห้องอึ้งกิมกี่ กันไปหมด เหอๆๆๆๆ

“ดีมาก เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันนะ แล้วชั่วโมงหน้าเราจะมาทายลักษณะ และบุคลิกท่าทางของเพื่อนๆ แต่ะละคน”

“นี่อิ๊ง วันนี้สนุกมากเลยเนอะ”

“อืม”

“หวัดดีพวกเธอชื่ออะไรหนะ เราชื่อ หงส์ฟ้า แล้วนี่ก็ปาน นะ”

“เราชื่อเอิน แล้วนี่ก็อิ๊ง”

“เธอสองคนน่ารักดีนะ เรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่า”

“จ๊ะ”

ดีจัง มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกตั้ง 2 คน แถมยังน่ารักด้วย โรงเรียนนี้มีแต่คนน่ารักรึไงกัน โดยเฉพาะฉัน โฮะๆๆๆๆๆ (แหม เขาชมว่าน่ารักนิดเดียวของขึ้นเลยนะแก)

เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ราวกับว่าฉันเรียนวิชาแนะแนวแค่วิชาเดียว

“วันนี้เรามาเขียนชื่อกิจกรรมว่า คนนี้นะเหรอ? ให้นักเรียนทุกคนเขียนบุคลิกของตัวเองลงไปในสมุด อาทิเช่น ผมตรง ผมหยิก หรืออะไรต่างๆ ที่เป็นตัวเธอ ให้เวลา 5 นาที”

ฉันบรรจงเขียนตัวหนังสือลงไปในสมุด ตาโต ผมตรง พูดมาก ตัวเล็ก ร่าเริง ยิ้มตลอดเวลา รักเพื่อน

“หมดเวลา ทุกคนมาวางสมุดไว้บนโต๊ะครูเลย”

“เอาละ ชนิกนันท์ มาหยิบสมุดไปหนึ่งเล่มแล้วอ่านลักษณะที่เพื่อนเขียน แล้วให้เพื่อนในห้องช่วยกันทายว่าเป็นใคร”

“ อ้วน ปากหวาน คารมดี น่ารัก นิสัยดี ถ่อมตัว”

หลังจากที่อ่านจบ ฉันก็คิดว่าคนอะไรหลงตัวเองShipหาย แล้วเพื่อนๆ ในห้องร่วมทั้งฉันก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า

“ปวงเทพ ค่ะ/ครับ”

“ชนิกนันท์ อ่านชื่อที่หน้าปกซิ”

“ปวงเทพค่ะ”

“ดีมากทุกคน หยิบเล่มต่อไปเลย”

“ผมหยิก ผมยาว เป็นคนเงียบๆ”

ข้อนี้ง่ายมาก็ปาน ไงละ

“ปาน ค่ะ/ครับ”

“ต่อไป”

“ตาโต ผะ.................”

“เอิน ค่ะ/ครับ”

แล้วทุกคนก็มองมาทางฉัน อะไรกันแค่บอกว่าตาโตก็รู้แล้วเหรอเนี่ย แต่ฉันก็ภูมิใจนะที่ทุกคนรู้จักฉัน ดีใจมากเลยล่ะ