คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : RePost::ไปเที่ยว::
/ออือ...เช้าแล้วเหรอ/ฮิมารินึกพลางบิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวอย่างมีความสุขเพราะวันนี้เป็นวันที่เขาจะได้ไปเที่ยวกับเซจิ
7.50 ฮิมาริเดินลงมารอเซจิที่หน้าบ้าน
ปิ๊นๆๆ รถสปอร์ตสีดำคันงานมาจอดที่หน้าบ้านซึ่งฮิมาริก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นของเซจิและผู้ที่เป็นเจ้าของรถก็ลงมาจากรถทำให้เห็นร่างสูงใหญ่ในเสื้อเชิ๊ตสีดำสนิทดูลึกลับ ผิดกับฮิมาริที่ใส่เสื้อยืดสีชมพูกับกางเกงยีนส์ที่ดูน่ารัก
สดใส
“เซจิซังจะไปเที่ยวหรือไปงานศพฮะน่ะ”ฮิมาริแหย่
“อืม ก็นะชั้นก็แต่เสื้อผ้าโทนเนี๊ยทั้งนั้น” “แล้วตกลงวันนี้เราจะไปไหนกันดี”
“สวนสนุกฮะพอดีผมไม่ได่ไปมานานแล้ว”
“อืม ไปสิชั้นก็ไม่ได้ไปมานานแล้วเหมือนกัน”ว่าจบทั้งสองก็ขับรถออกไป
“นี่เราต้องใช้เวลานานแค่ไหนกล่าจะไปถึงฮะ”
“ก็ราวๆ 2 ชั่วโมง”
“เออ ฮิมาริชั้นมีอะไรจะให้”
“อะไรฮะ” แล้วเซจิก็โยนกล่องสีเหลี่ยมกล่องนึงให้
“นี่มันโทรศัพท์มือถือนี่ฮะเซจิซังให้ผมทำไมฮะ”
“อ้าวโทรศัพท์ก็มีไว้ติดต่อไงชั้นจะได้โทหานายได้”
“ขอบคุณฮะ แต่ว่านี่มันรู่นใหม่ซะขนาดนี้เซจิซังไม่ลำบากเหรอฮะ”
“ฮิมารินี่นายคุยกลับใครอยู่”เซจิพูดพลางยืดอก
“จ้าพ่อมหาเศรษฐี ยืดเลยนะ”
“แล้วห้ามให้เบอร์กับใครนะรู้มั๊ย”
“ค้าบ” แล้วก็มาถึงสวนสนุกทั้งคู่ก็เล่นกันอย่างเมามันทั้งไวกิ้ง รถไฟเหาะฯลฯ
“เซจิซังไปเล่นแกรนด์แคนยอนกันนะฮะ”ฝ่ายเซจิที่เห็นฮิมาริทำท่าอ้อนเหมือนลูกแมวก็ใจอ่อนพาไปเล่น
หลังจากที่เล่นเสร็จทั้งฮิมาริและเซจิต่างก็เปียกโชกไปด้วยน้ำ
“ไปซื้อเสื้อผ้าเปลี่ยนดีกว่าไปเถอะฮิมาริ
“ไม่ดีกว่าเสื้อผ้าในนี้มันแพง”
“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวนายจะไม่สบายเอานะยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่”เซจิพูดด้วยความเป็นห่วง
“นี่มันเย็นแล้วกลับบ้านดีกว่าฮะ”
“อืมตามใจนาย”เซจิเห็นฮิมาริยืนกรานอย่างนั้น แล้วทั้งคู่ก็เดินมาขึ้นรถแล้วมุ่งตรงกลับบ้านแต่แปลกที่ฮิมาริที่ร่าเริงขึ้นรถได้ซักพักก็หลับไป /สงสัยจะเพลีย หึๆๆ/ เซจินึกพลางเอื้อมมือมาลูบหัวเจ้าลูกแมวของเค้าแล้วเค้าก็ต้องตกใจเพราะเจ้าลูกแมวตัวร้อนจี๋หน้าที่ขาวใสตอนนี้กลายเป็นสีแดงเรื่อๆทำให้เซจิร้อนใจมากเพราะอีกไกลกว่าจะถึงบ้านและแถวนี้ก็ไม่มีโรงบาลด้วยเขาจึงถอดเสื้อเชิ๊ตสีดำตัวใหญ่ของเขานั้นมาห่มให้ฮิมาริแล้วรีบขับรถเพื่อที่จะไปให้ถึงบ้านของฮิมาริให้เร็วที่สุด
กึงๆๆๆๆ เซจิเคาะประตูหน้าบ้านของฮิมาริแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดให้ด้วยอาการของฮิมาริที่อยู่แนบอกเค้าตอนนี้ทรุดลงจึงทำให้เค้าต้องพังประตูเข้าไปเซจิเดินมาถึงห้องๆนึงซึ่งน่าจะเป็นห้องของฮิมาริเค้าจึงวางฮิมาริไว้บนเตียงอย่างแผ่วเบา
“นายเนี่ยมันดื้อจิงๆบอกให้ซื้อเสื้อผ้าเปลี่ยนก็ไม่เชื่อ”เซจิบ่นขณะที่กำลังเช็ดตัวให้ฮิมาริอยู่เซจิต้องพยายามสงบสติอารมณ์อย่างมากในขณะที่เช็ดตัวให้ฮิมาริ
“ฮิมาริๆ ตื่นมากินยาก่อนเถอะเดี๋ยวจะไม่หายนะ”เซจิปลุกฮิมาริหลังจากที่เช็ดตัวให้ ฮิมาริลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก
“ไม่ฮะผมขอไม่กินยาได้มั๊ย ผมกินมาตลอดเลยขมจะตายไม่เอา”ฮิมาริทำตัวราวกับเด็กๆ
“ต้องกินไม่งั้นจะไม่หายนะ”เซจิพูดอย่างใจเย็น
“ไม่เอาฮะผมขอไม่กินน๊ะฮะ”ฮิมาริอ้อนน่ารักขนาดที่เซจิเกือบใจอ่อน
“นี่ฮิมาริกินยาซะแล้วก็อย่าทำหน้าอ้อนบ่อยๆรู้ป่าว”แล้วเซจิก็ก้มลงมาใกล้ๆหูฮิมาริ
“มันจะทำให้ชั้นห้ามตัวเองไม่อยู่” ฮิมาริถึงกับหน้าแดง
“กินยาซะ”
“ไม่กินฮะ”ตอนนี้ฮิมาริแกล้งงอนทำหน้าเป็นปลาทองเพื่อให้เซจิตามใจแต่แล้ว อุ้บ....และแล้วเซจิก็ป้อนยาให้
ฮิมาริทางปากยาเม็ดน้อยๆถูกส่งลงคอของฮิมาริทีละเม็ดเมื่อครบเซจิก็เปลี่ยนจากการป้อนยามาเป็นการจูบที่เนิ่นนานจนฮิมาริหายใจไม่ออกเซจิจึงถอนหน้าออกมาทำให้ฮิมาริหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก
“นายบังคับชั้นเองนะ”
“ผมยังไม่ได้บอกอะไรเซจิซังเลยนะฮะ”
“ก็นั่นแหละนายไม่กินยาก็เหมือนบังคับให้ชั้นป้อนนายเอง”เซจิยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“แล้วพ่อแม่นายล่ะ”
“ท่านไปต่างประเทศน่ะฮะอีกนานกว่าจะกลับ”
“นายนอนซะเหอะเดี่ยวชั้นจะอยู่เป็นเพื่อน” แล้วฮิมาริก็หลับไป แล้วเซจิที่อยู่ในสภาพกางเกงตัวเดียวก็เดินไปอาบน้ำเพราะเดี๋ยวเค้าจะไม่สบายไปอีกคน
ฮิมารืที่ตื่นขึ้นมามองไม่เห็นเซจิก็ถึงกับน้ำตาร่วง
“คนโกหกไหนบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อน ฮึกๆ” ฮิมาริเอาหน้าซุกเข่าแล้วร้องให้
“ชั้นไปโกหกนายตอนไหน”เซจิที่เดินเข้ามาได้ยินเข้าพอดี ฮิมาริเห็นหน้าเซจิก็โผเข้าหาทันที
“นี่นายจะไม่ให้ชั้นอาบน้ำบ้างเลยเหรอ”ผู้ที่ถูกกอดอยู่ถามขึ้น
“แล้วทำไมไปนานขนาดนั้นล่ะ”ฮิมาริถามบ้างทั้งๆที่ยังกอดเซจิอยู่
“ก็ชั้นไปหาชุดอยู่น่ะก็ชุดนายมันเล็กชั้นก็เลยต้องไปหาชุดของพ่อนายน่ะสิ แล้วก็เตรียมอาหารไว้แล้วเดี๋ยวชั้นยกมาให้”
“ไม่เอาลงไปกินด้วยกันดีกว่าผมค่อยยังชั่วแล้ว”ฮิมาริอ้อน
“ได้ขอรับคุณหนู”แล้วเซจิก็อุ้มฮิมาริที่กอดเค้าอยู่นั้นราวกับอุ้มเด็กลงมายังห้องอาหาร
“ฮิมาริกินเยอะๆสิจะได้หายไวๆ”เซจิพูดหลังจากที่เห็นฮิมาริกินไปนิดเดียว
“ถ้านายกินน้อยอย่างนี้เดี๋ยวชั้นป้อนแบบเมื่อกี้อีกนะ”เซจิพูดพลางทำหน้าหื่น ฮิมาริเห็นดังนั้นก็รีบกินจนเซจิขำในความน่ารักของฮิมาริ
“อิ่มแล้วล่ะฮะ”
“งั้นขึ้นไปนอนพักดีกว่านะฮิมารินายยังไม่หายดี”เซจิบอกหลังจากที่ทั้งคู่กินข้าวเสร็จ
“ให้ผมดูหนังก่อนะแล้วค่อยนอน”
“อืม”เซจิตามใจเพราะเขารู้ว่าฮิมาริดูได้ไม่นานเดี๋ยวก็หลับด้วยพิษไข้
เป็นไปตามคาดทั้งคู่นั่งดูหนังที่โซฟาตัวยาวหน้าTVซักพักนึงฮิมาริก็ซบเค้าแล้งหลับไป เซจิจึงอุ้มฮิมาริขึ้นมานอน /เจ้าเด็กดื้อ/ เซจิพูดพลางขำ เมื่อเซจิวางฮิมาริไว้บนเตียงแล้วเค้าก็กำลังจะเดินไปเอาฟูกมานอนตรงพื้นแต่ฮิมาริกลับจับมือเซจิไว้แน่นเซจิขำ แล้วนั่งลงข้างๆเตียง
“เซจิซังอยู่กับผมนะฮะอย่าทิ้งผมไป”ฮิมาริละเมอด้วยพิษไข้
“แล้วชั้นจะนอนยังไงเล่า”เซจิพูดคนเดียว /เอาวะ/ เซจิคิดพลางขึ้นไปนอนกับฮิมาริเพราะฮิมาริไม่ยอมปล่อยมือเขา (เมลฟิสเฟเรส แหมเซจิทำเป็นอ้าง) แล้วฮิมาริที่หลับอยู่ก็ซบมาบนอกของเซจิใบหน้าของฮิมาริยามต้องแสงจันทร์ก็น่ารักเหลือเกินทำให้เซจิต้องห้ามใจแล้วห้ามใจอีก ประกอบกับลมหายใจที่ร้อนผ่าวแก้มแดงเรื่อๆเพราะพิษไข้ยิ่งทำให้เค้าห้ามใจตนเองได้ยากมากราวกับว่าฮิมาริกำลังยั่วเค้าอยู่ /นี่ถ้าไม่ได้ไม่สบายนะ ฮึม!!!/ เซจิคิดพร้อมกับเขาซาตานที่งอกมาบนหัว(ล้อเล่ง) แล้วเค้าก็หลับไปพลางกอดฮิมาริไว้แนบอกราวกับว่าฮิมาริจะสูญสลายหายไปเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเค้าคงอยู่ต่อไปไม่ได้แน่
....................................................................................................................
- -
ความคิดเห็น