คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : E-BOOK ตอนที่ 5
อุษามีวิ่ไปูรอบๆห้อนอนใหม่อนอย่าเริร่า
ภายในห้อนอนนี้ว้าวาและหรูหรา เฟอร์นิเอร์และสีวอลเปเปอร์โทนหลัือสีม่ว
และที่ทำให้อุษามีถูอถูใมาๆ็ือเสื้อผ้าสวยๆน่ารัๆที่อยู่ในู้เสื้อผ้าที่เธอำลัเปิู
แเนียลยืนออมอเธอ้วยสายาราวับผู้ให่ใี
“อบมั้ย?” เสียทุ้มถาม
“อบ่ะ
อบุมานะะท่าน”
เ็สาวเลิสนใเสื้อผ้าในู้แล้วมานั่ที่เียหรูอันแสนนุ่มน่านอน
อุษามีแทบอยาะนอนหลับใหลไปเลย แเนียลเินเ้าไปหยุอยู่ใล้ๆ
“เธอยัไม่ไ้เ้าไปูห้อน้ำเลย
ลอเ้าไปูสิว่าถูใรึเปล่า”
ายหนุ่มับูมือเ็สาวพาไปูห้อน้ำ ึ่อุษามี็้อาโอีรอบเพราะมันหรูสุๆแถมยัถูใสาวน้อยที่อบอาบน้ำอย่าอุษามีเพราะนอาในห้อน้ำะมีอ่าอาบน้ำและู้อาบน้ำฝับัวพร้อม้วยาวเวอร์เรนแล้ว
พอเปิประูออไป็มีมุมประับ้วยพุ่มไม้อไม้แสนสวยนอานั้นยัมีอ่าาุี่ให้แ่เล่นอี้วย
“ท่าน...” เ็สาวถึับพูอะไรไม่ออ เพราะอบมา
ายหนุ่มโอบเอวเธอแล้วูบมับอย่าเอ็นู
“ันเอาใเธอโยเพาะเลยนะรู้มั้ย”
“ท่านใีที่สุเลย่ะ” อุษามีบอ้วยน้ำเสียร่าเริ
แเนียลับไหล่อเ็สาวให้เธอหันมามอสบาัน
่อนะใ้มือหนาทั้สออนประอพวแ้มาวนุ่มอเธอ
วามริบมอสบาับวาลมโ้วยวามลุ่มหล
สาวน้อยอุษามีที่เาหลใหลใฝ่หา้วยิพิศวาสมาั้แ่แรพบ
“ันใีแ่ับเธอนเียว
รู้แบบนี้แล้ว เธอวรอบแทนันบ้านะ” ายหนุ่มพู
“อบแทน?” เ็สาวทวนเสียใส
“ใ่...อบแทน” แเนียลบอยิ้มๆ นัยน์าแพรวพราว
“อบแทนอะไระ
ท่านะให้ิันอบแทนอะไระ” สาวน้อยเอ่ยถาม้วยวามมึนๆๆ
แเนียลเลื่อนมือหนาไปทา้านหลั่อนะเลื่อนลแล้วบีบบั้นท้ายอวบลมลึอสาวน้อยอย่าหนัหน่ว
“อุ๊ย!” เ็สาวร้ออุทานออมาอย่าใ วาลมโมอเา้วยวามอาย
พวแ้มแระเรื่อ เมื่อเานวเฟ้น้นเธอแทนำอบ
ส่วนแเนียลยิ้มาวาวท่าทารุ้มริ่มเ้าู้
อุษามีอายม้วน
ทำไมลึๆเธอะไม่รู้วามนัยที่เาส่มาทาสายา
เาับเธอวามสัมพันธ์บาอย่ามันเินเลยว่าเ้านายับสาวใ้เสียแล้ว
แม้ะไม่ไ้ลึึ้แนบแน่น แ่็ใล้เีย
แเนียลหายใเ้าแรลึ้วยวามหื่นระหาย
เาถลระโปรอสาวน้อยึ้นมา่อนะึาเั้นในัวน้อยลเพื่อที่มือทั้สออเาะไ้สัมผัสผิวบั้นท้ายที่าวเนียน
ร่าสูให่ทรุัวลแล้วเอาใบหน้าหล่อเหลาแนบิับลีบายสาว
ลมหายใที่ร้อนผ่าวอเาทำให้อุษามีนลุัน้วยวาม่านสยิว ยิ่เาสูมมัน
เธอยิ่แทบเ่าอ่อน
“อย่า...่ะ” เ็สาวร้อห้ามเสียสั่น
แ่แเนียลไม่สนใอะไรนอาสูมวามหอมอายสาว
“เธอหอมมา...”
เสียอเา่าแหบพร่านั่อนใ้เรียวลิ้นวัเลียลีบสาวแล้สาวน้อยน่ารั
อุษามีราแผ่ว้วยาสั่น
เธอแทบะล้มทั้ยืนแ่ิที่ว่าแเนียลรึสะโพอเธอไว้
แเนียลยิ้มริ่ม้วยอารม์หื่น
เาลุึ้น่อนะโอบอุ้มสาวใ้นโปรพาไปที่เียแล้ววาเธอลบนที่นอนหนานุ่ม้วยอาารทะนุถนอม
ายหนุ่มัารแยเรียวาาม่อนะเอาใบหน้าอนบุหลาบสาวอวบอิ่ม
เาสูมลิ่นเร้าอารม์้วยวามื่นใ อุษามียมือปิหน้าัวเอเพราะเินอาย
ส่วนแเนียลนั้นเริ่มปิบัิารใ้ปาและลิ้นมอบวามสุอเ็สาว
ระหว่านั้น็ไม่ลืมสูมลิ่นายอเธออย่าื่นอื่นใ
เสียรา้วยวามเสียว่านอเธอยิ่ระุ้นวามฮึเหิมแห่บุรุษเพศให้เา
เพียไม่นานเสียรีร้อออุษามี็ัึ้น้วยวามสุสม
ใบหน้าหล่อเหลาอแเนียลเปียื้น้วยหยาน้ำหวานอเธอ
เาูื่มุหลาบสาวนแน่ใว่าวามหวานไม่หลเหลือ่อนะถอนใบหน้าออมาาหว่าาเธอ
แเนียลปลเ็มัถอาเ้วยสีหน้าที่รวร้าวเพราะอารม์ทาเพศที่ท่วมท้น
วามเป็นายให่โที่แ็ึทำให้อุษามีหวาหวั่น พวแ้มสาวแ่าน
“่วยันที...สาวน้อย...ใ้มืออเธอ...”
แเนียลเอ่ย้วยน้ำเสียสั่นพร่า
วามที่มออุษามีนั้นเ็มไป้วยใร่
และโยไม่รีรอ
แเนียลับมือออุษามีมาให้ำวามให่โอเา
เ็สาวัารรูึเาอย่าไม่ออมมือแบบที่เาเยสอน
ายหนุ่มรวรา้วยวามเสียว่าน
เารั้ร่าเธอมาแนบิานั้นึบูบเธออย่าูื่ม
ระหว่านั้นอุษามี็ไม่ยอมหยุมือที่่วยมอบวามเสียวให้เ้านาย
ใบหน้าอทั้เ้านายและสาวใู้่นี้่าแ่าน้วยแรอารม์ร้อนาภายใน
นในที่สุแเนียล็ราำราม้วยวามสุสมทะลัทลาย้วยน้ำมืออสาวน้อยอุษามี
ายหนุ่มยิ้มนิๆอย่าสุสมอารม์หมาย
เาอร่าามออุษามีแนบแน่น
ใบหน้าหล่อเหลาลอเลียใบหน้าน่ารัิ้มลิ้มไม่ห่า สายาที่มอเธอ็่าเ็มไป้วยวามหลใหล
อุษามีรีบมุหน้าแนบอแร่เพื่อหลบสายาอเา แเนียลอเ็สาวแนบแน่น
มือหนาลูบผมยาวนุ่มหอมอเธอ
“ท่านะ...ิัน่ว” เสียใสบอเา
“หลับไ้เลยสาวน้อย”
อุษามีพริ้มาหลับล้วยหัวใที่อบอุ่น
แเนียลุมพิหน้าผาเลี้ยเบาๆ แล้วเฝ้ามอยามเธอหลับใหล
วันรุ่ึ้นหลัาที่แเนียลออไปทำานแล้ว
แมรี่็เรียหลานสาวมาพบที่ห้อ
นามอใบหน้าิ้มลิ้มออุษามี้วยสายาที่บ่บอถึวามเป็นห่ว
ารที่แเนียลแสออัเนถึั้นย้ายห้อให้เ็สาวนนี้
มัน้อเป็นเรื่อไม่ธรรมาอยู่แล้ว แถมห้อใหม่ออุษามีนั้น็อยู่ั้นเียวับห้ออแเนียล
ภายในห้อ็หรูหราราวับเป็นเ้านายอฤหาสน์หลันี้อีนอย่าไรอย่านั้น
“ป้าแมรี่
มีอะไรรึเปล่าะ”
อุษามีถาม้วยสีหน้าแปลใับสายาอแมรี่ที่มอเธอ
“ป้าะไม่อ้อม้อมแล้วนะหวาน
หนูับุแเนียลมีอะไรันใ่มั้ย”
แมรี่ัสินใถามหลานสาวรๆและนั่นเอที่ทำให้อุษามีถึับใ
“ป้าแมรี่...”
“ใ่มั้ยลู
หนูบอป้ามาเถอะ ุแเนียลเาทำอะไรหลานป้ารึเปล่า เาบัับหนูใ่มั้ย”
อุษามีอ้ำอึ้อบไม่ถู
ใบหน้าิ้มลิ้มแ่ำ้วยวามอาย แ่ไม่ว่าอย่าไร เธอ้อปิเสธไว้่อน
“เปล่านะะ
ท่านไม่ไ้ทำอะไรหวานทั้นั้น่ะป้า”
เสียใสบอแ่ไม่ล้าสบา แมรี่ถอนใอย่าลำบาใเพราะนา็แ่นานี้แล้ว
ทำไมะไม่รู้ว่าอุษามีปิบันา
แ่นาไม่สบายใเลย
แเนียลเป็นใร...อุษามีเป็นใร มีหรือที่มหาเศรษีระับแเนียละมาริัับนใ้ในบ้านอย่าอุษามี
บาทีอนนี้อาะแ่หล แ่เมื่อเวลาผ่านไป
หลานสาวนา็ไม่พ้นถูเี่ยทิ้เพราะวามไม่เหมาะสม้วยประารทั้ปว
ผู้หิสำหรับแเนียลมีให้เลือมามายแถมยัล้วนแล้วแ่เป็นลูสาวเศรษีหรือไม่็เป็นพวารานาแบบื่อั
แล้วสาวใ้อย่าอุษามีะไปสู้รบับใรไหวไ้อย่าไร
“ป้าะลอหาานับที่อยู่ใหม่ให้หวาน”
แมรี่พูึ้นในที่สุ นามีหลานสาวอยู่นเียว
่อให้นาะรัภัี่อเ้านาย แ่อย่าไรนา็้อปป้อหลานสาวไว้่อน
“ป้าแมรี่!” เ็สาวใ หัวใวน้อยรู้สึวูบโหวเมื่อิว่าะ้ออยู่ไลาแเนียลและอาไม่ไ้พบเาอี
“ป้ามีเพื่อนเป็นเ้าอร้านอาหารไทยอยู่ที่โรม
ป้าะฝาหนูไปทำานอยู่นั่น”
“ไม่นะะป้า...หวานไม่ไป...”
อุษามีบอเสียสั่น่อนะเริ่มสะอึสะอื้น
วาลมโเริ่มแ่ำอาบเอ่อ้วยหยาน้ำาเพราะไม่อยาไป
“ทำไมเี๋ยวนี้ไม่เื่อฟัป้าแล้วใ่มั้ย
หรือทระนัวิว่าเป็นนโปรอุแเนียล
ิเหรอว่านระับนั้นเาะริั้วยน่ะ”
แมรีุ่เสียเ้มนอุษามีร้อไห้สะอึสะอื้น มือน้อยเ็น้ำาัวเอ
“แ่หวาน...ไม่อยาไป” เ็สาวเอ่ยเสียสั่นเรือ
“ยัอี! หยุเลยนะหวาน เลิร้อไห้ ที่ป้าทำ็เพื่อเรา ทำไมไม่เ้าใป้า แล้วอย่าเพิ่ไปบอุแเนียลเาล่ะ
เ้าใมั้ย” หัวหน้าแม่บ้านผู้อาวุโสเือนและย้ำับหลานสาว
อุษามีำใพยัหน้ารับทั้ที่ยัสะอื้นไห้
“่ะ...”
“มีอะไร็ออไปทำไ้แล้ว”
แมรี่สั่หลานสาวเพื่อยุิารสนทนา อุษามีึไ้แ่เินอออาห้อ้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
ความคิดเห็น