คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
“ อุ๊ย อาภีม!” เมษยาที่เพิ่อาบน้ำเสร็เินออมาาห้อน้ำในุลุมอาบน้ำสีมพูร้ออุทานอย่าใเมื่อเห็นภีมนั่เอนหลัพิหัวเียแล้วันเ่า้าหนึ่อยู่บนเีย้วยสีหน้าเร่เรียแววาอเามอเมษยาอย่าุัน ภีมลุึ้นยืนแล้วเินเ้ามาหาเมษยาอย่าุาม
“มันเป็นใร?” ายหนุ่มวาถามเสียั้วยวามหึ เมษยาัวสั่น้วยวามลัว่อนะถาม้วยน้ำเสียสั่นๆ ที่แทบเป็นระิบ
“อะ...อาภีมพูเรื่ออะไร หนูไม่รู้เรื่อ” เมษยาหลบหน้าหลบาภีมอย่าลาๆ ‘อนนี้อาภีมน่าลัวมาเลย ฮือน่าลัว’ เมษยาร่ำร้อในใ
“็ไอ้ผู้ายที่มันมารับอยู่หน้าบ้านไ มันเป็นใร?” ภีมะอถามอย่าเือาลพร้อมทั้บีบ้นแนเมษยาแน่นแล้วเย่านหัวสั่นหัวลอน “อบอา อบ!!”
“ฮือๆ ...หนูเมย์ลัว..ฮืออาภีม..ปล่อยหนู..ฮือๆ ” เมษยาทั้เ็บแนทั้หวาลัวอาภีมอเธอนวัเสียและร้อไห้สะอึสะอื้น ภีมที่อนนี้วามหึหวรอบลุมิใมอเมษยาอย่าุัน้อารำอบ
“อาถามว่ามันเป็นใร” ภีมเ้นเสียถามเ็สาวนเธอลั้นใอบโยไม่ทันิหรือเรียบเรียำพูใๆ
“เา...เป็น ฮือๆๆ แฟนหนู” บประโยบาหัวใ ภีมัวเย็นวาบหัวใมันบีบรันเาเ็บปวไปหม
" ทำไม " ภีมถามเมษยา้วยน้ำเสียที่ไร้เรี่ยวแร เมษยานึว่าภีมหายโรธแล้วึอบเสียเบา
“หนูเมย์...รัเา่ะ อาภีม” ภีมรู้สึหัวใแสลาย อนนี้เาอยาายเหลือเิน หนูเมย์อเารัผู้ายนอื่น รัายอื่นที่ไม่ใ่เา ภีมิอย่ามื่น แ่แล้ววามิที่อยู่ภายในใส่วนลึมันพุ่ทะลุนถึีสุ ‘ไม่!!! อาไม่มีวันยอม ยัไหนูเมย์็้อเป็นออาเป็นออานเียวเท่านั้น!!’
“เลิับมันะ” ภีมเ้นเสียสั่ เมษยาส่ายหน้าน้ำาลออย่าไม่ยินยอมเผลอัวพูเสียแ็ับเาอย่าื้อึ
“ไม่่ะ หนูไม่เลิ อาภีมไม่มีเหุผลเลย”
“หนูเมย์!!” ภีมะอออมาอย่าเือาลอย่าหนั เมษยาหอ้วยวามลัว
“อะ...อาภีมหนูเมย์อโทษ” เมษยารีบเอ่ยอโทษอย่ารู้สึผิเมื่อเห็นใบหน้าออาภีมในเวลานี้วาอเาแ่ำอย่านเสียใ เมษยานึเสียใที่ทำให้บุลที่เธอเารพรัเสียในานี้
“อาภีมา หนูอโทษที่ไม่เื่อฟัอาภีมนะะ” เมษยาโผเ้าอภีมแล้วอเาไว้หวัให้เาหายโรธเธอ ถึเธอะอบ้อแ่ไหนแ่ถึอย่าไรอาภีมอเธอ็สำัที่สุเสมอ ภีมมอเมษยา้วยวามรัแล้วอเธอเอาไว้แน่น เารู้สึเสียใที่เธอเห็นผู้ายนอื่นสำัว่าเาที่ทุ่มเทวามรัให้เธอ
“หนูเมย์เลิับผู้ายนนั้นเพื่ออาไ้มั้ย” ภีมถามหนูเมย์อเาอย่าาั้น เมษยา้อนามอเานิ่ัพั่อนะพยัหน้า ภีมยิ้มออมาอย่าพอใ่อนะูบมับอเมษยา
“อาภีมอย่าเสียในะะ ยัไหนูเมย์็รัอาภีมมาที่สุ” เมษยาบออย่าริัเธอเห็นอาภีมอเธอทำหน้าาเสียใเมื่อรู่ เธอ็รู้สึเ็บปวใอย่าบอไม่ถู
“อาะเื่อหนู แ่่อไปนี้หนู้อไม่บับผู้ายนไหนอีเ้าใมั้ย หนู้อมีแ่อานเียว” ภีมย้ำับเมษยาอย่าริัเพราะ่อไปนี้ถ้าเธอยับหรือิ่อับผู้ายนไหน เา้อลโทษเธอแล้ว เมษยามอภีมอย่าเทิทูนเารพรั เธอเ้าใแล้ว ‘ที่แท้อาภีม็น้อยใหนูเมย์นี่เอ อาภีมลัวว่าเราะรัแฟนมาว่าอาภีมแน่ๆ ไม่้อห่วนะะอาภีม่อไปในอนาถ้าหนูมีแฟนหรือแ่านไปยัไๆ หนูเมย์็รัอาภีมเหมือนเิม’ เมษยาิในใยิ้มๆ
“่ะ หนูะเื่ออาภีมทุอย่าเลย่ะ” ภีมที่อเมษยาอยู่ยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน เมษยามอเาอย่าอออ้อนนภีมอยาะลาหลานสาวไปปล้ำให้มันรู้แล้วรู้รอ
“ี้ะ ถ้าั้นหนูเมย์่วยทำให้อารู้ทีสิว่าหนูรัอามาแ่ไหนทำนว่าอาะพอใ” ภีมเริ่มหาโอาสเอาเปรียบหนูเมย์อเา เมษยาหน้าแ้วยวามอาย
“่ะ” ทันในั้นภีม็อุ้มเมษยาแล้วเินไปนั่ที่เีย ายหนุ่มัท่าให้เมษยานั่ร่อมัเาเมษยาใ้ริมฝีปาแะลไปที่ริมฝีปาที่รออยู่แล้วอภีม หิสาวูึเลียไล้ริมฝีปาเา่อนะสอลิ้นเ้าไปอย่าที่อาภีมเยสอนแล้ววานไปทั่วโพรปาอุอาหนุ่ม ภีมร้อราในลำออย่าอบใแล้วรีบโ้อบูึลิ้นอเมษยาอย่าหยอล้อ มอหนูเมย์อเาที่หลับาพริ้มอย่าเลิบเลิ้มแถมยััวสั่น้วยวามรัสุหัวใ ายหนุ่ม่อยๆ ปลสายรัุลุมอหิสาวแล้วเปิออเผยให้เห็นทรวออวบามที่ถูใเายิ่นั ภีมมอ้วยวามเสน่หา่อนุบับออิ่มอเมษยาอย่าลุ่มหล
“อือ อาภีมทำอะไระ อ้ะ” เมษยาราอย่าเสียว่านเมื่อภีมเลียรยอออเธอ่อนะอ้าปาว้าแล้วูทรวออิ่มอเธอนแ้มอบ ภีมูออิ่มอหลานรัอย่าหิวโหยสอมืออบุมอบัวามทั้สอ้าพร้อมับเล้นลึอย่ามันมือ เมษยาร้อราแล้วยุ้มผมอาภีมอเธออย่าเสียว่าน ภีมอนนี้มีแ่วามปรารถนาอยู่เ็มหัวใ ายหนุ่มละาทรวอที่เาื่นอบอย่าเสียาย่อนะมอหน้าเมษยาอย่าระหายใร่อยาไ้หลานสาวมาเป็นเมียเ็มที
“หนูเมย์๋า หนูมานั่บนปาอาเร็ว” ภีมบอ้วยน้ำเสียหอบหื่น เา้อารหนูเมย์อเานัวสั่นแล้ว ภีมรีบนอนหายบนเียแล้วยัวเมษยามานั่ร่อมลำัวเา
“อะ อาภีม หนูอาย” เมษยาบอ้วยลัวปนอายหน้าาสาวน้อยแ่ำอย่าน่าเอ็นู
“นะ้ะ มาเร็ว อาอยารัหนูมา มาเร็วนี” ายหนุ่มเร่เร้าวาที่มอเมษยาบอัถึแรราะและัหาที่แรล้า เมษยายันั่ัวสั่นเธอทั้อายและทั้ลัวอาภีมในเวลานี้ เาูน่าลัวอย่าไรไม่รู้
“หนู...ไม่ล้า หนูลัว” เมษยาบอเสียสั่น ภีมไม่สนใะฟัำอบอหลานสาวอี่อไป สอมือสาอายหนุ่มอบุมสะโพแล้วเลื่อนให้เธอมานั่บนใบหน้าเา โยให้ปาอเาอยู่พอีับใลาวามเป็นหิอเธอ ภีมสูลิ่นายสาวอหนูเมย์อเาอย่าุ่มปอ สอมือยุ้มสะโพาวเนียนอหิสาวอย่าแร้วยวามระหายานั้นายหนุ่ม็ใ้ปาและลิ้นบรรเลรัให้หนูเมย์อเาอย่าเร่าร้อนและหิวโหย นเมษยาส่เสียรวราสอมืออหิสาวยุ้มผมุอาหนุ่ม้วยวามเสียว่าน และแล้วไม่นานเมษยา็รีร้อเสียแหลมพร้อมับปล่อยวามสุสมที่ท่วมท้นาภายในายลบนปาและลิ้นอภีมทีู่เลียเ็บินรสรัอหลานสาวที่หลั่รินออมาอย่าเอาเป็นเอาาย ายหนุ่มราในลำออย่าพอใแล้วูินอย่าหิวระหายนเมษยารู้สึเบาหวิวล่อลอยอย่าสบายัว เมื่อใ้ปารัหิสาวนหนำใ ภีม็เลื่อนัวเมษยาลมาให้นั่เยบนอเา ายหนุ่มมอหิสาวที่หอบเหนื่อย้วยวามรัและหลใหล เา่อยๆ ับเมษยาลมานอนเีย้าพร้อมับโอบอเอาไว้แน่นอย่าหวแหน ลูบผมนุ่มอหิสาวแผ่วเบานเธอหลับใหล ายหนุ่มูบหน้าผาหิสาวอย่ารัใร่ ่อนะผละไปเ้าห้อน้ำเพื่อัารับวามึแ็และทรมานอัวเอโยไม่พ้นารินนาารถึหลานสาวสุรั
ไม่นานหลัานั้นภีมออมาาห้อน้ำ้วยอาารสบายัว่อนะึ้นไปนอนบนเีย ายหนุ่มโอบอเมษยาไว้แนบแน่นแล้วหลับไปอย่ามีวามสุ
ความคิดเห็น