คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10
เย็นวันนี้หลัาไปรับมาามหาวิทยาลัยแล้ว ภีมพาหลานสาวที่น่ารัอเาไปเลือื้อเสื้อผ้าที่ร้านเสื้อแบน์เนมในห้าื่อั ายหนุ่มสนุสนานับาร่วยเมษยาเลือเสื้อผ้าและูเธอลอุอย่าอบใ
“ภีม มาทำอะไร” รินลาเอ่ยทัภีมึ่ำลัรอเมษยาลอเสื้อที่เาเลือให้ ภีมยิ้มให้เพื่อน่อนะอบ
“พาหนูเมย์มาื้อเสื้อผ้าน่ะ รินล่ะมาทำอะไร” แ่่อนที่รินลาะยับปาอบเพื่อนายที่เธอแอบหลรั ภีม็รีบหันไปามเสียอพนัานายที่ร้อื่นมหนูเมย์อเา ภีมมอเมษยาที่ยืนยิ้มเินๆ อย่าื่นมและเอ็นู ‘ น่ารัริๆ เลย หนูเมย์ออา’
รินลามอามสายาอภีมอย่าไม่พอใที่เาไม่สนใเธอเลย เอาแ่ไปสนใเมษยาหลานสาวนอไส้นั่น แ่นอย่ารินลาไม่มีทาที่ะแสสีหน้าและวามรู้สึที่แท้ริให้ใรเห็น เธอึแสร้ยิ้มหวานอย่าใีให้เมษยา นัเ็ปัาอ่อนที่เธอเลียั
เมษยารีบเินเ้ามาหารินลาอย่ายินีหลัาภีมื่นมเธออย่าเอ็นูแล้วไปัาร่ายเินับพนัานาย เมษยาระพุ่มมือไหว้รินลาอย่านอบน้อมแล้วสวมอ้วยวามิถึ
“สวัสี่ะอาริน หนูเมย์ิถึอารินัเลยทำไมอารินไม่ไปหาหนูเมย์ที่บ้านเลยล่ะะ” เมษยาอ้อนรินลาอย่าน่ารั รินลาเป็นอีนรอาอาวิทที่เธอรัและื่นอบในวามเ่วามสามารถอหิสาว รินลาปั้นหน้ายิ้มแย้มใี่อนะอบเสียอ่อนหวาน
“อา็ิถึน้อเมย์้ะ แ่่วนี้อาานยุ่มาไม่่อยมีเวลาถ้าว่าๆ ะไปหานะ้ะ” รินลาลูบผมเมษยาเหมือนับว่าเอ็นูะเหลือเินทั้ที่ในใ เธอไม่อบยัยเ็นี่เอาะเลยที่เธอทำี้วย็เพราะภีม่าหาล่ะ
“ุยันเสร็รึยัสาวๆ เี๋ยวไม่ทันหนัายนะ้ะหนูเมย์” ภีมเินถือถุเสื้อผ้าถุให่เ้ามาหาเมษยาแล้วเอ่ยึ้น เมษยาึ่อยๆ ผละารินลาเพราะถูภีมโอบอ ายหนุ่มยิ้มให้เพื่อนแล้วเอ่ยอัว
“ไป่อนนะรินเี๋ยวไม่ทันหนัน่ะ เรื่อนี้หนูเมย์อยาูมาะ้วยใ่มั้ย้ะ” ภีมถามำสุท้ายับเมษยา หนูเมย์พยัหน้ายิ้มๆ ่อนะเอ่ยลาับรินลา
“หนูไป่อนนะะ อาริน” รินลาพยัยิ้มอย่าเ้าใ่อนะมอภีมที่มือ้าหนึ่หิ้วถุเสื้อผ้าอเมษยาและมืออี้าุมมือเมษยาอย่าแนบแน่นเินออไปาร้าน้วยวามแสลใและหึหว
‘เมื่อไหร่ภีมะหันมามอรินบ้า ทำไมหัวใอภีมถึมีแ่ยัยเ็นนี้’
เมษยาว่ายน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำอย่าเพลิเพลิน วันนี้อาาศีไม่มีแร้อนๆ ให้้อลัวำึทำให้เมษยาว่ายน้ำไ้อย่าสบายใโยหารู้ไม่ว่าถูับ้อ้วยสายาหื่นหิวอหมาป่าอมเ้าเล่ห์อย่าภีมอยู่ ายหนุ่มยืนอยู่หลั้นไม้แอบูหลานสาวสุที่รัเล่นน้ำอย่าเลิบเลิ้ม สัพัึึ้นไปบนห้อเพื่อเปลี่ยนเป็นใส่าเว่ายน้ำแล้วสวมเสื้อลุม่อนะเินลไป้าล่าอย่าเริร่า
เมษยายืนพัเหนื่อยอยู่ริมสระ่อนะหันไปามเสียเรียทัทายอภีม ที่ำลัเินมาใล้ๆ อบสระ
“หนูเมย์”
“อาภีมมาว่ายน้ำเหมือนันเหรอะ”
“ใ่้ะ อยู่ๆ อา็เิอยาว่ายน้ำึ้นมา” ภีมอบะมอเมษยาที่สวมุว่ายน้ำแบบทูพีระโปรสั้นสีฟ้าน่ารั้วยสายาวิบๆ วับๆ อย่าโลมเลีย เมษยายืนอยู่ในสระว่ายน้ำึทำให้เาเห็นเนินออหลานอยู่รำไรและยัผิวที่าวๆ นั่นอีล่ะ ภีมลืนน้ำลายลออย่าระหาย ‘อยาฟั’ ำๆ นี้มันะโน้ออยู่ในิใอหมาป่าอมหื่น
“หนูไม่รู้นี่ะ หนูเห็นอาภีมูทีวีอยู่็เลยไม่อยาวน อาภีมะลมาเล่นน้ำับหนูสิะ” เมษยาบอพร้อมับแลุ้ึาายหนุ่มให้ลสระ ภีมที่ถูหลานสาวุาลสระน้ำ็ถือโอาสรั้ัวหลานสาวมาอไว้แนบอ
“แล้อาเหรอ หื้อ” ภีมเอ่ยเสียทุ้ม่อนะหอมแ้มหนูเมย์อเาอย่าื่นใ เมษยาหัวเราะิัอย่าร่าเริเธอินแล้วับารที่อาภีมอและหอมแ้มเธอแบบนี้ ภีมมอเมษยาอย่าหลใหลพยายามันัวหลานสาวให้เ้ามาแนบิเามาึ้นนทรวออิ่มภายในุว่ายน้ำบเบียับแผอว้าที่มีไรนอ่อนๆ อเาแนบแน่น เมษยาหน้าแ่อนะพยายามันอว้าอเาออเมื่อรู้สึว่ามีบาสิ่บาอย่ามันไม่ปิ อะไร็ไม่รู้มันุนันอยู่บริเวท้อน้อยอเธอ ภีมอรััวเมษยาไว้แนบแน่นนแทบะลืนเป็นร่าเียวันยิ่เมษยาพยายามิ้นผละออยิ่ทำให้ร่าายทั้สอนเสียสีันมาึ้น ร่าายอภีมร้อนรุ่มไปหม เาหายใแรึ้นอย่าหอบหื่นวามอึอัทรมานลุลามไปทั่ววามเป็นายที่ำลัอย่าแ็ึ
หมาป่าอมหื่นมอลูแะัวน้อยที่ถูเาอรัอย่าแนบแน่น้วยวามพิศวาสที่เร่าร้อน อยายี้สวาทลูแะน้อยัวนี้ใแทบาแล้ว !!
“อาภีมเป็นอะไระทำไมหน้าแั” เมษยาถามอย่าุนหลัาที่หยุิ้นเพราะอนนี้หน้าอภีมแ่ำแล้วหลับาพริ้มอย่ารัวนใ ภีมลืมา่อนอบ้วยน้ำเสียแหบพร่าและสั่นระเส่า
“อา...ทรมาน้ะ..หนูเมย์ ทรมานมา ” หมาป่าภีมมอแะน้อย้วยวามเสน่หาแ่มีหรือที่แะน้อยแสนื่อัวนี้ะรู้ถึวามนัย เมษยาใแล้วร้อถามอย่าื่นระหน้วยิว่าอาภีมอเธอเ็บป่วยไม่สบายึ้นมา
“อาภีมเป็นอะไระ เี๋ยวหนูะพาไปโรพยาบาลนะะ” เมษยารีบุแนภีมะพาเาึ้นาสระเพื่อพาไปโรพยาบาล ภีมโอบอเมษยาไว้แน่นไ้แ่บันหิสาวอยู่ในใ่อนะบอเสียแหบพร่า
“ไม่้อหรอ้ะเพราะหนูนเียวที่ะ่วยอาไ้” เมษยามอภีมอย่าไม่เ้าใ่อนะถามออไป
“หนูหรือะ ่วยยัไะอาภีม” หมาป่าอมหื่นมอแะน้อยอย่ารัใร่่อนะโอบอุ้มหิสาวึ้น นเมษยา้อรีบโอบรอบลำอายหนุ่ม
“เอาาหนูเี่ยวเอวอาไว้สิ้ะ แล้วหนู็ถูไถับาเว่ายน้ำออา” บประโยวาม้อารอภีม เมษยา็หน้าแอย่าเินอายุหน้าับออเา่อนะบอเสียที่แทบเป็นระิบ
“หนูไม่ล้า่ะ” ภีมยิ้มอย่าเอ็นูแล้วอบุมสะโพอหลานสาวไว้แน่นานั้นายหนุ่มึประบริมฝีปาอเมษยาอย่าเร่าร้อนามแรอารม์และวาม้อาร เมษยาหลับาพริ้มอย่าเลิบเลิ้มพร้อมทั้รับูบที่ร้อนแรแทบแผเผาอุอาหนุ่ม ภีมยับสะโพอหลานสาวให้เสียสีับวามเป็นายอันึแ็ที่อยู่ในาเว่ายน้ำ ะเียวันายหนุ่ม็ยับัวบเบียามเป็นัหวะไป้วยทั้เมษยาและภีม่าร้อรวราใส่ริมฝีปาที่ำลับูบอย่าร้อนแรอันและันอย่า่านเสียว หมาป่ามอูแะน้อยที่หลับาพริ้มพร้อมทั้ราออมาอย่าเสียว่านมืออเาที่อบุมสะโพอหลานสาวไว้แน่นเปลี่ยนเป็นยำแรๆ ามไฟพิศวาสที่ลุโนัหวะรัอทั้สออาหลานำลัำเนินไปอย่าเมามันและ่านเสียว ภีมและเมษยา่าเ้าใล้วามสุสมอันรุนแราารเสียสีเนื้อัวันและันอย่าเร่าร้อนเสียร้อราอสออาหลานัระเส่าเมื่อทัู้่ทะยานถึห้วแห่วามเสียวแสนสุพร้อมัน
“หนูเมย์๋า เ็ีออา หนูทำให้อามีวามสุ เหลือเิน” ภีมบอ้วยเสียสั่นและแหบพร่าอย่าสุสมพร้อมทั้อร่าอหลานสาวที่ำลัหอบเหนื่อย หน้าอเมษยาุบับไหล่อภีมอย่าหมแร เธอรู้สึหวาบหวามและมีวามสุริๆ แ่ะเียวัน็รู้สึสับสนอย่าบอไม่ถู ภีมูบมับหลานสาวอย่าแสนรั
‘หนูเมย์ออา อารัหนู’
ทัู้่ยืนนิ่อันอยู่ในสระว่ายน้ำัพั่อนที่ภีมะอุ้มพาเมษยาึ้นาสระแล้วเ้าไปในบ้าน
ประพรอำไพหยุเินะทันหันเธอรู้สึเหมือนมีนเินามั้แ่ที่อรถหน้าแมนั่นแล้ว ่อนะหันหลัไปมอ็ไม่เห็นว่าะมีใร หิสาวึเินึ้นบันไอแมนั่น่อไปเมื่อมาถึห้อพัึไุแเปิประูแล้วรีบเ้าไปทันทีเนื่อารู้สึเหมือนถูุาม
‘เฮ้อ สสัยะิมาไปเอนะเรา เอาล่ะไปอาบน้ำีว่า’
ประพรอำไพบอับัวเอเบาๆ แล้วเินเอาผ้าเ็ัวแล้วเินเ้าห้อน้ำ ธราวิทมอประูหน้าห้อประพรอำไพอย่ามาหมาย เาสะรอยามเธอมาั้แ่ลานอรถอแมนั่นนี้แล้ว โีริๆ ที่วันนี้มาสู่่วนใหม่ที่นี่ ทำให้เาไ้เอสาวน้อยนนี้อีรั้
‘เธอไม่รอมือันแน่ สาวน้อยอัน’
ความคิดเห็น