ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
เศษเสี้ยวอัญมณีแห่งสงครามเซเวียร์
กาลเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง ดั่งสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล เมื่อฟันเฟืองแห่งโชคชะตาหมุนไปก็ไม่มีทางใดที่จะหยุดมันได้ นอกจากรอให้มันหยุดด้วยตัวมันเอง...หรือไม่ก็...ทำลายมันซะ
ทุกสิ่งในโลกเมื่อเกิดก็ย่อมมีดับ ดั่งเช่นเรื่องราวเมื่อมีการเริ่มต้นก็ต้องมีการสิ้นสุดไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะสวยงามหรือโหดร้ายเพียงใด แต่มันก็จะต้องจบลง เหมือนงานเลี้ยงที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีวันที่เลิกรา ดั่งเช่นตุ๊กตาไขลานที่ค่อยๆ เต้นไปอย่างเชื่องช้าตามลานไขจนหมดรอบ และหยุดลงอย่างเศร้าสร้อย...
ทุกคนนั้นล้วนมีเหตุผลมากมายในการกระทำสิ่งต่างๆ แต่จุดประสงค์นั้นก็แตกต่างกันไป หากไม่ทำเพื่อตนเองก็ทำเพื่อคนอื่น
ความโลภ ความแค้น ความรัก ความไว้ใจ ความเดียวดาย ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้หลายคนต้องพบกับความทรมาน ความหนามเหน็บ และทำให้คนอีกหลายคนต้องเดือดร้อน ใครจะรู้บ้างว่ากิเลสเหล่านี้เป็นสิ่งที่บันทอนจิตใจและทำร้ายผู้คนมากมายเดือดร้อน...เราต้องสูญเสียไปอีกเท่าไร ถึงจะพอกันแน่...
เป็นเวลานับหลายหมื่นกว่าปีแล้วที่อัญมณีในตำนานต้องคำสาปได้หายสาบสูญไป แต่มันก็กลับมาอีก1,000 ปีแล้ว ก่อเกิดเป็นมหาสงครามแห่งหายนะ สิ่งที่ได้มาคือคือความสูญเสียและกว่าผู้คนจะได้ตนักถึงผลเสีย ความเสียหายที่ได้รับมาก็มากเกินกว่าที่จะกลับไปแก้ไขเสียแล้ว...
ตำนานโบราณกล่าวถึงมันเอาไว้ว่าเป็นอัญมณีเทพผู้สร้าง"แห่งสงคราม"ผู้ใดที่ครอบครองจะได้สิ่งที่ปราถนา แต่จะต้องมีสิ่งที่ชดเชยที่คุมค่าเช่นกัน
แต่หากใครบ้างที่จะได้รับรู้ว่าผู้ที่สามารถครอบครองอัญมณีโดยไม่ต้องมีสิ่งที่ชดเชย ก็จะมีแค่ เทพผู้สร้าง และเทพธิดาทั้งสิบ แต่ว่าผู้ถือครองจริงๆก็คือ... เทพธิดาองค์ที่สอง เทพธิดาแห่งสงคราม เทพธิดาองค์นี้เิกิดมาจากความเศร้าของเทพผู้สร้าง และเทพธิดาองค์นี้ยังต้องเก็บรวบรวมความเศร้าของคนทั้งแผ่นดินทุกคนนำมา ผนึกไว้ที่ร่างของนาง และอัญมณีโดยเรื่องราวเหล่านี้ไม่เคยมีใครที่จะสามารถล่วงรู้ได้...
หายนะแห่งแผ่นดินเซอร์เทียนี้มีนามประสงค์ของเทพผู้สร้างว่า
คริสตันแห่งสงครามเซเวียร์
เศษเสี้ยวอัญมณีแห่งสงครามเซเวียร์
กาลเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง ดั่งสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล เมื่อฟันเฟืองแห่งโชคชะตาหมุนไปก็ไม่มีทางใดที่จะหยุดมันได้ นอกจากรอให้มันหยุดด้วยตัวมันเอง...หรือไม่ก็...ทำลายมันซะ
ทุกสิ่งในโลกเมื่อเกิดก็ย่อมมีดับ ดั่งเช่นเรื่องราวเมื่อมีการเริ่มต้นก็ต้องมีการสิ้นสุดไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะสวยงามหรือโหดร้ายเพียงใด แต่มันก็จะต้องจบลง เหมือนงานเลี้ยงที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีวันที่เลิกรา ดั่งเช่นตุ๊กตาไขลานที่ค่อยๆ เต้นไปอย่างเชื่องช้าตามลานไขจนหมดรอบ และหยุดลงอย่างเศร้าสร้อย...
ทุกคนนั้นล้วนมีเหตุผลมากมายในการกระทำสิ่งต่างๆ แต่จุดประสงค์นั้นก็แตกต่างกันไป หากไม่ทำเพื่อตนเองก็ทำเพื่อคนอื่น
ความโลภ ความแค้น ความรัก ความไว้ใจ ความเดียวดาย ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้หลายคนต้องพบกับความทรมาน ความหนามเหน็บ และทำให้คนอีกหลายคนต้องเดือดร้อน ใครจะรู้บ้างว่ากิเลสเหล่านี้เป็นสิ่งที่บันทอนจิตใจและทำร้ายผู้คนมากมายเดือดร้อน...เราต้องสูญเสียไปอีกเท่าไร ถึงจะพอกันแน่...
เป็นเวลานับหลายหมื่นกว่าปีแล้วที่อัญมณีในตำนานต้องคำสาปได้หายสาบสูญไป แต่มันก็กลับมาอีก1,000 ปีแล้ว ก่อเกิดเป็นมหาสงครามแห่งหายนะ สิ่งที่ได้มาคือคือความสูญเสียและกว่าผู้คนจะได้ตนักถึงผลเสีย ความเสียหายที่ได้รับมาก็มากเกินกว่าที่จะกลับไปแก้ไขเสียแล้ว...
ตำนานโบราณกล่าวถึงมันเอาไว้ว่าเป็นอัญมณีเทพผู้สร้าง"แห่งสงคราม"ผู้ใดที่ครอบครองจะได้สิ่งที่ปราถนา แต่จะต้องมีสิ่งที่ชดเชยที่คุมค่าเช่นกัน
แต่หากใครบ้างที่จะได้รับรู้ว่าผู้ที่สามารถครอบครองอัญมณีโดยไม่ต้องมีสิ่งที่ชดเชย ก็จะมีแค่ เทพผู้สร้าง และเทพธิดาทั้งสิบ แต่ว่าผู้ถือครองจริงๆก็คือ... เทพธิดาองค์ที่สอง เทพธิดาแห่งสงคราม เทพธิดาองค์นี้เิกิดมาจากความเศร้าของเทพผู้สร้าง และเทพธิดาองค์นี้ยังต้องเก็บรวบรวมความเศร้าของคนทั้งแผ่นดินทุกคนนำมา ผนึกไว้ที่ร่างของนาง และอัญมณีโดยเรื่องราวเหล่านี้ไม่เคยมีใครที่จะสามารถล่วงรู้ได้...
หายนะแห่งแผ่นดินเซอร์เทียนี้มีนามประสงค์ของเทพผู้สร้างว่า
คริสตันแห่งสงครามเซเวียร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น