ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [SF] Hidden Love.......................ซ่อนรัก 1
“เชว ซีวอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นายอยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“นายจะเสียงดังทำไมเนี่ย น่ารำคาญจริงเลย คนกำลังจะนอนแท้ๆ” มือหนายกขึ้นขยี้หัวตัวเองอย่างรำคาญใจ
“นะ นะ นายยยยย ไอ่หัวขี้เลื่อย นายมีสิทธิ์มาขึ้นเสียงใส่ฉันเหรอ ห๊ะ”
“นายว่าใครหัวขี้เลื่อยห๊ะ อยากตายรึไง!!!!!!!!!!”
อุ๊ย ตายหล่ะหว่า ผมเผลอคิดดังไปซะงั้น
“เอ่ออออออ นายง่วงใช่มั๊ย งั้นนอนต่อไปละกัน ฉันไม่กวนแล้ว ไปละ บาย ^^” เผ่นสิครับ จะอยู่ให้ไอ่บ้านี่มันงับหัวผมเหรอ ฟ้าวววววววววววววววววว
แฮ่กๆๆๆๆๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย ฮู้ววววววววววว
หน่ะสงสัยใช่มั๊ยครับว่าผมเป็นใคร แล้วทำไมผมต้องไปตะโกนโหวกเหวกขนาดนั้น แล้วไอ่บ้าที่ผมไปตะโกนใส่นั่นเป็นใคร แล้วทำไมผมต้องไปยุ่งกับมันให้เกิดเรื่อง ใจเย็นครับ อย่าเพิ่งทำหน้างงขนาดนั้น ผมกำลังจะเล่าอยู่นี่ไง ผมชื่อฮันเกิงครับ งงอ่ะดิ่ว่าทำไมชื่อผมแปลกๆ จริงๆแล้วผมหน่ะไม่ใช่คนเกาหลีหรอกฮะ ผมเป็นคนจีนที่ได้ทุนนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนที่เกาหลีนี่ เห็นผมยังงี้ก็เถอะ ไม่อยากจะคุยว่าผมเนี่ยเรียนเก่งนะครับ แล้วก็เพราะความเก่งของผมเนี่ยหล่ะ ทำให้ผมต้องมาส่งเสียงเอะอะโวยวายอย่างข้างบน ก็ผ.อ.โรงเรียนหน่ะสิครับดันให้ผมไปสอนพิเศษให้ไอ่หน้าหล่อนั่น ฟังไม่ผิดหรอกครับที่ผมเรียกไอ่บ้านั่นว่าหน้าหล่อ ก็มันหล่อจริงๆนี่ครับผมไม่เถียง เป็นถึงไอดอลชั้นนำของวงการเชียวนะครับ แต่อย่าให้ผมแฉ ไอ่หมอนั่นหน่ะมีดีแค่หน้าตาครับ เรื่องการเรียนไม่ได้เรื่อง คนบ้าอะไรทำคะแนนได้ต่ำกว่า 20 คะแนนทุกวิชา เกิดมาหล่ออย่างเดียวหล่ะผมว่าชีวิตมันเนี่ย แล้วก็เพราะคะแนนท๊อปจากที่สุดท้ายของมันเนี่ยหล่ะ ทำให้ผมต้องเสียเวลาทุกเย็นมาตามไล่ล่าสอนพิเศษให้ แล้วก็อย่างที่เห็นครับ มันกับผมเข้ากันได้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หึ หึ แทบจะฆ่ากันตายได้ทุกวัน มันจะอะไรนักหนากะอีแค่ตั้งใจเรียนเนี่ย = = คนจีนเซ็งครับ เซ็ง
“เป็นไรวะไอ่ฮัน ทำหน้ายังกับแพนด้าขี้ไม่ออก”
“ปากเหรอหน่ะไอ่ทึกที่พูด = = ก็จะอะไรซะอีกวะ ไอ่บ้านั่นมันไม่ยอมมาเรียนอีกแล้ว ฉันเบื่อที่จะต้องตามมันแล้วนะเว้ย” หงุดหงิดครับ ผมกำลังหงุดหงิด
“แกก็ไม่ต้องตามดิ่ ปล่อยมันตกๆไป” เพื่อนตัวดียุผม
“ถ้าไม่ติดว่าผ.อ.สั่งลงมาโดยตรง ฉันไม่ทำหรอกเว้ย เสียเวลา พอๆเลิกพูดเรื่องนี้เหอะหว่ะ ไปหาอะไรกินดีกว่า ไม่สงไม่สอนมันละ เซ็ง” ผมคว้ากระเป๋าเตรียมก้าวออกจากห้อง
“จะไปไหนไม่ทราบ”
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันตามผมมาทำไม๊ ซวยละ มันจะฆ่าผมมั๊ยเนี่ยที่ไปด่ามันว่าหัวขี้เลื่อย
“ตามมาทำไม วันนี้ฉันไม่สอน ไม่มีอารมณ์” ทำเข้มครับ ผมต้องเข้มใส่ ทั้งๆที่จริงกลัวมันจะแย่แล้ว
“ยังงี้ก็ถือว่านายบกพร่องต่อหน้าที่ ถ้าเรื่องนี้ถึงหูผ.อ.จะเป็นยังไงน้า”
มันขู่ผมครับ ฮือๆๆ TT^TT คิดว่าผมจะกลัวเหรอ คนอย่างผมหน่ะ.................
.
.
.
.
.
.
“เออๆ จะเรียนก็รีบๆตามมา ฉันไม่ได้มีเวลามากนัก” ก็ต้องยอมสอนมันสิครับ ใครจะไปกล้า ถ้าเรื่องถึงหูผ.อ.มีหวังผมถูกปลดจากทุนแล้วส่งกลับจีนวันนี้ พรุ่งนี้แน่ๆ
“ไอ้ทึก กลับบ้านดีๆนะเว้ย เจอกันพรุ่งนี้” ผมหันไปบอกลาเพื่อน
“จะลากันอีกนานป่ะ เสียเวลา”
ดูครับ ดูมั๊นนนนนนนนนนนนนน ดูมัน เพราะใครหล่ะครับที่ทำให้ต้องเสียเวลากันอย่างนี้ แล้วยังมาทำหน้าไม่พอใจใส่ผมอีก โว๊ะ
.......................................................
“อ่ะ ลองทำข้อสอบพวกนี้ดู ฉันคัดๆมาจากข้อสอบของปีที่แล้ว” ผมยื่นปึกข้อสอบให้ไอ่หน้าหล่อ
“น่าเบื่อ ไม่มีอะไรสร้างสรรค์กว่านี้รึไง” มันปัดข้อสอบทิ้งครับ ผมชักโมโหแล้วนะ
“ทำคะแนนให้มันได้สักครึ่งนึงก่อนแล้วค่อยมาปากดี” อารมณ์ผมตอนนี้ชักเดือดแล้วครับ
“ฉันไม่อยากทำข้อสอบ ฉันอยากเรียนเนื้อหาอ่ะ ไปหามาสอนดิ๊” มันยังมากเรื่องครับ
“พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นเตรียมมาให้ วันนี้นายทำข้อสอบพวกนี้ไปก่อน”
“แค่นี้ก็ไม่มีปัญญา”
ปึดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เส้นความอดทนของผมมันขาดผึงแล้วครับ
“ถ้านายเก่งมากนักก็เรียนเอง หรือถ้าไม่พอใจฉันมากหล่ะก็เชิญไปนายหาผ.อ.แล้วบอกให้เปลี่ยนคนสอนนายได้เลย เด็กมีปัญหาอย่างนายฉันก็ไม่อยากสอนหรอก ตอนแรกนึกว่าจะมีดีอะไรบ้าง ที่แท้ก็มีแค่หน้าตา ฉันไม่น่าเสียเวลากับคนอย่างนายเลย ให้ตายเหอะ” ผมตะโกนใส่หน้าไอ่หน้าหล่อเป็นชุด เอาให้รู้เรื่องกันไปเลย ผมทนมันมามากพอแล้ว
“นี่นายกล้าตะโกนใส่หน้าชั้นเหรอ!!”
“เออ!!!!!!!!!!!!! ชั้นเบื่อนายจะแย่แล้ว ชาตินี้อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย ไอ่คนเฮงซวย”
พอทีครับ ผมไม่สนอะไรแล้ว ช่างหัวมัน จะถูกปลดจากทุนหรืออะไรผมก็ไม่สนแล้ว ขอแค่ไม่ต้องมาเจอไอ้บ้านี่อีกเป็นพอ TBC
..............................................................................................................................
มาแล้วค่ะ ตอนที่ 1 มาแล้ววววววววววววววววว
โครงเรื่องตอนแรกวางไว้ว่าจะทำแบบฮาๆ แต่ไหงแต่งไปแต่งมาออกมาแนวนี้ไม่รู้ = =
รีดเดอร์อยากอ่านแนวไหนบอกกันมาได้นะคะ
เพราะเริ่มแต่งไปๆแนวเรื่องเริ่มเปลี่ยน = =
ติชมได้ตามสบายเลยนะคะ
พร้อมรับคำติชมค่ะ
ตอนที่ 2 แต่งเสร็จแล้ว แต่จะมาช้าหรือเร็วอยู่ที่เม้นนะคะ (ป.ล. จะลงยาวหรือสั้นด้วยน้า รอดูเม้นๆ)
ขยันเม้นก็ขยันลงน้า :P
ชอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เจอกันตอนต่อไปค่ะ ^_________________________^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น