วิฬารสีแสด ...โดย นีรนีรา

ฝนข้างนอกยังคงตกปรอยๆ

ฤดูนี้เป็นฤดูฝน หยาดน้ำชุ่มฉ่ำ รินผ่านหลังคาบ้านลงไปกระทบผิวแม่น้ำ

ในห้องชั้นสอง บ้านพักทรงไทย ระเบียงหลังห้องฉันหันออกไปทางแม่น้ำที่ทอดยาวโค้งเป็นเวิ้งกว้างโอบรอบตัวบ้านขนาดร้อยตารางเมตรเป็นรูปครึ่งวงกลม ภูเขาเย็นเยือกทอดตัวนอนนิ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม รอยสันเขา หยักนูนประกอบกัน ดูคล้ายร่างวิฬารตัวใหญ่กำลังนอนหลับ

ฉันนั่งฟัง เสียงเม็ดฝนกระทบผิวน้ำ เฝ้ามองวงน้ำที่กระจายตัวออก แล้วคืนกลับเข้าสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว

ฝนเริ่มลงเม็ดหนักและหนาขึ้น เต้นระบำพลิ้วไหวอยู่เหนือน้ำ ฉันเหม่อ... ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจหันหาคอมพิวเตอร์อีกครั้ง

ฉันเริ่มพิมพ์

       บ้านทรงไทยหลังนั้น...มีชื่อว่า ‘เรือนสังวาล’

...

นี่คือเรื่องราวของฉันเองเมื่อสองปีก่อน ตอนฉันเพิ่งย้ายเข้ามาที่หอพักหลังนี้ใหม่ๆ