ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความวุ่ยวาย 3 : ตายหรือไม่ - สองคำ - นีน่า
อนแรมารเินนำ แ่สุท้าย็้อให้เลล่าเป็นนนำทามสถานที่แทน เลล่าเป็นเ็สาวปี 2 อโรเรียนโนแลน ารเ้าเรียนที่นี่ยาเอาาราที่ฟัเลล่าบ่น ส่วนเวลาในารเรียนือ 5 ปีเ็ม เลล่าพยายามแนะนำสถานที่ ๆ เธอพอะำไ้ ส่วนมารอนแรไม่สนใอะไรมา แ่หลัสัเเห็นสายาเหล่านัเรียนที่มอมา เาเห็นท่าทาพวนั้นเหมือนไม่่อยอบใสัเท่าไร
"้าว่าพวนั้นมอเ้าแปล ๆ นะ"
"่ามันเถอะ ันินแล้วล่ะ"
"...." าน้ำเสียอเลล่า มารพอทราบแล้วว่าเธอ้อมีอะไรในอีแน่นอน
ุบ!!
"เฮ!" แู่เหมือนเลล่าะใลอยนนเ้าับใรบานที่เินผ่านมา
"็นึว่าใร?! ยัยัวสปรนี่หว่า!" นที่เินามหลันที่ถูนะเ้อหน้าออมาสอ ส่วนายที่ถูน้มหน้ามอู่รีอน
"...อโทษะ" เลล่ารีบ้มหัวลอโทษอโพย ่อนเินหลบเพื่อเินนำมารมสถานที่่อ
ผัวะ!!
แู่เหมือนไอ้นถูนะไม่ยอมบ้วยารอโทษ มันเลยแล้ยื่นาออไปให้เลล่าสะุล้ม ส่วนมารยัไม่อยา่วยเหลือหรือทำอะไรเลยมอสถานาร์่อไป เาอยาทราบว่าอะไรันแน่ที่ทำให้เลล่าถูเลียันานี้
"แ่ำว่าอโทษมันไม่บ่ายนานั้นหรอ" ายที่ถูนบอพลาปเสื้อนอออ่อนเปลี่ยนมาแวนไว้ที่แนแทน
"ันี่ะ...อนเอามาืนอย่าให้มันิเื้อแมา้วยล่ะ" พูบ็โยนเสื้อนอที่แวนอยู่บนแนใส่เลล่าที่ล้มอยู่เรียเสียหัวเราะานที่ว่าเลล่าอนแรไ้เป็นอย่าี
พอโยนเสื้อนอให้แล้วมัน็หันหลัเินาไป ส่วนนที่ิามมามันเยาะเย้ยเลล่าเล็น้อย่อนหันหลั้าวยาวามนที่ถูนให้ทัน ส่วนมารหลัมอพวมันสัพั็หันมา้มลมอเลล่าที่นอนอยูุ่เิมไม่ยับไปไหน แ่ฟันเธอที่ัันแน่น็พอทำให้มารทราบว่าเธอเ็บแ้นแ่ไหน
"เฮ้อ" มารไ้แ่ถอถอนใพลา้มลเ็บเสื้อนอที่เ้าอทิ้ไว้ึ้นมา ่อนมอไปามทาเินและเห็นว่ามันยัเินไปไ้ไม่ไลมานั
"เฮ! แลืมอแหน่ะ" มารไม่พูเปล่าเาใปาเสื้อนอส่ืนเ้าอเิมที่ลืมเอาไว้ ฝ่ายที่ถูทัพอหันมาเห็นเสื้อนออัวเอลอยมา็รับไว้ไ้ทันท่วที แถมมอมาร้วยสีหน้าไม่พอใเล็น้อย
"เฮ้ย! เป็นแ่ปิศาั้น่ำอย่ามาสอีว่า" ไอ้นิามพอเห็นแบบนี้็เินเ้ามาหามารที่ยืนรออยู่ ส่วนเลล่าที่ล้มอยู่เยหน้ามอแบบไม่เ้าใว่ามาริะทำอะไรันแน่
"เป็นแ่ัวประอบ...อย่ามาสอ!!!" มารพูพลาับแนไอ้นิามเหวี่ยเ็มแรนมันลอยนเ้าำแพัสนั่น
ูม!
รอยราวบนำแพเิึ้นทันทีที่มารเหวี่ยมันนำแพ แ่เห็น็พอทราบแล้วว่ามัน้ำในแน่นอน
ท่ามลาวามแื่นระนใมารยัยืนรออยู่ที่เิม และรอให้ฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายเ้ามาท้านับเาแทนที่ะเป็นเาที่เ้าไปท้าน่อน
...ถ้าเาเ้าไปท้าน่อน มันะไปสนุอะไรล่ะ...
"เ้ามาหรือว่าแเ่แ่ับสาว?!" พอเห็นว่าอีฝ่ายไม่ยอมทำอะไรสัที มารเลยยั่วฝ่ายร้ามเล็น้อย และมัน็ไ้ผลเมื่ออีฝ่ายยอมทิ้เสื้อนอที่เพิ่รับมาามารลพื้น ่อนพุ่เ้าหาเา้วยหมัทั้สอ้าที่าหมัธรรมาอนนี้ถูห่อหุ้ม้วยไฟไปะแล้ว
ที่มันสามารถเรียไฟออมาโยไม่้อท่อาถานั้นมาาถุมือที่มันสวมอยู่มีวแหวนเวทเป็นัวสื่อนำ่อนอยู่แล้ว
หมัไฟหมัแรถูเหวี่ยเ้ามาหวัป่นหน้าอมารให้แหลละเอีย แ่อยู่ ๆ ุหมายที่มันเล็ไว้ลับหายไปและมาแทนที่้วยท่อนาระูที่เรียวยาวแทน แถมวามเร็วที่พุ่เ้ามานหน้าใทำให้มันเสียัหวะนิหน่อย
ผัวะ!!
ท่อนาเรียวยาวสีหม่นหม่อหวนเ้าใบหน้าออีฝ่ายเ็มแรนฝ่ายร้ามหายหลัล้มลไปนอนมึนอยู่บนพื้น
มารไม่รอูผลานรีบเินเ้ามาับอเสื้ออมันยึ้นสูนาลอยห่าาพื้นเล็น้อย ส่วนมือ้ายที่ว่าอยู่เสลูไฟออมาลอยเล่นอยู่บนมือ
"อยาให้มันายไหม?!" มารเอนหน้ามาถามเลล่าที่นอนอยู่ับพื้น
?!!
สีหน้าเลล่าบ่บอัเนเลยว่าอยู่ ภาพทุอย่าที่เธอเห็นมันเป็นภาพเพียแ่ไม่ี่วินาทีเท่านั้น เธอสสัยมาว่าวามแ็แร่อเามันมีมามายแ่ไหน
"น...นายะ่าเา?!" แ่พอเธอไ้ยินำถามและารระทำอมาร เธอใมา แม้เธอะเ็บแ้นที่โนนรอบ้ารัแเสมอ แ่เธอไม่เยเลยที่ะแ้นนเอาให้นที่แล้เธอถึายมา่อน
"ใ่!" มารอบสั้น ๆ พลายื่นมือ้ายที่มีลูไฟลอยอยู่เ้าหาอีฝ่าย้า ๆ
"ุเลล่า ราเฟีย รุาหยุารระทำอุเี๋ยวนี้!!" แ่ยัไม่ทันที่เลล่าะให้ำอบอะไร เหล่าาารย์ที่น่าปวหัวสำหรับมาร็แห่ันมามาพอสมวร สั 8 นเห็นะไ้ และนที่บอให้เลล่าหยุารระทำรหน้าืออาารย์ายหน้าเ้มทีู่็พอทราบว่าเป็นนอยูแลวามสบภายในโรเรียนโนแลน
"อ...เอ่อ" เลล่าเริ่มทำอะไรไม่ถูหลัาถูันทั้หน้าและหลั
...้านหน้าือนที่ถามว่าอยาให้นที่แล้หล่อนายหรือไม่...
...ส่วน้านหลัือเหล่าาารย์ที่พยายามอร้อให้เธอหยุารระทำเบื้อหน้า...
"เลล่า! ้าะถามเ้าอีรั้ เ้าอยาให้มันายหรือไม่?!!" มารยัไม่ลละที่ะถามเลล่า่อ เาไม่สนหรอว่าอาารย์ะมาเพิ่มอีสัี่ร้อยี่พันน แ่นที่เาอยาไ้ำอบมาที่สุือเลล่าที่อนนี้ถูเหล่าาารย์่วยันพยุเธอึ้นมา
"ุเลล่ารีบสั่ให้เาหยุ - "
"พวเ้าไม่้อมาสอ!! ้าำลัถามเลล่าไม่ใ่พวเ้า"
อาารย์สาวที่่วยพยุเลล่าึ้นมาล่าวไม่ทันไร็ถูมารระโนเ้ามาัวาไว้ เาอยาให้ใอเลล่าเป็นนัสินไม่ใ่าสภาพแวล้อมที่ันแบบนี้
อนนี้เหล่าาารย์เพิ่มเ้ามาเป็นสิบพร้อมนัเรียนมามายที่เ้ามามุู่เหุาร์ ส่วนผู้ิามที่ถูมารเหวี่ยเ้าำแพ อนนี้เินออมาเป็นผู้มแทนที่ะเ้าไป่วยเหลือลูพี่อน
"ม..."
"เรเบีโอวาย!!" เสียท่อาถาัมาานที่แอบรอเวลานี้มานาน ลูบอลลมนายัษ์ถูปล่อยออมาเป้าหมายือมารที่ยืนรอำอบาปาเลล่าอยู่ แ่วามไวอมารไม่ใ่ย่อย แม้เาะสนใำอบอเลล่า แ่วามระแวระวัอเามันมีอยู่ลอเวลาึสามารถปาลูไฟที่ลอยอยู่บนมือ้ายเพื่อัวานที่ลอบู่โมไ้สำเร็
แ่พอเหล่าาารย์ะเ้าับัวมาร มารับเสไฟลูใหม่ึ้นมาไ้อย่าทันท่วทีนเหล่าอาารย์้อถอยเพราะลัวนัเรียนอนะไ้รับอันราย
"...ำอบมัน่ายนิเียว แ่สอำ...เลล่าเ้าทำให้้าผิหวั" พูบร่าายอมาร็่อย ๆ สลายหายลายเป็นหมอวันสีเทาลอยหายไปในอาาศ ร่าที่เยถูมารแบอยู่ร่วหล่นลมาระแทับพื้น เหล่าอาารย์ไม่รอ้ารีบเ้าไปูอาารอเ็นัเรียนทันที
"เลล่า ราเฟีย!" เสียอาารย์นหนึ่ัมาา้าหลัเลล่าและเธอ็ำไ้ีว่าเป็นเสียอใร
"ามอาารย์มาที่ห้อพัรู" อาารย์ที่พูอยู่ืออาารย์ทีู่แลวามสบอโรเรียนหรือนแรที่เ้ามาเห็นเหุาร์ ้านเลล่าไม่มีทาเลือนอาเินามอาารย์ไปท่ามลาารุบิบนินทาอเหล่านัเรียนมามายที่มามเหุาร์
----------------------------------------------------------------------------
้านอมารหลัาเาเสัวเอให้ลายเป็นหมอหนีมาแล้ว เา็พาร่าัวเอมามวิวอยู่บนยอปราสาทหรือที่เรียว่าอาารเรียน เานั่เหม่อมอพลาิอะไรไปเรื่อยท่ามลาสายลมที่พัโยมาแทบะทุนาที
"เฮ้อ...แ่เ้าอบว่าไม่็บแล้วแท้ ๆ "
"แ่เ้า็สนุอนไ้ปั่นหัวพวอาารย์ใ่ไหมล่ะ?!!"
"่ายยย ~ เฮ้ย!!" แ่พอมารเอ่อออับเสียปริศนาไ้ไม่นาน็ใหันมามอาม้นเสียที่แอบถามเาแทบะทันทีทันใ ภาพที่เาเห็นือเ็สาววัย 10 วบที่เาเยนนล้มำลันั่อเ่ามอเาอยู่
"ฮู่ว!..เ้าเอเหรอ?!" มารเป็นนที่ใ่ายหายเร็วเลยไม่่อยะโวยวายับนแปลหน้าสัเท่าไร แถมเยเอันมาแล้วเลยไม่ถามนู้นถามนี่ให้มาวาม
"ำ้าไม่ไ้เหรอ?!" ูเหมือนเ็สาววัย 10 วบะน้อยในิ ๆ ที่มารำเธอไม่ไ้
"ำไ้สิ!" พอมารอบแบบนี้็ทำให้เ็สาวาเป็นประายีอีใที่มารยัำเธอไ้
"็พวเราเอันอนที่้านเ้าล้มไ"
....(- - )
อนนี้เ็สาววัย 10 วบแทบอยาะระโล้านล่าพร้อมเอาหัวโหม่ให้ัวเอลืมเรื่อเาะ และถ้าทำไ้เธออยาพาเาลไปทำให้วามำเสื่อม้วย็ี
"นี่เ้าำ้าไม่ไ้ริ ๆ เหรอ พวเราเยร่วมนอนันมาแล้ว เ้าำไม่ไ้เลยรึ?!!" อนนี้สาววัย 10 วบำลัลุึ้นมาโวยวายเสีบแทบบ้า ส่วนมารนั่เป็นไ่าแไม่เ้าใว่าเาเยไปมีรสนิยมอบเ็อนไหน
"มอหน้า้าสิ มอหน้า้าแล้วนึให้ออ" เ็สาววัย 10 วบับหน้าเาหันมาทาเธอ เธอยอมรับเลยว่าพอนที่เธอรัำเธอไม่ไ้หัวใเธอแทบแสลายเป็นผ
มารมอไม่นาน็มีภาพบาอย่าลมา้อนทับับใบหน้าอเ็สาววัย 10 วบนเาใาแทบถลน ( ? )
"น...นีน่า"
ิามอน่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น