ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความวุ่นวาย 2 : จับดาบ - รัฐอิสระ - โรงเรียน
ที่เาเห็นบนหลัมืออเลล่าอนนี้ือ รอยสัพันธสัาั้นแรที่เสร็สมบูร์ เาไม่รอ้ารีบ้มลมอบนหลัมือวาอัเอ็พบว่ามันเป็นริไม่ใ่ฝัน เาถูยัยเลล่าหลอทำพันธะเรียบร้อย แ่เาไปเผลอทำพันธะอนไหนล่ะ!...
...โอเ! โอเ! ้ายอมแล้ว เ้าอยาไ้อะไร...เี๋ยวนะ?!! ้ายอมแล้ว...
อ๊า ~ ไม่น่าเลย!!!
มารพอสันนิษานไ้แล้วว่าเลล่า้อแอบเียนพันธะเาอนไหนแน่ ๆ แล้วพยายามให้เาพูำว่า '้ายอม' ออมา ึ่หล่อนทำสำเร็อย่าสวยาม แ่มัน็แ่ั้นแรเท่านั้น เหอะ! ส่วนั้น่อไปเาไม่ยอมบอเธอแน่นอน
"เหอะ! อย่าิว่า้าะยอมทำพันธะั้น่อไปะให้ยา"
"นี่! นายไม่ิะ่วยเหลือันเลยเหรอ?!! นี่มันวามเป็นไปอระูลันและศัิ์ศรีอันเียวนะ" เลล่าพอเห็นว่าอีฝ่ายไม่ยอมทำพันธะสัา่อ เลยพยายามโน้มน้าว้วยารเอา้นระูลอเธอมาเป็นเิมพัน
"้าบอแล้วนี่ว่า้าอยาอยู่อย่าสบสุ ้าเบื่อที่ะับาบฟาฟัน...อีรา" น้ำเสียอมารเริ่มเบาลนสอำพูสุท้ายแทบลายเป็นระิบ แ่้วยวามเียบอป่าทำให้ทุถ้อยำที่ออมาาปามารนั้น เลล่าไ้ยินทั้หม
"ถ้าันอให้นายับาบอีสัรั้ะไ้หรือไม่?!!" ฟัาน้ำเสีย็พอทราบแล้วว่า มารไม่อยาับอาวุธหันมาฟาฟันใร่อใร แ่วามรุ่เรืออระูลเธอที่ใฝ่หามานานำลัะาไป ถ้าารประลอหนนี้ยัไม่สำเร็ามที่า
"...้าออยู่นเียว...สัพั" มารหันหน้าลับไปมอหนอบึอนเอ่อ เาเอ็พอมอออว่าเธอมีปัหามามายอยู่ในใ
เลล่าที่เห็นว่ามารอยาอยู่ามลำพัเพื่อใ้เวลาทบทวนสัเล็น้อย เธอึลุาที่แล้วมุ่ลับไปรอำอบที่บ้านร้าอมาร ส่วนมารยั่ออยู่ับหนอบึเ่นเิม
ับาบั้นเหรอ?!!
มาริทบทวนพลามอมือนเอที่อนนี้เหลือแ่ระูสีหม่นหม่อที่ผ่านาลเวลามานานนับร้อยปี
...้าไม่เอาแล้ว! ไม่ฝึแล้ว!...
...ทำไม้าไม่เิมาเเ่นนอื่นล่ะ...
...บุเ้าไป่าพวมันให้หม...
...นี่!...้าทำอะไรลไป...
...้ารัเ้า...
ภาพมามายสอแทรเ้ามาไม่าสาย อนมารยัเป็นมนุษย์เาผ่านอะไรมามามายนาที่นอื่นแทบไม่เยพบไม่เยเอมา่อน ภาพวามสุ วามโหร้าย ารทรยศ หรือ แม้แ่วามาย
"ฮะ ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่าาา!! ฮ่า!! ฮ่า!!!" อยู่ ๆ มาร็หัวเราะอย่าบ้าลั่ท่ามลาวามเียบัน เาทำเหมือนนำลัสมเพัวเอที่เิมาไม่เยมีีอะไรสัอย่า ที่เาพอมีวามสุไ้เมื่อาิ่อน เป็นอนที่เาไ้อยู่ับนที่นรั แ่มัน่าเป็นเวลาที่แสนสั้นะนน่าใ
"เอาวะ! ลับมาเิแล้ว็่ามันเถอะ"
เาลุาเ้าอี้นอนอน ่อนหันหลัเพื่อลับไปที่บ้านร้าและให้ำอบลับเลล่าที่รอเาอยู่
----------------------------------------------------------------------------
แอ๊ ~ !! ประูไม้ถูเปิอออย่าเื่อ้า ภาพที่มารเ้ามาพบือเลล่าำลันั่รอเาอยู่บนเ้าอี้ัวโปรอเา ส่วนเลล่าพอไ้ยินเสียประู็หันมามอว่าเป็นใรเ่นัน
"้าละ่วยเ้า แ่..."
อนแรเลล่ายิ้มแ้มแทบปริ แ่พอมารบอว่า 'แ่...' ปุ๊บหน้าเธอ็หอปั๊บทันที
"แ่ารทำพันธะั้น่อ ๆ ไปเ้า้อ้นหา้วยนเอ"
"อ้าว! ไหั้นล่ะ แล้วันะรู้เหรอว่านายื่ออะไร?!! มาาถิ่นไหน?!! เผ่าอะไร?!! และอะไรืออสำัอนาย?!!"
ารพันธสัามีอยู่้วยัน 5 ั้นอน 1. ารยอมรับ 2. นาม 3. ถิ่นาน 4. เผ่า และ 5. อสำัที่ะมอบให้นายอนที่ิะทำพันธะ้วย
"เอาเป็นว่า ้าเยเป็นนัมาพอสมวร หานาม ถิ่นำเนิ เผ่า และอ ๆ ้าไม่ยาหรอ"
"โห! แล้วาินี้ะหาไ้ไหมเนี่ย?!!"
"้ารับรอว่าเ้าหาไ้แน่นอน เอาล่ะ! เรียมัวออเินทาันเลยีว่า" มารรีบเปลี่ยนเรื่อทันทีที่หาัหวะแทรไ้พลาเินไปหยิบอาบยาวที่ถูห่อไว้้วยห่อผ้าเ่า ๆ สีน้ำาล
"ว่าแ่...เ้าำลัะไปที่ไหน?!!" พอมารสะพายาบึ้นหลัเสร็็ถามเลล่า่อ
"รัอิสระโนแลน"
----------------------------------------------------------------------------
รัอิสระโนแลน
"ที่นี่น่ะรึ?!!" มารที่้าวพ้นประูเเ้ามาแล้วถามเลล่าที่เินอยู่้านหน้า แถม้วยสายามามายที่มอมาทาเาและเลล่า แ่ส่วนมาะมอมารมาว่าเลล่าหลายุม
"ที่นี่แหละที่ประลออพวเรา"
"แล้วไหนศัรูอเ้าล่ะ?!!" มารถาม้วยวามสสัยพลามอสำรวรอบ ๆ บริเวเพื่อหานที่น่าสสัยไป้วย
"นั่น" เลล่าบอพลาี้ไปยัสถานที่แห่หนึ่ ึ่อยู่ห่าาพวเาไปไม่มานั
พอุเธอบอบ็เินนำมารไปยัสถานที่แห่นั้น ส่วนมารเินามเลล่าพ่ว้วยสายาาวบ้านที่มอมาไม่าอน
สายาที่าวบ้านมอส่วนมามาาำว่า 'นาน ๆ ทีะพบ' ที่พวเาไม่มีวามหลาลัวว่ามาระทำร้ายเลย เพราะพวเาเห็น 'ผู้เสพวามาย' เินนำมา้วยแสถึารทำพันธะที่สามารถวบุมอารม์อเหล่าอสูรไ้
"ที่นี่ที่ไหน?!!" มารถามทันทีหลัมายืนอยู่หน้าสถานที่ที่เลล่า้อารมาประลอ
แ่มัน่าาสนามประลอที่เาิเอาไว้มา มันเป็นสวนย่อมนายัษ์ แถม้วยัวปราสาทนามโหฬาร มีสาวหนุ่มวัย 18 - 22 เินผ่านไปมามาพอสมวรพร้อมสายาที่มอมาทาพวเา้วยวามิที่หลาหลายแ่าันไป
"โรเรียน" เลล่าอบสั้น ๆ ส่วนมารหันวับทันทีที่สาวรหน้าพูบ
"ะบ้าเหรอ?!! เ้าะให้้าลับเ้าไปในุแบบนั้นเนี่ยนะ!!!" มารเริ่มโวยวายามประสานไม่อยาลับเ้าไปอยู่ในห้อแบ ๆ แถม้วยเหล่าาารย์มามายที่เ้ามาสอนหรือมาล่อมให้พวเาหลับันแน่็ ไม่ทราบ
"นี่! เรียะเสียหายเลยนะ...แ่ไม่้อห่วหรอ นายเป็นอสูรรับใ้้อรออยู่้านอ ส่วนัน่าหาที่เป็นนเ้าไปเรียน" เลล่าบอ่อนเินนำเาเ้าไป้านในโรเรียนหรือุสำหรับมารที่อยาถอยา ที่นี่เ็มทน...แ่สุท้ายเา็เลี่ยไม่ไ้ นอาเินามเลล่าเ้ามา้านใน
"เฮ้อ...รอัวไป" มารถอนหายใอย่าโล่อที่อย่าน้อย็ไม่้อเ้าไปร่วมเรียนับเลล่า้วย
"แ่ถ้านายอยาเรียน้วย็ไม่ว่าันนะ"
"ไม่เอาีว่า! แ่ถ้าเป็นวิาาร่อสู้้าอาะแวะไปูเ้าฝึสั - "
โอ๊ย!!!
ยัไม่ทันพูบมาร็ันนเ้าับอะไรบาอย่านเ้าอเสียล้มลพร้อมเอสารมามายลอยระัระายไปทั่ว
"อโทษที ้าไม่ไ้ั้ใ" มารเริ่มร้อนรนเล็น้อยหลัเห็นว่านที่เานเป็นเ็ผมำาแูน่าลัว เวลาเธอมวิ้ว...อย่าอนนี้...
"อ..เออ เี๋ยว้า่วย" มารไม่รอ้ารีบยื่นมือออไป้านหน้าสัพั็มีวแหวนเวทสีเียวอยู่หน้าฝ่า มือเา ไม่นานเอสารที่ระัระายอยู่ทั่วบริเว็ลับมาอรวมเป็นระเบียบอยู่ รหน้าเ็สาว ท่ามลาสายามามายที่มอ้วยวามื่นระหน
"อโทษ้วยที่้านเ้า เ้าไม่บาเ็บรไหนใ่ไหม?!!" มารถามพลา้ม ๆ เย ๆ มอสำรวร่าายอนรหน้า
"ม...ไม่เป็นไร" เ็สาววัยแ่ 10 วบรีบยเอสารที่มารัไว้ให้แล้วึ้นพลาวิ่หนีาไปท่ามลาวามวยอมาร
"นายทำแบบนั้นไ้ยัไ?!!" ส่วนเลล่าพอหาัหวะแทรไ้แล้ว็รีบถามมารที่ยัมอามหลัเ็สาวนเธอเลี้ยวผ่านมุมอาารไป เาถึยอมหันมามอเลล่าแทน
"ทำแบบไหน?!!"
"็ที่นายทำไปหย ๆ นั่นน่ะ...เวทลมโยไม่้อร่ายมนร์" เธอถามอธิบาย้วยสีหน้าื่น ๆ เล็น้อย เธอไม่อยาเื่อเลยว่ามารที่เธอทำพันธะ้วยะมีพลัมามายนานี้
"อ่อ! อแบบนั้นใร ๆ ็ทำไ้ไม่ใ่เหรอ?!! แล้ว้าเมื่อ่อน็เป็นนัรบ ถ้า้าทำแ่นี้ไม่ไ้้าายั้แ่สนามรบแรแล้วล่ะ"
"...แ่มันไม่่ายอย่าที่นายพูเลยนะ ว่าะฝึแบบนายไ้มันไม่่ำว่า 10 ปี..."
"อแบบนั้นถ้าใ้เทนินิหน่อย็ทำไ้แล้ว แ่้าไม่บอเ้าหรอว่า้อทำยัไ" พูบมาร็หันเินหนีาเลล่าเ้าไปที่ัวอาารเรียนทันที ถึเาไม่อยาเ้าสัเท่าไร แ่อย่าน้อย็้อำสถานที่เอาไว้บ้า เพื่อเวลาะหาัวเลล่าหรืออยามาเินเล่นะไ้ไม่หล
"นี่นายำลัะหลอให้อยาแล้วาไปใ่ไหม?!! ันไม่ยอมหรอ นายบอมาเลยว่าเทนิอะไร แล้วมันยาไหม?! นี่!" เสียอเลล่าไล่หลััมานมารเริ่มไ้ยินัเน ส่วนอีฟาเสียอพวเา่อย ๆ ไลออไปนนที่หลบอยู่มุมอาาเริ่มไม่ไ้ยินเสียอพวเาอี
นที่หลบอยู่มุมอาารมาลอั้แ่เห็นหน้ามารือเ็สาววัย 10 วบที่มาร่วยเ็บเอสาร เธอเอาแ่หลบและแอบมอพวเาุยันนพวเาาไป
"ไลเนอร์"
ิามอน่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น