ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความวุ่นวาย 1 : เลล่า - น้ำตา - พันธะ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ๆ ๆ ๆ" แถมไม่นาน็มีเสียหัวเราะสใสอหิสาวามุมมือบ้าน ายระูหันวาไปมอาม้นเสียทันทีที่ไ้ยิน
"หัวเราะอะไรยัยอระาน" ายระูอแวะนที่อยู่รมุมมืไม่ไ้
ปึ๊บ!!
เหมือนยิถูุายนเ้าหล่อนเียบเสียหัวเราะล แถมเส้นเลือบนใบหน้ายัปูโปนออมาเล็น้อยเป็นอแถมว่า เธอไม่อบให้ใรมาว่าออเธอเลยสันิ...ถึมันะเป็นวามริ็เถอะ!!
"นี่! ันไม่ระานนานั้นนะย่ะ"
"แ่มันใล้เีย" ายระูเอนหน้าลเล็น้อยเป็นท่าทาล้อเลียนนที่อยู่ในมุมมือ ส่วนนที่หลบอยู่มุมมื็้าวออมาาที่่อนเรียบร้อย แถมยััฟันรอออมาเียว
เลล่า สาวผมาวยาวเป็นลอนประมาลาหลั วาอเธอออไปทาหม่นหม่อสีเทาแ่แฝ้วยวามสใสที่มาาสีฟ้าที่แทรอยู่ในวา ส่วนสูประมา 169 ม. สวมหมวที่ทำาเาอสัว์แถมหัวระโหลอมนุษย์ที่อยู่รลา มันเป็นารเปิเผยัวว่านเอือ 'ผู้เสพวามาย'
"นี่! มาเป็นอันะทีเถอะน่า"
ฮั่นแน่! อย่าเผลอิลึล่ะ แ่เธอพยายามะบอให้เามาเป็นอสูรรับใ้อเธอเท่านั้น
"เฮ้อ!...ถ้า้ารู้ว่ามัน้อเป็นแบบนี้ ้าปล่อยให้เ้าายที่ป่า็ีอยู่หรอ" เาบ่นแบบนี้ออมาหลายรอบแล้วั้แ่วันที่่วยเธอไว้าป่า อนนั้นเห็นว่าเธอน่าสสารและำลัะออาหารายเลย่วยไว้ แ่ั๊นเป็นผลเสีย่อเาเรื่อยมา
พอเธออาารีึ้น แถมเห็นว่าเาเป็นัวอะไร เธอ็พยายามรบเร้าให้เามาเป็นอสูรรับใ้อเธอ แน่นอนว่าเาปิเสธเธอมาลอ นเธอเริ่มเล่นอะไรแผล ๆ อย่าารแอบับทำพันธสัานเอ แ่้วยพลัอเาที่มีมาว่าเธอทำให้เธอไม่สามารถทำพันธะสมบูร์ไ้ ถ้าเาไม่ยินยอม
"โธ่! อย่าพูอย่าั้นสิ 'มาร' ันแ่อยาให้นายมาเป็นอสูรรับใ้แ่นั้นเอ...นะ"
"แ่อ้าปา็เป็นับไหมแล้ว ไม่้อเลย! แล้วเ้า็ลับบ้านอเ้าไปไ้แล้ว ้าี้เียทำอาหารให้เ้าินเ็มแ่แล้ว"
ใ่! เารู้ว่าเธอไม่ไ้อยาให้เป็นอสูรรับใ้หรอ แ่อยาให้เป็นทาสรับใ้มาว่า แ่เธออ้าปาออมาในอนแรเา็ูออหมแล้วว่า เธอมีเลศนัยแฝมาแน่นอน
ิ!!
ูเหมือนเธอะอารม์เสียเล็น้อยที่เาไม่ยอมอ่อนใมาเป็นทาส...เอ้ย...อสูรรับใ้ะที!
ั้แ่เลล่าถู่วยไว้ หล่อน็อยู่ที่นี่มานานเือบ 5 วันแล้ว แ่ยัไม่มีวี่แววว่าน้อหน้าะยอมอ่อน้อให้เธอเลยแม้แ่น้อย
ายระูพอเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว็ลุาที่นั่อนพลาเินออาบ้าน ไม่สนใเลล่าที่ยืนหัวโ่อยู่ในบ้านเลยสันิ
"นายะไปไหน?!" แม้เธอะมีำอบอยู่บ้า แ่เพิ่มาอยู่อาศัยับมารไ้ไม่นาน็้อสอบถามูสัหน่อย
"อาบแ" เาหันมาพู่อนหันลับมาันประูบ้านที่ยัสภาพามเิมราวับผู้ล้าที่พุ่เ้ามาอนแรไม่สามารถทำอันรายประูนี้ไ้เลย ็แน่ล่ะ! ประูบ้านอเาเป็นแบบเปิปิไม่มีลร แล้วเปิา้านใน ถ้ามันพัสิน่าแปล
"ันไป้วย" เลล่ารีบามมารออมาาบ้านร้าอเาทันที และมุ่ไปสู่สถานที่อาบแอมาร
ามริเาไม่ไ้มีนามว่า 'มาร' หรอ แ่ยัยเลล่านั่นพอเห็นเารูปร่าเาัา็ั้ส่เว่ามารเยเลย พอลอถามเหุผลเธอบอว่า เาน่าะัอยู่ำพวมารมาว่าผีิบ อสูร หรือ ปิศา
ส่วนัวเาไม่อยาบอนามริเท่าไร เลยบอเธอว่าให้เรียเาว่ามาร็แล้วัน แน่นอนว่าหลัานั้นหล่อน็เรียเาว่ามารมาลอ
ระหว่าเินทาไปสถานที่อาบแอมาร เธอพยายามมอหาบาสิ่บาอย่าาัวเา ะว่าเาเป็นมาร็ไม่ใ่ะทีเียว ที่ว่าแบบนี้เพราะเาไม่มีอาารบ้าลั่ ระหายเลือล้ายมารธรรมาสามั ถึพวมาระุมสิอยู่ แ่เวลาระหายึ้นมาพวมันะน่าลัวมา แถมไม่สามาถวบุมัวเอไ้ แ่สำหรับายระูที่เธอแอบลอบสัเาร์มาเือบ 5 วัน เธอยัไม่เยพบอาารัล่าวเลยแม้แ่น้อย
----------------------------------------------------------------------------
ัวมารไม่รอ้ารีบเินไปนอนที่เ้าอี้เอนทันที ส่วนเลล่าเินมานั่อยู่แถวท่อนไม่นายัษ์ ึ่ห่าามารไปไม่ไลมานัประมา 1 เมรเห็นะไ้
"ถ้า้าำไม่ผิ เ้าบอว่าเ้ามาฝึฝน แล้วมาฝึฝนอะไรล่ะ?!" พอมันเียบมาเ้ามารเลยหาเรื่อวนุยับเลล่า
"......" เธอเียบอยู่นานพอสมวรเหมือนับำลัิทบทวนเรียบเรียำพูออมาให้สวยหรู
"...มันเป็น...ารฝึอระูลเรา ที่้อออแสวหาอสูรที่แ็แร่มาเป็นบริวาร...ว่าันามรมัน็ทุระูลนั่นแหละ เหล่าผู้เสพวามายะออแสวหาและนำมา่อสู้เพื่อวัว่ารุ่นไหนนไหนแ็แร่ที่สุ...ประมานั้น"
"แล้วทำไมเ้า้อมาเาะที่้าล่ะ ้าว่าพวมัรศพยัแ็แร่ว่า้าเยอะแยะ" มารเริ่มเอาแนทั้สอ้ามาหนุมรอหัวแทนหมอนที่หาไม่ไ้
"้าไม่มีพลัพอสยบพวมันน่ะสิ! นานายันยัสยบไม่ไ้แล้วะเอาอะไรไปสยบพวมัรล่ะ?!"
"ิใ"
?!!
"มัรทุัวใ่ว่าพวมันะโหร้าย บาัว...พวมันะทสอบิใอเ้าว่าผ่านุสมบัิที่พวมันามหาหรือไม่...แ่ะว่า็ว่าล่ะนะ! พวมันน่ะอันรายเินไป ถ้าพลา็มีแ่ำว่าายนอนยิ้มรออยู่เบื้อหน้า"
"ผู้อย่าับนายเยเอมาอย่าั้นแหละ!!" เลล่าพูประเล็น้อยที่เาทำหยั่ับัวเอรู้ทุอย่าทั้ที่เธอเย้นว้าพวมัรมานาน แ่ยัไม่เยเอพวที่มีเหุผลพอมาลันไ้เลยสัน
"...เอาเป็นว่า มันเยมีอยู่็แล้วัน แ่เี๋ยวนี้้าไม่รู้หรอนะว่ามันะหลเหลืออยู่บ้ารึเปล่า?!" แนหนุนหมอนา็เริ่มระิไปมาราวับนำลัสบายอารม์
"เรื่อมัร่ามันเถอะ!...ลนายะยอมมาเป็นอสูรรับใ้ันเมื่อไร?!"
มันมาอีแว้ววว!!
มาร็พยาย๊ามพยายามหาพวที่น่าสนใว่าให้เธออเินทาามหา แ่ั๊นเินย้อนลับมาถามเา่อ...เฮ้อ...ระูเ!
"รอหน้าอหน้าใเธอโว่านี้่อน่อยว่าันอีที"
"อันมันมีปัหามาหรือไห๊ะ?!!"
"มี...หรือ...ไม่มีมัน็...ไม่ - ่า - า - ัน - มา - หรอ...ถ้าเธอยัไม่เลิถาม้าเรื่ออสูรรับใ้บ้านั่นะที!! เ้ารู้ไหมว่ามันน่า - รำ - า!!!" แร ๆ ็นุ่มนวลอยู่หรอ แ่ไป ๆ มา ๆ มันัันสุท้ายลายเป็นะอนเลล่าใมาที่ถูว่าแรนานี้
้วยแรันและำพูอมารทำให้น้ำาเธอเริ่มไหลรินออมา...
"อย่า...อย่าทำแบบนั้น ้าอร้อ" พอมารเห็นน้ำาอารม์ที่เืออยู่เย็นวูบลทันา
"ิ! ิ! ิ!" น้ำาเลล่าเริ่มไหลหนัว่าเ่านเาแทบบ้า
อ๊า ~ เอศึมา็เยอะแยะ แ่ายาทหารอย่าเาันมาแพ้น้ำาสาวเนี่ยนะ!!
"โอเ! โอเ! ้าอโทษ ้าอโทษ เ้าหยุร้อเถอะ...นะ!"
"โฮฮฮฮฮ ~ !!" ราวนีุ้เธอเล่นปล่อยโฮออมาเสียลั่นป่า นมารเริ่มทำหน้าบอบุไม่รับ ( ิถึอนระูทำหน้าหย่นไว้ )
"เอาล่ะ! เอาล่ะ! ้ายอมแล้ว เ้าอยาไ้อะไร...ว่ามาเลย! ยเว้นารเป็นอสูรรับใ้"
"ฮิ ฮิ สายไปแล้วล่ะ" เลล่าหยุร้อแทบะทันทีพลาูบาอย่าให้มารเยมที่หลัมือวาอหล่อน และไอ้อบนหลัมือ็แทบทำให้มาร๊อายลับไปเวียนว่ายายเิใหม่สัรอบ
ไม่ริ๊!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น