[Fic KHR] Heartless -RL- (yaoi)

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : Night Life

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่.....ที่เขาเริ่มออกตระเวนราตรีทุกค่ำคืน



อาจจะเป็นเพราะต้องการการผ่อนคลาย....



การพบปะผู้หญิง.....ถึงแม้ว่ามันจะน่ารำคาญไปบ้างในบางครั้ง



แต่เซกส์ก็เป็นสิ่งผ่อนคลายชั้นยอด



และเขา....ก็มีผู้หญิงมากมายที่พร้อมจะมอบสิ่งนั้นให้.....



กว่าครึ่งค่อนคืน.....เขาจะใช้เวลาอยู่กับพวกเธอเหล่านี้......ไม่เคยซ้ำหน้า



บางคนดีหน่อยก็อยู่ได้นาน......



บางครั้งก็แค่คืนเดียว.......



ก็แค่เซกส์..............
.....................................................................................................................................................................



รีบอร์นจอดรถในลานจอดรถของบาร์หรูชื่อดังที่เหล่ามาเฟียเป็นเจ้าของร่วมกัน เป็นบาร์สุดหรูที่เขาชอบมานั่งดื่มเป็นประจำในเวลาที่ต้องการเมา โดยไม่ต้องระแวงว่าจะโดนลอบยิง ลอบฆ่า แต่จุดประสงค์อื่นที่มาที่นี่ในวันนี้......หาผู้หญิง



ที่จริง.....เขาจะไปหาผู้หญิงจากบาร์ไหนก็ได้ในเมืองนี้ แต่วันนี้เขาหมดอารมณ์เกินกว่าที่จะไปจีบใคร ถ้าเป็นบาร์ของที่นี่.....แค่เขาเดินเข้าไปเฉยๆก็มีมามากมายให้เลือกได้ไม่หมด



แน่ล่ะ.........ไอวัวโง่นั่นก็ชอบมานั่งดื่มที่นี่ เขาก็เห็นมันบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยทักกัน



แล้วเขาจะไปคิดถึงไอวัวงี่เง่าที่เขาทิ้งไว้ที่บ้านทำไมเนี่ย.......



ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านซึ่งมีคนมาเปิดประตูให้ในทันที



เป็นไปตามคาด.......เหล่าหญิงสาวเหล่านั้นเมื่อเห็นเขา ต่างพากันเข้ามาคลอเคลีย พวกเธอเหล่านั้นเดินนำเขาไปที่โต๊ะวีไอพี ท่ามกลางทุกสายตาที่จับจ้องมองมา



ก็แน่ล่ะ......นักฆ่าอันดับ 1 แห่งโลกมาเฟีย



นักฆ่าที่ขึ้นชื่อด้านการเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น...............



รีบอร์นเพียงแค่ปรายตามอง เมื่อเห็นหญิงสาวที่ทยอยกันเข้ามาเดินเฉียดโต๊ะเขาอย่างไม่ขาดสาย



ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล....................
..........................................................................................................................................................................



เลออนกำลังว่ายน้ำอย่างสบายใจในอ่างอาบน้ำกว้าง ขณะที่ร่างบางนั่งถอนใจอยู่ในอ่างเดียวกันอย่างเบื่อหน่าย



เหมือนจะรับได้ที่รีบอร์นชอบออกไปหาผู้หญิงแบบนั้น.......



ก็เข้าใจว่า......อยู่กับเขามันน่าเบื่อ



แต่ถึงอย่างนั้น.....ก็ยังปวดแปลบเล็กๆในหัวใจเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น



ไปมีเซกส์กับใครมากมาย แต่กลับไม่ยอมแม้แต่จะจูบเขา.....



ช่างมัน.....อยู่กับเลออนก็ได้



แรมโบ้อุ้มเจ้ากิ้งก่าตัวเล็กสีเขียวขึ้นมา แล้วจัดการเอาแปรงฟองน้ำมาถูให้มันเล็กน้อย



บ้าชิบ.....ยังกะพวกภรรยาที่ต้องเลี้ยงลูก กับสามีที่ออกไปหาเมียน้อยเลย



ถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ.............
..............................................................................................................................................................................


จำไม่ได้ว่าดื่มไปกี่แก้วแล้ว.......แต่ก็ยังคงไม่รู้สึกเมา



รีบอร์นคิดอย่างเซ็งๆ พวกผู้หญิงที่นั่งอยู่เคียงข้างเขาพากันเอาใจสารพัดไม่ห่างตัว



กลิ่นน้ำหอมของพวกเธอตีกันจนมึนเมาไปหมด



ปวดหัวเป็นบ้า.......ฤทธิ์แอลกอฮอล์กับกลิ่นน้ำหอมพวกนี้ทำให้เขารู้สึกแย่



ฉีดมาทำไมกันนักหนา.....



ในหัวพาลคิดไปถึงกลิ่นกายหอมละมุนของใครบางคน



กลิ่นเหมือนนมผงผสมกับกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ........หอมสดชื่นแต่ก็แฝงไปด้วยความเย้ายวน



อีกแล้ว....



คิดถึงไอวัวโง่อีกแล้ว



บางที.....อาจจะถึงเวลาที่เขาควรจะกลับบ้านซะที
...........................................................................................................................................................................


ตี 1 แล้ว....



บ้านมืดไปหมด หิวข้าวชะมัด.....



สองขายาวก้าวเร็วๆไปที่ครัว บ้านของเขาไม่เคยมีอะไรกินอยู่แล้ว อย่างดีก็แค่น้ำเปล่า........



แต่เมื่อเปิดตู้เย็นมา กลับเจอสปาเกตตี้ที่ห่อพลาสติกเอาไว้ รูปร่างหน้าตาเหมือนในทีวีที่ไอวัวงี่เง่าดูเมื่อตอนเย็นไม่มีผิดเพี้ยน



หึ.....เผลอยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย



มือหนาแกะพลาสติกที่คลุมเอาไว้ออก เอาทั้งจานเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟ



ช่วยไม่ได้.....ในเมื่อไม่มีคนกิน เขากินเองก็ได้



ติ๊ง



ครบเวลาที่กำหนดแล้ว รีบอร์นยกจานมาก่อนจะเริ่มใช้ส้อมพันเส้นเข้าปาก อืม....อร่อยชะมัด



รสชาติกลมกล่อมของสปาเกตตี้ทำให้เขากินจนหมดจานจนได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะกินแค่นิดเดียวแท้ๆ.....



เอาจานไปล้างที่อ่าง ก่อนจะขึ้นไปบนห้องนอน.....



เรือนร่างบอบบางบนเตียงกว้างเตะตาเขาตั้งแต่แรกเห็น ชุดนอนกระโปรงลายวัวเปิดขึ้นมาจนเห็นเรียวขาขาวนวลเนียน.........เดินเข้าไปใกล้ร่างบนเตียงอย่างช้าๆ ใบหน้าหวานหลับตาพริ้ม ข้างกายนั้นมีเลออนนอนขดตัวอยู่เคียงข้าง



โดยไม่รู้ตัว.....รีบอร์นยิ้มน้อยๆให้กับภาพนั้น รอยยิ้มครั้งแรก.....ในชีวิตนักฆ่าของเขา ร่างสูงเอื้อมมือไปปัดผมสีนิลที่ปรกใบหน้าหวานนั้นอย่างแผ่วเบา มือใหญ่ไล้ไปตามวงหน้าเนียนใส ก่อนที่จมูกโด่งจะกดแนบลงบนแก้มนุ่มอย่างแผ่วเบา......สูดดมความหอมที่ติดตรึงใจอย่างช้าๆ แต่ก็ยังรู้สึกว่า.....ไม่เพียงพอ



วงหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาประทับริมฝีปากลงที่กลีบปากหวานอย่างอดใจไว้ไม่อยู่......สัมผัสได้ถึงความหอมหวานจนอยากจะลิ้มลองให้มากกว่านี้ ราวกับร่างบางจะรับรู้ได้ถึงความปรารถนานั้น.....เรียวปากบอบบางเผยอขึ้น ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปกวาดต้อนสำรวจทั่วทุกตารางนิ้วในโพรงปากหวานฉ่ำที่ราวกับน้ำทิพย์อันลิ้มรสได้ไม่มีวันรู้จบ....



นัยน์ตาสีเขียวมรกตปรือขึ้นมาอย่างช้าๆ รับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวอ่อนหวานที่ทาบทับริมฝีปากของตน เรียวปากอิ่มครางชื่อคนที่อยู่ในใจเสมอมา



'รีบอร์น......'



ร่างสูงถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ในขณะที่ร่างบางดูเหมือนจะยังลำดับเหตุการณ์ได้ไม่ค่อยดีนัก



"นี่นาย......จูบชั้นเหรอ" ถามด้วยเสียงอันแผ่วเบา ด้วยความที่ยังไม่แน่ใจอะไรดีนัก.....วงหน้าหวานขึ้นสีแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู



"ถ้าใช่แล้วจะทำไม" ทำหน้าเรียบเฉยซะจนร่างบางอยากจะกรีดร้อง ได้แต่ข่มใจแล้วถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งๆที่หัวใจดวงน้อยๆเต้นถี่รัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ เพียงแค่ถูกจับจ้อง



"นายทำอย่างนั้นทำไม"



.....ร่างบางรอคอยคำตอบอย่างว้าวุ่นใจ เขาก็ยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น แต่ละวินาทีช่างดูยาวนานในความรู้สึกของทั้งสองคน



"ก็แค่อยากจูบ....."



เหตุผลแค่นั้น.....ที่เป็นอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนจะชัดเจนแต่ก็ไม่มั่นคงพอให้ปักใจเชื่อ....



รีบอร์นไล้นิ้วไปที่แก้มขาวใส แต่ร่างบางกลับเบือนหน้าหนีแทบจะทันที...



"หยุดเลย....ตัวนายมีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงพวกนั้น"



ร่างสูงยังคงไม่พูดอะไรสักคำกับปฏิกิริยานั้น ทำเพียงแค่ถอดเสื้อสูทออก ตามด้วยเสื้อสีขาวข้างใน ก่อนจะปลดกางเกงออก มือเรียวบางปิดดวงตาสีเขียวมรกตของตัวเองไว้แน่นเมื่อมือใหญ่เริ่มถอดกางเกงชั้นในสีขาวของตัวเอง จนกระทั่งเสียงฝักบัวในห้องน้ำดังขึ้นนั่นแหละ แรมโบ้จึงเปิดตาตัวเองออกมาพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ



ทำอะไรไม่เกรงใจมั่งเลย.....เจ้าบ้ารีบอร์น



20 นาทีต่อมา



ร่างสูงก้าวออกมาจากห้องน้ำ โดยมีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวไว้อย่างลวกๆ เขาเดินไปที่ส่วนของห้องแต่งตัว ก่อนจะออกมาในสภาพชุดนอนสีชมพูลายจุดตัวเก่ง แรมโบ้ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นร่างสูงใส่ชุดนอนลายแบบนี้ก็ตอนที่เป็นเด็ก 2-3 ขวบเท่านั้นแหละ



"อะไร" รีบอร์นเลิกคิ้วเมื่อเห็นสายตาที่จับจ้องมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็ใครจะคิดหล่ะ ว่ามาเฟียนักฆ่าอันดับ 1 จะมีรสนิยมชอบใส่ชุดนอนลายแบบนี้ แต่มันก็น่ารัก.....จนหลุดเสียงหัวเราะ คิก คิก ออกมาอย่างอดไม่ได้



แก้มขาวๆของรีบอร์นเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน เสียงทุ้มเอ่ยออกมาราวกับจะปกป้องตัวเอง



"ก็แค่....ข้างบ้านที่ชั้นส่งผ้าไปซักไปเที่ยวกัน แล้วชั้นก็ไม่มีชุดนอนตัวอื่นใส่แล้ว"



"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่.....ทำไมล่ะ ใส่แบบนี้ก็น่ารักดีออก เข้ากันด้วย"



ร่างบางเดินไปยืนเคียงข้างร่างสูงที่ใส่เสื้อลายจุด ขณะที่ตัวแรมโบ้เองใส่กระโปรงนอนลายวัว.....ดูเข้ากันอย่างน่าประหลาด



รีบอร์นเหลือบตามองร่างบางเล็กน้อย ขายาวเดินไปนั่งที่เตียงกว้าง แรมโบ้แอบอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยกับอาการเขินที่มีให้เห็นได้ไม่บ่อยนักของรีบอร์น



น่ารักอ่า.....



"ชั้นง่วง มานอนซะที"



ถึงจะโดนว่า แต่รอยยิ้มก็ยังปรากฏชัดเจนบนริมฝีปากอิ่ม......ร่างบางเดินไปนอนลงบนเตียงกว้าง ห่มผ้าขึ้นมาจนถึงคอ



รีบอร์นปิดไฟหัวเตียง....



ในความมืดมิด เมื่อมานอนเคียงข้างกันกลับรู้สึกประหม่าอย่างประหลาด



จนร่างสูงทนกับกริยาเกร็งจนเกินเหตุนั่นไม่ไหว แขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดกาย ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดอุ่น พยายามดันตัวออกห่าง.....กลัว.....ว่ารีบอร์นจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ



"อยู่เฉยๆไปเลย ไอวัวโง่ ชั้นง่วงจะตายอยู่แล้ว"



วงหน้าหล่อเหลาซุกไซ้เรือนผมหอม เสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอบ่งชัดว่าเขาหลับสนิทไปแล้ว



หลับไป.....โดยไม่คิดถึงใจของคนถูกกอดว่าจะเต้นแรงสักแค่ไหน เมื่อได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้



แรมโบ้หลับตาลงอย่างข่มใจ กลิ่นกายของรีบอร์นกับไออุ่นที่แนบชิดล่อลวงให้ขาเคลิ้มหลับไปในที่สุด



ท่ามกลางค่ำคืนอันอบอุ่น



อาจจะเป็นบทเริ่มต้นสำหรับบางสิ่ง....



สำหรับนักฆ่า.....ผู้ไม่เคยรักใคร



สำหรับร่างบาง......ผู้แสนอ่อนโยน

TBC.