คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : คู่แข่ง (141025)
Chapter 2
คู่แข่ง
ส่งกุไปแข่งกับไอ้กุกก็เหมือนส่งกุไปตายอ่า – น้องวี
ไอป๊อด ยังไม่ลองเลยจะรู้ได้ไงวะ – จีมิน
วีอย่าเครียด เด็กกุกมันแค่หล่อกว่า ขาวกว่า เด็กกว่า แซ่บกว่าเอง – ชูก้า
T^T T^T T^T T^T – น้องวี
…………………………………………
ไม่มีคำอะไรจะบรรยายสภาพจิตใจอันบอบช้ำของผมได้แล้วตอนนี้ ไม่น่าเชื่อว่าหัวสมองเกรียนๆแบบไอ้จีมินจะคิดอะไรบ้าบอแบบนี้ออกมาได้ภายในเวลา 30 นาทีที่ผมไปขัดส้วม!!
แรงแค้นที่ผมกระทำกับก้นบานๆของมันช่างยิ่งใหญ่ รู้งี้น่าจะถีบให้แรงกว่านี้ เอาให้หัวกระแทกพื้น ปากกระแทกที่ขัดส้วมไปเลยจะได้ไม่เหลือไว้พูดแผนชั่วๆ
เกมส์ซังนัมจาอะไรของมันนั่น คือการแข่งความเป็นผู้ชายแมนๆน่ะแหละ แต่ที่แย่คือไอ้การที่จีมินพล่ามออกมาว่าเสน่ห์ของผู้ชายไม่ใช่แค่สาวๆเท่านั้นที่เป็นคนตัดสิน?
“จะให้ไปจีบผู้ชายไงวะ” พอผมหลุดพูดคำนี้ออกไปปุ๊ป จีมินก็ยิ้มร่า
“ก็เออไง”
“ห๊ะ!!!!”
ณ จุดนี้ น้องวีไม่สามารถช็อคไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว
ว่าแล้วมันก็เอาปากกาไปจดอะไรยุกยิกในกระดาษ A4 ที่เฮียก้าแกถืออยู่ วางแผนกันมาใช่มั้ย รวมหัวกันแกล้งน้องวีใช่มั้ยล่า
เกมส์นี้ก็เหมือนกับการแข่งความเป็นสุภาพบุรุษ หรือที่ทุเรศๆก็คือแข่งกันหว่านเสน่ห์ความเป็นผู้ชายเนี่ยแหละ ระยะเวลาการแข่งคือหนึ่งเดือน
ผมต้องทำอะไรก็ได้ให้พวกฮยองเห็นว่าผมแมนมาก ไม่ว่าจะด้วยรูปร่างหน้าตา สะบัดผมโชว์ซิกแพค เต้นบีบอยอะไรก็ได้ หรือแม้แต่ช่วยยกของหนัก ทำงานบ้านดูแลอะไรได้ทั้งหมด
ผมจะบ้าตายเคยดูแลใครที่ไหนกัน แถมกรรมการก็พวกฮยองทั้งหลายที่อ้างว่าหวังดี กลัวผมขายไม่ออกเพราะมีแต่คนมาดูแลเกินไป ควรจะไปฝึกดูแลคนอื่นบ้าง (แล้วใครขอให้มาดูแล มากันเองทั้งนั้น อยากจะตอกกลับแต่น้องวีเป็นคนดี)
ผมกับจองกุกได้กล้องวิดีโอมาคนละตัว เอาไว้อัดพฤติกรรมความแมนเล่นๆ เผื่อไปเจออะไรตอนพวกฮยองไม่อยู่จะได้เอามารวมเป็นคะแนนตัดสิน
พูดถึงจองกุกหน้ามันนี่นิ่งมาก ไม่ทุกข์ร้อนใดๆ ประหนึ่งว่าชนะไปแล้ว มักเน่ปรับกล้องเล่นอย่างสนุกสนาน ผิดกับผมที่จะบ้า
จีมินอธิบายว่าพวกกรรมการจะมีกระดาษส่วนตัวไว้ให้คะแนนผมกับจองกุก ซึ่งจะเอามาเฉลยในท้ายที่สุดว่าใครชนะ เป็นการรวมคะแนนเป็นลับๆ ที่ผมขำไม่ออกเลยตอนที่จีมินมันพูดจุดไคลแมกซ์ของเกมส์ออกมาว่า
“แต่มันก็มีวิธีชนะแบบง่ายๆอยู่นะ” จีมินนี่พูดขึ้นมาอีกด้วยน้ำเสียงมีความสุขบนความทุกข์ของผม (คนเดียวด้วย ไอ้เด็กกุกสนที่ไหน เอาแต่ถ่ายเซลฟี่)
“แปปนะ ฉันยังไม่ได้ตกลงเลย แกจะมาคิดเองเออเองได้ไงอ่า จีมิน”
ผมพยายามขัดมันขึ้นมา
“คิดเองเออเองที่ไหน กุกกี้มันก็เห็นด้วย ทุกคนก็เห็นด้วย นี่คิดเองเออเองตรงไหนวะแท?”
อ้าววววว แล้วน้องวีล่า?? น้องวีก็นับเป็นหนึ่งเสียงนะเว้ย มาข้ามได้ไงนี่มันผิดหลักสิทธิประชาธิปไตย!! แล้ววีเป็นคนเล่นต้องมาถามวีสิ T^T
“เฮ้ย แกอย่ามามั่ว กุกกี้ไม่ได้อยากเล่นเหอะ ใช่ป่ะ”
ผมหันไปหาจองกุกอย่างมีความหวัง แล้วมันทำไงรู้มั้ย มันคลี่ยิ้มหวานออกมาโชว์ฟันกระต่าย น่ารักมากๆเลย แพ้ทางอ่ะ T^T
“ไม่ใช่ครับ ผมว่าน่าสนุกดี งั้นก็ฝากตัวด้วยนะพี่วี”
“เอ่อ…”
เล่นยิ้มหวานซะขนาดนั้นแล้วผมจะปฏิเสธได้ไง :(
ผมนั่งยิ้มแหยๆบนเตียงมองจอนจองกุกที่กำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อย่างเมามันส์ มองโน่นนี่ในห้องพักไปเรื่อยเพราะไม่รู้จะทำอะไร บ้านนี้มีสามห้องนอน แล้วก็คงไม่ต้องบอกว่าผมโดนย้ายสำมะโนครัวมานอนคู่กับใคร ถอนหายใจมองเสี้ยวหน้าหล่อๆของมักเน่ที่กำลังจดจ่ออยู่กับการตีมอนสเตอร์ ไม่หันมาเหลียวแลผมที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้เลยสักนิด
ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนมองหน้าไร้เครื่องสำอางที่เวลามันเล่นเกมส์ก็ดูจริงจังดี ไม่แพ้ตอนเต้น
ดูไปดูมาก็หมั่นไส้ จะหล่อไปไหน ขาวด้วย
“นอนมองหน้าผมแล้วเบ้ปากแบบนั้นหมายความว่าไง จะหาเรื่องเหรอ”
เสียงทุ้มดังขึ้นมากะทันหันทำเอาผมแทบกลิ้งตกเตียง เล่นเกมส์แล้วรู้ได้ไงวะ!
“เบื่อ นายไม่ยอมบอกพี่ว่าอยากได้อะไรซะที นี่มองมาจะ 20 นาทีแล้วนะ”
ที่ผมต้องมานั่งเฝ้านอนเฝ้าจ้องเด็กนี่อยู่แบบนี้เพราะสืบเนื่องมาจากเมื่อชั่วโมงที่แล้วเนี่ยแหละ ไม่งั้นผมก็ไปนอนตีพุงเหมือนคนอื่นไปแล้ว ไม่มานั่งมองมันให้เสียสุขภาพจิตหรอก
“หืม? อยากปรนนิบัติก็คิดเองสิ”
ปรนนิบัติ? มันใช้คำว่าปรนนิบัติ!! ผมไม่ใช่นางสนมมันนะเว้ย อย่าโมโหวี น้องเพิ่งม.ปลายยังไม่รู้ศัพท์!! (ใช่เหรอ)
“ก็คิดไม่ออก ชูก้าฮยองบอกว่าเป็นผู้ชายแมนๆต้องเริ่มจากดูแลคนรอบตัว แล้วบอกอีกว่าถ้าดูแลนายดีจะให้คะแนนพิเศษ”
คำพูดจากชั่วโมงที่แล้ว ค้างไว้ที่จีมินที่กำลังจะบอกว่าทำยังไงถึงจะชนะโดยไม่ต้องรอถึงหนึ่งเดือน ฟังแล้วอยากเอาหมอนกดหัวมันให้ตายๆไปซะ
“แค่ทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายพูดออกมาว่า นายแมนมาก ฉันจะยอมอยู่ข้างล่างให้นายตลอดไป เท่านี้ก็ชนะแล้ว อัดใส่กล้องมาด้วยนะ คิคิคิ พูดแบบนี้เท่านั้นด้วย ฉันจะยอมอยู่ข้างล่างให้นายตลอดไป เข้าใจป่ะ แทแท จำเอาไว้นะ อะคิคิคิ”
อะคิคิคิ อะคิคิคิ อะคิคิคิ
บ้าไปแล้ว!!! ไอ้หมูจีมันรู้ว่าผมไม่เคยชนะจองกุกใช่มั้ยถึงทำแบบนี้!!
แล้วอะไร? อยู่ข้างล่าง? อยู่ข้างล่างแทบเท้าอ่ะนะ หรืออยู่ข้างล่างบนเตียง (เฮ้ยยย) ใช่เวลามาลามกมั้ย T^T
ผมหันไปมองหน้าใสๆของไอ้เด็กกุก มันกำลังกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆแบบตัวร้ายในละคร เอ๋…ตาฝาดไปใช่มั้ย? พอกุกกี้เห็นว่าผมมองก็หันมาส่งยิ้มน่ารักให้เหมือนเดิม แปปนะ น้องวีตามไม่ทัน?
แล้วดูเหมือนจะยังรันทดไม่พอ มันยังย้ำอีกว่า
สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะอะไรยังไง ห้ามรังแกจองกุกเด็ดขาด เพราะจองกุกถึงจะเป็นคู่แข่ง แต่ก็เป็นมักเน่น้องน้อยที่แทฮยองต้องคอยดูแลคอยสอน อะไรคร้าบบบบ มันฉลาดกว่าผมอีกนะ แถมยังดูแลคนอื่นเก่งด้วย จะให้ผมสอนอะไร วิธีติดต่อยานแม่ ? ขนาดวิธีขุดดินผมยังต้องให้นัมจุนฮยองสอนเลย!!
เข้าข้างกันขนาดนี้ให้จองกุกชนะไปเหอะ จะให้ผมมาแข่งแมนกะมันให้เปลืองพลังงานเล่นทำไม?
และสุดท้าย ปิดท้ายด้วยเฮียยุนกิที่ไล่ให้ผมหอบผ้าหอบผ่อนตามมาดูแลจองกุกเพื่อตอบแทนที่จองกุกเคยดูแลผมไว้เยอะ พอผมอิดออดก็เอาโปรโมชั่นคะแนนพิเศษมาล่อ ดูอยากถวายผมให้จอนจองกุกมาก?
“อ่อ ที่มาตามติดอยากดูแลนี่เพราะอยากได้คะแนนพิเศษ? “
เสียงทุ้มหวานเรียบๆนิ่งๆตามสไตล์มัน สายตาก็ยังไม่ละจากเกมส์ คือช่วยหันมาสนใจผมหน่อยดิ นี่ผมพยายามเอาใจอยู่นะถึงจะดูไม่เหมือนก็เหอะ
“เปล่า ก็ที่ยุนกิฮยองพูดก็ถูก คือพี่ไม่เคยดูแลใครเลย มีแต่ให้คนอื่นดูแลตลอด เพราะงั้นนายอยากกินหนมมั้ย หรือน้ำ หรือนวด หรือ…”
“พี่วีอยากทำไรก็ทำเหอะ”
ไอ้เด็กเวร!
ผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ ในขณะที่มือไม้ก็วุ่นเตรียมของ เช่น แกะคุกกี้ รินนม รินน้ำผลไม้ เพื่อจะเอาไปเสิร์ฟคุณชายจอนจองกุก โดยมีไอ้จีมินยืนขำเป็นแบ็คกราวน์ ไม่ช่วยแล้วซ้ำเติม บังทันสไตล์
“ขำอ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคุณหนูแทแทเตรียมของยังกะแม่บ้านรับสามี”
ปากหมาๆของมันเริ่มทำงานทันทีเมื่อไม่มีพวกฮยองอยู่แถวนี้ หนีไปงีบหมดแล้วเพราะอากาศเป็นใจ แล้วคงเป็นเคราะห์กรรมของผมที่บังเอิญมันออกมาฉี่พอดีเลยมายืนกวนตีนอยู่แบบนี้
“เงียบไปไอ้อ้วน ชีวิตคิมแทโคตรเศร้า เด็กบ้าไร เอาใจยาก”
ไปๆมาๆผมก็บ่นใส่จีมิน มันไม่มีที่ระบาย ปกติแล้วพักหลังมานี้จองกุกต่างหากที่ชอบเข้ามาป้วนเปี้ยนตามติด ผิดกับช่วงเดบิ้วท์แรกๆที่ผมจะเข้าไปคลอเคลียน้องมากกว่า แต่ถ้ามันเล่นเกมส์นี่จะลืมสิ้นทุกอย่าง หรือผมโง่เข้าไปผิดเวลา จริงๆควรนอนรอให้มันห่มผ้าให้ เฮ้ย! อะไรเนี่ย ผมต้องเทกแคร์มันดิ ไม่ใช่มันดูแลผม
“คิดไรมาก ทำไรมันก็รับหมดแหละ ชอบด้วยซ้ำ”
“จองกุกเนี่ยนะชอบ?”
“ก็เออไง ถึงตาจะเล็กก็เห็นอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร”
“เล็กขนาดนี้มองไรเห็นวะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ผมแซวมันเลยโดนเตะก้นจนคุกกี้แทบกระเด็น ดีที่คว้าทัน ไม่งั้นหกกระจายต้องมากวาดเองอีก
“นี่ จะบอกอะไรดีๆให้เอาป่ะ….” จีมินยื่นหน้าเข้ามากระซิบกระซาบ
“ไอ้เกมส์นี้น่ะ เมิงมีวิธีชนะจองกุกอยู่นะ ที่เมิงต้องทำ…”
…………………………………………
“ไปเอาขนมรึช่วยเค้าแพ็คห่อมา ทำไมช้า”
พอเข้ามาปุ๊ป ไอ้เด็กจอนก็จิกกัดผมทันที ตอนนี้จองกุกเลิกเล่นเกมส์แล้วกำลังนั่งอยู่บนเตียง ผมวางถาดขนมกับน้ำผลไม้ลงบนโต๊ะข้างเตียงด้วยใบหน้าบูดสนิท คำพูดของไอ้จีมินยังหลอกหลอนไม่หาย
“ทำไมทำหน้างั้น? ไม่อยากทำก็ไม่เห็นต้องทำนี่”
เสียงจองกุกอ่อนลงหลังจากเห็นผมทำหน้าบูด ผมรีบปรับสีหน้าให้ดีขึ้น เพราะมักเน่ดูจะสลดลงเพราะผมอารมณ์ไม่ดี
“เปล่าๆๆ ไปเจอไอ้จีมินมาเลยเซ็ง”
ผมยื่นแก้วนมให้จองกุก แต่มันก็ไม่ยอมรับแถมยังถามกลับซะงั้น
“เหรอครับ แล้วพี่จีมินพูดไรกับพี่วี พูดเกี่ยวกับผมรึเปล่า?”
“อือ มันบอกว่าถ้าอยากชนะนาย ก็ให้ฉัน…เฮ้ย! หลอกถามนี่!!”
ผมแหกปากทำหน้าเบ้ หรี่ตามองไอ้เด็กจอน ฟู่ว เกือบหลุดปากไปแล้ว ถ้าหลุดออกไปผมคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
“ใครหลอก? พี่วีคิดไปเองเหอะ จอนจองกุกเนี่ยใสๆ นี่ไง กำลังดื่มนม”
จองกุกทำหน้าตกอกตกใจที่ผมกล่าวหามัน ตากลมๆฉายแววบ๊องแบ๊วเชียวจนผมเผลอเชื่อ
มือใหญ่ยื่นมารับแก้วนม กินนมไปหนึ่งอึกก่อนจะเริ่มกัดคุกกี้อย่างเมามันส์ดังกร๊อบๆๆ แต่เสียงกัดคุกกี้ก็ไม่ได้ช่วยทำให้จิตใจผมดีขึ้นสักเท่าไหร่
ไอ้เด็กนี่มันจะเฉยไปถึงไหน ปกติจองกุกจะเป็นคู่รั่วกับผม เราสนิทกันมากแบบชอบทำอะไรขำๆด้วยกัน แต่หลังจากแยกย้าย จองกุกก็ไม่พูดอะไรเรื่องเกมส์เลยสักคำ แถมผมยังเห็นมันแอบไปกระซิบกระซาบอะไรกับจีมินอีกต่างหาก หน้าตาไอ้หมูจีนี่ชั่วร้ายเชียว
หรือว่าจองกุกก็โดนมันแนะนำอะไรเสื่อมๆ 18+ มาเหมือนกัน?
ระหว่างที่ผมกำลังสร้างโลกส่วนตัวเพียงลำพังตามประสาเด็ก 4D เสียงทุ้มก็ถามขึ้นมาอีก
“แล้วสรุป พี่จีมินบอกอะไรพี่วี”
“อ่อ ไม่มีไร ก็บอกให้ยั่วให้หลง เดี๋ยวจองกุกก็ยอมเอง เชี่ยยยยยยย”
เชี่ยยยยยย
ความลับนี้อยู่กับน้องวีแค่ 2 นาทีก็โดนจับได้ นี่ผมโง่หรือเด็กกุกมันฉลาดเลือกถามถูกเวลา โอ๊ย อยากจะบ้า จองกุกถึงกับสำลักคุกกี้ ไอค่อกแค่กจนต้องซดนมตาม หน้าผม =[]= อยากจะร้องไห้ นี่ตรูพูดอารายออกปายยยยย
เจ็บใจในความโง่ของตัวเองไม่พอ
เหตุการณ์ที่ตามมาหลังจากนั้นคือ ไอ้เด็กกุกกวาดสายตาเหยียดๆมองร่างกายผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า หน้าตากวนๆของมันนี่บอกชัดเลยว่าดูสารรูปซะก่อน คิดได้ยังไงจะมาทำให้จองกุกผู้หล่อเริ่ดผู้นี้หลง กลับบ้านไปเกิดใหม่นะคิมแทฮยอง นี่ขนาดมันไม่พูดออกมานะ หน้าตามันหยามผมมากบอกเลย!
นี่น้องวีผู้หล่อเหลาและแมนสุดในปฐพีนะเว้ย ทำมาหยามเดี๋ยวเหอะ!
“ทำหน้างั้น อยากตายไง?”
เป็นผมที่อ้าปากหาเรื่องมันก่อน เริ่มมีความคิดอยากจะบีบคอเอานมกรอกปากมักเน่ให้ตายๆไปซะแล้วยัดศพไว้ใต้เตียง แต่กังวลว่าบังทันจะไม่มีเมนว๊อยหรอกนะ สงสารหรอกเลยนั่งเฉยๆปล่อยให้มันส่งสายตาเหยียดหยาม ทำได้แค่ขู่ ชีวิตแทแทยิ่งกว่าศาลาคนเศร้า T^T
“คิดจะทำให้ผมหลง? พี่วีไปเกิดใหม่ดีกว่า สวยก็ไม่สวย (กุเป็นผู้ชาย) แถมนมยังแบน (ก็กุเป็นผู้ชาย!!) ก้นก็แฟบ แก่ก็แก่ ที่สำคัญนะ...ดำ!!! ผมชอบขาวๆ เพราะงั้นไม่ผ่าน ไปล่อลวงคนอื่นนะ กุกไม่ปลื้ม!!!”
“ไอ้…ไอ้….”
ไอ้…..
อ๊ากกกก ไอ้หล่อ ไอ้กล้าม ไอ้ซิกแพค ไอ้น่ารัก ไอ้ขาว!!!! ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่า ได้แต่นั่งอ้าปากพะงาบๆ ส่งเสียง อ๊ะ อ๊ะ ออกมา ไอ้ไม่มีข้อบกพร่อง จะด่าอะไรมันดี จะด่าอะไรมันได้? ในเมื่อที่มันพูดมาจริงทุกประการ ไม่มีข้อโต้แย้ง T^T
แต่ว่าไม่ได้! ด้วยศักดิ์ศรีอดีตออลจัง (เนตไอดอล) ที่มันค้ำคอ ผมต้องเชิดหน้าขึ้นมาให้ได้
“ว่าแต่ฉันแล้วนายดีตายละ หล่อตรงไหนห๊ะ ตรงนางฟ้าของคนตัดฟืนหรือไง กุกกี้คนสวย!”
ล้อเลียนตอนเราถ่ายรูกี้คิง ที่กุกมันโดนลงโทษให้แต่งเป็นนางฟ้าใส่ชุดฮันบก เป็นโมเม้นที่แย่ที่สุดของมันแล้วมั้ง แต่ก็น่ารักมุ้งมิ้งเชียว เฮ้ย ผมจะชมมันทำไมเนี่ย
“อ้าว อ้าว งั้นพี่วีก็เป็นนางฟ้าเต่าทองน่ะสิ แถมยังไม่สวยเอาซะเลย”
มันสวนกลับครับ! แถมยังเจ็บมาก ผมว่าผมสวยนะ สวยมากๆด้วย ไอ้เด็กบ้า
“ห๊ะ! ไอ้เด็กปากหมา ถึงฉันไม่สวย นายก็ไม่มีสิทธิ์มาว่า เคยได้ยินมั้ยถึงไม่สวยแต่ก็แมนมาก!!”
เคยได้ยินก็มโนแล้วครับ คิมวีเพิ่งคิดสดๆ จองกุกมันทำหน้าอึ้งไปพักนึงก่อนจะเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา ใสๆเหรอ? ดื่มนมเหรอ? บ้าไปแล้ว!!! นี่เริ่มคิดแล้วนะว่ามันหลอกถามผมเรื่องจีมิน
“พูดแบบนี้แสดงว่าพี่วีคิดจะแข่งความแมนกับผม แบบที่พี่จีมินท้า?”
“………”
จุด จุด จุด ผมยังไม่ได้คิดไรเลยเหอะ
“ตอนแรกผมก็คิดว่าจะปล่อยไป เกมส์ไร้สาระ ถ้าเราไม่ร่วมมือ เดี๋ยวพวกพี่เค้าก็หยุดไปเอง แต่ว่าตอนนี้…”
จองกุกลากเสียงยาว ทำให้ผมต้องลุ้นไปด้วย (ตื่นเต้นทำไมเนี่ย)
“….ในเมื่อพี่วีท้าแข่งความแมนกับผม ถ้างั้นก็จัดไป! แล้วเราจะได้รู้กันว่านางฟ้าของคนตัดฟืนกับนางฟ้าเต่าทอง ใครจะแมนกว่ากัน!!!”
“เออได้เลย ฉันรับคำท้า!!!!”
อ๊ากกกกกก ตรูทำอารายลงป๊ายยยยยยยยยยย
…………………………………………
“อ้าว แล้วเมิงก็เผลอหลวมตัวไปรับคำท้ามันเพราะโมโหอ่ะนะ?”
“เออ”
“กร๊ากๆๆๆๆ โคตรโง่เลยอ่ะคิมแทฮยอง อีแบบนี้เค้าเรียกทำตัวเองแท้ๆ”
“เอออ กุรู้แล้ว คือกุเรียกให้เมิงมาช่วยปรึกษา ไม่ได้เรียกให้มาเยาะเย้ย ช่วยกุด้วย จีมินนี่ T^T”
ความเดิมจากย่อหน้าที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่ไปไหน คิมแทฮยองคนเดิมยังคงมีบทพูดเยอะแค่กับจีมินเพื่อนนายเอกและคงมีเรื่อยๆไปจนปิดเรื่อง แค่เปลี่ยนสถานที่จากห้องครัวมาเป็นห้องน้ำ กลิ่นส้วมนี่หอมมากเพราะผมเพิ่งขัด (แล้วจะบรรยายทำไม?)
“คือกุก็อยากช่วยอ่ะนะ” มันเปิดมาแบบนี้ ผมเริ่มเห็นลางมาแต่ไกล
“แต่แทแท นั่นมันจองกุกนะเว้ย จอนจองกุก มักเน่ทองคำ ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ต้มมาม่าไปจนถึงซอสเสต็ก อย่างเมิงจะเอาอะไรไปสู้ แค่หน้าตามันก็กินขาดแล้ว”
เออ ไอ้หมูจีมันก็ถูกอ่ะ เฮ้ย!! ไม่ได้ๆๆๆ
“จีมินนนน กุแพ้ไม่ได้!! ถึงมันจะหล่อกว่าแต่กุก็เชื่อว่าต้องมีสักอย่างแหละที่กุชนะมัน!!”
สักอย่าง…อะไรสักอย่าง ที่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร T^T
“เอิ่ม คือกุก็แนะนำแล้วไงว่าให้ไปยั่วมัน นี่ยังไม่ได้ทำ?”
สาบานว่านี่แนะนำจริงจัง? ให้ไปยั่วเนี่ยนะ T^T นี่มันนิยายเรท pg นะ (แน่ใจ?)
“เอ่อ คือมันจับได้ก่อน แถมยังหยามเหยียดกุมากมาย มันบอกว่าคิมแทคนนี้ดำ มันไม่เอาให้เสียชาติเกิดหรอก (ใส่ไข่ไปเล็กๆเพื่อเพิ่มรสชาติ) แล้วมันยังบอกอีกว่า พี่วีแมนสู้จองกุกไม่ได้หรอก (บอกตอนไหนฟ่ะ)”
“ซึ่งก็จริงของมัน….”
“ไอ้หมูจี!! กุเพื่อนเมิงนะ!!”
“จองกุกก็น้องกุไง คือที่พูดนี่ไม่ได้กลัวจะโดนหางเลขนะ”
“เหรอวะ? ไม่กลัวก็ช่วยกุเซะ!”
จีมินทำหน้าอึ้งไปพัก ก่อนจะอ้อมแอ้มออกมา
“คือจริงๆกุก็กลัวหน่อยๆ จองกุกมันเหวี่ยงน่ากลัวจะตาย ถ้ามันจับได้ว่ากุช่วยเมิงนี่กุตายแน่ๆอ่า แต่กุก็อยากช่วยเมิงนะ เมิงลองไปถามยุนกิฮยองมั้ย นี่คือกุไม่ได้โยนขี้แต่อย่างใด อย่าเข้าใจผิดไป”
เอออ เชื่อแล้วว่าไม่ได้กลัว ขนาดผมโง่ยังดูออกเลยว่ามันกลัวไอ้เด็กกุกเล่นมันน่ะสิ ตอนมักเน่ร้ายน่ะน่ากลัวจะตายไป เมมเบอร์คนอื่นบอกมา ยังไม่เคยเจอจังๆสักที พอเจอทีนี่แจ็ตพอตเลย
“เชื่อกุ ยุนกิฮยองช่วยเมิงได้ กุไปนอนล่ะ เชิญเมิงดมส้วมต่อไป บาย”
ว่าแล้วเพื่อนสนิท (ที่ผมโคตรอยากจะเลิกคบ) ก็เผ่นแน่บไปทันที ส่วนผมจะทำอะไรได้นอกจากกลับห้อง ปรึกษาจีมินนี่ไม่ได้อะไรขึ้นมาแถมยังเปลืองหน้ากระดาษอีก ไม่รู้คนแต่งพิศวาสอะไรมันถึงให้บทมันเยอะจนจะเท่าผมแล้วเนี่ย เบื่อหน้าหมูๆของมันจะตายอยู่แล้ว
ผมเดินโซเซคอตกทำตัวประหนึ่งคนสิ้นไร้ความหวังกลับห้องไปอย่างเศร้าๆ เปิดประตูเข้าห้องตัวเองไปช้าๆแล้วสิ่งที่รอผมอยู่ก็คือ
จอนจองกุกที่กำลังนอนเปลือยท่อนบนอวดแผ่นอกล่ำและซิกแพค พร้อมกับประโยคเชิญชวนที่โคตรติดเรทว่า
“นอนกับผมนะพี่วี”
!!!
เผื่อใครยังไม่เคยดูบังทันรูกี้
คิดว่าไงคะ ใครสวยกว่ากัน? บอกไรท์ด้วยน้า ^^
#กุกวีซังนัมจา
ความคิดเห็น