ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Love Clinic II [Ch.5]: That remembers ความทรงจำนั้น
แน
ผมับฮีท ่วยันนอลมาารถ เพราะผมเพิ่ื้ออนโอยู่ใหม่ เมื่ออาทิย์่อน
เมื่อวานผมับฮัทว่า เลยถือโอาส ลับไปนอที่หอหน้าโรเรียนในรุเทพ(หอภา่อน)
ห้อ็เล็นิเียว ไม่ิว่าอะเยอะนานี้
อนนี้ผม็ยอึ้นมานถึั้น7ห้ออนโอผม
"แนๆ อแนเยอะมาๆเลยนะ"
"อฮัท็เยอะ"
"อแน7ลั เอาอะไรมาบ้า็ไม่รู้ อฮัทแ่4เอนะ"
"แน็เอาอทุอย่าที่มีมาหมเลย"
"ะบ้ารึไ ละะเอาไว้ไหน"
"อนโแนมี2ห้อนอนนิ"
"ั้นเอาไว้ห้อเล็ละัน"
"โห........."
"เป็นอะไรฮัท?"
"อแน พอเปิูในล่อ เป็นระเบียบว่าที่ิ"
"หมายวามว่าไ!?"
"ฮาๆๆ"
"เร็วๆเลย แนหิว้าวแล้ว ออไปหาไรินันๆ"
"แหม...ใ้เอาใ้เอานะรับๆ เี๋ยวฮัท็วามำเสื่อมใส่หรอ!"
"ไม่เอาๆ"
"โอเ เสร็ละ แยอเรียบร้อยแล้ว เอ๊ะ..นี่ะบ่ายละนิ"
"็นั่นแหล่ะ ถึบอไปหาไรินัน..่อยลับมาัอ็ไ้"
"โอเๆ แนับนะ ฮัทเหนื่อยละ"
"็ไ้ๆ"
ห้าแห่หนึ่
"ฮัท! แนอยาินาบูฯ ไปินันนะ"
"นี่ เี๋ยวสิ อย่าวิ่ๆ เี๋ยวหล ำ ไปไหนละเนี่ย"
ผมแอบฮัทอยู่รทาเินเ้าห้อน้ำ ไม่นานฮัท็เินผ่านไปแบบไม่เห็นผมเลย
อยู่ีๆ ผมรู้สึปวี่ ผมเลยหันหลัะเินเ้าห้อน้ำ แ่ไปนับนๆหนึ่ นระเป๋าอเธอหล่น
ผมึ้มไปเ็บให้...
"อโทษ่ะ.."
"อโทษรับ.."
"อ้าวแน.."
"หืม..." ผมหันหน้าึ้นไปมอหลัา้มเ็บระเป๋าเสร็.."ฟ...เฟรม..!"
"แนริ้วย แนมาับเฟรมหน่อย" เฟรมึแนผมไปนั่ที่ม้านั่ริมระเบีย
"เฟรมมีอะไร..."
"เฟรมอยาถามเรื่อฮัทน่ะ..." ผมว่าแล้ว
"อื้อ ทำไมหรอ?"
"็ หลัาวันนั้น ลอหลายปีมานี้ ฮัทไม่ไ้ิ่อับเฟรมเลย.."
"..."
"เฟรมรัฮัทริๆนะ แ่อยู่ๆ ทำไมฮัทถึบอเลิเฟรมล่ะ.."
"เพราะฮัทวามทรำลับมาแล้วล่ะมั้"
"ริหรอ! ฮัทำอะไรไ้แล้วหรอ.."
"อื้อ..."
"แล้ว...อย่าบอนะว่าที่ฮัทเลิับเฟรม็เพราะ..." เฟรม้อมาที่ผม ทำผม้อเยิบออ
"เอ่อ.."
"เพราะแน! เพราะฮัทรัแนสินะ เพราะแนนเียวๆๆๆ" เฟรมผลัผมนผมเ้าอี้ ทำให้นแถวนั้นมอเ็มเลย
"ไม่ใ่อย่านั้นนะ.."
"แล้วมันะมีอะไรอีล่ะ!" เฟรมโยนถุรอเท้าใส่ผมที่ำลัล้มอยู่
"แน!!เิอะไรึ้น.."
"ฮัท/ฮัทะ.." ฮัทวิ่มาทา้านหลัเฟรม
"ฟ..เฟรม.." ฮัทมอเฟรมสัพั แล้วละสายา มาประอผมลุึ้น
"ฮัทะ.."
"แน นี่มันเิอะไรึ้น.." ฮัทหันมาถามผม
"เอ่อ...แนมันะุเฟรม่ะ เฟรมเลยป้อันัว" เฟรมพูออมาทันที
"ริหรอแน..."
"ไม่นะฮัท.."
"ฮัทะ เื่อเฟรมนะะ หมอนั่นมันเลว...ฮัทมาับเฟรมเถอะ่ะ เฟรมรัฮัทนะ"
"เฟรมลับไปเถอะ.."
"หมายวามว่าไะฮัท!!"
"เรื่ออเรา บแล้ว"
"ฮัทะ!!!"
"เฟรม!!!"
"เ้าใแล้ว่ะ...เฟรมรู้หมแล้วว่าฮัทเลิับเฟรมเพราะฮัทรัแน.."
"เ้าใ็ลับไปไ้แล้ว"
"อยูนะะ ถ้าเฟรมไม่ไ้ฮัท ็อย่าหวัว่าะมีใรไ้!!"
"..."
"เอารอเท้าั้นมา!!" ผมยื่นถุรอเท้าให้เฟรม
"ไว้เอันอีนะะฮัท.." เฟรมเินาไป
หลัานั้นผมับฮัท็ไปิน้าวัน
"ฮัท...แนว่าเราลับันเถอะ..."
"ทำไมล่ะแน.."
"เรามีเรื่อ้อุยัน"
พอลับมาถึอนโ เรา2นัอเสร็อย่ารวเร็วโยไม่พูอะไรันเลย
"แน...แนมีอะไระพูับฮัทหรอ.."
"ฮัทโห..."
"อะไร?"
"ไหนฮัทบอว่าเฟรมะไม่มายุ่ับีวิเราอีไ.."
"ไม่เป็นไรหรอ.."
"ไม่เป็นไรไ้ยัไ ฮัทไม่ฟัที่เฟรมพู่อนไปะี้หรอ.."
"แนลัวหรอ??"
"อื้อ....เฟรมน่ะ เวลาะทำอะไร เาทำริลอ..."
"ไม่เป็นไรแน ฮัทะปป้อแนเอนะ.." ฮัทเ้ามาอผม
"อบุฮัทมา..." ผมออบ
ลาืน
ผมับฮัทนอนอยู่บนเียท่ามลาแสไฟาโมไฟวเล็ๆ
"แน...." ฮัทเรียพร้อมับเ้ามาอ
"หืม?"
"ฮัทเบื่อ..ไม่มีไรทำ มาหาไรเล่นันเถอะ..."
"ฮัทำลัะบอว่า...o/////o"
"อื้อ......."
ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อนหน้ามีอะไรน้อๆ > <
*อโทษที่หายไป2วัน่ะ ลับมาอัพแล้ว*
ไม่บอหรอนะว่าอนหน้ามีอะไร
แ่ะบอแ่ว่า นที่ไม่เม้นทุอน อาะไม่ไ้อ่านบาสิ่บาอย่า
ะบอไว้่อนว่า อนถัไป "มันมาแล้ว......."
เอะันอนหน้า่ะ อนหน้ายัฮัทแน่ออีนินึนะะ
ผมับฮีท ่วยันนอลมาารถ เพราะผมเพิ่ื้ออนโอยู่ใหม่ เมื่ออาทิย์่อน
เมื่อวานผมับฮัทว่า เลยถือโอาส ลับไปนอที่หอหน้าโรเรียนในรุเทพ(หอภา่อน)
ห้อ็เล็นิเียว ไม่ิว่าอะเยอะนานี้
อนนี้ผม็ยอึ้นมานถึั้น7ห้ออนโอผม
"แนๆ อแนเยอะมาๆเลยนะ"
"อฮัท็เยอะ"
"อแน7ลั เอาอะไรมาบ้า็ไม่รู้ อฮัทแ่4เอนะ"
"แน็เอาอทุอย่าที่มีมาหมเลย"
"ะบ้ารึไ ละะเอาไว้ไหน"
"อนโแนมี2ห้อนอนนิ"
"ั้นเอาไว้ห้อเล็ละัน"
"โห........."
"เป็นอะไรฮัท?"
"อแน พอเปิูในล่อ เป็นระเบียบว่าที่ิ"
"หมายวามว่าไ!?"
"ฮาๆๆ"
"เร็วๆเลย แนหิว้าวแล้ว ออไปหาไรินันๆ"
"แหม...ใ้เอาใ้เอานะรับๆ เี๋ยวฮัท็วามำเสื่อมใส่หรอ!"
"ไม่เอาๆ"
"โอเ เสร็ละ แยอเรียบร้อยแล้ว เอ๊ะ..นี่ะบ่ายละนิ"
"็นั่นแหล่ะ ถึบอไปหาไรินัน..่อยลับมาัอ็ไ้"
"โอเๆ แนับนะ ฮัทเหนื่อยละ"
"็ไ้ๆ"
ห้าแห่หนึ่
"ฮัท! แนอยาินาบูฯ ไปินันนะ"
"นี่ เี๋ยวสิ อย่าวิ่ๆ เี๋ยวหล ำ ไปไหนละเนี่ย"
ผมแอบฮัทอยู่รทาเินเ้าห้อน้ำ ไม่นานฮัท็เินผ่านไปแบบไม่เห็นผมเลย
อยู่ีๆ ผมรู้สึปวี่ ผมเลยหันหลัะเินเ้าห้อน้ำ แ่ไปนับนๆหนึ่ นระเป๋าอเธอหล่น
ผมึ้มไปเ็บให้...
"อโทษ่ะ.."
"อโทษรับ.."
"อ้าวแน.."
"หืม..." ผมหันหน้าึ้นไปมอหลัา้มเ็บระเป๋าเสร็.."ฟ...เฟรม..!"
"แนริ้วย แนมาับเฟรมหน่อย" เฟรมึแนผมไปนั่ที่ม้านั่ริมระเบีย
"เฟรมมีอะไร..."
"เฟรมอยาถามเรื่อฮัทน่ะ..." ผมว่าแล้ว
"อื้อ ทำไมหรอ?"
"็ หลัาวันนั้น ลอหลายปีมานี้ ฮัทไม่ไ้ิ่อับเฟรมเลย.."
"..."
"เฟรมรัฮัทริๆนะ แ่อยู่ๆ ทำไมฮัทถึบอเลิเฟรมล่ะ.."
"เพราะฮัทวามทรำลับมาแล้วล่ะมั้"
"ริหรอ! ฮัทำอะไรไ้แล้วหรอ.."
"อื้อ..."
"แล้ว...อย่าบอนะว่าที่ฮัทเลิับเฟรม็เพราะ..." เฟรม้อมาที่ผม ทำผม้อเยิบออ
"เอ่อ.."
"เพราะแน! เพราะฮัทรัแนสินะ เพราะแนนเียวๆๆๆ" เฟรมผลัผมนผมเ้าอี้ ทำให้นแถวนั้นมอเ็มเลย
"ไม่ใ่อย่านั้นนะ.."
"แล้วมันะมีอะไรอีล่ะ!" เฟรมโยนถุรอเท้าใส่ผมที่ำลัล้มอยู่
"แน!!เิอะไรึ้น.."
"ฮัท/ฮัทะ.." ฮัทวิ่มาทา้านหลัเฟรม
"ฟ..เฟรม.." ฮัทมอเฟรมสัพั แล้วละสายา มาประอผมลุึ้น
"ฮัทะ.."
"แน นี่มันเิอะไรึ้น.." ฮัทหันมาถามผม
"เอ่อ...แนมันะุเฟรม่ะ เฟรมเลยป้อันัว" เฟรมพูออมาทันที
"ริหรอแน..."
"ไม่นะฮัท.."
"ฮัทะ เื่อเฟรมนะะ หมอนั่นมันเลว...ฮัทมาับเฟรมเถอะ่ะ เฟรมรัฮัทนะ"
"เฟรมลับไปเถอะ.."
"หมายวามว่าไะฮัท!!"
"เรื่ออเรา บแล้ว"
"ฮัทะ!!!"
"เฟรม!!!"
"เ้าใแล้ว่ะ...เฟรมรู้หมแล้วว่าฮัทเลิับเฟรมเพราะฮัทรัแน.."
"เ้าใ็ลับไปไ้แล้ว"
"อยูนะะ ถ้าเฟรมไม่ไ้ฮัท ็อย่าหวัว่าะมีใรไ้!!"
"..."
"เอารอเท้าั้นมา!!" ผมยื่นถุรอเท้าให้เฟรม
"ไว้เอันอีนะะฮัท.." เฟรมเินาไป
หลัานั้นผมับฮัท็ไปิน้าวัน
"ฮัท...แนว่าเราลับันเถอะ..."
"ทำไมล่ะแน.."
"เรามีเรื่อ้อุยัน"
พอลับมาถึอนโ เรา2นัอเสร็อย่ารวเร็วโยไม่พูอะไรันเลย
"แน...แนมีอะไระพูับฮัทหรอ.."
"ฮัทโห..."
"อะไร?"
"ไหนฮัทบอว่าเฟรมะไม่มายุ่ับีวิเราอีไ.."
"ไม่เป็นไรหรอ.."
"ไม่เป็นไรไ้ยัไ ฮัทไม่ฟัที่เฟรมพู่อนไปะี้หรอ.."
"แนลัวหรอ??"
"อื้อ....เฟรมน่ะ เวลาะทำอะไร เาทำริลอ..."
"ไม่เป็นไรแน ฮัทะปป้อแนเอนะ.." ฮัทเ้ามาอผม
"อบุฮัทมา..." ผมออบ
ลาืน
ผมับฮัทนอนอยู่บนเียท่ามลาแสไฟาโมไฟวเล็ๆ
"แน...." ฮัทเรียพร้อมับเ้ามาอ
"หืม?"
"ฮัทเบื่อ..ไม่มีไรทำ มาหาไรเล่นันเถอะ..."
"ฮัทำลัะบอว่า...o/////o"
"อื้อ......."
To be continue
______________________________________________________________________________________________ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อนหน้ามีอะไรน้อๆ > <
*อโทษที่หายไป2วัน่ะ ลับมาอัพแล้ว*
ไม่บอหรอนะว่าอนหน้ามีอะไร
แ่ะบอแ่ว่า นที่ไม่เม้นทุอน อาะไม่ไ้อ่านบาสิ่บาอย่า
ะบอไว้่อนว่า อนถัไป "มันมาแล้ว......."
เอะันอนหน้า่ะ อนหน้ายัฮัทแน่ออีนินึนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น