ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลางร้ายเริ่มปรากฎ
ตอนที่ 1 ลางร้ายเริ่มปรากฏ
ณ ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเมื่องกรุงเทพฯ เป็นแหล่งรวมที่พักผ่อนสุดสัปดาห์ของบุคคลในวัยทำงาน ซึ่งหาที่พักผ่อนหย่อนใจได้ยากจึงมักจะมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ทำกิจกรรมกันในครอบครัว และเป็นที่นิยมของคู่หนุ่มสาวที่มักจะเลือกมาออกเดทในที่แห่งนี้ และหนึ่งในนั้นคือเธอผู้นี้ สาวน้อยอายุราว 16 ปี ใบหน้าสวยเกลียงเกลาไร้สิวฝา ตัวเล็ก นั่งอยู่ที่ม้าหิน สายตาสอดสองหาอะไรสักอย่าง
“ เรนทำไมมาช้าจังนะ ให้เรามารอตั้งนานแล้วนะ ” =_= สาวน้อยบนพึมพำออกมา {0)0 }{ 0(0}
ไม่นานก็มีผู้ชายหนุมรูปร่างสูง วิ่งเหนื่อยหอบ เหงือเกาะบนดวงหน้าสวยได้รูป คิวเข้ม ปากรูปกระจับแย้มยิม เมื่อเห็นหญิงสาวที่เจ้าตัวได้
นักไว้รองอยู่
“ แจนมานานยัง ”
“ อ่อ เพิ่งมาเหมือนกัน นั่งสิ ”^_^สาวน้อยหน้าหวานสวย แกมอมชมพุด้วยเพราะโดนแสงแดดเป็นเวลานานเอ่อทัก เสียงหวานใส่ดั่ง
ระฆังแก้ว
“อือ” ชายหนุ่มค่อยๆเดินม้านั่งที่ม้าหินข้างๆสาวน้อยคนนั้น
“ มีอะไรเหรอเรียกเรามาที่นี่นะ ” สาวน้อยเอ่ยออกมา
“ อือมีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อยนะ แต่สำคัญมากเลย ” ชายหนุ่มตอบ
“ เรื่องอะไรเหรอ ” แปลกจังวันนี้เรนดูไม่เหมือนเดิมเลยมีอะไรสำคัญกันน่ะอย่ากรู้จัง
“ คือว่า ” ชายหนุ่มอำอึงไม่กล้าที่จะพูด
“ ......... ”0.0
“ แจน ร...ร...เราขอโทษนะ เรา...เรา...”ชายหนุ่มพูดด้วยความลำบากใจ
“ ขอโทษ เราทำไมเหรอ ถ้าเรนทำอะไรผิดก็บอกเรามาเถอะเรารับได้ ” สาวน้อยหน้าเสีย ที่เห็นเห็นชายหนุมดูทุกใจ
“ แจน เราเลิกกันเถอะนะ” ชายหนุ่มเอยออกมาเสียงเศร้าๆT.T
\" ทะทำ..ไม..ละ T_T แจนทำอะไรผิดเหรอรึแจนไม่ดีพอ" สาวน้อยพูดออกมาด้วยเสียอันสันเทา
\" ไม่ใช้แจนไม่ดี แต่เราไม่สามารถคบกับแจนได้เพราะ\ "ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเศร้า
\" เพราะอะไรละ เรนบอกเรามานะ\"เสียงของสาวน้อยสั่นเครือย น้ำตาคลอ
\" คือ.....เพราะว่าเราเป็น......เกย์\">0<
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจริงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เฮ้ๆ .ตื่นๆๆยายขี้เซาหมดชั้วโมงแล้วววววววว”
ตะโกนสุดเสียงด้วยสีหน้าที่แดงกำ >0<
“ตื่นๆๆๆตื่นได้แล้ว จะกลับบ้านมั้ยฮ้า.... ยัยแจน” 0~0สายน้อนด้วงหน้าสวย คิ้วเค้ม ทาท่างดูทอมบอยกำลังเขย่าแขนเพื่อนที่นอนหลับ
อยู่บนโต๊ะเรียน
“แหะๆๆๆๆๆ นี้เราฝันอะไรเนี่ยน่ากลัวจังเลย ” T~Tฮื่อๆๆๆๆๆๆมันไม่จิงใช้ไหมเราฝันไป
“แก่ตื่นแล้วเหรอ เป็นอะไรนะเหงื่อไหลเต็มเลย ” ยัยจูนเพื่อนรักดูเป็นห่วงฉันมากเลยฉันซึ่งใจแก่จิงๆเพื่อนรัก
“ จูนนนน เราฝันร้ายอ่ะ น่ากลัวมากๆเลยอะ”
“ เหรอ ฝันว่าไรล่ะ”0_0
“เราฝันว่าแฟนเราเป็นเกย์ ”
“เป็นเกย์ เหรอ อย่าคิดมากเลยวะ มันก็แค่ความฝัน..เขาว่ากันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะ ”^0^จูนพูดด้วยน้ำเสียงสดใส่
“ อือ ขอให้มันดีอย่างที่พูดเถอะ ”สาธุ
“นี่...จะไปร้านหนังสือป่าว”จูน หรือ กมลชนกเพื่อนฉันเองหน้าตามันปากนิดจมูกหน่อย ขาว ตัวสูงชอบเล่นบาสนะ มันออกแนวเหมือน
เป็นทอมอ่ะแต่มันเป็นผู้หญิงนะ แถมบ้าดาราญี่ปุ่นเอามากๆเลย วงที่ชอบมากที่สุดก็คือวงNewsไม่เห็นจะเข้ากับมันเลย
“ อือไปดิหนังสือที่เช้ามาอ่านจบพอดี ว่าจะไปหามาอ่านใหม่”ฉันตอบมันไป
“อืม ไปกัน ”มันตอบทำหน้าเซ็งๆ
แล้วเราสองคนก็เก็บกระเป๋าแล้วเดินทางไปร้านหนังสือกัน ซึ้งมันไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก พอกำลังเดินเข้าซอยฉันเห็น...OoO...ผู้หญิง น่าจะเป็นคู่ทอมกับดี้นะเดินกอดกันมาเลยไม่อายฟ้าอายดินกันมั่งหรือไงนะ หน้าจะอายเจ้าสีข้ามันบ่างน่ะ ดูมันสิมันมองตาแป๋วเลย ฉันกับจูนก็มองเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก และเดินมาถึงร้านพอดี
“หวัดดีคะพี่โบ”^0^ พี่โบทำงานอยู่ร้านหนังสือตอนแรกก็ไม่คอยกล้าคุยกับเข้าหรอก พี่เข้าหน้าตาดุ แต่พอสนิทเข้าก็เป็นคนคุยสนุกนะ ถึงเวลาคุยจะชอบออก Acting มากไปหน่อยก็เถอะ
“อืม หวัดดีจ่ะ”-_-พี่โบตอบ
“พี่โบมีหนังสือใหม่มาบ้างปะ อยากอ่านอะมีม้ายยยย”ฉันทำเสียงอ้อนเพื่อพี่โบจะได้เห็นใจเก็บหนังสือไว้ให้บ้าง
“ไม่มีนะหมดแล้วเอ็งมาช้านี้ คิดว่าวันนี้เอ็งไม่มาเลยไม่ได้เก็บไว้ให้เลย”-_- พี่โบตอบ
“โฮT^T พี่โบใจร้ายแล้วเขาจะอ่านไรอะฮื่อ…….”โฮอุส่าตั้งความหวังว่าจะได้อ่านแต่กลายเป็นอดสะได้T^T แจนอยากตายยยยยย (นี้จะโศกเศร้าไปถึงไหน = ผู้แต่ง ก็เขาเสียใจนี่T^T = แจนสุดสวย)
“อือไม่เป็นไรกลับบ้านก็ได้มีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้อ่าน”วันนี้มันวันอะไรเนี่ยมีแต่เรื่องร้ายๆ ฝันร้ายมีแฟนเป็นเกย์ เดินออกมามีคู่ทอมดี้เดินกอดกัน มาที่ร้านก็ไม่ได้หนังสือไปอ่าน ไหนไอ้จูนมันบอกว่าจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นไง
โกหกกันนี่ T^T ฮือ....อ ชีวิตฉันมีอะไรดีมั่งเนี่ย (อ๋อ....มีดีอยู่อย่างคือ..ฉันสวย..)
“จูนจะกลับยังเราจะกลับแล้วนะ”กลับบ้านไปนอนดีกว่าไม่ไหวแล้ว
“อือๆๆกลับสิได้หนังสือแล้ว”จูนตอบ
“อือไปกัน พี่โบบายยยยยยยยยย”
“เออไปสะทีรำคานแย่แล้ว”=_=
แล้วเรากับจูนก็ออกเดินทางเพื่อกลับบ้านกัน เมื่อถึงท่ารถเมล์ฉันกับจูนก็ต้องแยกทางกันเพราะเราขึ้นรถกันคนละสาย
“บายนะวันจันทร์เจอกัน” จูนพูด
“อืม..แล้วเจอกันบาย” ฉันตอบ
แล้วเราก็แยกย้ายกันเดินขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
ที่บ้าน
“เฮอ.........เหนื่อยจริงๆไปอาบน้ำดีกว่า”
เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็เดินตรงขึ้นบันไดแล้วเข้าห้องนอนเลยเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำ ง้วงนอนจัง ห้องฉันมีแต่ตู้ใส่หนังสือการ์ตูนเต็มไปหมดเลย ในห้องฉันมีเตียงนอน ตู้เสื้อผ้าที่ไม่ได้ใส่เสือผ้าแต่ฉันทำไว้เป็นที่เก็บหนังสืออ่านเล่นแทน ฉันเป็นคนบ้าอ่านหนังสือมากเลย จนพวกมันพูดว่าถ้าแก่เอาเวลาที่อ่านการ์ตูนไปอ่านหนังสือป่านเนี้ย..เรียนเก่งไปแล้ว เชอะคนอย่างฉันเหรอจะสน
ที่บ้านฉันมีกัน 3 คน พ่อ พี่ และตัวฉันเอง ส่วนแม่นะเหรอเสียไปตั้งกะตอนฉันเด็กๆ แล้ว พี่กับพ่อจึงเป็นคนเลี้ยงฉันมาเหมือนเป็นลูกชายคนหนึ่ง ทำให้ฉันมีนิสัยห่ามๆไม่คอยจะเป็นผู้หญิงกับเขา พ่อฉันทำงานเป็นผู้จัดการโรงงานแห่งหนึ่งในเมืองไทย วันๆ ทำแต่งานออกเช้ากลับดึกจนฉันเกือบจำหน้าพ่อตัวเองไม่ได้แล้ว ส่วนพี่นะเรียนอยู่วิศวะปีสุดท้ายแล้วตอนนี้ฝึกงานอยู่ที่ต่างจังหวัดไม่ค่อยได้กลับบ้าน นานๆ พี่จะกลับบ้านสักทีหนึ่ง เลยทำให้ฉันเหงาอยู่บ่อย แต่วันนี้พ่อบอกจะกลับบ้านเร็ว^^เย้ได้กินข้าวพร้อมกันแล้ว
“ กริ๊งงงงงงงงงงงงงง”
“เอ๊ะเสียงโทรศัพท์นี้ใครโทรมานะ”ฉันรีบวิ่งลงไปเพื่อไปรับโทรศัพท์เพราะตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย
ณ ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเมื่องกรุงเทพฯ เป็นแหล่งรวมที่พักผ่อนสุดสัปดาห์ของบุคคลในวัยทำงาน ซึ่งหาที่พักผ่อนหย่อนใจได้ยากจึงมักจะมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ทำกิจกรรมกันในครอบครัว และเป็นที่นิยมของคู่หนุ่มสาวที่มักจะเลือกมาออกเดทในที่แห่งนี้ และหนึ่งในนั้นคือเธอผู้นี้ สาวน้อยอายุราว 16 ปี ใบหน้าสวยเกลียงเกลาไร้สิวฝา ตัวเล็ก นั่งอยู่ที่ม้าหิน สายตาสอดสองหาอะไรสักอย่าง
“ เรนทำไมมาช้าจังนะ ให้เรามารอตั้งนานแล้วนะ ” =_= สาวน้อยบนพึมพำออกมา {0)0 }{ 0(0}
ไม่นานก็มีผู้ชายหนุมรูปร่างสูง วิ่งเหนื่อยหอบ เหงือเกาะบนดวงหน้าสวยได้รูป คิวเข้ม ปากรูปกระจับแย้มยิม เมื่อเห็นหญิงสาวที่เจ้าตัวได้
นักไว้รองอยู่
“ แจนมานานยัง ”
“ อ่อ เพิ่งมาเหมือนกัน นั่งสิ ”^_^สาวน้อยหน้าหวานสวย แกมอมชมพุด้วยเพราะโดนแสงแดดเป็นเวลานานเอ่อทัก เสียงหวานใส่ดั่ง
ระฆังแก้ว
“อือ” ชายหนุ่มค่อยๆเดินม้านั่งที่ม้าหินข้างๆสาวน้อยคนนั้น
“ มีอะไรเหรอเรียกเรามาที่นี่นะ ” สาวน้อยเอ่ยออกมา
“ อือมีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อยนะ แต่สำคัญมากเลย ” ชายหนุ่มตอบ
“ เรื่องอะไรเหรอ ” แปลกจังวันนี้เรนดูไม่เหมือนเดิมเลยมีอะไรสำคัญกันน่ะอย่ากรู้จัง
“ คือว่า ” ชายหนุ่มอำอึงไม่กล้าที่จะพูด
“ ......... ”0.0
“ แจน ร...ร...เราขอโทษนะ เรา...เรา...”ชายหนุ่มพูดด้วยความลำบากใจ
“ ขอโทษ เราทำไมเหรอ ถ้าเรนทำอะไรผิดก็บอกเรามาเถอะเรารับได้ ” สาวน้อยหน้าเสีย ที่เห็นเห็นชายหนุมดูทุกใจ
“ แจน เราเลิกกันเถอะนะ” ชายหนุ่มเอยออกมาเสียงเศร้าๆT.T
\" ทะทำ..ไม..ละ T_T แจนทำอะไรผิดเหรอรึแจนไม่ดีพอ" สาวน้อยพูดออกมาด้วยเสียอันสันเทา
\" ไม่ใช้แจนไม่ดี แต่เราไม่สามารถคบกับแจนได้เพราะ\ "ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเศร้า
\" เพราะอะไรละ เรนบอกเรามานะ\"เสียงของสาวน้อยสั่นเครือย น้ำตาคลอ
\" คือ.....เพราะว่าเราเป็น......เกย์\">0<
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจริงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เฮ้ๆ .ตื่นๆๆยายขี้เซาหมดชั้วโมงแล้วววววววว”
ตะโกนสุดเสียงด้วยสีหน้าที่แดงกำ >0<
“ตื่นๆๆๆตื่นได้แล้ว จะกลับบ้านมั้ยฮ้า.... ยัยแจน” 0~0สายน้อนด้วงหน้าสวย คิ้วเค้ม ทาท่างดูทอมบอยกำลังเขย่าแขนเพื่อนที่นอนหลับ
อยู่บนโต๊ะเรียน
“แหะๆๆๆๆๆ นี้เราฝันอะไรเนี่ยน่ากลัวจังเลย ” T~Tฮื่อๆๆๆๆๆๆมันไม่จิงใช้ไหมเราฝันไป
“แก่ตื่นแล้วเหรอ เป็นอะไรนะเหงื่อไหลเต็มเลย ” ยัยจูนเพื่อนรักดูเป็นห่วงฉันมากเลยฉันซึ่งใจแก่จิงๆเพื่อนรัก
“ จูนนนน เราฝันร้ายอ่ะ น่ากลัวมากๆเลยอะ”
“ เหรอ ฝันว่าไรล่ะ”0_0
“เราฝันว่าแฟนเราเป็นเกย์ ”
“เป็นเกย์ เหรอ อย่าคิดมากเลยวะ มันก็แค่ความฝัน..เขาว่ากันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะ ”^0^จูนพูดด้วยน้ำเสียงสดใส่
“ อือ ขอให้มันดีอย่างที่พูดเถอะ ”สาธุ
“นี่...จะไปร้านหนังสือป่าว”จูน หรือ กมลชนกเพื่อนฉันเองหน้าตามันปากนิดจมูกหน่อย ขาว ตัวสูงชอบเล่นบาสนะ มันออกแนวเหมือน
เป็นทอมอ่ะแต่มันเป็นผู้หญิงนะ แถมบ้าดาราญี่ปุ่นเอามากๆเลย วงที่ชอบมากที่สุดก็คือวงNewsไม่เห็นจะเข้ากับมันเลย
“ อือไปดิหนังสือที่เช้ามาอ่านจบพอดี ว่าจะไปหามาอ่านใหม่”ฉันตอบมันไป
“อืม ไปกัน ”มันตอบทำหน้าเซ็งๆ
แล้วเราสองคนก็เก็บกระเป๋าแล้วเดินทางไปร้านหนังสือกัน ซึ้งมันไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก พอกำลังเดินเข้าซอยฉันเห็น...OoO...ผู้หญิง น่าจะเป็นคู่ทอมกับดี้นะเดินกอดกันมาเลยไม่อายฟ้าอายดินกันมั่งหรือไงนะ หน้าจะอายเจ้าสีข้ามันบ่างน่ะ ดูมันสิมันมองตาแป๋วเลย ฉันกับจูนก็มองเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก และเดินมาถึงร้านพอดี
“หวัดดีคะพี่โบ”^0^ พี่โบทำงานอยู่ร้านหนังสือตอนแรกก็ไม่คอยกล้าคุยกับเข้าหรอก พี่เข้าหน้าตาดุ แต่พอสนิทเข้าก็เป็นคนคุยสนุกนะ ถึงเวลาคุยจะชอบออก Acting มากไปหน่อยก็เถอะ
“อืม หวัดดีจ่ะ”-_-พี่โบตอบ
“พี่โบมีหนังสือใหม่มาบ้างปะ อยากอ่านอะมีม้ายยยย”ฉันทำเสียงอ้อนเพื่อพี่โบจะได้เห็นใจเก็บหนังสือไว้ให้บ้าง
“ไม่มีนะหมดแล้วเอ็งมาช้านี้ คิดว่าวันนี้เอ็งไม่มาเลยไม่ได้เก็บไว้ให้เลย”-_- พี่โบตอบ
“โฮT^T พี่โบใจร้ายแล้วเขาจะอ่านไรอะฮื่อ…….”โฮอุส่าตั้งความหวังว่าจะได้อ่านแต่กลายเป็นอดสะได้T^T แจนอยากตายยยยยย (นี้จะโศกเศร้าไปถึงไหน = ผู้แต่ง ก็เขาเสียใจนี่T^T = แจนสุดสวย)
“อือไม่เป็นไรกลับบ้านก็ได้มีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้อ่าน”วันนี้มันวันอะไรเนี่ยมีแต่เรื่องร้ายๆ ฝันร้ายมีแฟนเป็นเกย์ เดินออกมามีคู่ทอมดี้เดินกอดกัน มาที่ร้านก็ไม่ได้หนังสือไปอ่าน ไหนไอ้จูนมันบอกว่าจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นไง
โกหกกันนี่ T^T ฮือ....อ ชีวิตฉันมีอะไรดีมั่งเนี่ย (อ๋อ....มีดีอยู่อย่างคือ..ฉันสวย..)
“จูนจะกลับยังเราจะกลับแล้วนะ”กลับบ้านไปนอนดีกว่าไม่ไหวแล้ว
“อือๆๆกลับสิได้หนังสือแล้ว”จูนตอบ
“อือไปกัน พี่โบบายยยยยยยยยย”
“เออไปสะทีรำคานแย่แล้ว”=_=
แล้วเรากับจูนก็ออกเดินทางเพื่อกลับบ้านกัน เมื่อถึงท่ารถเมล์ฉันกับจูนก็ต้องแยกทางกันเพราะเราขึ้นรถกันคนละสาย
“บายนะวันจันทร์เจอกัน” จูนพูด
“อืม..แล้วเจอกันบาย” ฉันตอบ
แล้วเราก็แยกย้ายกันเดินขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
ที่บ้าน
“เฮอ.........เหนื่อยจริงๆไปอาบน้ำดีกว่า”
เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็เดินตรงขึ้นบันไดแล้วเข้าห้องนอนเลยเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำ ง้วงนอนจัง ห้องฉันมีแต่ตู้ใส่หนังสือการ์ตูนเต็มไปหมดเลย ในห้องฉันมีเตียงนอน ตู้เสื้อผ้าที่ไม่ได้ใส่เสือผ้าแต่ฉันทำไว้เป็นที่เก็บหนังสืออ่านเล่นแทน ฉันเป็นคนบ้าอ่านหนังสือมากเลย จนพวกมันพูดว่าถ้าแก่เอาเวลาที่อ่านการ์ตูนไปอ่านหนังสือป่านเนี้ย..เรียนเก่งไปแล้ว เชอะคนอย่างฉันเหรอจะสน
ที่บ้านฉันมีกัน 3 คน พ่อ พี่ และตัวฉันเอง ส่วนแม่นะเหรอเสียไปตั้งกะตอนฉันเด็กๆ แล้ว พี่กับพ่อจึงเป็นคนเลี้ยงฉันมาเหมือนเป็นลูกชายคนหนึ่ง ทำให้ฉันมีนิสัยห่ามๆไม่คอยจะเป็นผู้หญิงกับเขา พ่อฉันทำงานเป็นผู้จัดการโรงงานแห่งหนึ่งในเมืองไทย วันๆ ทำแต่งานออกเช้ากลับดึกจนฉันเกือบจำหน้าพ่อตัวเองไม่ได้แล้ว ส่วนพี่นะเรียนอยู่วิศวะปีสุดท้ายแล้วตอนนี้ฝึกงานอยู่ที่ต่างจังหวัดไม่ค่อยได้กลับบ้าน นานๆ พี่จะกลับบ้านสักทีหนึ่ง เลยทำให้ฉันเหงาอยู่บ่อย แต่วันนี้พ่อบอกจะกลับบ้านเร็ว^^เย้ได้กินข้าวพร้อมกันแล้ว
“ กริ๊งงงงงงงงงงงงงง”
“เอ๊ะเสียงโทรศัพท์นี้ใครโทรมานะ”ฉันรีบวิ่งลงไปเพื่อไปรับโทรศัพท์เพราะตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น