โอ้ความรัก....

ลำดับตอนที่ #4 : Love4:เหตุเกิดที่Central

"นายรู้คะแนนฟิสิกส์แล้วใช่แมะ"เนียร์ถาม

"ก็...รู้แล้วแหละ"

"ได้เท่าไหร่อ่า"

"24"

"ก็เก่งนี่"

"งืม ขอบคุณที่ชม"

"แต่เราเก่งกว่า อิอิ เราได้เต็ม"

"เหอๆๆ"

ด้วยนิสัยขี้เล่นของเนียร์ทำให้ทันไม่ตื่นเต้นมาก
แต่ทันก็เซงนิดหน่อยเวลาโดนเนียร์เกทับ
แต่...เอาน่า
จะจีบหญิงเรื่องแค่นี้ยังทนไม่ได้
แล้วจะจีบติดเหรอ


ผ่านไปราวๆครึ่งชม.ทั้งคู่ก็มาถึงเซนทรัล ลาดพร้าว

"จ่ายค่ารถด้วยนะนายย"เนียร์บอก

"จ้าๆ"ทันตอบแล้วควักตังไปราวๆ95บาทจ่ายค่าแท็กซี่

ทั้งคู่เดินเล่นในห้างกันไปเรื่อยๆ
เนียร์มักจะชอบดูของที่เป็นแบรนเนมสะเป็นส่วนใหญ่
ซึ่งร้านแต่ละร้านนั้น
ทันไม่เคยคิดจะย่างกรายเข้าไปเลย
เอากันง่ายๆ
กระเป๋าตังค์ที่ทันใช้
ซื้อหน้า รร.ใบละ59บาท
ส่วนของเนียร์เป็นของหรอ
หึหึหึ
จัสปาล ใบละ2000กว่าบาท
ก่อนหน้านั่นที่ทันเห็น
เป็นกุชชี่ราคาเหยียบหมื่น
ส่วนมือถือ
ทันใช้เครื่องมือซื้อมา200
ส่วนของเนียร์เอาไปคูณ100
แล้วตอนนี้เนียร์ก็กำลังดูเสื้อผ้าในร้านหรูๆ

"ตัวนี้ทันว่าสวยป่าวววว"เนียร์ถาม

"ก็...สวยดีแหละ"

ไม่ว่าเนียร์จะใส่ชุดอะไรทันก็มองว่าสวยอยู่แล้ว.....*-*

"ชุดนี้ซื้อดีป่ะทัน"เนียร์ถาม

"ไหนๆ"ทันมองหาป้ายราคา

พระเจ้า1200บาท อาจถูกสำหรับหลายๆคน
แต่ไม่ใช่สำหรับทันแน่
--1200...กุเอาไปใช้ได้เปนเดือน--
--ไฮโซชิบ--
--ตรูจีบผิดเป่าวะ--
--เอาน่า คนน่ารักก็ต้องไฮโซแหละ--
ทันคิด

"ตกลงซื้อนะ"เนียร์ถามอีกรอบ

"เอ่อ...คือ"

"หืม"

"แพงไปป่าวอ่า"

"แพง??? อืม ทันว่าแพงเหรอ"

"ก็...ใช่"

เนียร์มองหน้าทันอยู่ครูหนึ่ง
--เวรๆ ตรูพูดไรผิดไปป่าววะ--
--สงสัยมองตูเปนยาจกแน่เลย--

"อืม งั้นไม่ซื้อดีกว่า โทษนะคะพี่"เนียร์บอกพนักงานขาย

"อ่า..ทามมายไม่ซื้ออ่า"ทันถามอย่างงนิดนึง

"ก็...มันก็แพงจิงๆแหละ อิอิ"

"สะงั้น"

แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากร้านไปดูของอย่างอื่นต่อ
แล้วสักครู่ทันเดินเข้าไปร้านหนังสือซึ่งอยู่ชั้น3
ซึ่งปกติร้านหนังสือจะเป็นที่โปรดของทันมาก
ไม่แปลกที่เค้าจะลุกลี้ลุกลน
เพราะร้านหนังสือที่นี่ใหญ่มาก
และเท่าที่สังเกตก็มีหลายร้านเลย

"วู้ๆ ตะลุยสังคม1000ข้อ หามานานแระ"

"เหรอ...เราไม่เคยซื้ออ่า"

"อ่านเองเหรอ"ทันถาม

"ป่าวๆ เราเรียนพิเศษอ่า"

"อืมๆ แต่บ้านเราเค้าไม่ให้เรียนวิชาแบบนี้อ่า"

"ทำไมอ่า"เนียร์ถาม

"เค้าบอกภาษาไทยเป็นภาษาบ้านเกิด"ทันตอบ

"สังคมก็ท่องจำ"ทันตอบต่อ

"อืม"

"แล้วก็นะ เค้าคงไม่มีตังให้เราเรียนเยอะๆหรอก"

"เหรอ"

"แต่เราก็ไม่เก่งเท่าเนียร์หรอก ได้ตั้ง4.00นิ"

"บ้า..ฟลุ้กหรอก"

"อืม...อ้ะ แปปนึง"

ว่าแล้วทันก็ไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่ง
--สถิติแอดมิสชั่น5ปีล่าสุด--

"อะไรอ่า"เนียร์ถาม

"คะแนนแอดมิสฯ"

"อืม แล้วเอามา'ไมอ่า"

"จะดูคะแนนของวิศวะ มจธ.หน่อย"

"เด็กวิศวะอีกแระ ทำไมผู้ชายชอบกานจิง"

"เหรอ...แล้วเนียร์อ่า อยากเข้าที่ไหน"

"ไม่รู้ดิ พ่อชอบหมอนะ แต่แม่ก็บอกหมอฟันสบายกว่า"

"เหอๆๆ"ทันยิ้มแหยงๆ

"ก็ยังไม่ได้คิดอ่า"

"อืม"

"เออนี่ เดินมา2ชม.แระ เราหิวอ่า"เนียร์บอก

"ง่ะ..."

"กินไรดีอ่าทัน"

"อะไรก็ได้"

ทันก็หิวแหละ
แต่รูปการณ์แบบนี้
เนียร์ต้องกินในห้างแน่
ปกติทันแทบจะไม่ค่อยทานข้าวนอกบ้าน
ส่วนใหญ่ก้อมากะณัทและหมา
แต่ครั้งนี้เปนเนียร์สะงั้น

"กินโออิชิราเมนละกาน"เนียร์เสนอ

"ห้ะ"

"นะๆๆ"

"ไงก้อได้"

แล้วทั้งคู่ก็ลงมาชั้น1
ทันไม่ได้คิดไรมาก
มันก็คงเหมือนอาหารตามสั่ง
ที่รู้มาคือโออิชิราเมนจ่ายตังแบบสเวนเซ่น
ทำให้เค้าคิดว่าเค้าคงไม่เปิ่นต่อหน้าเนียร์แน่
เมื่อเดินเข้ามาที่ร้าน
สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ณัท หมาและเพื่อนนั่งกินกันอยู่
--ชิบหาย มันมาทามไรวะ--ทันคิด
แล้วหมาก็เหลือบมาเหนจนได้

"ทันนี่หว่า เห้ยๆทัน"หมาตะโกนเรียก

"เออๆมีไร"ทันตอบแบบเซงไม่น้อย

"เพื่อนเหรอ"เนียร์ถาม

"อื้อ ขอตัวแปปนะ"ทันบอก

"จ้า ตามบาย อิอิ"

แล้วทันก็ตรงเข้าไปหาเพื่อน

"ไหนบอกจะไปเดอะมอลล์ไงวะ"ทันถาม

"ใครบอก ไม่เคยพูดนะเว้ย"หมาตอบ

"เออ แค่บอกอยากไปร้องเพลง"ณัทเสริม

"แต่ไม่ได้บอกว่าที่ไหน"หมาเสริมต่อ

"เออ น่าจะบอกข้าก่อน"ทันพูด

"ว่าแต่ ไม่เลวนี่เมิง"หมาพูด

"ไรวะ"ทันถามต่อ

"ก็นั่นเนียร์นี่หว่า"ณัทบอก

"เออๆๆๆ"ทันตอบ

แล้วเนียร์ก็เดินเข้ามาที่กุล่มเพื่อนๆ

"จะนั่งกะเพื่อนใช่แมะทัน"เนียร์ถาม

"ห้ะ ..เอ่อ...คือ"

"เอาเลยๆนั่งๆ"หมารีบตอบ

แล้วทั้งคู่ก็นั่งด้วยกันกับเพื่อนๆแล้วสั่งข้าวมาทาน

"คิดไงมากะมานวะเนียร์"มอสถาม

"ก็เรื่องของชั้น แกจะเจือกเพื่อ..."เนียร์ตอกกลับ

"ฮาๆๆ เจือกกะเค้าไม่วะมอส"เพเย้ย

"จ้าๆๆ กุผิดเอง"

"แล้วพวกเอ็งมาทำไรที่นี่วะ"ทันถาม

"กุมาร้องเพลง"หมาบอก

"เออ มานเลยลากพวกเรามา"เพบอก

"แล้วนึกไงมาถงที่นี่วะ"ทันถาม

"เดอะมอลล์เบื่อแระ"หมาตอบ

"เออๆๆๆ"

"เนียร์กินเยอะหว่ะ สั่งซะชุดใหญ่"ณัทแหย่เล่น

"แกหิวเว้ย"มอสเสริม

"ก็เรื่องของชั้น อิมอส แดกไปเหอะ"เนียร์ด่ากลับ

"ทำไมไม่ด่าไอ้ณัทมั่งวะ มัน้เริ่มนะเว้ย"

"ก็หมั่นไส้แกนิ"

"ฟราย โสน้าน่า กร้ากๆ"เพขำเพื่อน

ทันมองเพื่อนๆของเค้าที่แหย่เนียร์เล่น
ทันอิจฉาเล็กน้อย
เค้าก็อยากจะแสดงออกได้อย่างนั้นมั่ง
แต่ทันไม่กล้าพอ
ถ้าเป็นเพื่อนในห้องเค้าก็คงเหมือนมอส
แต่จนาดหมากะณัทยังแหย่ได้
เคาอิจฉาเล็ก

"เป็นไรอ่าทัน ไม่หิวเหรอ"เนียร์ถาม

"ป่าวนี่ ไม่มีไร"ทันรีบตอบ

"ไอ้นี้โม้"หมาสวนทันที

"อะไรเมิงวะ"ทันพูด

"แหมๆๆทามเปนเขินนะเมิง"หมาแกล้งแหย่เล่น

"เขินไรอ่า"เนียร์ถาม

"อ่าว เนียร์ไม่รู้เหรอ"ณัทถาม

"รู้เรื่องไรอ่า"

"ก็ที่ว่าทันชอบใครอ่าดิ"หมาบอก

"ห้ะ...เจงเด่ะ เราไม่รู้นะเนี่ย"เนียร์บอก

"อ่าว...ไม่รู้เรอะ"มอสถาม

"แล้วทำไมมากะทันล่ะ"เพถามต่อ

"ก็แกล้งเฉยๆ อิอิ หาคนออกค่ารถเที่ยวอ่า"เนียร์บอก

"สะงั้นนะ"เพบอก

"เห้ย พอเหอะหว่ะ"ทันพูดขึ้นมา

"555+เขินเว้ยๆ"หมาแหย่เล่น

"อ่ะๆๆเอาเบียร์ขึ้นมาได้แระ"ณัทบอก

"เมิงซื้อเบียร์ด้วยเรอะ"ทันถาม

"อะไรว้า ปกติก็แดกกานอยู่แล้ว"หมาบอก

"จิงป่ะ"เนียร์ถาม

"จะลองหน่อยป่ะละเจ้"มอสถาม

"เห้ยๆ มากไปป่าววะ"ทันเริ่มมีน้ำเสียง

"ไม่เห็นเป็นไรนี่ อ่ะๆเปิดให้ๆ"หมาบอก

"เห้ยๆ"ทันรีบห้าม

"ไม่เหนเปนไรนี่ ลองนิดน่อยน่า"เนียรบอก

ทันเซงไม่น้อย
ปกติเค้าก็ดื่มเบียร์มั่ง
แต่การมาเห็นผู้หญิงอย่างเนียร์กินเบียร์เนี่ย
เค้าไม่ชอบเท่าไหร่หรอก
ยิ่งเป็นผู้หญิงที่เค้าชอบแล้ว
ตอนนี้เค้าเริ่มโมโหเพื่อนเค้ามานิดนึงแล้ว



จากนั้นเนียร์ก็นั่งรถกลับบ้านเอง
โดยตอนแรกเนียร์กะจะกลับกับทัน
แต่ทันบอกไปว่าอยากอยู่กะเพื่อนต่อ
เนียร์เลยนั่งTAXIกลับเอง

"เสียดายหว่ะ น่าจะไปส่ง"หมาบอก

"หน้าตอนเมานี่น่ารักใช้ได้นะ"เพบอก

"ไม่แน่เมิงไปอาจจะมีอะไรก็ได้นะเว้ย"ณัทพูด

ทันรีบหันมาเขม็งใส่เพื่อน
แล้วหมาก็พูดขึ้นว่า

"เป็นกุถ้าไปส่งละก็ไม่เหลือหรอก"หมาบอก

ทันใดนั้นทันรีบหันมากระชากคอเสื้อหมาทันทีซึ่งทั้งหมดยังอยู่กลางห้าง

"เห้ยๆเป็นไรวะ"หมาถาม

"เมิงพูดเกินไปแล้วนะเว้ย"ทันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบที่แฝงไว้วยความโมโห

"เห้ยๆๆ หมามันก็ล้อเล่นน่า"เพรีบห้าม

"สัด...มันจะล้อเล่นไรให้มานรู้มั่งดิ"

"เออๆๆพวกเมิงก็...พอๆๆ"ณัทเข้ามาห้าม

ทันปล่อยคอเสื้อหมาลงมา

"กุกลับแระ"

แล้วทันก็รีบเดินออกจากห้างโดยไม่รอเพื่อนเลย
ทันโมโหหมามากวันนี้
ไม่ว่าจะเป็นการชวนเนียร์ดื่มเบียร์
พยายามจะบอกความลับของเค้าให้เนียร์รู้
เป็นใครก็โมโห
โดยเฉพาะกับคำพูดสุดท้าย
ทันแทบจะลืมความเป็นเพื่อนไปเลยเค้ารีบกลับบ้าน
พร้อมกับอารมณ์ที่มากมายในวันนี้
โดยเค้าลืมเสียดายเรื่องที่เค้าไม่ได้ไปส่งเนียร์ให้ถึงที่.....