คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BREAK UP
( 9 เดือนก่อน )
ครอคโคไดล์ปรายตามองร่างสูงที่ในตอนนี้กำลังก้มลงแทบฝ่าเท้าเขา
" ไม่เอาน่า ครอคจัง . . . พูดเล่นใช่มั้ย ? " โดฟลามิงโก้เงยหน้าเปรอะน้ำตาขึ้นมอง ดวงตาสีอความารีนที่เคยฉายแววขี้เล่นในตอนนี้เหลือแต่เพียงแววตาโศกเศร้าและอาลัย
" อืม ชั้นพูดจริงคราวนี้ ชั้นเบื่อนิสัยกะล่อนของแกเต็มทนละ งานเดรสโรซ่ายุ่งแสนยุ่ง ทำไมน้อทำไม ถึงมีสาวแทกแกในไอจีตลอด ฮึ คิดว่าชั้นเป็นควายเรอะ " ครอคโคไดล์โต้กลับด้วยสีหน้าเย็นชา ฝนเริ่มตกลงมาปรอยๆ
" คือ . . . นั่นมันเพื่อน ! นายไม่เข้าใจเหรอ !? " ร่างสูงกอดขาครอคโคไดล์แน่น แต่อีกคนไม่เล่นด้วยเหมือนทุกที
" เพื่อน .... อืม " ชายหนุ่มพยักหน้า สะบัดขาออกจากอ้อมแขนของโดฟลามิงโก้ หมุนตัวแล้วก้าวฉับๆหนีไปอย่างไม่ใยดี ทิ้งให้คนผมทองนั่งร้องไห้อยู่กลางฝนที่ตกพรำคนเดียว
( ปัจจุบัน )
โดฟลามิงโก้ขยี้ตาน้อยๆ แขนยาวเอื้อมไปพยายามควานหาคนตัวเล็กกว่า แต่เขากลับเจอเพียงความว่างเปล่า นานแค่ไหนแล้วนะที่ครอคโคไดล์จากเขาไป มันเหมือนว่าจะเป็นศตวรรษแล้วที่เขากับครอคโคไดล์เลิกกัน ดวงตาสีฟ้าลืมขึ้นพลางถอนหายใจ คนตัวใหญ่พลิกไปนอนตะแคง กอดตุ๊กตาจระเข้ที่ครอคโคไดล์เคยให้ไว้เป็นของขวัญวันเกิด
" กลับมาสิ . . . ชั้นอยู่ไม่ได้หรอกนะ one night stand ชั้นก็ไม่เอาอ่ะ ..... " ชายหนุ่มพึมพำ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูสีดำ หน้าจอล็อคยังคงเป็นรูปเดิม ตอนแอบถ่ายไอ้เข้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ไม่ว่าจะเป็นรองเท้าแตะ . . . ก็ยังมี 2 คู่ แปรงสีฟัน 2 ด้าม หมอนหนุนก็มี 4 ใบ เขาไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลยหลังจาก ' คนรัก ' ทิ้งเขาไป
ไม่ใช่ว่าโดฟลามิงโก้จะเถียงว่าตัวเองไม่ผิดนะ แต่ว่าเขาก็ไม่คิดเหมือนกันว่าครอคโคไดล์จะเล่นเอาจริง เพราะทุกๆครั้งก็ปล่อยผ่านไป จริงอยู่เขานอกใจ แต่เขาก็ไม่ได้ไปแอบรักคนอื่น มันก็แค่ one night stand ทั่วไปเอง
แต่ก็นั่นแหละ . . . เขาก็ผิดจริงๆ ไม่ใช่ผิดเรื่องนอกใจ แต่ผิดเรื่องคำสัญญาต่างหาก ทั้งที่รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ไปยุ่งกับใคร แค่สามวัน ยังไงเขาก็ทนได้ แต่สุดท้ายก็ไปหาเรื่องเขมือบสาวๆจนได้ เพราะงี้ไงล่ะ ครอคโคไดล์ถึงอารมณ์เสีย
( ALABASTA , THE WHITE BAR)
บาร์หรูใจกลางทะเลทรายในยามนี้ แน่นขนัดไปด้วยผู้คนจากที่ต่างๆ ครอคโคไดล์ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขายืนอยู่หน้า
ประตูบานใหญ่ ในโอเวอร์โค้ทสีดำตัวหรูมีก้อนกลมๆอยู่
ชายหนุ่มก้มลงมองนาฬิกา
ก่อนจะเจอใบหน้ายิ้มแฉ่งของชายคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่าเขาสิบปีถ้วน
คนผมขาวอมฟ้ากำลังมุดอยู่ในเสื้อคลุมสีดำที่ครอคโคไดล์สวมไว้
“ เลิกทำตัวเป็นเด็กซะทีสิ
ตัวโตจะตายอยู่ละ ” ครอคโคไดล์บ่นเอือมๆ แต่คนในเสื้อคลุมก็กระตุกยิ้มที่มุมปากพลางค่อยๆก้าวออกมา
“ ช่วยไม่ได้
ก็เสื้อแกมันอุ่นนี่นา ”
พลางหยิบซิการ์ขึ้นมาจ่อปลายไปที่อีกฝั่งของครอคไดล์ผู้กำลังส่ายหัวให้อยู่
ก่อนจะผละออกไปลิ้มรสควัน
“ สโมคเกอร์
. . . นายนี่มัน ” ครอคโคไดล์พยายามที่จะไม่หลุดหัวเราะ
ร่างสูงกว่าขยี้ผมสีสวยนั่นเล่นอย่างเอ็นดูก่อนจะลากกึ่งจูงคนอายุน้อยกว่าเข้าไปในบาร์หรู
“ ชั้นไม่ดื่มไม่ได้จริงดิ? ”
สโมคเกอร์มุ่ยหน้าถามเจ้าจระเข้ที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่ข้างๆ
แก้วเหล้าคอกเทลสีสวยวางอยู่บนเคานท์เตอร์หินอ่อน
“ ม่ายด้ายยยยยยยย ชั้นอยากรู้ว่าแกคออ่อนมั้ย ”
“ อยากรู้ไปเพื่ออะไรอ่ะ . . . ”
ชายหนุ่มถอนหายใจ แต่สุดท้ายเขาก็ยอม มือกร้านจากการจับอาวุธหยิบคอแก้วขึ้นมาจิบ หน้าหล่อเหยเกจากรถชาติ
“ เผื่อมอมเหล้ามั้ง ” อีกคนตอบกลับมายิ้มๆ
ทำเอาสโมคเกอร์ตาโต จ้องคนรักใหม่อย่างไม่เชื่อใจ
“ มันไม่ดีนะ ” ทหารเรือหนุ่มขมวดคิ้ว ครอคโคไดล์ยิ้มน้อยๆ ก่อนที่ดวงตาสีอำพันจะหรี่ลง
" เกิดอะไรขึ้นเหรอ " สโมคเกอร์สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลง ก่อนจะตบหน้าอีกคนเบาๆเมื่อเจ้าจระเข้ไม่ยอมตอบ
" ไปกันเถอะ "
( 20 % )
ความคิดเห็น