คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP 01 : Pilot
EP 01 : Pilot
CHECK IN : ลิโด้, สยาม
“พี่ครับเอา B9,10 เนี่ยครับ”
“ค่ะทั้งหมด 360 นะคะ แต่ถ้ามีบัตรนักเรียนมา ตอนนี้ลด ได้อีกที่นั่งละ 50 บาทนะคะ”
“โบ้ท เอาบัตรนักเรียนมึงมาดิ้” ผมหันไปหาเพื่อนสนิทตัวแสบ ที่กำลังยืนจิ้มไลน์ อย่างไม่สนใจโลก
“อาราย มึงก็ใช้บัตรมึงดิ” มันยังคงไม่เงยหน้ามามองผม
“บัตรกูไม่หล่อ กูอาย เร็วๆ” ผมแอบเหลือบมองพี่สาวคนขายตัวที่ตอนนี้แอบอมยิ้มนิดๆ เพราะถ้าไม่รวมนิสัยกากๆ ของมัน ไอ้เชี่ยโบ้ทเนี่ยถือว่าหล่อเลยครับ สูง ขาว ตี๋
“อ่ะ” มันส่งให้แต่โดยดีครับ แหมๆๆ ให้ง่ายเชียวนะมึง หลงตัวเองสาดดๆ
“นี่ค่ะ ทั้งหมด 260 บาทนะคะ”
“ขอบคุณค้าบ!!!” ผมรับตั๋วหนังเรื่อง Argo รอบสี่โมงสิบนาทีมา
Argo จริงๆ ผมไม่ได้อยากดูเรื่องนี้ซักเท่าไหร่ แต่ไอ้โบ้ทมันขอร้องแกมบังคับให้ผมมาดูเป็นเพื่อน (ทำไมว้ะ) แฟนมึงก็มีทำไมไม่ไปดูกับเค้าว้ะ
เราสองคนเดินออกจากช่องซื้อตั๋ว แล้วผมก็ยื่นบัตรนักเรียนคืนมันไป แต่มันยังคงไม่เงยหน้าจากไลน์อยู่ดี ไอ้เชี่ย มึงคุยกับกูบ้างก็ได้นะ ผมหันไปเอาตั๋วหนังตีเหม่งมัน
“ไอ้เปากูขอโทษหว่ะ” มันเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าหง๋อย “อะไรว้ะ!?” ผมหันไปเจอมันทำตาอ้อนกระพริบตาปริบๆ แบบน่าถีบมากๆ ผมชิงโวยวายซะก่อน เพราะอาการอย่างงี้ แม่ง!! จะชิ่งกูชัว “ไอ้เชี่ยโบ้ท สัสไม่ต้องเลย มึงลากกูออกมา.....”
“กูขอโทษ เนี่ยแม่กูตาม” มันรีบตัดบท “แม่มึงเล่นไลน์ ด้วยเหรอสัส ไอ้เชี่ยโบ้ทมึงอ่ะ!!” เถียงกับแม่งไม่ทันหรอกครับไอ้เชี่ยนี่ “กูขอโทษ ด่วนจริงๆ ไปแระ เดี๋ยวกูโทรหา” พูดจบแม่งไม่ฟังอะไรแล้วครับ วิ่งหางจุกตูดไปเลย
ไอ้โบ้ทกับผมเรียนห้องเดียวกันมาตลอดตั้งแต่ป.1 เลยพอจะเหมารวมไปมั่วๆ ว่ามันคือเพื่อนสนิทผม ตอนผมไปแลกเปลี่ยนก็มีมันนี่แหละครับที่ Skype คุยกันเรื่อยๆ ส่วนมากมันแค่ฝากผมซื้อของ แต่มันก็ช่วยให้ผมไม่เหงา
อ่าว!! เอาไงล่ะทีนี่ เดื่อร้อนผมต้องหาเหยื่อใหม่ แต่ “เห้ยกลับมาแล้วเหรอว้ะ วันนี้ไม่ได้หว่ะ” กลายเป็นวลีฮิตติดชาร์ทขึ้นมาทันทีทำไมว้ะ เปิดเทอมอีกตั้ง 2 วัน
โทรหาไอ้เอดีกว่า เพื่อนผมสมัยม.ต้นครับ โทรหามันทีไร มันอยู่สยามแบบ 9 ใน 10 จนผมหลงคิดว่ามันมีบ้านอยู่ในจุฬาฯ
“เป็นเหี้ยไร อยากได้หนังโป๊เอเชียเหรอสาดดดด ลงทุนโทรทางไกลมาเลยนะมึง” นี่พวกมึงทักกูดีๆ ไม่ได้เลยนะ แล้วอีกอย่างมึงนี่โง่เหมือนเดิม กูใช้เบอร์ไทยโทรหามึงนะได้ข่าว
“ไกลเหี้ยไร วันนี้มาสยามป่าว!?” คุยกับไอ้พวกนี้ต้องรีบเข้าประเด็นไม่งั้นมันจะพาไปออกทะเลแปซิฟิค “วันนี้ไม่ได้ไปหว่ะ จะเปิดเทอม แม่กูด่า” นี่คือคำตอบจากไอ้เอที่แม่งมาสยาม 9 ใน 10 ผมเริ่มถอดใจ เพราะถึงขนาดไอ้เอไม่มา ตามหาคนอื่นๆ คงจะยาก
“แล้วมึงเรียนห้องไหน”
“ห้อง 4 หว่ะ” ผมตอบกลับไปอย่างเซ็งๆ
“ห้องเดียวกับไอ้โบ้ทดิ ?”
“อืม แม่งลากกูมาดูหนัง แต่ตอนนี้แม่งชิ่งไปแระ”
“ช่วงนี้แม่งติดเด็ก” นั่นไงไอ้ห่า แม่ ของมึงนี้คือ แฟน จริง
เออแม่ง!! ดูคนเดียวก็ได้ว้ะ แต่ไอ้สยามเนี่ยยามไร้เพื่อนมันเหงาโคดอ่ะครับ ไอ้เชี่ยโบ้ททททท อ้ากกกกก ขอด่าแม่งอีกที
ไปตากแอร์ในพารากอนดีกว่า หนังจากไปเดินเตร่อยู่ในร้านหนังสือ แต่ โห้ๆๆ คนเยอะโคด อึดอัดๆ ไปๆ มาๆ เสือกหนาวขึ้นมาอีก ผมนึกขึ้นได้ว่าที่นี่มีที่นั่งพักตรงลานจอดรถ จำได้ว่าลมเย็นดี ไปนั่งชิวฟังเพลงตรงนั้นดีกว่า
ผมเดินออกจากตู้แช่ปลา ไปก็พบกับที่ที่พารากอนจัดไว้ให้เหล่าสิงห์อมควันใช้สูบบุหรี่ แต่ผมคิดว่ามันเป็นที่วิวดีพอสมควร นี่ก็อีกชั่วโมงนึงหนังก็จะเข้าแล้ว ชิวอยู่ตรงนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมจัดแจง พลางยัดหูฟังใส่หูแล้ว หาเพลง We are young!! ของ FUN. แล้วเปิดเสียงดังสุด เพราะช่วงกลองมันเร้า
Tonight!!! We are young. So let set the world on fire. We can burn brighter. Than the sunnnnnnn!!!!!
ระหว่างที่กำลังอิน ผมเหลือบไปเห็นเงาของร่างสูงโปร่ง 2 ร่างพาดมาตามทางของแดด พอเงยหน้าขึ้นก็พบกับเด็กชาย 2 คนยืนมองหน้าผมอยู่
ดูจากความเกรียนแล้วผมว่าน่าจะยังเรียนม.ต้น
ไอ้ 2 คนนั้น คนนึงใส่เสื้อยืดตัวยาวสีเสื้อเขียว ส่วนอีกคนใส่เซิ้ตยีนส์สีอ่อน กับเลกกิ้งยี่ห้อ Cheap Monday (พวกผมเรียกกางเกงยีนส์ที่มันฟิตเกินงามว่าเลกกิ้งครับ)
ไอ้เกรียนเสื้อเขียวมันขยับปากเหมือนมันกำลังพูดกับผม “$#^#$%^#$#@#$” อะไรว้ะ เห้ยเดี๋ยว กูไม่ได้ยิน
ผมดึงหูฟังออกจากนั้น จากนั้นก็ส่งสายตาเอ๋อตามสไตล์ผมกลับไป (จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจแต่มันเอ๋อเองอ่ะครับ)“ครับ!?” ผมตอบกกลับไป แต่สิ่งที่ได้ยินมันพูดกลับมาคือ
“นายๆ ขอบุหรี่หน่อยดิ”
เอาไงดีไอ้เปา หน้ากูเหมือนเด็กเชี่ยเหรอว้ะ หน้าผมเด็กเรียน (เก่ง) จะตายห่า “ไม่มี ผมไม่ดูดบุหรี่” ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูรูปการไอ้ 2 เกรียนนี่พร้อมหาเรื่องตรูแน่ๆ
“แล้วมานั่งตรงนี้ทำเชี่ยไรครับแว่น” ไอ้เสื้อเขียวสวนกลับมา ผมได้แต่มองหน้ามันทั้ง 2 ตัวแล้วกระพริบตาปริบๆ
แต่เห้ย!!! “แล้วมานั่งตรงนี้ทำเชี่ยไรครับแว่น”!? เอาแล้วไงท่านผู้ชมมีเรื่องชัวๆ แต่สุภาพบุรุษอย่างผมไม่ชอบมีเรื่องกับใครครับ อิอิ ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับเก็บหูฟังเข้ากระเป๋า ตั้งใจว่าจะเดินกลับเข้าไปในห้างไม่สนใจพวกแม่ง
“อ้าวเห้ย ทำไมไม่ตอบว้ะ!?” เสื้อยีนส์เดินเข้ามาดึงไหล่ผมเพื่อให้หันกลับไป มากไปแระน้อง เล่นมาโดนเนื้อโดนตัวงี้ ขึ้นเลยครับ
“นั่งให้ เชี่ย ถามไงครับ” ผมสะบัดมือของไอ้เด็กเวรนั่นออก
“ปากดี นะมึง!!” ไอ้เสื้อเขียวทำท่าจะพุ่งเข้ามาชกผม ด้วยความตกใจผมเลยยกเท้าขึ้นถีบที่เขี่ยบุหรี่สีเงินตรงหน้า พร้อมกับพักที่อกของไอ้เสื้อยีนส์อย่างแรง
ฮาๆๆ นอกจากผมจะหล่อแล้วยังแข็งแรง ฮาๆๆ ไอ้เสื้อเขียวล้มลงไปพร้อมๆ กับที่เขี่ยก้นและขี้บุหรี่ฟุ้งเข้าตาทำเอาน้องมันโวยวายลั่น ส่วนไอ้เสื้อยีนส์ก็ล้มลงไปตามๆ กัน
“เห้ย!!!!? อะไรกันว้ะ!?” เสียงตะโกนดังมาจากด้านหลังผม
ผมหันกลับไปตามต้นเสียง พบกับกลุ่มเด็กคละวัยชายหญิงอีกหลายคน (ผมเพิ่งรู้ครับ ว่าเค้าเรียกพวกนี้ว่าเด็กแก้งค์)
“ไอ้เชี่ย!? แว่นเนี่ยพี่ มันหาเรื่องพวกผม” ไอ้เสื้อเชิ้ตพูดขึ้น เห้ยมึงอย่ากลับคำสิว้ะ ตะกี้มึงยังเก่งกะอยู่เลย ส่วนอีเสื้อเขียวมันไม่ได้เที่ยวหาเรื่องชาวบ้านอย่างเดียวนะครับ เล่นละครเก่งอีก อยู่ดีๆ ก็ร้องโอยๆ สำออยขึ้นมา
ผมหันกับไปที่กลุ่มเด็กแก้งค์ (มึงมากันเยอะขนาดนี้ทำไมไม่บอกกูก่อน ว้ะไอ้ห่..... (+o+)! ) ที่ตอนนี้สายตาทุกคู่กระจายรังสีอำมหิตมาที่ผม จนขนแทบจะไหม้
“ไอ้เชี่ยแว่นนี่แม่งเด็ก แฟร้งค์ พี่” ไอ้ยักษ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังลั่นขึ้น (แฟร้งค์!? แฟร้งเก้นสะตาย? แฟร้งฟราย? อะไรว้ะ ไม่รู้จริ้งๆ) ซวยแล้วกู เห้ย!!! มึงช่วยดูหน้ากูดีๆ ก่อน กูเรียบร้อยนะคร้าบ แล้ววันนี้มันคือวันซวยอะไรกันนักว่า ก่อนออกจากบ้านจิ้งจกก็ไม่ได้ทัก โดนเพื่อนทิ้งยังไม่พอ 100 วัน 1,000 ปีไม่เคยจะมีเรื่อง อยู่ดีมาหาว่ากูอยู่แก้งค์ อะไรนะ โว้ะ!!!!
บรรยายชักอึมครึมขึ้นเรื่อยๆ ไงล่ะไอ้เปา ซ่านัก (แต่ผมไม่ได้เป็นคนหาเรื่องนะเฟ้ย!!!) แต่ด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ เอาว้ะ>>>>>!!! เกียหมาสิครับ ไม่ต้องคิดแล้วครับ โกยเถอะเปา
“ไอ้เชี่ยแว่น สัส” โอ้ย พวกมึงไม่ต้องตะโกนหรอก แค่นี้กูก็เสียขวัญจะแย่ ผมวิ่งเลาะขึ้นไปชั้นบนด้วยทางวนรถ เนื่องจากว่าวันนี้วันเสาร์ เลยทำให้รถเยอะพอสมควร จากนั้นรีบตัดเข้าขาว ปาดเข้าซ้าย 5555 เอาจริงๆ จำไม่ได้หรอกครับว่าวิ่งไปทางไหนเอาแค่วิ่งไปก่อน
เอี๊ยด!!!!?? ปรี้ด!!!!!
หนึ่งในกลุ่มนั้นมันวิ่งปาดหน้า civic สีดำคันสวยเบรกเสียงดังลั่น โครม!!! เนื่องจากว่าด้วยความที่มันเป็นทางลาดลงครับ พอคันหน้าเบรกตัวโก่งขนาดนี้ เรียนร้อย civic โดนชนท้ายตามระเบียบ
เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ มันช่วยซื้อเวลาให้ผมอีกนิด พวกนั้นมันโดนพี่เจ้าของรถกับคันที่ชนท้ายสวดยับ แต่เพื่อความปลอดภัย กูโกยต่ออีกนิดน่าจะดีกว่า
ผมวิ่งตัดไปที่ทางออกอีกฝั่ง เพื่อที่จะได้ใกล้กับลิโด้ ผมวิ่งไปก้มดูนาฬิกาไป เห้ยอีกครึ่งชั่วโมงหนังก็เข้าแล้ว รอดตายแล้วกู แต่
โอ้ย!! “โครม!!!!”
ในชั่วพริบตาพื้นถนนสีเทาของลานจอดรถก็พุ่งเข้ามาเกือบชนเข้ากับหน้าผม ผมใช้ทักษะวิชายืดหยุ่นขั้นเมพเก็บคองอเข่าในขณะที่ร่างสูงอีกร่างนึง เซถอยหลังไป 2-3 ก้าว (กูชนตั้งแรง แค่เซเองเหรอว้ะ!?)
ผมพยายามยันตัวขึ้นด้วยแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่แต่มันทำได้แค่ใช้มือทั้ง 2 ยันตัวขึ้น ด้วยความเหนื่อยผมไม่มีแรงแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองว่าผมชนเข้ากับอะไร
พื้นถนนสีเทาๆ ที่ผมทิ้งสายตามองอยู่ ก็มีรองเท้า New Balance สีน้ำเงินเดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านหน้าผม
“ขอ.....ขอโท........”
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับร่างสูงหน้าหล่อทอดสายตาลงมามาที่ผม ดูผ่านๆ ไม่น่าจะเป็นพวกเดียวกับที่ล่าผมอยู่ แต่ถ้าใช่ ดวงกูคงกุดจริงๆ “เป็นไรป่าว นาย!?”
แต่คำว่า “เป็นไรป่าว นาย” ทำให้ผมอุ่นใจ ว่าไม่ใช่พวกนั้นแน่นอน (ไอ้โง่ ถ้าใช่ก็คือมันน่ะยังไม่รู้น่าเส่!!!! ไอ้เปานอกจากเตี้ยแล้วยังโง่ๆ แบบโง่มากๆ อีกนะมึงเนี่ย)
ผมเงยหน้ามองที่ร่างสูง เจ้าของทรงผมรองทรง คิวเข้มหนาได้ทรงรับกับดวงตากลมโต และริมฝีปากแดงตัดกับแก้มสีขาวใส พูดง่ายๆ คือรวมๆ แล้วแม่งหล่อมาก (แต่น้อยกว่าผม อี้........)
“เห้ย!!! แม่งอยู่ทางนี้”
ไอ้ห่าไมมึงวิ่งกันเร็วจังว้ะ แต่ผมไม่ไหวแล้วครับเอาว้ะ ไม่ตายหรอก ไม่หนีต่อแล้ว ผมเลยพลิกตัวจากท่าขุกเข่ามานั่งรอพวกมันไปเลยดีกว่า
แต่จู่ๆ ผ่ามือหนักๆ ก็กดลงบนไหล่ของผม จากนั้นทั้งห้านิ้วนั้นก็ขยุ้มเสื้อแล้วดึงผมขึ้นมา ผมลุกตามแรงนั้นอย่างง่ายดาย ไหนๆ ก็ทำท่าจะช่วยแล้ว ยืมไหล่หน่อยแล้วกันนะนาย ผมใช้มือกดลงบนไหล่ของร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเพื่อช่วยในการพยุงตัว เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“พวกมึง!!! แม่งเรียกพวกหว่ะ” เห้ย!!! ไอ้หล่อนี่ไม่เกี่ยว
เหว๋อคับ เหว๋อ ไม่ว่านายจะเป็นใคร ผมขอโทษนะเว่ย ซวยไปกับกูเลย ผมไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าไปมอง แต่จู่ๆ ผ่ามืออุ่นๆ ก็รวบมาที่ข้อมือผม แล้วดึงผมหนีจากจุดที่เรายืนอยู่
“เชี่ย!!! ไปเร็ว” ร่างสูงสบถออกมาพร้อมกับลากผมให้วิ่งตาม ทำไมผมถึงรู้สึกไว้ใจไอ้คนที่ผมไม่รู้จักที่วิ่งนำอยู่ข้างหน้า เอาว้ะมึงจะพากูไปฆ่าแบบซ้อนแผน ค่อยว่ากันอีกที.....
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หวัดดีค้าบ!!!!!
ไอ้เปานะไอ้เปา ช่างหาเรื่องจริงๆนะแกเนี่ย
แล้วนี่ยังจะไปพ่วงเอาหนุ่มนิรนามสุดหล่อซวยไปด้วย
สองหนุ่มจะรอดปลอดภัยไหมน๊า..........เอาใจช่วยหนุ่มๆ กันนะครับ
อ่อๆ สำหรับคนที่อ่านๆ ไปบ้างแล้ว ผมขออนุญาตแก้ไขเนื้อเรื่องนิดหน่อยนะครับ เพื่อความมันส์
แต่ว่าใจความหลักเหมือนเดิมทุกประการค้าบ!!!
ความคิดเห็น