คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP 05 : Seriouly?
EP 05 : Seriouly?
โอ้ย!!!! พวกมึงช่วยเขียนเร็วๆ ได้หม้ายยยยย.....กูจักกะจี้
“อย่าดิ้นสิว้ะ! เดี๋ยวเบี้ยว” ไอ้โบ้ทดุผมระหว่างที่มันกำลังฝนปากกาเคมีลงบนหน้าอกซ้ายของผมอย่างเมามัน (ถ้ากูแพ้ผื่นขึ้น กูจะแจ้งตำรวจ) ไอ้เชี่ยโบ้ท กูก็คนนะเว่ย พวกมึงเล่นเอาปากกามาระบายสีบนตัวกู จะไม่ให้จักกะจี้เลยไง?
“ไอ้บ้า.....มึงอ้า....” ไอ้เดียร์โวยวายเพราะไอ้บ้าละเลงสีไปโดนแมงมุมที่มันวาดไว้รอบสะดือ “มึงแม่งแดกที่คนอื่น” ไอ้เดียร์ยังคงโวยวายต่อ คนที่ต้องโวยวายนี้คือกูนะ ได้ข่าว
“เจ! แมงมุมมึงอ่ะใหญ่ไป กูต้องระบายให้เต็ม เดี๋ยวแม่งไม่เหมือน” ไอ้เชี่ยบ้าใช่สีเขียวละเลงตัวผมแล้วบอกว่าแม่งวาดรูป The hulk
ส่วนไอ้เจ พุก และไอ้น้องกอล์ฟ พวกมันลุมกันอยู่ที่ไหล่ผมกำลังประดิษฐ์ตราโล่โรงเรียน
“ไอ้เชี่ย มึงปล่อยกูได้ยัง หายใจไม่ออก” หายใจไม่ออกจริงๆ ครับ เล่นปล้ำกันขนาดนี้ให้เปิดแอร์ให้ติดลบ ยังไงเหงื่อก็ออก “เออ แม่งไม่หนุกและ” และแล้วไอ้บ้ามันก็ปล่อยแขนข้างขวาผมเป็นอิสระ พอไอ้พวกที่เหลือเห็น มันก็เริ่มคลายมือออก เหลือแต่ไอ้เจที่มันยังสาละวนตัดเส้นแมงมุมของแม่งอยู่
ได้ทีผมเลยเอื้อมมือไปโบกหัวมันซะหนึ่งป้าบ “โอ้ย!!!! เชี่ย!! ใครหลุดว้ะ” ไอ้เจโวยวาย และด้วยความที่ชมรมผม (ของพวกแม่ง) รักกันซะเหลือเกิน ทุกตัวเลยชี้นิ้วไปที่ไอ้บ้าโดยพร้อมเพรียง
ไอ้บ้ามันไวครับ มันลุกขึ้นวิ่งไปหยิบไม้กวาดมาทำท่าจะสู้ “มึงมาให้กูโบกคืนเลยสัส” ไอ้เจวิ่งตามไป เห็นพวกมันเล่นกันแบบนี้ แล้วผมยิ่งเริ่มรู้สึกว่าผมคิดผิด
ผมลุกขึ้นนั่งหอบตัวโยน พร้อมกับสำรวจจิตรกรรมผิวหนัง หน้าออกข้างซ้ายเป็นรอยแดงๆ พอจะเข้าใจได้ว่าเป็นรูปหัวใจฝีมือไอ้โบ้ท ส่วนหน้าอกอีกข้างเป็นรอยขีดๆ สีเขียวๆ The Hulk ของไอ้เชี่ยบ้า รอยดำๆ บนหน้าท้องของไอ้เจ กูมันเหมือนเงาะมากกว่าแมงมุมหว่ะ ส่วนงานชิ้นเอกของไอ้สามตัวดูดีที่สุด จนไอ้เดียร์ขอถ่ายรูปลง IG อย่าให้เห็นหน้ากูนะมึง
ผมกำลังดึงเสื้อที่กองอยู่ที่เอวขึ้นมาสวมที่ไหล่ “เห้ยเดี๋ยว ไอ้พีทยังไม่ได้เขียนเลย!!” ไอ้เชี่ยโบ้ทตัวดีคว้าคอเสื้อผมไว้อีกครั้ง
เจ้าตัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม เดินเข้ามานั่งย่องๆ ตรงหน้าจ้องเข้ามาในตาผมพร้อมกับยิ้มกว้าง “ก็พวกมึงละเลงซะเต็มแล้ว ให้กูไปเขียนตรงไหน เขียนหน้าผากได้ป้ะ” พูดกับกูได้ด้วยเหรอว้ะ ที่ตอนกูทักเมื่อเช้า เห็นมึงพูดได้แค่ อือ
“เฮ้ยช่วยกูด้วย!!” เสียงไอ้เจตะโกนทำให้ผมละสายตาจากพีท ตอนนี้ไอ้เจกำลังโดนไอ้บ้าเอาปากเขียนหน้าครับ ส่วนไอ้เจใช้มือยันไว้เหมือนเวลาพระเอกในหนังกำลังจะโดนตัวร้ายแทง ไอ้เชี่ยโบ้ทหัวเราะชอบใจใหญ่
พีทลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมไปด้านหลัง ผมรู้สึกได้ว่ามันแบะคอเสื้อผมออก ความรู้สึกต่อมาคือมีหัวปากกาเคมีกำลังขีดๆ เขียนๆ อะไรบนท้ายทอยผม
พอเขียนเสร็จมันก็ตบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดินไปค้นอะไรไม่รู้ในตู้ที่หลังห้อง ส่วนผมต้องรีบติดกระดุมเสื้อก่อนที่ไอ้พวกเวรมันจะเล่นพิเรนทร์อีก
ระหว่างที่ไอ้พวกบ้า กำลังวิ่งล่ากัน “อ่ะ” พีทหยิบพลาสเตอร์ติดแผลออกจากกล่องยายื่นใส่หน้าผม แล้วเสมองไปทางอื่น พอเห็นพลาสเตอร์เท่านั้นแหละครับ เจ็บจี้ดขึ้นมาทันที ก็ไอ้แผลที่แขนมันยังคงไม่หายดี แล้วเจอพวกแม่งทำซูเพรคอีก แผลเลยเปิดนิดหน่อย
“อือ” ผมพยักหน้ารับ แล้วแกะพลาสเตอร์เพื่อจะติดแผล
“GB ครับ” ไอ้โบ้ทมึงโผล่มาจากไหนว้ะ ตะกี้ยังเห็นไล่ถีบไอ้บ้า แล้วดูมึงทำหน้าทำตา ยิ้มเชี่ยไร กูล่ะเกลียดหน้ามึงจริงๆ
“เออ” ผมตอบไปลอยๆ “โอ้ย!!!!” ตบหัวกูอีก “อะไรว้ะ” ผมหันไปอย่างเคืองๆ “เป็นเบ้ก็พูดให้มันเพราะๆ สัดดด” มันลูบหัวผมเหมือนสอนเด็ก ผมส่งสายตาอำมหิตไป มันก็ทำตาขวางกลับมา เออกูยอมมึงก็ได้ “ครับ”
“งานแรกของมึงคือช่วยกูล้อคไอ้พีท”
“เห้ยไม่เอา กูไม่สนิท” ผมพยายามบ่ายเบี่ยง แต่มันทำเสียงเข้มใส่ “มึงมีสิทธิเถียง?” อย่าให้มึงพลาดนะไอ้ห่า กูจะจับมึงแก้ผ้าระบายสีตัวมึงแล้วเอาเสื้อมึงไปเผา
“แล้วทำไมต้องแกล้งมันว้ะ” ผมถามกับไปขณะที่รอไอ้พีทเผลอ “ก็แม่งสปอย Argo ” ไอ้เชี่ยนี่แค้นฝังหุ่น ผมหันไปมองหน้ามันพร้อมกับ 2 คิ้วที่กำลังผูกกันเป็นโบว์
“กูแข่งกัน ใครแพ้ Pizza 10 ถาด” อ่อมึงเล่นกันอย่างงี้ “แต่กูว่าแม่งมีกิ้กแน่นอน ที่วันเสาร์มันหายไป แพรยังไม่หายโกรธ ซวยกูกับกิ้ฟท์เลยแม่ง ใครว้ะ กูก็ไม่เห็นมันคุย........” พอมันพูดเรื่องวันนั้นขึ้นมา มันเหมือนมีก้อนอะไรไม่รู้มาจุกอยู่ที่คอ
ในระหว่างที่ผมเข้าโหมดเอ๋ออยู่ “เอ้ย!!! ไปเร็ว” ไอ้โบ้ทตบไหล่ผมให้สัญญาณ แล้วเดินรี่เข้าไปหาไอ้พีทที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟา ข้างๆ บอร์ดแปะรูป
ผมเดินตามหลังมันไป ไอ้โบ้ทกระโดดขึ้นไปขี่คอพีทบนโซฟา แล้วส่งสายให้ผมเข้าไปช่วยมันล๊อค
กูไม่ไปหรอก ฮาๆๆ
พีทรู้ทันพลิกตัวไอ้โบ้ททุ่มลงบนโซฟา จากนั้นก็ลากมันลงมาที่พื้น ถึงคราวกรรมตามสนองเพื่อนๆ และน้องทุกคนในชมรมได้แก่ ผม ไอ้บ้า ไอ้เดียร์สุดหล่อ ไอ้เจ(แปน) ไอ้พุก และน้องกอล์ฟ ต่างพุ่งเข้าไปช่วย ไอ้ “พีท”
>>>>>>>>>>>>>>>>>
Check in : BTS Chidlom ไปคิงคอง T-T!
พอพวกผมทั้ง 8 คนมาถึงสถานีชิดลม ไอ้โบ้ทกับไอ้บ้าจากที่ดูลิงๆ ก็เก๊กขึ้นมาซะงั้น สาเหตุที่มันทำตัวเป็นผู้เป็นคนคือโรงเรียนหญิงล้วน ที่ตั้งอยู่บริเวณนั้น
เพราะไอ้เจกับไอ้พุกมันรีบหนีเซอร์ออกมาเพราะกลัวโดนตัดผม เลยทำให้พวกผมมาถึงก่อนเวลาที่จะได้โต๊ะ สุดท้ายเลยแยกเป็น 2 ฝูง เออดี.... พีทมึงไปฝูงไหนกูจะไม่ไปฝูงนั้น
ฝูงแรกมันจะไปดูรองเท้าที่เซนทรัลชิดลม ส่วนที่เหลือจะไปนั่งเก๊กดูสาวที่ Haagen-Dazs สาขาหน้าโรงแรม Renaissance
“พีทมึงไปดูรองเท้าเหอะ เดี๋ยวเรทกูตก” ไอ้บ้ารีบดักคอ
“งั้นกูไปกินไอติมดีกว่า” พีทยิ้มกวนไอ้บ้า ซึ่งตอนนี้มันทำหน้างอนอยู่
เย้!!!!! กว่ามันจะตัดสินใจได้ นี่ถ้าไม่ได้ไอ้บ้าเร่งปฎิกิริยา มันคงคิดถึง 6 โมงเย็น ขอบใจนะไอ้บ้าไว้วันหลังกูจะพามึงไปเหล่โรงเรียนน้องกู “เออโบ้ทงั้น กูไปดูรองเท้านะ” ผมหันไปบอกไอ้โบ้ทมันก็พยักหน้ารับคำแต่โดยดี
ระหว่างที่ผมกับไอ้เดียร์ เจ(แปน) และพุก กำลังเดินอยู่ที่ทางเชื่อมกำลังจะเข้าตัวห้าง “เห้ย! รอกูด้วย” ไอ้พีทวิ่งมาสมทบ “กูอยากได้ปากกามูจิ” (โอ้ยกูอุส่าห์หนีมึงมา เสือกเปลี่ยนใจอีก (T-T))
ระหว่างที่ไอ้เดียร์ลองรองเท้า ไอ้นี่เรื่องมากฉิบหาย นี่ถ้ากูเป็นพี่คนขายนะ กูจะพามึงเข้าไปใน stock แล้วให้แม่งเลือกซะให้พอ แต่พี่พนักงานสาว(เทียม) ยิ้มเขินไม่ปริปากบ่นซักคำ เพราะไอ้เดียร์มันก็แอบหยอดแซวพี่เค้าไประหว่างนั้น
และกลุ่มผมมองรวมๆ คงถือว่าหน้าตาดีมาก ไอ้พุกหล่อแบบเข้มๆ เพราะมันเป็นนักบาสฯ รร. เลยทำให้มันตัวสูงหุ่นดี (แต่ไม่กล้ามปูนะครับ) แล้วหน้ามันก็ออกไปทางตี๋ตาโตกวนๆ พออยู่บนผิวสีแทนแล้วแม่งโครตจะเท่ห์ ส่วนไอ้เจ(แปน) ชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว ด้วยความที่มันเป็นลูกครึ่ง ผิวมันเลยขาวใสกิ้ก จะหาผดสักเม็ดยังไม่มี ตาตี่ๆ ของมันก็ได้ทรงรับกับจมูกโด่งๆ ของชาวญี่ปุ่น ยังไม่หมด ไอ้พีทหน้าตาแม่งก็โครตจะคุณชาย ผิวขาวตาโตจมูกโด่งคิวเข้มเอาเป็นว่าครบ ส่วนผมขออุบไว้ก่อน ฮาๆๆ
“เดี๋ยวกูมา” ไอ้พีทขอแยกออกไปมูจิ แต่มันทำท่าเก้ๆ กังๆ เหมือนจะพูดอะไรกับผมแต่มันก็ไม่พูด
“พี่ครับเอาคู่นี้ครับ” หลังจากผ่านไปชาตินึง ไอ้เดียร์ก็ถอย Onitsuka สีขาว มา 1 คู่ สวยเชี่ยๆ อยากได้บ้างอ่า...... แต่ก็ได้แค่มองแล้วกลืนน้ำลาย เพราะเดือนนี้คงจะไม่รอด ขืนซื้อไป ป๊ากับม๊า ไล่ผมออกไปอยู่ข้างถนนแน่ๆ แค่ค่าคิงคองของไอ้พวกควายนี่ก็หลายบาทแล้ว (T-T)$$$!! แต่มันใส่ไซร์เดียวกับผมเป๊ะ ไว้ยืมมันดีกว่า
Check in : KingKong หลังสวน
หอมๆๆๆๆๆ กลิ่นหอมชวนท้องร้องโชยเตะจมูกอย่างจัง หิวๆๆๆ
ที่โต๊ะจำนวน 8 ที่นั่งก็มีไอ้ 3 ตัวนั่งย่างเนื้อลาย เนื้อติดมันรออยู่แล้ว กลุ่มผมเดินเข้าไปแจมโดยมี ไอ้พุก เดียร์ และเจวิ่งกรูนำเข้าไปก่อน และด้วยความที่ผมมีความซวยเป็นเพื่อนสนิท พีทมึงมานั่งข้างกูทำมายยย ข้างๆ ไอ้เดียร์ก็ว่าง
“ไมมาเร็วจังว้ะ ไม่มีหญิงเหรอ” ไอ้เดียร์ถามหลังจากมันใช้ความสูงและมือยืดบวกกับวิชาตะเกียบเหล็กข้ามฝั่งไปคีบเนื้อในจานไอ้บ้ามาเคี้ยว
“ก็ไอ้เชี่ยบ้าแม่งทำตัวสถุน หิวแล้วโวยวาย” ไอ้โบ้ทด่าพร้อมกับคีบเนื้ออีกชิ้นจากจานไอ้บ้ามาใส่ปากบ้าง
ไอ้บ้าหันไปเอาตะเกียบไปเคาะเหม่งไอ้โบ้ท “เนียนเลยนะ สัด” เสียงร้องโอ้ยของไอ้โบ้ทเรียกเสียงฮาจากฝูงหนุ่มผู้หิวโหยไปหนึ่งฮา
“เออพี่โบ้ท พี่พีท ตกลง Argo ใครชนะ?” น้องกอล์ฟถามขึ้น ทำเอาผมที่กำลังจะคีบกุ้งเขาปากถึงกับชะงัก ไอ้เด็กเวน... กูนึกอยู่แล้วว่ามึงต้องมีพิษ ไม่งั้นคบกับไอ้พวกเชี่ยนี่ไม่ได้หรอก
“ไอ้เชี่ยพีท” ไอ้โบ้ทตอบอย่างงอนๆ ผมแอบสังเกตเห็นพีทยิ้มกริ่ม ก่อนที่มันจะเริ่มสปอย์หนังอีกรอบ “คือตอนจบแม่งเป็นอย่างงี้ เว่ย เห้ยไอ้เชี่ย เดี๋ยวเสื้อเลอะ” ยังไม่ทันที่มันจะเล่า ไอ้พุกก็เอาเศษหัวกุ้งโยนใส่พีท
“มันเป็นอย่างงี้เว่ย โอ้ย!!!!” คราวนี้เป็นไอ้โบ้ท แต่ไอ้บ้าเอาตะเกียบฟาดเหม่งสะกัดไว้ก่อน “ไอ้เชี่ยบ้ามึงเลิกใช้ตะเกียบตีกูได้แล้ว สาดดน้ำลายมึงมาโดนหัวกู เดี๋ยวความบ้ามึงออสโมซิส” ไอ้โบ้ทพูดพร้อมกับเอามือลูบหัว
ไอ้บ้าเอาตะเกียบเข้าไปอมแล้วเอามาชี้หน้า ไอ้โอมกับไอ้พีท “มึง 2 ตัวเงียบๆ พวกกูยังไม่ได้ดู”
“พี่โบ้ท งวดนี้ผมขอเป็น Scoozi แล้วกันนะ” ไอ้โบ้ทยกนิ้วกลางใส่น้องกอล์ฟทันที “โห่พี่!! ระดับประธานชมรมเลี้ยงทั้งที ธรรมดาได้ไง” (ไอ้เชี่ยโบ้ทเป็นประธานชมรมเลยเหรอว้ะ (@o@))
“เออ ยี่ห้ออื่นมันไม่สมศักดิ์ศรีนะเว่ย” ไอ้พีทได้ทีแกล้งแหย่ไอ้โบ้ท ส่วนไอ้พวกที่เหลือมีเหรอจะไม่เฮตาม ผมสังเกตหน้าไอ้โบ้ทมันซีดเลยครับ แต่!? “เห้ย!! กูจะรู้ได้ไงว้ะว่ามึงไปดูจริงๆ เอาตั๋วมาดูเลยสัส” เอาแล้วไง ชิบหายแล้วกู เอาเป็นว่าอยู่เฉยๆ ดีกว่าให้พีทมันจัดการ
“ตั๋วไม่ได้อยู่กับกูหว่ะ” ทั้งโต๊ะเงียบรอฟังต่อ หนีดีกว่ากู “เอ้ย!!!! เดี๋ยวกูมาไปเยี่ยวก่อน” ผมรีบลุกออกจากโต๊ะ แต่ไม่ทันจะก้าวขาออกจากโต๊ะ
“เปาเก็บตั๋วไว้ป่าวว้ะ” เสียงไอ้พีทดังลั่นทะลุ 2 รูหู ผมหันกลับไป ทั้งโต๊ะมองมาที่ผมอย่างต้องการคำตอบ ไอ้โบ้ทถึงขนาดเนื้อย่างหลุดออกจากปาก
“นั่งเลยพ่อหนุ่ม ไม่ต้องเยี่ยว” ไอ้โบ้ทเรียกในขณะที่ไอ้เดียร์ดึงชายเสื้อผมให้กลับลงไปนั่ง “แถลงข่าวเลย ยังไง แอบคบกันก็ไม่บอก” ไอ้เชี่ยเดียร์กูอยากเอาตะเกียบแทงมึงจริงๆ
“คบเชี่ยไร” ผมเริ่มมองหาตัวช่วย แต่ไอ้ตัวดีมันเอาแต่นั่งอมยิ้ม ไอ้เชี่ยพีททำไมมึงเงียบว้ะ มึงมาช่วยกูแก้ตัวเลยสาดด “ก็กูซื้อตั๋วจะดูกับไอ้โบ้ทแล้วมันชิ่ง พอดีเจอ มัน พอดี”
ไอ้บ้าอมตะเกียบแล้วยื่นมาชี้หน้าผม “บังเอิญไปรึเปล่าพ่อหนุ่ม มึงรู้จักกันตอนไหนว้ะ อ่อ มึงแอบคบกันตั้งแต่ม.3 แล้วดิ” ฮิ้ว!!!!! ไอ้เชี่ยบ้ามึงนี่นะ
ระหว่างที่โดนไอ้พวกห่านี่รุมทึ้งไอ้โบ้ทมันเอาแต่ทำหน้าเคืองใส่ผม (อ้าว!! ก็มึงเบี้ยวกูเองนะ ผมไม่ผิดนะเว้ย) แหนะไอ้เชี่ยพีท ยิ้มหาป๊ามึงเหรอ แต่มันคงเห็นผมอ้ำๆ อึ้งๆ มันเลยอ้าปากเล่าเรื่องวันนั้นให้พวกเพื่อนๆ ฟัง “มันเจอเด็กแก้งค์ไล่เตะ แล้ววิ่งมาเจอกู กูเห็นว่าโรงเรียนเดียวกันเลยช่วย แล้วมันคงซึ้งเลยหลงรัก มันเลยชวนกูดูหนังแล้วก็กินข้าว” เล่าจบเสือกหันมายิ้มอีก ขอเตะปากมึงได้ม้ะ ไอ้พีทไอ้เชี่ยนี่ มึงนั่งอมสากไปเหมือนเดิมดีกว่า
“เชี่ยโรแมนติกหว่ะ นี่แม่งระดับพลอทหนังเกาหลีเลยนะเว่ย” ไอ้พุกถึงแม้กูจะเพิ่งรู้จักกับมึงแต่ขอกูด่ามึงได้ไหม๊ว้ะ ผมได้แต่ยิ้มแหย๋ๆ แฮะๆ ไปตามเรื่อง ขืนแก้ตัวตอนนี้ คงยาวไปถึงพรุ่งนี้เช้า
“กูไปห้องน้ำนะ!!!” ผมรีบลุกออกจากโต๊ะ ไม่รอฟังเสียงหมาหมู่
ผมเดินวนไปวนมานับ 1-10 ในหัวเอาแต่คิดว่าจะอธิบายไอ้โบ้ทมันยังไงดี “เห้ย!!! มึงตามมาไม” ไอ้พีทยืนทำหน้าตาไร้เดียงสาอยู่ที่หน้าประตู “มาฉี่ดิ” มันยักคิ้วใส่ผม ในจุดที่ผมยืนอยู่มันคงเดาได้ว่าผมไม่ได้มาทำธุระแน่ๆ ก็ผมไม่ได้ปวดนี่ครับ แค่อยากออกมาจากโต๊ะเฉยๆ แต่เอาว้ะทำเนียนเดินไปล้างมือดีกว่า
ทำไมมันไม่ไปฉี่สักทีว้ะ งั้นกูกลับไปที่โต๊ะก่อนดีกว่า ขืนอยู่นานกว่านี้ ไอ้พวกห่านั่นกัดตาย ผมเดินสวนพีทออกไปแต่ผมก็รู้สึกได้ว่ามีมือจับแขนผมไว้แล้วลากผมกลับเข้าด้านใน “อะไรว้ะ!?” ไอ้พีทไมมึงมองกูแปลกๆ ว้ะ ขนลุกนะเว่ย
“เปาถามจริง วันนั้นจำเราไม่ได้เลยเหรอว้ะ” มันเปิดประเด็นขึ้นก่อน “หึ” ผมส่ายหน้า “แล้วมึงจำกูได้ ทำไมไม่บอกกูว้ะ!?” ผมถามกลับไปพร้อมกับสะบัดแขนเพื่อเป็นสัญญาณให้มันปล่อยแขน “ไม่รู้ดิ แต่.....”
มันยังคงไม่ปล่อยแขนผม แถมดวงตากลมโตนั้นยังจ้องเข้ามาในตาผมอย่างจริงจัง
“เรื่องที่เราพูดที่โต๊ะถ้าไม่ชอบเราขอโทษ แต่เราอยากให้นายชอบเราจริงๆ”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความคิดเห็น