คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP 04 : The Fresh start .. really?
EP 04 : The Fresh start …….. really?
Monday เวลา : สายแน่ๆ มึงไอ้เปา
“สถานีต่อไป……….. Next sta……………..” ในขณะที่ผมพยายามแทรกตัวออกจากรถไฟฟ้าตราสามแม่ครัว ผมในเครื่องแบบชุดนักเรียนขาสั้นโรงเรียนเก่าแอบแวะดูเงาตัวเองในกระจก สภาพที่ปรากฏในเงาลาง เหมือนผมตอนม.ต้นไม่มีผิด เพียงแต่หล่อขึ้น (^0^) ตัวสูงขึ้น แล้วก็ล่ำขึ้นนิดหน่อย (เค้าเรียกอ้วนย่ะ)
ผมมุ่งหน้าในทางเดียวกันกับเพื่อนๆ น้องๆ นักเรียนคนอื่นๆ ความรู้สึกแบบว่าพวกเดียวกันมันไหลเข้าร่างผมแบบเต็ม เพราะตอนเรียนที่นู่นเครื่องแบบก็ไม่มี แถมยังรู้สึกแปลกแยกแบบสุดๆ ก็เรามันคนเอเชียนี่ฮะ
ผมกำลังไล่หาเบอร์ไอ้โบ้ทจากไอโฟนคู่ใจ แต่ไม่ทันแม่งหรอกครับ “ไอ้เชี่ย แว่นนนน ไอ้แว่นนนนน” ไอ้โบ้ทเจ้าเก่า เสียงดังสาดดด ไอ้ห่ากูอาย มันรีบเปิดประตูลงจากบีเอ็มสีดำที่ติดหนึบอยู่บนถนนอย่างไม่ขยับ (โตเป็นควายแม่มึงยังต้องมาส่งอีกเหรอว้ะ)
พอมันแหย่ขาลงเท่านั้นหล่ะครับ ไฟเขียวทันที รถที่ตามรถแม่มันมาบีบแตรกันให้ลั่น มันรีบปิดประตูแล้วไหว้แม่มันปะหลกๆ จากนั้นมันวิ่งมาสมทบกับผมที่ฟุทบาท
ผมเงยหน้ามองดูตึกใหม่ที่เพิ่งจะสร้างเสร็จมาเมื่อไม่นาน “ที่เมกาฯ ไม่มีตึกใหญ่ๆ แบบนี้เหรอว้ะ? ” ผมหันไปมองหน้ามัน แต่ด้วยความที่กำลังอิน เลยไม่ได้ใส่ใจปากหมาๆ ของมัน
มันปล่อยผมทำซึ้งได้แป้บเดียว อยู่ดีๆ มันก็ล้วงกระเป๋ามันอย่างทุลักทุเล จนผมงี้อยากจะช่วย แล้วมันก็เอาเข็มโรงเรียนออกมาแล้วยื่นให้ผม “อ่ะ ติดเข็มด้วย หน้าตาปัญญาอ่อนอย่างมึง เดี๋ยวโดนเด็กโบกเกรียน”
เออจริง ลืมไปเลยหว่ะ ผมอมยิ้มพร้อมกับรับเข็มโรงเรียนสำรองของมันมา แล้วจัดการติดลงบนหน้าอก เย้!!!!!! หลังจากเข็มโรงเรียนอยู่บนหน้าอกผมเรียบร้อยแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นส่งสายตาขอบคุณไปไอ้โบ้ท ตัวมันก็อมยิ้มเล็กๆ “70 ด้วยสัด” อ้าวเชี่ย.... นึกว่าให้
“มึงเดี๋ยวกูมา ไปหากิ้ทฟ์ แป๊บนึง” ไอ้โบ้ทมันขอแยกไปหากิ้ฟท์ที่ฝั่งนู้น “เออ งั้นกูรอที่ห้องนะ ชั้น 5 ใช่ป่ะ?”
การขึ้นบันได 5 ชั้นเผาไขมันผมไปไม่น้อย ก็อยากจะขึ้นลิฟท์นะครับ แต่คนต่อคิวโคดเยอะ
แค่แหย่เท้าเข้าไปเสียงเฮ้ก็ดังลั่น ก็เกือบครึ่งห้องก็รู้จักกันอยู่แล้วตั้งแต่ช่วงม.ต้น บางคนรู้จักตั้งแต่ประถมด้วยซ้ำ
ผมเดินผ่านไอ้กอล์ฟ ไอ้เอก ไอ้บ้า(“บ้า” นี่คือชื่อคนนะครับ มีที่มาระดับตำนาน ตอนปาร์ตี้จบม.3 + เลี้ยงส่งผม พวกผมไปกินเหล้ากัน แล้วมันเนี่ยกินเหล้าเข้าไปนิดเดียว อยู่ดีๆ เป็นบ้าซะงั้น แม่งบ้าจริงๆ ครับ มันตอกน้ำแข็งด้วยข้อศอก สุดท้ายศอกแตกต้องเอารถ พ่อไอ้เอไปส่งโรงพยาบาล ที่เยี่ยมกว่านั้นเพราะแม่งกลับมาแดกต่อได้เฉย) แล้วก็หลายๆ ไอ้ที่เคยเตะบอลด้วยกัน
หลังจากรวมก๊วนกันซักแป๊ป หน้าที่เด็กไทยครับ สัญญาณเข้าแถวก็ร้องเรียกให้ผมและเพื่อนต้องระเห็ดลงมา หลังจากยืนๆ นั่งๆ ฟังอธิการพล่ามจนหลับไปหนึ่งตื่น
และแล้วการเรียนการสอนก็เริ่มขึ้น แท้น.................zzzzzzz
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หลังจากหลับไปหลายต่อหลายตลบ (หลับอีกแระ ไอ้เปา แกจะ AD ติดป่ะเนี่ย!?) ชั่วโมงกินข้าวก็มาถึง เอ้าเฮ!!!!!!! ไอ้พวกเพื่อนเก่าแม่งเล่นรุมเข้ามา อย่างกับจะเข้ามาขอลายเซ็นกูงั้นแหละ ไอ้โบ้ทมันเลยจัดการทำตัวเป็นผู้จัดการส่วนตัว “พวกมึงไม่ต้องตื่นเต้น มันอยู่ให้พวกมึงถามอีกนาน ตอนนี้ไปแดกข้าวก่อน กูหิว”
กว่าจะถึงแคนทีนไอ้บ้าแม่งซักผมละเอียดอย่างกับมันจะส่งลูกไปเรียนพรุ่งนี้ แต่สนุกดีครับอบอุ่นๆ เพื่อนล้อมหน้าล้อมหลัง
ผมพุ่งตรงไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดเมื่อสมัยก่อน “เล็กแห้ง หมูสับอย่างเดียวครับ” หลังจากยืนรอนิดหน่อย โห้ๆๆๆๆ น่ากินสุดๆ ผมวางชามลงตรงหน้า ระหว่างไอ้บ้ากับไอ้โบ้ท ตรงข้ามคือไอ้เดียร์กับไอ้กอล์ฟและไอ้ตั๋ง (โห้ ไอ้เดียแม่งหล่อหว่ะ ได้ยินจากโบ้ทว่ามันอยู่โมเดลลิ่ง ได้เล่นโฆษณาตั้งหลายเรื่อง)
“กูถามอะไรมึงหน่อยได้ป่ะ กูว่าจะไม่ถามแต่มันต้องถามหว่ะ” ตกลงมึงจะเอายังไงถามหรือไม่ถาม ไอ้โบ้ทเปิดประเด็นขณะที่ผมกำลังรวบรวมก้อนหมูสับ หน้ากับน้ำเสียงเครียดๆ ของมัน สะกิดต่อมเสือกเพื่อนๆ ได้ทั้งโต๊ะ
(+o+!!) เชี่ยเรื่องที่สยามมึงยังไม่จบอีกเหรอว้ะ ผมไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองมัน หมูสับ ช่วยกรูด้วยยย “อะไรว้ะ!?” ผมถามกลับไปพยายามให้เป็นปกติที่สุด
“คือ คือ คือ......มึง ได้ ฟีทฯ กับฝรั่งป้ะว้ะ?” มันไม่ได้ถามเรื่องวันนั้น เทพเจ้าหมูสับศักดิ์สิทธิ์จริงแฮะ ขอบคุณค้าบ.....
ผมกะอยู่แล้วว่าไอ้หื่นกามพวกนี้มันจะต้องถาม
สายตาทั้ง 5 คู่จ้องมาที่ผมเพื่อรอคำตอบ นี่พวกมึงคิดว่ากูหื่นขนาดนั้นเลยหรอว้ะ “แต่เอ๋อๆ อย่างมึงไม่ได้แดกหรอกกูว่า” เชี่ยโบ้ทดูถูกกู “เคย...เว่ย (ผมเลิ้กคิ้วขึ้นพร้อมกับเบะปากใส่ไอ้โบ้ท) ในรถ”
เพื่อนผมทั้งแก้งค์อ้าปากค้างกว้างแบบควายวิ่งเข้าไปได้ทั้งฝูง โดยเฉพาะไอ้โบ้ท ฮาๆๆ ดูถูกกูดีนัก“ยังไงว้ะ” ไอ้เดียร์ถาม หน้าตาอยากรู้มากแบบไม่เก็บอารมณ์
“ก็กูไป House party แบบ Amarican pie เชี่ยโครตเละเทะ พอตอนจะกลับพี่สาวเพื่อนกูขับรถมารับ ตอนแรกก็นึกว่าจะธรรมดา พอเจ๊แกมาถึงเจ๊แกไม่กลับหว่ะ ปาร์ตี้ต่อเฉย” ผมหยุดเล่าเพราะหมูสับเต็มช้อนแล้ว ขอเอาเข้าปากก่อนดีกว่า
“เห้ย!!! อย่าพึ่งแดก ต่อให้จบ” ไอ้ตั๋งถามพร้อมกับใช้ตะเกียบปัดช้อน ไอ้เวร!! หมูกูล่วงหมดแล้ว
“Emma Stone เลยป่าวว้ะ พี่เพื่อนมึงอ่ะ?” ไอ้เดียร์ถามขึ้น จากที่เคยรู้จักกันมาเดียร์แม่งโครตจะคุณชาย ไม่ยักรู้ว่ามึงหื่น
“อือ....ประธานเชียร์” ผมยักคิ้ว “ฮู้ย........!!!” ไอ้หื่น 5 ตัวส่งเสียงพร้อมกัน
ผมก้มลงใช้ตะเกียบจัดการกับโมนูโปรดตรงหน้า แต่!? ชามกูหายไปไหนว้ะ พอเงยหน้าขึ้น “ไอ้เชี่ยบ้า!! เอาก๋วยเตี๋ยวกูมาเลย” ไอ้บ้าครับมันยึดชามผมไปแล้วยังเสือกแดกลูกชิ้นผมอีก “มึงต่อให้จบก่อน เดี๋ยวกูคืน ยิ่งมึงเล่าช้าลูกชิ้นมึงยิ่งหาย” แผนของไอ้บ้าเป็นที่พอใจในกลุ่มครับ เรียกเสียงฮาได้ครืนใหญ่
ผมจะทำไงได้ เลยต้องเล่าให้พวกมันฟังต่อ แต่พวกมึงเลิกจ้องหน้ากูได้ป่าวว้ะ กูอาย “ก็ตอนเลิกกูแม่งเมาเป็นพุดเดิ้ลเลยเชี่ย รู้ตัวอีกทีเหมือนมีคนปลุกกู พอลืมตามากูก็อยู่ในรถกับเจ๊แก 2 ต่อ 2 ” หน้าพวกมันได้อารมณ์ดีหว่ะ อยากแอบถ่ายแล้วเอาไปลงยูทูป
ไอ้บ้านี่พยายามเบิกตาตี่ๆ ของมันเพ่งมาที่ผมเพื่อที่จะให้ผมเล่าต่อ
“เจ๊แกข้ามมาที่เบาะฝั่งที่กูนั่ง แต่ตอนนั้นกูแบบว่า มึนไปหมดเลยหว่ะ แต่ที่รู้ๆ คือกระดุมเสื้อกูหลุดออกหมดแล้ว”
“มึงโดนปล้ำเหรอว้ะ” ไอ้โบ้ทถามเหมือนไม่เชื่อ โอ้ย!!! ฮาๆ สมน้ำหน้าโดนไอ้เจ(แปน) โบกหัวไปตามระเบียบโทษฐานขัดจังหว่ะ
“กูเลยปรับเบาะเอนลงสุด เจ๊แกก็ถอดเสื้อเหลือแต่เสื้อใน ตอนนี้กูเหลือแต่กางเกงยีนส์ อยู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีมือมาวนๆ ตรงกางเกง คือเจ๊แกกำลังแกะกางเกงกูออก กูแม่งแบบตกใจไงเลยบอกเค้าไปว่าอย่า แต่ไม่งั้นดิ เจ๊แกเลื่อนตัวขึ้นมาแล้วพยายามจะกระซิบอะไรกับกู แต่แม่งแบบว่าใกล้สัดอ่ะ ใกล้......แบบนี้”
จากนั้นผมก็ยื่นหน้าเข้าไปที่ท้ายทอยไอ้โบ้ท (แกล้งแม่งเลย มันงี้ตัวแข็งทื่อ) แล้วเค้าก็พูดว่า “ไอ้พวกเชี่ย มึงกลับบ้านไปดูหนังโป้ไป๊ กูไปเรียนไม่ได้ไปไล่หม้อหญิง”
ผมเอาริมฝีปากที่อยู่เกือบติดหูไอ้โบ้ทกลับมาแล้วชิงเวลาช่วงที่พวกแม่งกำลังอึ้ง คว้าชามมาจากมือไอ้บ้า
ไอ้บ้าสรุปเรื่อง “สรุปคือมึงไม่เคย” ผมตอบกลับไปอย่างหน้าตาย “เออดิ”
“ไอ้ควายยยยยยยยยยยยย ไอ้*%$#%#@***%$@ (และอีกสารพัดคำด่า)” พวกมึงอย่าด่าพร้อมกันสิว้ะ กูฟังไม่ทัน แต่ที่ขำสุดคือไอ้เชี่ยไอ้โบ้ทครับ มันรีบเช็ดที่ท้ายทอย ทะลวงหูมันยกใหญ่ โถ้!!! ทำเป็นรังเกียจ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หลังจากยัดก๋วยเตี๋ยวชามที่ 2 ลงท้อง ผมก็แยกตัวออกมาจากพวกมันเพื่อไปห้องสวัสดิฯ ซื้อเข็มคืนไอ้โบ้ท ทางเชื่อมไปตึกเล็กต้องลงไปชั้นนึง ชั่วโมงที่จะเรียนต่อไปอยู่ชั้น 7 แต่รีบไปซื้อคืนมันดีกว่า เดี๋ยวแม่งทวงบุญคุณ
ผมวิ่งลงบันไดไปถึงทางพักแล้วก็พบว่ามีอีกคนกำลังเดินสวนขึ้นมา ไอ้นี่หน้ามันคุ้นๆ แฮะ ไอ้พีทนี่หว่า แต่ทำไมมึงเห็นกูแล้วต้องทำท่าเหมือนเจอผีด้วยว้ะ มันหยุดอยู่กับที่ แล้วไม่มีทีท่าว่าจะเดินขึ้นมาต่อ สงสัยมันเหยียบหมากฝรั่ง “หวัดดี” ผมยิ้มทักมันแต่..... “อือ” มันทักกลับมาแค่ อือ และไม่แม้แต่จะมองหน้าผมด้วยซ้ำ มันเป็นเชี่ยอะไรว้ะ
เจอเข้าไปงี้ผมเองก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน ผมก้าวขาเดินลงต่อ พอเห็นผมเคลื่อนที่พีทมันก็เดินขึ้นมาบ้าง เราเดินสวนกันอย่างเงียบๆ โดยที่พีทพยายามหลบตาผมตลอด มันเป็นเชี่ยไรอะไรของมันว้ะ
“ฮัลโหลครับ" พีทหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วยกขึ้นแนบหู ผมตัดสินใจหันหลังกลับไป แต่มันก็เดินขึ้นบันไดดุ่มๆ ไปไม่ได้สนใจผมสักนิด ตอนแยกกันที่สยามมันก็ยังดีๆ อยู่นี่หว่า หรือมันติดนิสัยอารมณ์แปรปรวนมาจากแฟนมัน
ช่างแม่ง ไม่ได้เรียนห้องเดียวกันซะหน่อย ถึงมันจะสนิทกับไอ้โบ้ทก็สนิทไป ผมไม่เกี่ยวสักหน่อย
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“อ่ะ” ผมยื่นเข็มโรงเรียนคืนให้ไอ้โบ้ทแล้วนั่งลงข้างๆ
“โอ้ย!!! เชี่ยตบหัวกูทำไมว้ะ” ผมโพล่งออกไปอย่างอารมณ์เสีย “เพราะมึงคะแนนไลน์ปอปกูไม่ถึงล้านเลยสัส!! ส่งแครรอทมาด้วย” พูดจบมันหันมาหยิบ IPhone จากกระเป๋าเสื้อผม ผมหันไปทำตาขวางใส่มัน ไอ้โบ้ททำท่างงๆ แล้วส่งโทรศัพท์คืนมา “ใจเย็นครับมึง เมนส์มาหรา?”
ด้วยใบหน้าอันกวนตีนไม่มีที่สิ้นสุดของไอ้โบ้ท ผมเลยหลุดยิ้มออกมา “แครรอทเชี่ยไร กูไม่ได้เล่น” จริงๆ แล้วก็ไม่ได้โมโหมันหรอกครับ การโดนเพื่อนโบกหัวในโรงเรียนชายล้วนเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่สิ่งที่กวนใจผมคือ ไอ้พีท ต่างหาก เชี่ย “อือ!!” พ่องงง มึงดิ
“เออมึงเลือกได้ยังชมรมได้ยัง?” โบ้ทถามผมพร้อมกับโบกใบคำร้องขอเข้าชมรมใส่หน้าผม “ไม่รู้หว่ะ อยู่กับมึงนั่นแหละ” มาถามกูตอนนี้บอกตรงๆ กูคิดไม่ออก
แล้วมันก็เริ่มร่ายสรรพคุณชมรมถ่ายภาพของมัน “มึงมาถูกทางแล้วไอ้หนู ถึงจะไม่เท่ห์เท่าชมรมดนตรีที่พวกแม่งเล่นกีต้าร์จีบสาว พวกกูใช้กล้องจีบ จากการสำรวจแล้ว สาวๆ กรี้ด...เท่าๆ กัน” ไอ้ห่ากูนึกว่ามึงจะชื่นชอบการถ่ายภาพจริงๆ แต่เหตุผลมันเข้าท่าหว่ะ
“อ่ะไอ้หนู งั้นมึงเซนต์ตรงนี้” ไอ้โบ้ทมันสาระแนกรอกให้ผมหมดแล้วครับ ที่สำคัญมันกาเลือกชมรมให้ผมไปแล้ว แล้วมึงมาถามกูทำเชี่ยไรว้ะ
“โบ้ทกูยืมลิคควิทหน่อยดิ!!” ไอ้โบ้ทมองหน้าผมงงๆ “ไรชื่อมึงไม่ได้เขียนงี้เหรอว้ะ” ผมยักคิ้วกลับไป “ป่าว!!! ชื่ออ่ะถูกแล้ว แต่กูไปอยู่ชมรมดนตรีดีกว่า หรือว่าหมากล้อมก็ได้ เพราะถ้าต้องอยู่กับมึงตลอด กูไปนั่งหลับในห้องสมุดดีกว่า” โอ้ย!!!! มันตบหัวผมอีกแระ อู้ยส์.....เจ็บนะสัส
ระหว่างที่เรากำลังตีกันโทรศัพท์ไอ้โบ้ทที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ ผมก็สั่นซะ 8 ริกเตอร์ ผมแอบเหลือบดูเห็น incoming call เขียนว่า Foto Pe… ยังไม่ทันจะอ่านจบ เชี่ย!!!! นี่วันๆ มึงจะตบหัวกูกี่ที่ว้ะ
“ขี้เสือกนะมึงเนี่ย” มันด่าผมที่ไปแอบเหล่โทรศัพท์มัน แล้วมันยังทำท่าชี้นิ้วสั่งให้ผมเซ็นต์ชื่อ ค้าบบๆ
“ว่าไงครับ สาดด” มันรับโทรศัพท์ ไอ้นี่มึงจะปากหมาใส่ทุกคนบนโลกเลยรึไงว้ะ
มันตั้งใจฟังได้แป็บนึง “ไอ้เหี้ยยยยย!!!!” จู่ๆ แม่งก็ตะโกนขึ้นมาดังลั่นเล่นเอาเพื่อนทั้งห้องหันมา จากนั้นมันก็รีบเอาหูออกจากโทรศัพท์ทำท่าอย่างกับว่าไอฟงของมันกำลังจะระเบิด ด้วยความรักเพื่อนผมเลยรีบลุกขึ้นเตรียมหนี
จากนั้นมันก็ก้มหน้าเอามือกุมขมับเหมือนโลกของมันกำลังพังทลายลง ผมชักเริ่มเป็นห่วงมันแล้วสิ “เอ้ย!!! มีอะไรป่าวว้ะ?” มันเงยหน้าขึ้นมา “ก็ไอ้เชี่ยที่ชมรม แม่งสปอย Argo $@#$&%^**” (เนื้อหาส่วนนี้เป็นคำหยาบคายและมีการเปิดเผยเนื้อหาของภาพยนตร์)
ก็เล่นเล่าซะลั่นห้อง ที่ตามมาคือเสียงโห่และเสียงด่าพ่องงง..... ของเพื่อนๆ ที่ยังไม่ได้ดู
เรื่องแค่นี้มึงต้องตกใจขนาดนั้นเลย ดีสมน้ำหน้าเสือกเบี้ยวกู
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หลังจากที่ผมเอาใบสมัครไปส่งให้มิสฯ หลังเลิกเรียน “มึงมารับกูหน่อยดิ” ผมโทรหาไอ้โบ้ท “มึงก็ขึ้นมาห้องโสตฯ แล้วตามกลิ่นกูมาก็เจอกูแล้ว อย่ากระแดะ กิ้ก.....”
เออแม่งกูไปเองก็ได้ว้ะ
พอไปถึงหน้าห้องหลังจากถอดร้องเท้าแล้วเอายัดใส่ชั้นที่เต็มไปด้วยรองเท้าอีก 5 – 6 คู่ ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ มันอยู่กันตั้งหลายคนทำไมห้องมันเงียบจังว้ะ
พอผมผลักประตูเข้าไปเท่านั้นแหละครับ “เฮ!!!!!!!” ผมรู้ตัวอีกทีก็ถูกล้อคคอแล้วโดนกดลงกับพื้น โอ้ย!!! เชี่ยกูเจ็บนะเว่ย
เชี่ยโบ้ทเพื่อนรักหักเหลี่ยมแม่งกระโจนใส่แล้วกดไหล่ผมจากด้านหลัง ผมเลยหงายหลังตามมันอย่างง่ายดาย และผมกูรู้สึกเหมือนกวางหนุ่มสุดน่ารัก กำลังโดนฝูงสิงโตลุมกินโต๊ะ เพราะที่แขนอีก 2 ข้างคือไอ้เดียร์กับไอ้บ้า (ไอ้เชี่ยบ้ามึงไปเอาแรงมาจากไหนว้ะ ตัวมึงงี้เตี้ยกว่ากูตั้งคืบ) ส่วนที่ขามีไอ้เจ(แปน) กับอีก 2 คนที่ผมไม่รู้จักล็อคผมอยู่
“เห้ยเล่นเหี้ยไรปล่อยกู” ผมพยายามดิ้น แต่พวกแม่งแรงเยอะชิบหาย
“ไม่ได้เล่น นี่เค้าเรียกว่ารับน้อง” ไอ้เชี่ยโบ้ทมึงทำเสียงสั่นทำไมว้ะ
จากนั้นไอ้คนที่ผมไม่รู้จักมันก็เลื้อยขึ้นมาทับบนต้นขา จากนั้นมันก็เอื้อมมือมาที่คอเสื้อผมแล้วเริ่มแกะกระดุมเม็ดบนสุด เห้ยๆ!!!!!! เล่นเหี้ยอะไรกันว่ะ
ผมพยายามดิ้นอยู่นานแต่ก็ไม่รอด ตอนนี้ผมโดนเพื่อนๆ 6 คนรุมกดอยู่ในสภาพที่เสื้อนักเรียนสีขาวปักตัวอักษรสีแดงถูกแบะออกเผยให้เห็นหน้าอกและหน้าท้องที่มีรอนกล้ามเล็กเรียงอยู่บนหน้าท้อง ( 6 pack ครับพี่น้อง ใครหาว่าผมมี 1 pack เดี๋ยวงอลเรอะ .....ชิ)
“มึงต้องเลี้ยงข้าวพวกกูเย็นนี้ แล้วต้องเป็นเบ้ไปอีก 3 วัน โอเคป้ะ” ไอ้เดียร์ถามขึ้น
“เลี้ยงก็ได้แต่พวกมึงปล่อยกูก่อนกูหายใจไม่ออก สัด” ผมแกล้งทำเป็นอารมณ์เสียเผื่อพวกแม่งใจอ่อน
“เชี่ยแว่นแม่งโมโหหว่ะ” ไอ้บ้าพูดพร้อมกับเอาเท้ามาเขี่ยตรงเอวผม เห้ย!!!! กูบ้าจี้ ผมพยายามดิ้น แต่ ฮาๆๆๆ หลุดขำเลยกรู
“เออเลี้ยงๆ ผมตอบไปเสียงอ่อยๆ” ไอ้โบ้ทมันตบเหม่งผมไป 1 ที พูดเพราะๆ สิว้ะ
“เออๆๆ โอ้ย เลี้ยงคร้าบ เลี้ยง เป็นเบ้ด้วยค้าบ”
“วันนี้อยากแดกเนื้อย่างคิงคองหว่ะ” ไอ้เจแปนนำเสนอเมนู พวกมันเออ ออ เฮกันยกใหญ่ ไอ้เชี่ยนี่ ตอนนี้มีอยู่ 6 คนรวมผมเป็น 7 ตายห่า 7 คนคูณ 499 กี่บาทว้ะเนี่ย โอ้ยม๊าช่วยผมด้วยยยย!!!!!!
เหงื่อตก ซีดแดก เงิบไปเลย ผมแอบสงสัยเจตนาไอ้โบ้ท ที่แม่งชวนผมมาอยู่ชมรมเพราะมันแค่อยากกินของฟรีรึป่าวว้ะ
“เฮ้ย!!!! ปากกาอ่ะ?” ไอ้โบ้ทถามขึ้น ปากกา!? มึงจะทำไรกูว้ะ
มันขยับตัวหากันยกใหญ่ และเสียงประตูดังขึ้น ผมภาวนาให้เป็นเซอร์ “อ้ากกกก!!!! ช่วยด้วยยย ช่วยด้ว อ้บ......ดูย” ไอ้เดียร์ไอ้เลวมึงอย่าบีบแก้มกูแรง
“เฮ้ย!!! เอาปากกาบนโต๊ะมาดิ” ไอ้เดียร์ตะโกนบอกสมาชิกใหม่ที่เพิ่งเข้ามา นี่มึงจะมาเพิ่มกันอีกกี่คนว้ะเนี่ย แค่นี้กูก็ซีดไปถึงเดือนหน้าแล้วนะเว่ย
“อยู่ไหนว้ะ!?” สมาชิกใหม่ตะโกนถาม “บนโต๊ะไง มึงโง่หรือตาบอดว้ะ เร็วๆ กูเมื่อย” ไอ้โบ้ทตะโกนด่า เออเร็วๆ ในใจผมคิดพวกมึงจะได้ปล่อยกูสักที กูเจ็บ
“เขียนตรงไหนดีว้ะ!?” ไอ้บ้าเอ่ยขึ้น เขียนตรงไหน + ปากกา อ้อ!!! มึงจะละเลงตัวกูนี่เอง แต่ตอนนี้ช่างแม่งแระ เร็วๆ เหอะ
“กูจองหัวนมข้างซ้ายยยย” ไอ้โบ้ทพูดทำเสียงกระเส่า เฮ!!!! พวกมันเฮกันยกใหญ่ เสียงเฮของพวกแม่งทำผมใจสั่น รู้ตัวเลยครับว่าตอนนี้หน้าผมคงซีดไปแล้ว
“งั้นกูเอาตรงสะดือ” ไอ้บ้าจองที่ของมันมั่ง “โห!!!! เต็มหมดแล้ว เห้ย!! ไอ้พุกมึงถอดกางเกงมันดิ้” ไอ้เดียร์บอกเพื่อนคนที่ผมไม่รู้จัก กูไม่น่าชมมึงหล่อเลย ไอ้เชี่ยเดียร์ ไอ้สาดดดด
เด็กหนุ่มหน้าใสที่ชื่อพุก ขยับตัวขึ้นมา บนต้นขาผมอีกครั้งแล้วมันก็เริ่มแกะเข็มขัดหัวทองเหลือง เอาจริง!?
อ้ากกกก!!!!! ผมพยายามดิ้นสุดแรงพร้อมกับโว้ยวาย อา............... ไอ้บ้าได้ใจใช้เท้าจี๋เอวผมอีก กูอยากย้ายชมรม
“มีแต่เปอร์มาเมนท์หว่ะ” สมาชิกใหม่วิ่งมาพร้อมกับปากกาผมยังไม่ทันเห็นหน้ามัน แต่บอกได้เลยว่ากูจะต้องไม่ชอบขี้หน้ามึงแน่ๆ เสือกหยิบเปอร์มาเมนท์มาแล้วชาติไหนกูจะล้างออกหม้ดดด(เสียงสูง) พวกคนเถื่อนเลยได้เฮกันอีกรอบ ถ้าใครผ่านหน้าห้องคงคิดว่าพวกผมเชียร์บอลกันอยู่!
หลังจากสิ้นเสียง ไอ้สมาชิกใหม่ก็เสนอหน้าเข้ามาร่วมวง ไอ้โบ้ทเลื่อนมือจากไหล่ผมแล้วสอดแขนเข้าใต้รักแร้ ตอนนี้ผมเลยดิ้นได้น้อยลง เชี่ยนี่สงสัยดูมวยปล้ำบ่อย
ทันทีที่ตาโฟกัสเห็น สมาชิกคนคนเถื่อนที่เพิ่มเข้ามา
พีท.....!?
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
อิอิ ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจให้เปาโดนแกล้งบ่อยขนาดนี้
แต่พอเขียนไปเขียนไปเขียนมา ให้มันโดนแกล้งเยอะๆ ดีก่า
รีดเดอร์จะได้เอาใจช่วย หรือ ช่วยกันสมน้ำหน้าดี 555
ความคิดเห็น