ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fanfic KHR Strom Love

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 11 เม.ย. 57


                    บทนำ  Prestory


                     ปัง
    ! ตูม! ตูม! เสียงระเบิดกัมปนาทดังประดุจในสนามรบ ไม่น่าเชื่อว่าจะดังออกมาจากคฤหาสน์หลังงามที่ตั้งตระหง่านอยู่ในย่านที่ดินที่ขึ้นชื่อว่าแพงที่สุดในเกาะซิซิลีทางตอนใต้ของอิตาลี ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าการรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์หลังนี้จะอลังการงานสร้างหรือรัดกุมมากขนาดไหน  แต่มันก็ได้พังลงแล้วเพราะการปะทะระหว่างคุณหนูน้อย? หนึ่งในทายาทเจ้าของคฤหาสน์ กับบอดี้การ์ดรักษาความปลอดภัยที่ตามติดยิ่งกว่าปลิง รู้ดีไปซะทุกเรื่องยิ่งกว่าพยาธิในลำไส้ปลวก? (เกี่ยว?)

                    “แฮ่กๆ คุณหนูครับฟังพวกผมก่อน..” เสียงของหัวหน้าบอดดี้การ์ดร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำมาตรฐานที่กำลังวิ่งไล่หญิงสาวร่างบาง อย่างเอาเป็นเอาตาย แหงล่ะสิ ถ้าเธอหลุดไปได้พวกฉันก็โดนหักเงินเดือนสิ! เขากู่ร้องในใจขณะวิ่งตามอย่างไม่ลดละ แต่สาวเจ้าตัวนั้นก็หนีไวยังกับลิง

                    “หยุดก็โง่สิฟะ รู้ไหมว่าจะหนีพวกนายมันเหนื่อยนะโว้ย” เสียงตะโกนตอบดังมาจากหญิงสาวตัวต้นเหตุ เธอเป็นหญิงสาวร่างบาง สูงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซน เส้นผมสีดำยาวถึงเอวถูกมัดไว้เป็นมวยลวกๆซึ่งดูจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ กับกางเกงยีนส์ตัวเก่ง เสื้อสีดำมีฮู้ด และรองเท้าคอนเวิร์สหุ้มข้อสีแดงคู่ใจ  นัยน์ตาสีฟ้าหม่นมองตรงไปข้างหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว

                    “คุณหนูไม่รู้หรอกครับ ว่านายท่านห่วงคุณหนูขนาดไหน ขอร้องหละครับ” หัวหน้าบอดี้การ์ดยังคงวิ่งตามต่อไป แต่ก็คงไมทันเสียแล้วร่างบางกระโดด ข้ามรั้วเหล็กดัดไปอย่างง่ายดาย

                    “คุณหนูแฮกระบบครับหัวหน้า ระบบรักษาความปลอดภัยทั้งหมดไม่ทำงานเลยครับ” เสียงของลูกน้องบอดี้การ์ด วิ่งเข้ามารายงานสถานการณ์ในขณะที่หัวหน้าบอดี้การ์ดตอนนี้ได้แต่ยืนหายใจหอบๆอยู่หน้ารั้วด้วยความเหนื่อย มือหนาหยาบกร้านถึงกับลูบเหงื่อบนหน้าก่อนจะสั่งต่อไปว่า

                    “รายงานเรื่องนี้ให้คุณซิลทราบเร็วที่สุด!” เขาตะโกนกร้าว ลูกน้องคนนั้นถึงกับตัวสั่นนิดๆ ก่อนจะวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว  ในจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวขับรถเชฟโรเล็ตคามาโร่สีเหลืองแต่งลายคาดดำเหมือน บัมเบิ้ลบีในภาพยนตร์เรื่องทรานฟอร์เมอร์ มาหยุดอยู่ที่อีกฝั่งของรั้ว กระจกถูกลดลง ใบหน้านั้นแสยะยิ้มอย่างสะใจที่ทำสำเร็จ

                    “แล้วเจอกันใหม่นะคะ คุณหัวหน้า รปภ” ว่าแล้วรถก็เคลื่อนออกไปท่ามกลางสายตาเหนื่อยอ่อนของหัวหน้าและเหล่าบอดี้การ์ดที่วิ่งมาถึงที่หลัง

                    “เมื่อไหร่ครับคุณหนู..เมื่อไหร่ที่คุณจะหยุดชีวิตอันยุ่งเหยิงของคุณสักที” เขาพึมพำเบา ก่อนจะเดินกลับไปในคฤหาสน์เพื่อเตรียมซ่อมแซม และ รับโทษจากนายใหญ่แห่งคฤหาสน์หลังนี้




    ขอจบสั้นๆด้วยประการฉะนี้แลค่ะ ว้ากกกกกกกกก อย่าเพิ่งฆ่าไรเตอร์ค่ะ เราจะรีบอัพบทแรกนะคะ(ถ้ามันเสร็จ 555)ด้วยรักค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×