คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ศพนิรนาม [1/2]
แสแยามบ่ายแผเผาไร่มันสำปะหลัอันว้าให่ ทำให้อาาศร้อนระอุนแทบหายใไม่ออ ศีลยืนอยู่ท่ามลาทีมสืบสวนที่ำลัปิบัิานอย่าะมัเม้น เหื่อผุามไรผม ะที่เาวาสายามอไปรอบ ๆ บริเวที่เิเหุ เาเหลือบมอนาฬิา้อมือ เป็นเวลาบ่ายสอโมร
“สารวัรรับ” เสียอเ้าหน้าที่ำรวนายหนึ่ัึ้น ทำให้ศีลสะุ้เล็น้อย
“ผลารรวสอบเบื้อ้นออมาแล้วรับ”
ศีลหันไปมอเ้าหน้าที่ำรวหนุ่มที่ำลัเินรมา แ่้วยวามร้อนและวามเหนื่อยล้าที่สะสมมาลอทั้วัน เาเผลอสะุ้อนินเล็ ๆ นเเล็น้อย
“โอ้โฮ! ระวัหน่อยรับสารวัร” เ้าหน้าที่ำรวร้อพลายื่นมือมา่วยพยุ
“เี๋ยวียัไม่บ สารวัรบะ่อน”
ศีลยิ้มแห้ ๆ พยายามรัษาท่าทาให้ส่าาม แม้ะรู้สึอับอายเล็น้อย
“อบใมา แมันแยาน่ะ” เาแ้ัวพลารับแฟ้มเอสารมาเปิอ่านทันที
เ้าหน้าที่ำรวหัวเราะเบา ๆ ่อนะลับเ้าสู่โหมารทำาน
“เราพบเสื้อผ้าที่เปื่อยยุ่ยในุห่าออไปาที่พบศพ แ่ยัไม่พบเอสารระบุัวนใ ๆ เลยรับ” เารายาน
“ไม่มีอะไรเลยที่ะ่วยระบุัวนไ้เลยหรือ?” ศีลมวิ้ว
“ระเป๋าสา์? บัรประำัวประาน? หรือแม้แ่ใบับี่?”
เ้าหน้าที่ำรวส่ายหน้า สีหน้าเร่เรีย
“ไม่มีเลยรับ สารวัร เรารวสอบพื้นที่โยรอบแล้ว ไม่พบระเป๋าสา์หรือเอสารใ ๆ ที่ะ่วยระบุัวนไ้ เสื้อผ้า็ไม่มีราสัลัษ์หรือป้ายื่อใ ๆ เลย”
ศีลถอนหายใ วามหวัที่ะไ้เบาะแสเริ่มริบหรี่ล
“แปลริ ๆ ปินเราไม่น่าะออาบ้านโยไม่พอะไริัวเลย” เารุ่นิ
“หรือว่า...” ศีลพูับัวเอ สีหน้าเร่เรียึ้น
“นร้ายอาะั้ใทำลายหลัานที่ใ้แสัวนอเหยื่อ พวระเป๋าสา์ บัรประาน หรืออะไร็ามที่ะ่วยให้เราระบุัวนไ้ ถูำัไปหมแล้ว”
เาหันไปหาเ้าหน้าที่ำรวที่ยืนอยู่้า ๆ
“เรา้อยายพื้นที่าร้นหา อามีารทิ้หลัานในุอื่นที่ห่าออไป และ้อรวสอบร่อรอยารเผาทำลายเอสารในบริเวใล้เีย้วย”
เ้าหน้าที่ำรวพยัหน้ารับำสั่ แ่่อนที่เาะออไป ศีล็พู่อ
“และอีอย่า เรา้อหาทาอื่น้วย ลอรวสอบาน้อมูลนหายในพื้นทีู่รับ อาะมีนที่หายัวไปใน่วเวลาที่สอล้อับสภาพศพ บาทีเราอาะโีไ้เบาะแสาทานั้น”
“รับ ผมะรีบำเนินารทั้หมทันที” เ้าหน้าที่ำรวรับำสั่และรีบออไปำเนินาร ท่าทาระือรือร้น
ศีลมอามเ้าหน้าที่ำรวที่เินาไป ่อนะหันลับมาสำรวสถานที่เิเหุอีรั้ สมออเายัรุ่นิถึวามเป็นไปไ้่า ๆ
“ถ้านร้ายพยายามปปิัวนอเหยื่อนานี้ มัน้อมีอะไรมาว่าแ่ารรมธรรมาแน่ ๆ” เาพึมพำับัวเอ
ในระหว่าที่รอผลารสืบสวน ศีลเินสำรวรอบ ๆ บริเวที่พบศพอีรั้ เาพยายามมอหาร่อรอยหรือหลัานที่อาะถูมอ้ามไป แม้ะรู้ว่าโอาสที่ะพบอะไรใหม่นั้นแทบะเป็นไปไม่ไ้ แ่เา็ไม่อยาพลาแม้แ่รายละเอียเล็ ๆ น้อย ๆ
ะที่ำลั้มูพื้นินรอบ ๆ ุที่พบศพ ศีลรู้สึถึลมเย็น ๆ พัผ่านใบหน้า แม้ะเป็น่วบ่ายที่อาาศร้อนอบอ้าว เาสะุ้เล็น้อยและมอไปรอบ ๆ แ่็ไม่เห็นอะไรผิปิ
“แปลั อาาศร้อนนานี้ ลมเย็น ๆ มาาไหนัน”
ศีลส่ายหน้าเบา ๆ พยายามไล่วามิแปล ๆ ออไป แล้วลับมาโฟัสับานรหน้า
“้อมีอะไรสัอย่าที่นร้ายพลาบ้าล่ะ แม้แ่อาารที่ระมัระวัที่สุ ็ยัทิ้ร่อรอยไว้โยไม่รู้ัว”
เาวาามอรอบ ๆ รวสอบทุารานิ้วอพื้นที่ วามมุ่มั่นในาร้นหาวามริทำให้เาลืมเรื่อลมเย็นประหลาไปั่วะ
“เรา้อหาให้เอ” ศีล้มลสำรวพื้นินอย่าละเอีย สายาับ้อหาร่อรอยหลัานที่อาถูมอ้ามไป ้วยวามหวัว่าะพบเบาะแสสำัที่ะไปริศนานี้ไ้
หลัาผ่านไปประมาสอั่วโม เ้าหน้าที่ำรวลับมารายานผล
“สารวัรรับ เราไ้รวสอบาน้อมูลนหายในพื้นที่แล้ว แ่ไม่พบรายานที่สอล้อับลัษะอศพที่เราพบรับ”
“แปลริ ๆ ถ้าอย่านั้น เรา้อยายอบเารสืบสวน ลอรวสอบาน้อมูลนหายในระับัหวัและระับประเทศู” ศีลมวิ้ว
“รับ ผมะรีบประสานานับหน่วยานที่เี่ยว้อทันที” เ้าหน้าที่ำรวรับำสั่และรีบออไปำเนินาร
ศีลเินทาลับมาที่สถานีำรวท้อที่ึ่ถูัให้เป็นศูนย์ปิบัิารั่วราวสำหรับีนี้ เาเินผ่านโถทาเินที่ึั้วยเ้าหน้าที่ำรวและนัสืบที่ำลัเร่สืบสวนี ่อนะเลี้ยวเ้าสู่ห้อประุมเล็ ๆ ที่ถูัแปลให้เป็นห้อทำานส่วนัวอเา
ภายในห้อ มีโ๊ะทำานั้อยู่มุมหนึ่ พร้อมอมพิวเอร์และอเอสารี อี้านหนึ่อห้อมีระานไว์บอร์นาให่ิผนัไว้ ศีลวาระเป๋าเอสารลบนโ๊ะ หยิบปาาเมีสีำ แล้วเินไปที่ระานไว์บอร์ เาเริ่มเียนไทม์ไลน์อเหุาร์:
- พบศพในไร่มันสำปะหลั
- สภาพศพเน่าเปื่อย ไม่สามารถระบุัวนไ้
- ไม่พบรายานนหายที่สอล้อในพื้นที่
ศีลวลมำว่า “สภาพศพ” และ “ไม่พบรายาน” พร้อมับเียนเรื่อหมายำถามให่ ๆ ไว้้า ๆ นี่ือุที่ไม่สมเหุสมผลที่สุในีนี้
“ถ้าไม่มีใรหายัวไป แล้วศพนี้เป็นใร?” ศีลพูับัวเอ
ในวัน่อมา ศีลไ้รับรายานาทีมสืบสวนว่าไม่พบ้อมูลที่รับลัษะอศพในาน้อมูลนหายทั้ในระับัหวัและระับประเทศ แสแที่ส่อผ่านหน้า่าูเหมือนะเย้ยหยันวามพยายามอพวเา
“เรา้อหาวิธีอื่นในารระบุัวนอศพ” ศีลบอับทีมอเา ้วยน้ำเสียเหนื่อยล้า
“ลอรวสอบีเอ็นเอ และเปรียบเทียบับาน้อมูลที่เรามี รวมถึลายนิ้วมือ ถ้ายัพอหาไ้”
เวลาผ่านไปั่วโมแล้วั่วโมเล่า ทีมสืบสวน่าทุ่มเทำลัในารปิบัิภาริามที่ไ้รับมอบหมาย ในห้อทำานที่เียบสบ ศีลยันั่อยู่รนั้น สายา่อับระานไว์บอร์ที่บันี้เ็มไป้วย้อมูลและเรื่อหมายำถามมามาย
เา้อมอภาพรวมอีรหน้า ราวับำลัเล่นเมหมารุอันับ้อนับู่่อสู้ที่มอไม่เห็น พยายามาเา้าว่อไปอารผู้ลึลับ
เสียเาะประูเบา ๆ ัึ้น ทำให้ศีลสะุ้เล็น้อย เาถูึออาภวั์แห่วามิ เสียนั้นไม่เพียทำลายวามเียบ แ่ยัเป็นเสมือนสัาเือนให้เาลับสู่โลแห่วามเป็นริ
“เิรับ” ศีลเอ่ย เสียอเาแหบแห้เล็น้อยาารนั่เียบมานาน
เ้าหน้าที่ำรวหนุ่มเินเ้ามาพร้อมแฟ้มเอสาร ใบหน้าอเาูเร่เรีย
“สารวัรรับ ผลารรวีเอ็นเอ และลายนิ้วมือออมาแล้วรับ”
ศีลลุึ้นยืนทันที เ้าอี้เือบะล้มเพราะแรอเา
“เป็นยัไบ้า?”
“ไม่พบ้อมูลที่รันในาน้อมูลอเรารับ ทั้ีเอ็นเอและลายนิ้วมือ” เ้าหน้าที่ำรวส่ายหน้า
ศีลถอนหายใยาว มือลูบหน้าอย่าเหนื่อยล้า
“แปลริ ๆ ไม่มีประวัิอาารรม ไม่มีประวัิทำานราาร ไม่มีอะไรเลย? นี่เหมือนำลัามหาผีเลยนะเนี่ย”
“ไม่มีเลยรับ” เ้าหน้าที่ำรวอบ
ะนั้นเอ โทรศัพท์มือถืออศีล็ัึ้น เป็นสายาห้อปิบัิารพิสูน์หลัาน
“สารวัรศีลรับ” เารับสาย
“สวัสีรับ สารวัร” เสียาปลายสายัึ้น
“ผมมี้อมูลสำัเี่ยวับศพที่เราพบรับ”
“ว่ามารับ” ศีลรู้สึใเ้นแรึ้นมาทันที
“เราพบสารแปลปลอมในเนื้อเยื่ออศพรับ มันเป็นสารที่่วยะลอารเน่าเปื่อยอศพ ล้ายับารอศพ แ่ใ้สารเมีที่ับ้อนว่า” นันิิวิทยาศาสร์รายาน
“ุหมายวามว่า ศพถูเ็บรัษาไว้เหรอรับ?”
“ใ่รับ และาารวิเราะห์เบื้อ้น เราิว่าศพถูเ็บรัษาไว้เป็นเวลานาน อาะเป็นปีเลยทีเียว ่อนที่ะถูนำมาทิ้”
“และมีอีอย่าที่น่าสนใรับ เ้าอศพนี้เยผ่านารผ่าัให่มา่อน” นันิิวิทยาศาสร์เสริม
ศีลมวิ้ว วามสนใอเาถูปลุึ้นมาอีรั้
“ผ่าัอะไรเหรอรับ?”
“ูเหมือนะเป็นารผ่าัหัวใรับ แผลเป็นที่หน้าอบ่บอว่าเยผ่านารผ่าัหัวใแบบเปิ”
ศีลอบุนันิิวิทยาศาสร์และวาสาย ่อนะหันลับไปมอระานไว์บอร์
“นี่มันเรื่ออะไรัน?” ศีลพึมพำับัวเอ วามิอเาวิ่วุ่น พยายามะเ้าใว่าทำไมนร้ายถึ้อเ็บรัษาศพไว้นานนานั้น และทำไมถึเพิ่นำมาทิ้อนนี้
ความคิดเห็น