ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บันทึกของความคิด

    ลำดับตอนที่ #1 : บันทึกเรื่องที่หนึ่ง หน้ากาก

    • อัปเดตล่าสุด 21 มิ.ย. 50


     

    บันทึกเรื่องที่หนึ่ง หน้ากาก

     

                วันหนึ่งฉันนั่งคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์ แล้วก็คุยกันเรื่องหน้ากาก ฉันถามเพื่อนของฉันไปว่า เธอเคยคิดไหม ว่าคนเราแม้กระทั่งอยู่กับตัวก็ต้องสวมหน้ากาก ฉันถามไปอย่างนั้น เพราะฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ

     

                ฉันเคยคิด และบัดนี้ก็ยังคิดอยู่ ฉันคิดอยู่เสมอ ว่าคนบนโลกนี้ ทุกคนล้วนสวมหน้ากาก หันหน้าเข้าหากัน ไม่มีใครยอมเปิดใจเข้าหากัน ไม่มีใครเปิดใจตัวเอง ไม่มีใครคิดจะพูดกับตัวเองอย่างจริงใจ หรืออาจจะมี แต่สุดท้ายของการเปิดใจ ก็มักจะเป็นการสวมหน้ากากแล้วหลอกตัวเองเสมอ

     

                และฉันก็ยังคิดอีกว่า หลายๆ คน มักจะชอบด่าคนที่โกหกเก่งว่า ตอแหล แต่ฉันว่า บางที คำว่าตอแหลมันอาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะตอแหล เหมือนกับการใส่หน้ากากใบเดียว แล้วทำหลายๆอย่างให้เหมือนกับใส่หน้ากากหลายใบ ในขณะที่คนไม่ ตอแหล ใส่หน้ากากหลายใบ อย่างไหนจะดีกว่ากัน ?

     

                ฉันเคยคิดอีกว่า การที่ผ่านเรื่องราวที่เลวร้าย ทำให้คนที่ผ่านมันมา ปกปิดเหตุการณ์นั้นไว้ เก็บมันใส่ในห้องที่ลึกที่สุดในหัวใจ แล้วลงกลอนไว้อย่างแน่นหนา หวังว่าจะไม่ได้พบมันอีก จากนั้นก็สวมหน้ากากใบใหม่ เพื่อปกปิดความจริงเอาไว้ แต่เมื่ออยู่กับตัวเอง เหมือนกับหน้ากากนั้นจะหลุดออกมา และห้องที่ลึกที่สุดก็อยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ ประตูที่เคยลงกลอนไว้แน่นหนากลับถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย

     

                ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ? ฉันถามคำถามนี้กับตัวเองบ่อย

     

                อาจจะเป็นเพราะว่า ห้องห้องนั้น ห้องที่เก็บความทรงจำอันเลวร้าย และโหดร้ายเอาไว้ มันเป็นเพียงห้องที่ใกล้ที่สุดและถูกปิดเอาไว้อย่างลวกๆ แต่เป็นห้องที่เรามองข้ามไป เมื่อเราสวมหน้ากาก แล้วทิ้งมันไปอย่างไม่ไยดี

     

                หน้ากาก ทำให้คนที่เคยระแวดระวังอะไรบางอย่าง ลืมสิ่งที่ตนระวังไปเสียจนหมดสิ้น คิดว่าสิ่งที่ตนทำนั้น ทำให้สิ่งที่ตนระวังนั้นปลอดภัย และถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัย ทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่เลย

     

                หน้ากาก ทำให้คนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่ความคิดไม่เคยเปลี่ยนไปเพราะหน้ากาก หากแต่สิ่งที่เปลี่ยนคือตัวคน และสิ่งที่ทำให้เกิดคือความคิดและหัวใจ ความคิดที่จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริง หัวใจที่ต้องการกักขังความทรงจำอันโหดร้ายไม่ให้มันออกมาเพ่นพ่าน

     

                คุณเคยสวมหน้ากากแบบไหนมาแล้วบ้าง? คุณเคยเปิดใจตัวเองให้คนอื่นเห็นหรือเปล่า? และคุณเคยปิดอะไรไว้ในห้องที่ลึกเข้าไปในใจของคุณแล้วหรือยัง?

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×