เรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นในชีวิต

ลำดับตอนที่ #4 : มรสุม หลังการพังผ่อนอันสงบ

วันนี้ วันที่ 13 ธค 2554 ไกล้สิ้นปีละ
กลับมามหาลัยอีกครัง หลังจากไปเที่ยว เชียงคาน หนาวมาก สนุกด้วย อยู่กับเพื่อนๆ มีความสุข 
และต้องกลับมา เผชิญชตากรรม ที่ปวดร้าวอีกครัง เรื่องเรียนไม่มีปัญหา ผ่านฉลุย ร่างกายแข็งแรงดี 
เว้นแต่จิตใจ กำลังใจ เริ่มถดถอยอีกครัง เมื่อความรักไม่ได้ดั่งใจผิดหวัง ถูกทรยศ ครั้งแล้วครั้งเล่า
เหมือนแผลที่เรื้อรัง แผลที่ถูกมีดกรีดพอแผลหาย ก็ถูกกรีดอยู่อย่างนี้ ซ้ำซากเรื่อยๆ เมื่อไหร่จะจบซะที
เคยได้ยินคำคำนึง บอกใว้ว่า ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก สามารถถูกทำลายลงได้โดยสตรี ตอนนี้เรากำลังเป็นอย่างนั้น
เมื่อไร้กำลังใจ ก็ไร้พลังสู้ต่อ T^T
ตอนนี้ เค้าทำตัวออกห่าง โทรไปไม่รับ เข้าสู่สภาพเดิมๆ สภาพที่ค้านอกใจเรา ไปอยู่กับชายอื่น กลับบ้านดึกๆดื่นๆ เฮ้อ
ถึงคิดจะแก้เผ็ดหลายครัง อยากจะนอกใจกลับมั่ง แต่ก็ทำไมได้ มันไม่ใช่ตัวเรา
คิดถึงผู้หญิงที่เราใช้เป็นเครื่องมือนอกใจสิ ถ้าเค้าเกิดชอบเราจริงๆ แต่รู้ว่าเราให้เค้าเป็นแค่คนแก้เหงา เค้าคนนั้นก็คงแย่เหมือนกันเฮ้อ ทำได้แต่ซื่อสัตย์ต่อไป สิ่งดีๆที่คนรักเคยทำไห้ก็มีเยอะ จะตัดใจทิ้งก็หวนนึกถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมาตลอด
ฮู้ สรุปตัดใจไม่ได้ ไม่ว่าเค้าจะทรยศเราแค่ไหน เดี๋ยวมันต้องจบซักวัน 
เค้าบอกเราว่า ชายนั้นทำงานที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน เปนข้ออ้าง ฟังไม่ขึ้น
บอกว่า อยากเลิก แต่ชายคนนั้นตามตื้ิอ และไม่ยอมเลิกซักที 
แต่กลับให้ชายคนนั้นไปส่งบ้านทุกวัน และเมื่อเราโทรไปเวลาอยู่กับชายคนนั้น ไม่ยอมรับสายเราสงสัยเธอจะปิดบังอะไรเราใว้ กลัวชายคนนั้นรู้ 
บอกว่า ที่เลิกไม่ได้ เพราะโดนหลอกให้ติดหนี้บัตรเครดิดเป็นแสน ถ้าเลิก ชายคนนั้นจะไม่ยอมจ่ายดอกค่าบัตรเครดิดให้
พ่อแม่ ไม่สามารถช่วยได้เลยหรือ 
กับข้อมูลที่เราสืบมาได้ ว่าคนส่วนไหญ่รอบตัวเธอ ยังคิดว่าเธอคบกับชายคนนั้นอยู่ แล้วเราอยู่ที่ไหน?? สงสัยเป็นชู้ของเธอหรอ
เธอบอกว่ากลับบ้านกับน้าในช่วงที่ผ่านมา แต่เราแอบไปเจอบทสนทนาระหว่างเธอและเพื่อนของเธอ  ใจความว่า เธอกำลังรอกลับบ้านกับชายคนนั้น (เธอโกหกเรา) 
วันที่ ขนของจากสระบุรีกลับ กรุงเทพ บอกว่า กลับมากับแม่และน้อง แตบังเอิญเราโทรไป สงสัยสวรรคช่วยให้เรารู้ความจริง โทรศัพกดรับโดยเธอไม่รู้ตัว ได้ยินเสียงของชายและหญิงคุยกัน หยอกล้อกันอย่างมีความสุข และเราได้ยินคำว่า "พี่!!!" ที่เธอใช้เป็นคำเรียกแทนตัวอีกคน  มากับแม่และน้อง ควรจะ เป็นคำว่าพี่ยังงั้นหรือ 
และล่าสุด โทรไป เธอรับ บอกว่าช่วยงานศพ ยุ่งอยู่ ยังไม่ว่าง แต่วันต่อมา เราถาม ว่าทำอะไรมามั่ง เธอบอกว่า ขนของกลับบ้าน (โกหกกันอีกแล้ว) ฉันจะเชื่ออะไรเธอได้อีก ........... 

เฮ้อ บรรยายเรื่องมาซะยาว แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ยิ่งคิดยิ่งเศร้า นี่คงจะเป็นอีกโจทหนึ่ง บททดสอบหนึ่ง ที่จะวัดความแข็งแกร่งของเรา ต้องสู้และชนะไปให้ได้ ยังมีอะไรที่สำคัญกว่าเรื่องดราม่า รักสามเศร้า ชู้  นอกใจ ฉันมีความหมายมากกว่านั้น มีอีกหลายคนต้องการความสามารถของฉัน ทั้งเพื่อนๆ ที่เราต้องคอยเป็นสมองให้เพื่อนๆในทีม เป็นทหารให้ชาติบ้านเมือง เป็นที่พึ่งของพ่อแม่ และ เป็นคนทำงานสภานักศึกษาเพื่อนสถาบัน ฉันยังมีภารกิจที่ต้องทำ  
.................
.......
.....
....
.


.


.
.............. Fly to the sky