ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นในชีวิต

    ลำดับตอนที่ #1 : วันที่ 20 พฤษภาคม 2554 : หลังวินาศกรรมแห่งพนัน

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ค. 58


    ณ.ร้านบาคาร่า .............................................

    วันนี้ ห้าทุ่มกว่าแล้ว หลังจาก ลงเดิมพันตาสุดท้ายไป(หมดตัวแล้ว) พนักงานประจำโต๊ะลูเล็ด ได้ปล่อยลูกบอล สีขาว ให้กลิ้งไปในรางนั้น
    ซึงผมได้ลงพนันใว้แต้มสีดำ สติเลือนลอย ไปตามลูกสีขาวๆนั่น ข้างหน้า ยังมีผู้ชายหนึ่งคน กำลังลุ้น กับลูกสีขาวนั้นว่าจะลงตรงตัวเลขและสีที่ตัวเองวางใว้หรือไม่ ด้านซ้าย มีผู้หญิงตั้งท้องคนนึง กำลังจ้องหน้าจออยู่ เช่นกัน
    จากที่ฉันสังเกตุ ดูท่าชายหญิงคู่นี้คงรู้จักกัน .........
    และแล้ว ลูกบอลสีขาวก็ลงร้องในรางลูเล็ตนั้น พนักงานประจำโต๊ะ จึงใช้มือจับรางที่ยังหมุนอยู่ให้อยุดลง
    หลังจากสติเลือนลอย ฉันมองลงไปในรางลูเล็ด ถึงตอนนี้ฉันจำไม่ได้แล้วว่า มันลงตัวเลขอะไร
    แต่ที่จำได้แม่นคือ มัน ไม่ได้ลงที่ฉันได้เดิมพันใว้ เฮ้อ ฉันถอนหายใจ มันลงสีแดง 
    หลังจากการเดิมพันจบลง หญิงคนท้องที่อยู่ด้านซ้ายฉัน ได้ลุกไปหาชายที่นั่งอยู่ด้านหน้าฉัน 
    เธอคนนั้นพูดว่า "นี่ๆ ฉันได้มาตั้ง 4000 กว่าแนะ " หลังจากคำนั้น ฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว 
     ฉันกลับมามองหน้าเพื่อนที่กำลังกินมาม่าที่นั่งอยู่ข้างๆ "ปั้น มันจบแล้วล่ะ เห็นที่เราต้องกลับกันแล้ว "
    แต่ฉันคิดว่า เฮ้อ ไหนๆก็มาเล่นละเน็ตฟรีนินา ลองเข้าเชคเมลหน่อยเถอะ
    แล้วปั้นก็บอกว่า "เอ่อกลับยัง" "เค้าว่ายังไม่กลับหรอก เดี๋ยวเข้าเน็ตตรวจประกาศผลหอพักก่อน แกกลับไปก่อนเลยก็ได้"
    "อื่ม งั้นเค้าไปก่อนนะ โชคดีเพื่อนกลับบ้านดีๆ" ปั้นเดินไปผลักประตูออกนอกร้านไป เหลือใว้แต่ ฉันเอง ตามลำพัง
    หลังจากนั้นไม่นานเสียงโทรศัพพลันดังขึ้น ... มีหนึ่งข้อความยังไม่ได้อ่าน...
    ฉันเปิดอ่านข้อความนั้น เป็นเบอร์ที่คุ้นเคย ในนี้ข้อความส่วนไหญ่มักจะโชวเบอร์นี้ทั้งนั้น เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะเจ้าของเบอร์คือ คนที่เรารักเค้า และเค้าก็รักเราไงล่ะ(แฟน) ข้อความส่วนไหญ่มักจะมีคำหวานๆ อ่านแล้วยิ้ม ดีใจ อ่านแล้วมีแรงทำงาน นั่นคือเรื่องปกติน่ะ
    แต่ข้อความนี้กลับแตกต่าง ......."ผีพนัน!!" ....... เฮ้อ ทันไดนั้น ฉันรับรู้เลยว่า ทำไมสองวันมานี้เค้าถึงทำท่าเป็นโกรธและงอล
    ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด "เพราะเค้าไม่ชอบคนติดการพนัน" ลืมบอกไปว่า ฉันเล่นพนันมาสองวันแล้ว
    ครั้งแรกได้กำไรมา 800 หลงดีใจ แต่ต่อมา เสียไปเรื่อยๆ ตอนนี้นึกๆดูแล้วก็ เฮ้อ เราเอาเงินมาโยนทิ้งไป 1700 บาทแล้วหรอเนี่ย ในร้าน คาบาร่านี้ ด้านขวา ผนังจะติดกระจกเงาใว้ กระจกนี้มันก็ช่วยได้มากเหมือนกันนะ มันทำให้ร้านนี้ดูกว่างไหญ่มาก ขนาดร้านจริงๆ ก็ไม่ได้ไหญ่เลย ดูเล็กด้วยซ้ำ ทางเข้าร้านเป็นประตูกระจก ติดฟิมล์สีเขียวทึบ ไม่สามารถมองทะลุได้
    ในนี้ จะคล้ายๆร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ทั่วๆไป ที่มีคอมฯ จอแบนว่างสองแถวติดผนังทั้งซ่ายและขวา เก้าอี้ด้านซ้ายเป็นโซฟาสีครีมนั่งได้คนเดียว ดูหรูหรา และดานขวาจะเป็นสีแดง นั่งได้สองถึงสามคน มีหมอนให้ด้วยสองใบ ด้านหน้าฉันจะเป็นประตูทางออก เค้าเต้อสำหรับแลกเงินจะอยู่ด้านหลังร้าน ในนี้มี มาม่า โจ๊ค น้ำอัดลมบริการฟรี ซึ่งฉันคิดว่าเจ้าของร้านคงไม่ขาดทุน เพราะหลายๆคนในนี้ มาลงพนันกันเป็นหมื่นทั้งนั้น และส่วนไหญ่ก็มักจะเสีย เฮ้อ ทำไมไม่คิดให้ใวกว่านี้นะ
    อยู่ดีๆ ก็เลยนึกสงสัย ว่าพระพุทธเจ้ามีข้อคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับการพนัน..........เข้ากูเกิล.....

    " “พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแสดง การเล่นการพนันว่า เป็นอบายมุข

    เป็นทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ และเสื่อมจากคุณธรรมอื่นๆ”

         เมื่อเสียทรัพย์ย่อมเสียดาย อาจเป็นเหตุให้ผิดศีลข้อที่สอง(ลักทรัพย์), ข้อที่หนึ่ง

    (ฆ่าเจ้าทรัพย์), ข้อที่สาม(แย่งของรักที่ผู้อื่นไม่ได้ให้), เมื่อถูกจับได้ก็มักปฏิเสธ จึงผิด

    ศีลข้อที่สี่(มุสา) และข้อที่ห้า(ขาดสติ) จึงเป็นเหตุให้เสื่อมจากคุณธรรมดังกล่าว

    เล่นการพนัน  มีโทษ 6 คือ เมื่อชนะย่อมก่อเวร, เมื่อแพ้ย่อมเสียดายทรัพย์ที่เสียไป, ทรัพย์ย่อมฉิบหาย, ไม่มีใครเชื่อถ้อยคำ, เป็นที่หมิ่นประมาทของเพื่อน, ไม่มีใครประสงค์จะแต่งงานด้วย เพราะเห็นว่า ชายนักเลงเล่นการพนันไม่สามารถจะเลี้ยงภรรยา  
    """
    เมื่อรู้ดังนี้แล้ว ฉันกดเซฟบันทึกนี้  ชายด้านหน้าก็ลุกเหมือนกัน ดูท่าเข้าคงจะหมดตัวแล้ว เพราะเข้าไม่ได้ไปที่เค้าเตอร์เพื่อแลกเงิน แต่เดินออกนอกร้านไปเลย
    ลุกเดินไปผลักประตูออกนอกร้านไป ติดๆ เมือออกมาพบถนนในยามค่ำคืน มองนาฬิกาเวลาเที่ยงคืนเศษ.......มองดูท้องฟ้า ที่ไม่มีแสงดาวเหมือนอยู่ที่บ้าน เพราะแสงไฟในเมืองบดบังซะหมด
    ถนนเปลี่ยวทั้งซ้านขวา ....... มีเพียงร้านบาคาร้า ที่ยังเปิดไฟหน้าร้านใว้ ตรงข้ามร้านเป็นตลาด ที่เงียบเหงาไร้ผู้คน เพราะยามนี้คงไม่มีใครมาขายของเป็นแน่ ฉันได้สติกลับคืนมา บอกกลับตัวเอง เรายังมีวันพรุ่งนี้ได้เริ่มไหม่
    และหวังว่าคงไม่หลงผิดอย่างสองวันที่ผ่านมานี้ ฉันหยิบกุญแจ เสียบ สตาร์ท รถมอไซขับออกถนนไหญ่ไปในคืนเปลี่ยวนั้น
    แม่จะยังไม่รู้ว่าพรุงนี้จะเป็นอย่างไร แต่.............. ดวงอาทิตย์ยังทอแสงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า................พรุ่งนี้ต้องดีแน่นอน ฉันเชื่ออย่างนั้น พรุ่งนี้ต้องดีแน่นอน............ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×