โชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ

ลำดับตอนที่ #1 : ความฉลาดของขุนนาง ความโง่ของพระราชา

ณ ที่ๆห่างไกลออกไปมีประเทศเล็กอุดมสมบูรณ์สงบสุขอยู่ประเทศหนึ่งปกครองโดยราชวงศ์ซอไซกีนอฟ และวันนี้ชีวิตของครอบครัวนึงกำลังจะเปลี่ยนไป

และที่บ้านหลังหนึ่ง ณ ห้องของสองสาวพี่น้องสุดน่ารัก ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่

เช้าวันนี้ดูสดใสเสียจริงวิวข้างนอกช่างงดงามระรื่นตา จริงมั้ยไอแฟนเธีย   ซาเนียกล่าว

ใช่ๆพี่ซาเนีย รู้สึกว่าวันนี้จะดูสดใสมากกว่าวันอื่นที่ผ่านมา   ไอแฟนเธียกล่าว

ซาเนีย ไอแฟนเธีย ไปซื้อขนมปังที่ตลาดหน่อยสิลูก   คุณแม่ของพวกเขา นามแฟรเบียกล่าว

ได้ค่ะคุณแม่ ทั้งสองกล่าวพร้อมกัน

ระหว่างที่จะออกจากบ้านนั้นทั้งสองก็เจอพ่อของเธอเร่งรีบอยู่

คุณพ่อรีบไปเข้าเฝ้าพระราชาหรอคะ   ไอแฟนเธียทัก

จ่ะ พ่อต้องรีบไปเข้าเฝ้ามีหมายด่วนมา   คุณพ่อของพวกเขา นามเอดอรัสกล่าว

เอ พระราชาป่วยไม่ใช่หรอคะพ่อ แล้วจะให้รีบเข้าเฝ้าทำไมกัน   ซาเนียถาม

พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันจ่ะ พ่อคงต้องไปแล้วล่ะ   เอดอรัสกล่าว

หลังจากพูดเสร็จ พ่อของเขาก็ขึ้นรถม้ารีบไปเข้าเฝ้าพระราชาที่วังและสองสาวพี่น้องก็รีบออกไปซื้อขนมปัง

พี่ค่ะ วันนี้ซื้อขนมปังแบบไหนดีคะ แท่ง กลม เกรียว แบน หรืออันไหนดีคะ   ไอแฟนเธียถาม

พี่ว่าให้ไอแฟนเธียเลือกดีกว่าจ่ะ   ซาเนียตอบ

งั้นวันนี้ไอแฟนเธียขอแบบกรวยนะคะ   ไอแฟนเธียกล่าว

ได้ซิจ๊ะ   ซาเนียกล่าว

เย้ๆๆ   ไอแฟนเธียกล่าว

หลังจากนั้นสองสาวพี่น้องก็ไปซื้อขนมปังรูปเกรียวกันที่ร้านขายขนมปังมีเสียงเอะอะว่า

เร่เข้ามาจ้าเร่เข้ามา วันนี้เป็นวันครบรอบวันเปิดร้านของร้านเรา หากซื้อขนมปังชนิดใดก็ได้ครบ3อันจะมีสิทธิ์จับฉลากได้จ้า รางวัลที่1ของเราคือแหวนเพชรหนัก2กะรัตน้ำงามเชียวนะจ้ะ

พี่ซาเนียคะเรามีสิทธิ์จับรึเปล่าคะ   ไอแฟนเธียถาม

มีสิจ๊ะเราซื้อตั้ง4อันต้องมีอยู่แล้ว   ซาเนียตอบ

งั้นไอแฟนเธียขอจับนะคะ   ไอแฟนเธียอ้อน

ได้สิจ๊ะจับดีดีละกัน   ซาเนียตอบ

แล้วไอแฟนเธียก็เอื้อมมือลงไปจับฉลากขึ้นมาค่อยๆแง่มเปิดฉลากออกมาข้างในเขียนไว้ว่า ยินดีด้วย คุณได้รางวัลที่1ทั้งสองคนดีใจมากรีบชูฉลากให้เจ้าของร้านดู

ยินดีด้วยครับ คุณทั้งสองโชคดีจริงๆ   เจ้าของร้านกล่าวพร้อมยื่นแหวนเพชรมาให้

ขอบคุณมากค่ะ   ซาเนียกล่าวพร้อมกับรับแหวนเพชร

แล้วทั้งสองก็เดินกลับบ้านด้วยใจร่าเริง

พี่ซีเนียคะว่าแล้วว่าวันนี้โชคดีจริง   ไอแฟนเธียกล่าว

ใช่จ่ะ ถึงว่าท้องฟ้าวันนี้สวยผิดปกติ   ซาเนียกล่าว

ฝ่ายเอดอรัสพ่อของทั้งสองก็ถึงวังเรียบร้อยแล้ว ผู้อ่านหมายประจำราชสำนักอ่านหมายต่อหน้าเอดรอรัส

ขุนนางเอดอรัส พระราชามูวาปัสที่3แห่งประเทศซาวีริโอนอสมีหมายให้ท่านเข้าเฝ้าโดยด่วนขอให้ท่านเข้าเฝ้าได้ ณ ที่ห้องบรรทม ณ บัดนี้

พอผู้อ่านหมายประจำราชสำนักกล่าวเสร็จ ขุนนางเอดอรัสก็เข้าเฝ้าพระราชาทันที เอดอรัสเคาะประตูห้องบรรทมและเปิดมันออกมา

อ้าวเอดอรัสเป็นยังไงบ้างล่ะ แค่ก แค่ก   พระราชาตรัสด้วยเสียงที่แหบแห้ง

ถวายบังคม พะยะค่ะ ฝ่าพระบาท   เอดอรัสกล่าว

ที่ข้าเรียกเจ้ามาวันนี้ก็เพื่อจะขอให้เจ้าเขียนอะไรให้หน่อย นี่ข้าก็ป่วยมาได้ซักระยะนึงแล้วยังมิได้แต่งตั้งรัชทายาทเลยเพราะข้าคิดว่าข้ายังอายุไม่มากเท่าไหร่แต่ว่าข้าป่วยขนาดนี้แล้วข้าสมควรแต่งตั้งรัชทายาทเสียทีข้าไว้ใจเจ้ามากที่สุดในหมู่ขุนนางนะเพราะเจ้าซื่อสัตย์ที่สุด   พระราชากล่าว

ขอบพระทัยพะยะค่ะฝ่าพระบาท   เอดอรัสกล่าว

เอาเถอะ กระดาษปาปิรัสกับปากกาขนนกอยู่ทางนู้นเจ้าหยิบมาซิแล้วเขียนตามข้าว่านะ   พระราชากล่าว

จากนั้นเอดอรัสก็ปฏิบัติตามพระราชากล่าว

ข้า พระราชามูวาปัสที่3แห่งประเทศซาวีริโอนอสมีความประสงค์แต่งตั้งรัชทายาท   ราชากล่าวแล้วเอดอรัสก็เขียนตามนั้น

ข้าจึงขอแต่งตั้งราชโอรสองค์เดียวของข้า ยานันไครัส เป็นรัชทายาทแห่งซาวีริโอนอสแห่งนี้   ราชากล่าวเสร็จเอดอรัสก็เขียน แต่ว่าเขียนมิตรงกับที่พระราชากล่าวนะสิ

เสร็จแล้วราชาก็ลงพระนามาภิไธยโดยมิได้ทอดพระเนตร

หลังจากนั้นไม่นานพระราชามูวาปัสที่3แห่งประเทศซาวีริโอนอสก็สิ้นพระชนม์ลงด้วยวัยเพียง38ชันษา   ราชสำนักก็ยุ่งเหยิงเกี่ยวกับการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์องค์ต่อไป ได้ข้อคิดอะไรจากตอนนี้บ้างล่ะ  ติดตามได้ในตอนต่อไป คอมเม้นท์ กะให้คะแนนด้วยนะ ขอบคุณมาก