คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : จิตติกับเรคต์, และจินตนาการของเสียง -2-
จะเป็นยังไงถ้าเราทำให้เธอพูดออกมาไม่ได้ตลอดไป จิตติหมายความตามที่เขาพิมพ์จริงๆ ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อตัวเองทั้งสิ้น เขาคิดว่าถ้าทำให้ทัตตวายิ้มได้ล่ะก็ เขาคงทำอย่างอื่นได้หมดทุกเรื่อง แต่ตอนนี้มันก็เป็นแค่ “ยิ้ม” เท่านั้น ไม่มีอะไรมากเกินไปกว่านั้น เขาไม่ใช่คนอารมณ์ดีแต่เขาก็ยังยิ้มเป็น เวลาที่ดูหนัง ได้อ่านหนังสือดีๆ ก๊งเหล้าเข้าไปสักหน่อย ก็ยิ้มได้ เป็นการขยับกล้ามเนื้อบนใบหน้าไม่กี่มัดซึ่งใครๆ ก็ทำหรือแสร้งทำได้ แต่ทัตตวากลับทำให้เขาเสียเวลาเป็นเดือน ท้าทายความสามารถที่เขาทำมาทั้งหมดในวิชาชีพ เพื่อรอยยิ้มเพียงชั่ววินาทีเดียว เขาแทบไม่เหลือความมั่นใจใดๆ อยู่ หรือถ้าพูดให้ดีคือ เขาคงทนความไร้พลังอำนาจของตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงอยากจินตนาการเสียงของเธอ เพียงแค่ได้ยินมันในจินตภาพของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะเยียวยาความล้มเหลว
Mind – ถ้ามีเครื่องจักรอะไรที่สามารถสังเคราะห์เสียงจากใบหน้าหรืออวัยวะภายใน ผมจะซื้อเลยตอนนี้
Recht – คุณคงไม่รู้ตัวว่าที่คุณพูดมาน่ะสุดจะโรแมนติกเลย
Mind – ไม่เห็นจะโรแมนติกตรงไหน ผมกำลังหดหู่อยู่ต่างหาก
Recht – ลองคิดว่าผมกำลังพูดว่า “ผมรักคุณ” ดูสิ
Mind – เสียงเรียบแห้งแล้ง ประชดประชันเต็มที่ คุณไม่ได้จงใจหมายความแบบนั้นตอนพูด ผมเป็นแค่ตัวตนออนไลน์ จะพูดกับผมยังไงก็ไม่สำคัญ จะใช้ประโยคหวานเลี่ยนยังไงก็ตามใจ เป็นแค่ตัวเลขฐานสองที่เรียงรายกันไปมาในระบบคอมพิวเตอร์ที่ส่งผ่านจากปลายนิ้วของคุณมาสู่หน้าจอของผม
Recht – ไม่ใช่สักหน่อย
Mind – งั้นลองจินตนาการเสียงของประโยคนี้สิ “ส่งไฟล์กลับมาแล้วปล่อยผมให้ไปนอนได้เสียที ฝันดีนะ แล้วต่อไปอย่ามาใส่คำหวานให้กันอีกเวลาคุยกัน ผมเกลียดมัน”
Recht – ที่ผมได้ยินทั้งหมดเป็นคำโกหกและเหยียดหยาม เพราะผมเป็นแค่ตัวตนออนไลน์จนคุณมองไม่เห็นมนุษย์ที่แฝงอยู่ข้างใน
Mind – อย่าโกรธน่า
Recht – ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง มีความสุขมาก ได้ๆ ผมจะส่งไฟล์คืนไป ราตรีสวัสดิ์
มายนด์รับไฟล์กลับคืนจากเรคต์ก่อนที่ทั้งคู่จะออฟไลน์ไปพร้อมกัน เขาเปิดไฟล์และท้ายสุดก็คิดว่าไว้อ่านพรุ่งนี้ดีกว่า เขามองเห็นแสงเงินแสงทองกับลังจับขอบฟ้าลอดมาทางหน้าต่าง อีกวันแล้วที่เริ่มต้นด้วยสมองที่เต็มไปด้วยเรื่องให้คิด เขาต้องงีบสักหน่อยแต่กลับทำไม่ได้
เขาวางหัวไว้แทบโต๊ะ มองไปยังจอคอมพิวเตอร์ที่ว่างเปล่า อย่างน้อยก็มีผู้ชายหรือผู้หญิง มีมนุษย์อยู่อีกฟากของหน้าจอกับสายเคเบิลเหมือนเช่นตัวเขา แต่มันกลับดูไม่เหมือนจริงเมื่ออยู่ในไซเบอร์สเปซ เขาบอกกับตัวเองอย่างนั้น แต่ก็อาจเป็นความคิดของเขาเพียงคนเดียว คนที่ติดอินเตอร์เน็ตอย่างเต็มตัวนั้นจะนึกถึงความสัมพันธ์เหล่านี้ว่าเป็นจริงแค่ไหนกัน
ถ้าเขามีเครื่องจักรสังเคราะห์เสียงได้เหมือนฝัน เขาจะลองใช้กับทัตตวาโดยไม่ลังเล และถ้าสามารถใช้ได้เป็นครั้งที่สอง เขาจะใช้มันกับเรคต์ เพื่อพิสูจน์ให้บุคคลออนไลน์ผู้นี้รู้ว่า สิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับความรักนั้นไม่ใช่อะไรนอกจากเรื่องหลอกลวง
ความคิดเห็น