Last Secret Fence ข้ามรั้วลับ มารักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

© Tenpoints !

                                                              บทนำ  

 กุกๆ กักๆ  ~

 กุกๆ กักๆ  ~

 กุกๆ กักๆ ~

 เพล้ง !!!!! 

 ‘’ ว้อยยยยยย นี่มันวันบ้าอะไรกันนี่ยย ใครมาปลุกฉันแต่เช้าด้วยเสียงอัปมงคลวะ ‘’  ฉันตื่นขึ้นมาสบถอย่างหมดอารมณ์ เพราะเสียงอะไรบางอย่างหล่นแตกอยู่ชั้นล่าง  เมื่อฉันมองดูนาฬิกา …

 ‘’ หกโมงเช้า ? ‘’  หก โมง เช้า ใครก็ได้ช่วยปลุกคาเมลสาวน้อยสุดสวยคนนี้ที ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน หนูตื่นเช้าที่สุดในประวัติการ์ณโลกค่า =[]=  แต่…เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลามาอ้อยอิ่งกับประวัติการ์ณโลกของตัวเอง ต้องรีบไปปลุกพี่ราเมลก่อนละฟะ 

       ฉันเดินเครื่องเต็มที่วิ่งไปถีบประตูห้องพี่ชายโดยไม่แยแสสิ่งใด ร่างของพี่ชายฉันกำลังบรรทมอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มลายหมีแพนด้าคุมโปงอยู่ สีหน้าคงกำลังเคลิ้มเลยสินะ หึหึ

‘’ พี่ราเมล !!!!!! “

‘’ ........... ‘’ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากสิ่งทีท่านกำลังเรียกในขณะนี้

‘’ ดีเลย ไม่ตื่นใช่มะ ได้ !!!! ‘’ ฉันกระชากผ้าห่มออกด้วยแรงเท่าที่มี เผยให้เห็นร่างพี่ชายนอนไม่ใส่เสื้อ โชวซิกส์แพ็ก ที่พอดูดี ส่วนด้านล่างบ๊อกเซ่อ ลายอุลตร้าแมน

=…=

‘’หืม ไงจ๊ะ น้องสาว มาปลุกพี่แต่เช้าเชียว ‘’ ดูพูดเข้า สะอึดสะเอียนเจียนอ้วก

‘’ ไม่จ๊ะ ไม่จ๋าหรอก นี่  พี่ หนูได้ยินเสียงอะไรดังๆมาจากข้างล่างอะ ไม่ก็แถวๆบ้านเรานี่แหละ ‘’

‘’ เหรอ ทำไมพี่ไม่ได้ยินละ หูฝาดป่าว = = ‘’ 

‘’ พี่จะบ้าเหรอ หูฟงหูฝาดได้ไง มันเสียงดังชนาด ทำให้หนูตื่นเร็วที่สุดในประวัติการ์ณเลยนะ ลุกขึ้นแล้วมาดูกับหนูเลยมา ‘’ ฉันพูดพร้อมกระชากแขนพี่ราเมล ให้ลงไปข้างล่างกับฉัน พี่แกก็เออๆออๆ ตามมาอย่างไม่เต็มใจ

ตึก

ตึก

ตึก

ทุกฝีก้าวช่างลุ้นระทึกนัก 0..0

‘’ ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนิ ‘’ พี่ราเมลพูดพร้อมท่าสะลึมสะลือเกาขา

‘’ แต่หนูเได้ยินอะ ‘’ ฉันยังคงยืนกรานในสิ่งที่ได้ยินต่อไป

‘’ เธอคงหูฝาดแหละ ไม่มีไรหรอกน่า พี่ขึ้นไปนอนก่อนนะ ‘’

‘’ ม่ายอาววววว อย่าพึ่งไปนะ พี่ราเมล ‘’ ฉันร้องโอดครวญยังกับเด็ก

‘’ โอ๊ย! อะไรของเธอเนี่ยฮะ คนจะหลับจะนอนโว๊ย ‘’ พี่ราเมลโวยวาย

‘’ งั้นเราไปดูข้างนอกกันก่อนละกัน ถ้ามันไม่มีอะไรจริงๆ พี่ก็ไปนอนได้เลย  เคปะ ‘’ ฉันยื่นข้อเสนอสุดแสนจะอีซี่ไปให้พี่ราเมล

‘’ ก็ได้ว้อย ‘’ เป็นคำตอบที่เยี่ยมมากค่ะเพ่ J 

       ฉันและพี่ราเมล ได้เริ่มปฎิบัติการนินจา เอ๊ย ย่องเบาไปหน้าบ้าน เปิดประตูอย่างเบา และโผล่หัวศรีษะไป และแล้วสิ่งที่เห็น ทำให้ฉันกับพี่ราเมลแทบตาถลึง 

‘’ นะ นะ นี่ มัน มหกรรมส่งของขายรึไงเนี่ย คนโคตรเยอะเลย -0- ‘’ <<  ฉัน

‘’ นะ นะ นั่นสินะ สงสัยเค้าคงย้ายของมาสินะ =[]= ‘’ << พี่ราเมล

 ‘’ หรือว่า … เรากำลังจะมีเพื่อนบ้าน -0- !!!!!!!! ‘’

   ความตกใจของเราสองพี่น้องได้พรุ่งพรวดยังกับจรวด เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไร เราไม่เคยมีเพื่อนบ้านเลย พวกเราอยู่ในหมู่บ้านซอยในสุด  ซึ่งก็ไม่ค่อยจะมีคนมาอยู่สักเท่าไร ข้างๆบ้านเราจึงเป็นบ้านไว้รอคนมารับซื้อ แต่แล้วเหตุฉไหนวันนี้ถึงมีคนย้ายมา ฉันกับพี่ราเมลถึงกับยืนตาถลึงตึงตัง ทำหน้าทำตาไม่ถูก ดีใจมากที่มีคนมาอยู่ อยากมีเพื่อนบ้านบ้างไรบ้าง เวลามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน - 3 - 

       และแล้วฉันกับพี่ราเมลก็ตัดสินใจไปกรีดร้องลั่นในบ้านด้วยความดีใจ รีบแต่งตัว เพื่อมาทักทาย ผู้มาเยือนใหม่ หรือ คนข้างบ้านของเรานั้นเอง  

ภายในไม่ถึง 20 นาที ฉันกับพี่ราเมลก็ได้ถูบอดี้ตัวเอง และทานข้าวเรียบร้อยแล้ว -__- แหม่ เร็วเกินไปไหม พวกเราโผล่หน้าไปดูสถานการ์ณอีกครั้ง เพราะวางแผนกันว่าวันนี้จะหน้าด้านเข้าไปตีสนิทกับเพื่อนบ้านให้ได้ โฮะๆ แต่ทว่า

จึก จึก << พี่ราเมลสะกิด

‘’ ว่าไงพี่ -__- ‘’

‘’ เธอไปทักทายสิ มัวรออะไรอยู่ = = ‘’  เอาละฉันเริ่มหวั่นๆใจ

‘’ ก็ไปด้วยกันสิ ไปๆๆๆ ‘’ ฉันฉุดกระชากรากถูพี่ราเมลออกมา แต่พี่แกเป็นผู้ชาย ก็ต้องแรงควายเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ลากยังไงก็ยังไม่ไป

‘’ นี่ พี่เป็นอะไรไปอีกละ ป๊อดเหรอหะ ‘’ ฉันเริ่มไม่พอใจ

‘’ เออน่าๆ ไปเหอะๆ เดี๋ยวพี่ให้เงินเธอ พันนึงเลย เอาปะๆ เดี๋ยวทำภารกิจนี้เสร็จพี่ให้เลย แล้ว ‘’ ฉันตาโตลุกวาวเมื่อได้ยินพี่ราเมลยื่นข้อเสนอสุดแสนจะเยี่ยมยอดอลังการมา ของแบบนี้นานๆทีพี่เราเมลจะให้ ด้วยความที่เป็นคนปากไวเลยตอบตกลงทันที

‘’ เอาๆๆๆๆ ‘’

‘’ งั้นไปเลย !!! ‘’ พี่ราเมลกระซิบและผลักฉันไปยืนจังก้าอยู่หน้าบ้าน ‘ เพื่อนบ้าน ‘ ซะแล้ว ทุกคนหยุดทำงาน แล้วหันมามองฉันเป็นตาเดียว ตายละ ฉันกลายเป็นจุดเด่นของทุกคน ความเงียบเริ่มครอบงำ

‘’ เธอเป็นใคร ‘’ และแล้วก็มีผู้เข้ามาทักทายฉัน โอ้ววววว เค้าดูหล่อมาก ด้วยผมสีนํ้าตาลแดง หน้าใสวิ้ง ปางบางสีชมพู เทพบุตรใช่ไหมเนี่ย ดูเหมือนว่าจะเป็นหนึ่งในกลุ่มชนมหกรรมขนบ้านนี้ด้วยแหละ 

‘’ ฉันถามว่าเธอเป็นใคร ‘’ ด้วยเสียงอันเย็นยะเยือก  ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ความเพ้อแล้วหันไปมองหน้าชายหนุ่ม

‘’ ค่ะ ? -0- ‘’

‘’ ว่าไงยัยเซ่อ ฉันถามว่าเธอเป็นใคร ‘’ ฉันถึงกับพงะเล็กน้อย แต่ก็ เย็นไว้ก่อน ~

‘’ เอ่อ ค่ะ คือว่า ฉันชื่อ คาเมล อยู่บ้านข้างๆนายน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แหะๆ ‘’ ฉันพูดพร้อมยื่นมือไปหาเค้า

แต่ทว่า

เพี๊ยะ !

‘’ -0- !!! ‘’ << ฉัน

‘’ ขอโทษนะ ฉันย้ายมาเพื่อความสงบ ไม่ได้อยากจะทำความรู้จักกับใคร ไม่ต้องการเพื่อนบ้าน ถ้าเธอมีอะไรจะพูดแค่นี้ละก็ กลับบ้านเธอไปได้ละ ‘’

เค้าปัดมือฉันทิ้ง พร้อมทั้งประกาศก้องโลกอย่างแน่วแน่วว่า ไม่ต้องการเพื่อนบ้าน ไม่อยากรู้จักใคร ฉันถึงกับชะงัก เหมือนโดนมีดเสียบอก แต่ไม่มีเสียงเลือดกระเซ็นเท่านั้นเอง เข้าใจปะว่า ความเจ็บมันไม่มีเสียง อะ -0- ฉันไม่รู้จะทำชีวิตที่เหลือยังไงต่อไปดี อายแทบจะเอาหัวมุดลงดิน ฉันตัดสินใจสาวเท้าเดินกลับเข้าบ้านทันที และแล้วเสียงหัวเราะก็ไล่หลังตามมา

‘’ เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นอะ ทำไมหน้ามุ่ยแบบนี้วะ =[]= ‘’ พี่ราเมลถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าอันมืดมนของฉัน

‘’ พี่ หนูขอคิดดอกเบี้ยพี่เพิ่มนะ เอามาให้หนู สองพัน เดี๋ยวนี้ !!!!!!!!!!! ‘’ ฉันตะคอกใส่หน้าพี่ราเมล   จนพี่แกเหวอเลยค่า -0-

‘’ พี่ส่งหนูไปลงนรกชัดๆ พี่รู้ป่าวว่า บ้านหลังนั้นมันหยาบคายมาก พูดจาเย็นชาใส่หนู ครั้งหน้าพี่ไปเองเลยนะ ไม่ไปแล้วโว๊ย เพื่อนบ้านประสาอะไรวะ เย็นชา ตัดมิตร ชัดๆ !!! กร๊าซๆๆๆๆๆ ‘’

       ฉันสวดยาวใส่พี่ราเมลจนพี่แกเค้าก็เกิดอรมณ์โทสะขึ้นมา แล้วทำท่าจะออกไปฟัดกับพวกบ้านั่น แต่ฉันก็ดันห้ามไว้ก่อนเพราะไม่อยากไปมีเรื่องซักเท่าไร เพราะเเต่ละคนนี่มันก็หน้ากลัวทั้นน้านนเลย T____T;

‘’ เออๆ ครั้งหน้าก็ไม่ต้องไปคุยกับมันละกัน อะ นี่ สองพัน ‘’ พี่ราเมลพูดพลางหยิบธนบัตรแบ๊งพันสองใบมาให้ฉัน ฉันกระชากออกจากมือพี่ราเมลด้วยความเซ็ง ก่อนจะเดินบิดตูดขึ้นไปบนห้องนอน โดยไม่ลืมกล่าวขอบคุณตามมารยาท

‘’ ขอบคุณ สำหรับสองพัน ‘’  ฉันรีบขึ้นไปบนห้องจัดกระเป๋าเตรียมไปโรงเรียน แต่แล้วฉันก็นึกถึงไอ้ปากสามหาวที่มีเรื่องกับฉันวันนี้ขึ้นมา คอยดูเหอะ  ยังไงซะเราจะได้เห็นดีกันแน่ ไอ้หน้าหล่อ  หึหึ