คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Special Friend : 8 [END]
8.
“เพื่อน”...กับคำว่า...“มิตรภาพที่ไม่แปลงเปลี่ยน”
“ว่าไงนะ” คยูฮยอนถึงกับร้องเสียงหลงออกมาทันทีที่ได้ยินฟังเรื่องที่เพื่อนรักสองคนเล่าจบ ถึงจะคิดไว้แล้วว่าเรื่องนี้มันจะต้องเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ แต่ก็อดตกใจไม่ได้
“แล้วมึงสองคนจะเอายังไง” ซีวอนเอ่ยถาม หลังจากที่กำลังจะอึ้งกับคำบอกของเพื่อนรัก ที่จู่ๆก็โผล่มาบอกว่า...
‘กูสองคนเป็นแฟนกัน’
และก็ต่อด้วย...
‘พ่อแม่พวกกูจะให้แต่งงานกัน’
“กูก็แค่บอกว่ายังไม่พร้อม อีกอย่างถ้าจะให้แต่งจิงๆกูอยากให้เรียนจบก่อน” ร่างสูงเอ่ยบอกเพื่อนรัก สองคนพร้อมกับหันไปมองร่างบางที่นั่งข้างๆ ร่างบางเพียงยิ้มอายๆให้กับซีวอนและคยูฮยอน ก่อนจะหัวถูๆ ไถๆ ไปกับต้นแขนของร่างสูง
“กูกับฮยอกแจพึ่งจะคบกัน กูก็อยากดูๆกันไปก่อน”
“นี่พวกมึงยังดูกันไม่พออีกหรือ กูเห็นตอนเป็นเพื่อนกัน ก็ทำอย่างกับเป็นแฟน หวานจนน้ำตาลยังอาย แล้วนี่มึงเป็นแฟนกัน กูไม่เป็นเบาหวานแดกเลยหรือไงว่ะเนี่ย” คยูฮยอนเอ่ยบอกอย่างอย่างเอือมๆ เมื่อนึกถึงแต่ก่อนที่ฮยอกแจ และดงแฮเป็นเพื่อนกัน
ใครไม่สนิทกับพวกมันคงนึกว่ามันเป็นแฟนกันจิงๆ ...กูว่าแล้วว่ามันสองคนต้องได้กันจิงๆ
“ก็ตอนนั้นเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เป็นแฟน สถานะมันต่างกันเข้าใจไหม” ฮยอกแจเอ่ยตอบคยูฮยอน ก่อนจะเอนหัวซบไหล่หนาของร่างสูง
“มันไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย” ซีวอนส่ายหน้ากับคำตอบของร่างบาง ก็จะหันไปยิ้มให้ดงแฮ
“ว่าแต่คิบอมไปไหนหรอ” ร่างบางถามขึ้น ระหว่างที่สอดส่องหาเจ้าของชื่อมานานแล้วแต่ยังไม่เห็นตัว
“ถามหาฉันคิดถึงหรือไง” ยังไม่ได้ที่ใครจะได้ตอบคำถามของร่างบางออกไป คิบอมก็ก้าวเข้ามาในวงสนทนาพอดี ร่างโปร่งย่อนก้นนั่งลงข้างคยูฮยอน ก่อนจะใช้มือเสยผมที่ปิดหน้าขึ้นไป แล้วส่งยิ้มให้ฮยอกแจ
“ป่าวซะหน่อย ก็แค่ถามถึงเฉย ๆ” ส่ายหน้าปฏิเสท ก่อนจะเขยิบตัวเข้าใกล้ร่างสูงอีกนิด
“ว่าแต่นี่คืนดีกันแล้วหรือ” ตาคู่คม หลี่มองร่างบางกับร่างสูง ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก นี่มานั่งด้วยกันแบบนี้ก็คงจะเคลียร์กันแล้วแน่ๆ
“ดีจนจะแต่งกันอยู่แล้ว” ซีวอนตอบคำถามคิบอม ก่อนจะเบ้ปากใส่อย่างหมั่นใส้
เห็นหน้าไอ้นี่ทีไร อารมณ์เสีย
“อ้าวหรอ” ยิ้มรับกับท่าทางของซีวอน ก่อนจะหันไปยิ้มให้ฮยอกแจ ที่กำลังส่งยิ้มแหย่ๆมาให้
“เอ่อ! ลืมบอกไป เทอมหน้าซองมินจะย้ายมาเรียนที่นี่นะ” คยูฮยอนเอ่ยบอกเรื่องที่ตัวเองตั้งใจจะบอกบรรดาเพื่อนๆมาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่คิดเรื่องที่ฮยอกแจกับดงแฮมีปัญหากันอยู่ เรื่องนี้ก็คงรู้กันนานแล้ว
“ซองมินจะมาจิงๆหรือ ดีจัง” ร่างบางถึงกับตาวาวทันที อดดีใจไม่ได้ที่ซองมินจะย้ายมาเรียนที่นี่ ถึงจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็คุยกันได้ล่ะน่า
“โห!! อะไรว่ะ ซองมินย้าย กูก็เหงาแย่อ่ะดิ รอบข้างมีแต่คนนั่งสวีตกับแฟน” ซีวอนถึงกับเบ้ปาก โอดครวญออกมาทันทีที่รับรู้สิ่งที่เพื่อนเอ่ยบอก ฮยอกแจก็เป็นแฟนกับดงแฮ คยูฮยอนก็เป็นแฟนกับซองมิน แล้วซีวอนคนนี้ล่ะ โดดเดี่ยว เดียวดาย
“ซีวอนก็ให้ฮีซอลย้ายมาเรียนที่นี่ซิ” เมื่อเห็นซีวอนโอดครวญร่างบางก็เสนอไอเดียตัวเองขึ้นมา เผื่อซีวอนจะได้ทางเลือกใหม่ แต่คำเสนอกับทำให้ซีวอนยิ่งโอดครวญเข้าไปใหญ่
“โธ่ ฮยอกแจครับ นั้นน่ะ คิมฮีซอลน่ะครับ ถ้าทำตามสิ่งที่บอกง่ายๆ ก็ไม่ใช่คิมฮีซอลแล้วล่ะ” ได้แต่ฝุบหน้าลงกับโต๊ะ อย่างคนหมดหนทาง
เมียกูเหมือนชาวบ้าวซะทีไหนโธ่ ชีวิตชเวซีวอนคนนี้
- - - - - Special Friend - - - - -
- - - - - Special Friend - - - - -
แสงดาวที่ทอแสงพราวระยิบระยับอยู่บนฟางฟ้า พร้อมกับแสงจันทร์ที่สอดส่องลงมากระทบกับสองร่างที่โอบรัดกันกันอยู่ที่ระเบียง
“เขารักดงแฮจัง” เอาหัวถูๆไถๆ ไปตามแผ่นอกของร่างสูง ก่อนจะแกล้งกัดไปที่แผ่นอกของร่างสูงเบาๆ เรียกเสียงหัวเราะของร่างสูงได้เป็นอย่างดี
“หึๆ”
“หัวเราะอย่างนี้หมายความว่ายังไง” เงยหน้าขึ้นถามร่างสูงที่กำลังทอดสายตามองตรงไปด้านหน้า
“ก็ป่าว แค่คิดว่ามันตลกดี ที่อยู่ๆกูกับมึงก็กลายมาเป็นแฟนกัน” ก้มลงมองร่างบางที่นั่งอยู่บนตัก กดปลายจมูกสูตดมกลิ่นหอมหวานจากพวงแก้มอย่างหมั่นเขี้ยว
“นั่นซิเนอะ นี่ดงแฮ...”
“หืม?”
“ถามจิงๆนะ ถ้าเกิดวันนั้นเราไม่ได้มีอะไรกัน นายว่าเราสองคนจะได้มาอยู่อย่างนี้หรือป่าว”
“...ไม่รู้ซิ...แต่บางที...ชะตาเขาอาจจะกำหนดให้มันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรกแล้วก็ได้นะ เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนเราพยายามที่จะฝืนมันมาโดยตลอด”
ใช่ โชคชะตามันอาจกำหนดมาแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่เป็นเขา เป็นเขาเองพยายามที่จะฝืนโชคชะตา เพื่อไม่ให้มันไปทำลายมิตรภาพของคำว่าเพื่อน
“คิดงั้นหรอ?”
“แล้วมึงคิดว่าไง?”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่านะ...”
“...”
“เขาว่าเราสองคนอาจจะเกิดว่าคู่กันตั้งแต่แรกแล้วก็ได้”
“...”
“เคยได้ยินเรื่องด้ายแดงไหมล่ะ ...คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรอ ที่แม่เราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แล้วจนป่านนี้ก็ยังครบเป็นเพื่อนกันอยู่จนถึงทุกวันนี้น่ะ ...บ้างครั้งเขาก็แอบคิดนะว่าที่แม่ของเราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ มันเกิดมาจากที่เขากับนายมีด้ายแดงผูกติดกันอยู่หรือป่าว” มือเรียวค่อยๆแกะมือหนาออกจากที่โอบรัดตัวเองอยู่ ก่อนจะสอดกระสบมือของตัวเองกับร่างสูงเข้าด้วยกัน
“แต่ไม่ว่ายังไง ไม่ว่าเราจะเกิดว่าคู่กันหรือป่าวดงแฮจะไม่ทิ้งเขาใช่ไหม”
“...กูตอบมึงไม่ได้หรอกนะฮยอกแจ เพราะกูไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง ไม่แน่วันนี้พรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีหน้ากูกับมึงอาจจะเลิกกันก็ได้ หรือไม่...อีกสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี กูกับมึงก็ยังคงเป็นแบบนี้ อันนี้กูก็ตอบมึงไม่ได้เพราะนั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้ วินาทีนี้ ชั่วโมงนี้ กูบอกได้ว่า...”
“...”
“มึงเป็นคนที่กูรัก คนที่กูอยากปกป้อง คนที่กูอยากใช้ชีวิตด้วย”
สองสายตาสอดกระสานกัน ก่อนร่างสูงจะโน้มเข้าหาร่างบางช้าๆ ริมฝีปากหนาทาบทับลงกับริมฝีปากของร่างบาง บดขยี้เบาๆทั้งริมฝีปากบนและลง ลิ้นร้อนชื้นค่อยๆส่งเข้ามาเลียริมฝีปากบางเบา ก่อนจะดุดันเข้าไปในโพรงปากเล็ก
ลิ้นร้อนชื้นตวัดกวาดต้อนหาความหวานในโพรงปากเล็ก ตวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็กอยู่สักพักก่อนจะถอดริมฝีปากออกมา
“กูรักมึง”
“รักเหมือนกัน”
ถึงแม้ฐานะของเราสองคนจะเปลี่ยน แต่คนว่ามิตรภาพที่มีให้กันมันก็ยังคงอยู่ในก้นบึ่งของหัวใจ ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือวันนี้ เราไม่สามารถรับรู้อนาคตได้ แต่ ณ ตอนนี้แค่รู้ว่าเรารักกันมันก็เพียงพอแล้ว...
End
Coming Special Friend 2
..............................
จบแร้วววววว แลดูสั้นๆเนอะ ^^
ก้บอกแร้วส่วนมากอยู่ภาค 2
ความคิดเห็น